Βικιπαίδεια

Αλίκη Νέβιλ

Η Αλίκη Νέβιλ, βαρόνη του Φιτσούγ (1430 - μετά τις 22 Νοεμβρίου 1503) σύζυγος του Χένρι Φιτσούγ, 5ου βαρόνου του Φιτσούγ ήταν τρίτη κόρη του Ριχάρδου Νέβιλ, 5ου κόμη του Σόλσμπερι και της Αλίκης Μόνταγκιου, 5ης κόμισσας του Σόλσμπερι.[6] Η Αλίκη Νέβιλ ήταν η προγιαγιά της βασίλισσας Αικατερίνης Παρ και η αδελφή του Ριχάρδου Νέβιλ, 16ου κόμητος του Γουόρικ του "Παραγωγού βασιλέων".

Αλίκη Νέβιλ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1430[1]
Ουέσσεξ
Θάνατος22  Νοεμβρίου 1503
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΚυρία επί των τιμών
Οικογένεια
ΣύζυγοςHenry FitzHugh, 5th Baron FitzHugh[2][3]
ΤέκναElizabeth FitzHugh[4][2]
Alice FitzHugh
Richard FitzHugh, 6th Lord FitzHugh[5]
Anne FitzHugh
ΓονείςΡιχάρδος Νέβιλ, 5ος κόμης του Σόλσμπερι[2] και Αλίκη Μόνταγκιου, 5η κόμισσα του Σόλσμπερι[2]
ΑδέλφιαΤζώρτζ Νέβιλ
Ριχάρδος Νέβιλ, 16ος κόμης του Γουόρικ[2]
Τζων Νέβιλ, 1ος μαρκήσιος του Μόνταγκιου[2]
Σεσίλ Νέβιλ, δούκισσα του Γουόρικ[2]
Αικατερίνη Νέβιλ, βαρόνη του Χέιστινγκς[2]
Eleanor Neville[2]
Lady Margaret Neville[2]
Τόμας Νέβιλ
Οικογένειαοίκος του Νέβιλ
δεδομένα

Οικογενειακή καταγωγή Επεξεργασία

Η οικογένεια της Αλίκης ήταν μια από τις ισχυρότερες οικογένειες του Αγγλικού βορά με μεγάλη στρατιωτική παράδοση και υπηρεσίες στους βασιλείς που την συνέχισε ο αδελφός της Ριχάρδος Νέβιλ, 16ος κόμης του Γουόρικ.[7] Ο πατέρας της ήταν δισέγγονος του Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας μέσω της μητέρας του Ιωάννας Μπωφόρ που ήταν κόρη του Ιωάννη της Γάνδης τρίτου γιου του Εδουάρδου Γ΄ και της τρίτης συζύγου του και πρώην ερωμένης του Αικατερίνης Σουίνφορντ. Η μητέρα της ήταν μοναδικό παιδί και διάδοχος του Τόμας Μόντακιουτ, 4ου κόμη του Σόλσμπερι και της πρώτης συζύγου του Ελεονώρας Χόλλαντ. Ο αδελφός της Ριχάρδος Νέβιλ, 16ος κόμης του Γουόρικ ήταν ο πλουσιότερος και ισχυρότερος άντρας της Αγγλίας και ένας από τους πρωταγωνιστές στον Πόλεμο των Ρόδων. Η θεία της Σεσίλ Νέβιλ, δούκισσα της Υόρκης μητέρα των βασιλέων Εδουάρδου Δ΄ της Αγγλίας και του Ριχάρδου Γ΄ της Αγγλίας ήταν άλλη μια κυρίαρχη μορφή στις συγκρούσεις που είχαν ξεσπάσει στον Οίκο της Υόρκης στα τέλη του 15ου αιώνα. Τα άλλα αδέλφια της Αλίκης ήταν : η Σεσίλ Νέβιλ, δούκισσα του Γουόρικ o Τζων Νέβιλ, 1ος μαρκήσιος του Μόνταγκιου, o αρχιεπίσκοπος Τζώρτζ Νέβιλ, η Αικατερίνη Νέβιλ, βαρόνη του Χέιστινγκς και ο Τόμας Νέβιλ.

Οι ανιψιές της βαρόνης του Φιτσούγ ήταν : η Ισαβέλλα Νέβιλ, δούκισσα του Κλάρενς που παντρεύτηκε τον αδελφό του Εδουάρδου Δ΄ Γεώργιο Πλανταγενέτη, 1ο δούκα του Κλάρενς και η Άννα Νέβιλ. Η Άννα Νέβιλ παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τον Εδουάρδο του Ουεστμίνστερ γιο και διάδοχο του Ερρίκου ΣΤ΄ της Αγγλίας και της Μαργαρίτας του Ανζού, μετά τον πρόωρο θάνατο του σε μάχη σε ηλικία 17 ετών παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον Ριχάρδο του Γκλόστερ που ανέβηκε στον θρόνο ως Ριχάρδος Γ΄ της Αγγλίας.[8][9]

