Αλίφειρα (αρχαία πόλη)

(Ανακατεύθυνση από Αλίφειρα)

Η Αλίφειρα (αρχ. Αλίφηρα) ήταν αρχαία Αρκαδική πόλη, σήμερα διοικητικά ανήκει στον Νομό Ηλείας.

Αλίφειρα
Θέση στην ευρύτερη περιοχή
Θέση στην ευρύτερη περιοχή
ΠεριοχήΑρχαία Αρκαδία
Συντεταγμένες37°31′47.172″N 21°51′55.634″E / 37.52977000°N 21.86545389°E / 37.52977000; 21.86545389Συντεταγμένες: 37°31′47.172″N 21°51′55.634″E / 37.52977000°N 21.86545389°E / 37.52977000; 21.86545389

Βρισκόταν στην Παρρασία χώρα, 40 στάδια απόσταση από την Ηραία και στα αρχαία σύνορα της Αρκαδίας και Ηλείας . Πήρε μέρος στον εποικισμό της Μεγαλόπολης και ήταν μέλος του κοινού των Αρκάδων .Το όνομα της προέρχεται από τον Αλιφήρο γιο του Λυκάονα. Στην πόλη υπήρχαν ναός της Αθηνάς με χάλκινο άγαλμα και σύμφωνα με τον μύθο εκεί είχε γεννηθεί και ανατραφεί η θεά. Επίσης και ναός του Ασκληπιού.[1]. Η Αλιφείρα το 224 π.χ. δόθηκε από τον Λυδιάδη, τύραννο της Μεγαλόπολης, στους Ηλείους. Το 219 π.χ. την καταλαμβάνει ο Φίλιππος Ε΄ μετά από πολύμηνη πολιορκία και αργότερα προσχώρησε στην Αχαϊκή Συμπολιτεία τότε έκοψε και δικό της νόμισμα.[2]

Σήμερα η πόλη έχει ανασκαφεί, ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται δίπλα στο χωριό Αλιφείρα. Οι πρώτες ανασκαφές έγιναν από τον Αν. Ορλάνδο το 1932. Έχει ανασκαφεί όλη η αρχαία πόλη, έχουν βρεθεί το ιερό της Αθηνάς και του Ασκληπιού, η αρχαία ακρόπολη, το αρχαίο νεκροταφείο, το τείχος και μέρη κτιρίων. [2]

Αναφορές

Επεξεργασία
  1. "[5] ἔστι δὲ Ἀλίφηρα πόλισμα οὐ μέγα: ἐξελείφθη γὰρ ὑπὸ οἰκητόρων πολλῶν ὑπὸ τὸν συνοικισμὸν τῶν Ἀρκάδων ἐς Μεγάλην πόλιν. ἐς τοῦτο οὖν τὸ πόλισμα ἐρχόμενος ἐξ Ἡραίας τόν τε Ἀλφειὸν διαβήσῃ καὶ σταδίων μάλιστά που δέκα διελθὼν πεδίον ἐπὶ ὄρος ἀφίξῃ καὶ αὖθις στάδια ὅσον τριάκοντα ἐς τὸ πόλισμα ἀναβήσῃ διὰ τοῦ ὄρους. [6] Ἀλιφηρεῦσι δὲ τὸ μὲν ὄνομα τῇ πόλει γέγονεν ἀπὸ Ἀλιφήρου Λυκάονος παιδός, ἱερὰ δὲ Ἀσκληπιοῦ τέ ἐστι καὶ Ἀθηνᾶς, ἣν θεῶν σέβονται μάλιστα, γενέσθαι καὶ τραφῆναι παρὰ σφίσιν αὐτὴν λέγοντες: καὶ Διός τε ἱδρύσαντο Λεχεάτου βωμόν, ἅτε ἐνταῦθα τὴν Ἀθηνᾶν τεκόντος, καὶ κρήνην καλοῦσι Τριτωνίδα, τὸν ἐπὶ τῷ ποταμῷ τῷ Τρίτωνι οἰκειούμενοι λόγον. [7] τῆς δὲ Ἀθηνᾶς τὸ ἄγαλμα πεποίηται χαλκοῦ, Ὑπατοδώρου[τε] ἔργον, θέας ἄξιον μεγέθους τε ἕνεκα καὶ ἐς τὴν τέχνην. ἄγουσι δὲ καὶ πανήγυριν ὅτῳ δὴ θεῶν, δοκῶ δὲ σφᾶς ἄγειν τῇ Ἀθηνᾷ: ἐν ταύτῃ τῇ πανηγύρει Μυάγρῳ προθύουσιν, ἐπευχόμενοί τε κατὰ τῶν ἱερείων τῷ ἥρωι καὶ ἐπικαλούμενοι τὸν Μύαγρον: καί σφισι ταῦτα δράσασιν οὐδὲν ἔτι ἀνιαρόν εἰσιν αἱ μυῖαι. [8] κατὰ δὲ τὴν ἐξ Ἡραίας ἄγουσαν ἐς Μεγάλην πόλιν εἰσὶ Μελαινεαί: ταύτας ᾤκισε μὲν Μελαινεὺς ὁ Λυκάονος, ἔρημος δὲ ἦν ἐφ' ἡμῶν, ὕδατι δὲ καταρρεῖται. Μελαινεῶν δὲ τεσσαράκοντά ἐστιν ἀνωτέρω σταδίοις Βουφάγιον, καὶ ὁ ποταμὸς ἐνταῦθα ἔχει πηγὰς ὁ Βουφάγος κατιὼν ἐς τὸν Ἀλφειόν: τοῦ Βουφάγου δὲ περὶ τὰς πηγὰς ὅροι πρὸς Μεγαλοπολίτας Ἡραιεῦσίν εἰσιν."Παυσανία Αρκαδικά
  2. 2,0 2,1 Αρχαίες πόλεις πέριξ της Ολυμπίας, Βασίλη Τακτικού - Αθανάσιου Κουρματζή- Βασιλικής Τακτικού, Εκδόσεις Ανάδραση, Αθήνα 2002