Κυρία σε συνοδεία βασίλισσας Επεξεργασία

 
Το κάστρο του Ράβενσγουορθ κατοικία του συζύγου της Αλίκης Νέβιλ λόρδου του Φιτσούγ

Η λαίδη Αλίκη ήταν πολύ στενά συνδεδεμένη με την ανιψιά της Άννα Νέβιλ και έγινε φανατική οπαδός του συζύγου της Ριχάρδου Γ΄ την εποχή που ήταν κηδεμόνας και διεκδικούσε τον θρόνο της Αγγλίας. Όταν ανέβηκε στον θρόνο ως Ριχάρδος Γ΄ (1483) η Αλίκη και η κόρη της Ελισάβετ διορίστηκαν στην συνοδεία της βασίλισσας. Ο Ριχάρδος Γ΄ έκανε στην ίδια και την κόρη της πλούσια δώρα όπως το ακριβότερο ύφασμα για να κατασκευάσει τα φορέματα της. Στην στέψη του 1483 η Αλίκη και η Ελισάβετ ήταν οι δυο από τις επτά κυρίες που βρέθηκαν πίσω από την βασίλισσα.[10] Η οικογενειακή παράδοση της "κυρίας σε συνοδεία" για τις βασίλισσες συνεχίστηκε και με τις απογόνους της Αλίκης Νέβιλ, η δισέγγονη της Αικατερίνη Παρ υπηρέτησε τις υπόλοιπες έξι συζύγους του Ερρίκου Η΄ της Αγγλίας.[11]

Η λαίδη Φιτσούγ είχε τον ίδιο εκρηκτικό χαρακτήρα με τον αδελφό της κόμη του Γουόρικ. Ο σύζυγος της υποκίνησε εξέγερση στα βόρεια εναντίον του Εδουάρδου Δ΄ (1470) και επέτρεψε στον κόμη του Γουόρικ να δραπετεύσει με ασφάλεια, τα ισχυρά χτυπήματα στην συνέχεια προκλήθηκαν από την Αλίκη που οι ικανότητες της ήταν πολύ μεγαλύτερες από αυτές του συζύγου της.[12] Μετά τον θάνατο του λόρδου Φιτσούγ η σύζυγος του μαζί με τα παιδιά της Ριχάρδο, Ρογήρο, Εδουάρδο, Τόμας και Ελισάβετ συναντήθηκαν στο Κόμπους Κρίστι της Γιορκ.[13]

Οικογένεια Επεξεργασία

Η Αλίκη Νέβιλ μαζί με τον σύζυγο της Χένρι Φιτσούγ απέκτησαν :[14]

  • 6ος βαρόνος Φιτσούγ, παντρεύτηκε την Ελισάβετ Μπουργκ κόρη του Τόμας Μπουργκ του Γκαίνσμπορω, ο γιος τους Γεώργιος κληρονόμησε την βαρονία του Φιτσούγ αλλά μετά τον θάνατο του (1513) η βαρονία έπεσε σε απραξία ανάμεσα στην θεία του Αλίκη και τον ανιψιό της Τόμας Παρ γιο της άλλης θείας της Ελισάβετ.[15]
  • Γεώργιος Φιτσούγ, ιερέας του Λίνκολν (1483 - 1505).[16]
  • Αλίκη Φιτσούγ, παντρεύτηκε τον Σερ Τζων Φάινς, γιο της Σερ Τζων Φάινς και της Ιωάννας Ντάκρε, 7ης βαρόνης του Ντάκρε.[17][18]
  • Ελισάβετ Φιτσούγ, παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τον Γουίλιαμ Παρ, 1ο βαρόνο των Παρ του Κένταλ και σε δεύτερο γάμο τον Νίκολας Βώ. Με τον πρώτο της σύζυγο είναι η γιαγιά της Αικατερίνης Παρ, της Άννας κόμισσας του Πέμπροκ και του Γουίλιαμ, μαρκησίου του Νορθάμπτον.[19]
  • Άννα, σύζυγος του Φραγκίσκου Λόβελ, πρώτου υποκόμη του Λόβελ.[20]
  • Μάρτζερυ, παντρεύτηκε τον Σερ Μάρμαντιουκ Κόνσταμπλ.[21]
  • Ιωάννα, μοναχή.[22]
  • Εδουάρδος Φιτσούγ.[23]
  • Τόμας Φιτσούγ.[24]
  • Ιωάννης Φιτσούγ.[25]
  • Ελεονώρα Φιτσούγ.[26]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 «Kindred Britain» I2832.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 «Kindred Britain»
  3. ↑ p335.htm#i3344. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 3  Οκτωβρίου 2016.
  5. ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  6. ↑ Charles Mosley, editor, Burke's Peerage and Baronetage, 106th edition, 2 volumes (Crans, Switzerland: Burke's Peerage (Genealogical Books) Ltd, 1999), volume 1, page 17.
  7. ↑ Linda Porter. Katherine the Queen; The Remarkable Life of Katherine Parr, the Last Wife of Henry VIII. Macmillan, 2010.
  8. ↑ Charles Mosley, editor, Burke's Peerage and Baronetage, 106th edition, 2 volumes (Crans, Switzerland: Burke's Peerage (Genealogical Books) Ltd, 1999), volume 1, page 16.
  9. ↑ DWYER, J. G. "Pole, Margaret Plantagenet, Bl." New Catholic Encyclopedia. 2nd ed. Vol. 11. Detroit: Gale, 2003. 455–456.
  10. ↑ Linda Porter. Katherine the Queen; The Remarkable Life of Katherine Parr, the Last Wife of Henry VIII. Macmillan, 2010.
  11. ↑ Susan James. Catherine Parr: Henry VIII's Last Love. The History Press; 1st Ed. edition (1 January 2009).
  12. ↑ Cumberland and Westmorland Antiquarian and Archaeological Society. Transactions of the Cumberland & Westmorland Antiquarian & Archaeological Society , Volume 94. Printed by T. Wilson and sons, 1994.
  13. ↑ Jennifer C. Ward. Women in England in the Middle Ages. Continuum International Publishing Group, 2006. pg. 186.
  14. ↑ Lee, Sidney, ed. (1894). "Neville, Richard (1400-1460)". Dictionary of National Biography. 40. London: Smith, Elder & Co.
  15. ↑ Douglas Richardson, Plantagenet Ancestry (Baltimore, Maryland, U.S.A.: Genealogical Publishing Company, 2004), page 326, 566.
  16. ↑ Douglas Richardson, Plantagenet Ancestry (Baltimore, Maryland, U.S.A.: Genealogical Publishing Company, 2004), page 326, 566.
  17. ↑ Douglas Richardson, Plantagenet Ancestry (Baltimore, Maryland, U.S.A.: Genealogical Publishing Company, 2004), page 326, 566.
  18. ↑ G.E. Cokayne; with Vicary Gibbs, H.A. Doubleday, Geoffrey H. White, Duncan Warrand and Lord Howard de Walden, editors, The Complete Peerage of England, Scotland, Ireland, Great Britain and the United Kingdom, Extant, Extinct or Dormant, new ed., 13 volumes in 14 (1910–1959; reprint in 6 volumes, Gloucester, U.K.: Alan Sutton Publishing, 2000), volume II, page 135.
  19. ↑ Douglas Richardson, Plantagenet Ancestry (Baltimore, Maryland, U.S.A.: Genealogical Publishing Company, 2004), page 326, 566.
  20. ↑ Scaife. Register of the Corpus Christi Guild. Surtees Society. p. 86.
  21. ↑ Douglas Richardson, Plantagenet Ancestry (Baltimore, Maryland, U.S.A.: Genealogical Publishing Company, 2004), page 326, 566.
  22. ↑ Douglas Richardson, Plantagenet Ancestry (Baltimore, Maryland, U.S.A.: Genealogical Publishing Company, 2004), page 326, 566.
  23. ↑ Douglas Richardson, Plantagenet Ancestry (Baltimore, Maryland, U.S.A.: Genealogical Publishing Company, 2004), page 326, 566.
  24. ↑ Douglas Richardson, Plantagenet Ancestry (Baltimore, Maryland, U.S.A.: Genealogical Publishing Company, 2004), page 326, 566.
  25. ↑ Douglas Richardson, Plantagenet Ancestry (Baltimore, Maryland, U.S.A.: Genealogical Publishing Company, 2004), page 326, 566.
  26. ↑ Douglas Richardson, Plantagenet Ancestry (Baltimore, Maryland, U.S.A.: Genealogical Publishing Company, 2004), page 326, 566.

Πηγές Επεξεργασία

  • Charles Mosley, editor, Burke's Peerage and Baronetage, 106th edition, 2 volumes (Crans, Switzerland: Burke's Peerage (Genealogical Books) Ltd, 1999)
  • David Baldwin. The Kingmaker's Sisters: Six Powerful Women in the Wars of the Roses, History Press, 1 August 2009.
  • Douglas Richardson, Plantagenet Ancestry (Baltimore, Maryland, U.S.A.: Genealogical Publishing Company, 2004)
  • Lee, Sidney, ed. (1894). "Neville, Richard (1400-1460)". Dictionary of National Biography
  • Linda Porter. Katherine the Queen; The Remarkable Life of Katherine Parr, the Last Wife of Henry VIII. Macmillan, 2010.
  • Susan James. Catherine Parr: Henry VIII's Last Love. The History Press; 1st Ed. edition (1 January 2009)
  • The Kingmaker's Sisters: Six Powerful Women in the Wars of the Roses by David Baldwin
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αλίκη_Νέβιλ&oldid=8497722"