Αλεξάνδρα της Δανίας
Η Αλεξάνδρα της Δανίας (Δανικά: Alexandra af Danmark, 1 Δεκεμβρίου 1844 - 20 Νοεμβρίου 1925) ήταν η σύζυγος του Εδουάρδου Ζ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου και ως εκ τούτου ήταν βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου και αυτοκράτειρα της Ινδίας από το 1901 μέχρι το 1910.
| Αλεξάνδρα | |
|---|---|
| Πριγκίπισσα της Δανίας Βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου Αυτοκράτειρα της Ινδίας | |
 | |
Βασιλική Σύζυγος του Ηνωμένου Βασιλείου και της Βρετανικής Κυριαρχίας Αυτοκρατορική Σύζυγος της Ινδίας | |
| Περίοδος | 22 Αυγούστου 1901 – 6 Μαΐου 1910 |
| Στέψη | 9 Αυγούστου 1902 |
| Γέννηση | 1 Δεκεμβρίου 1844 Κίτρινο Παλάτι, Κοπεγχάγη, Δανία |
| Θάνατος | 20 Νοεμβρίου 1925 (80 ετών) Κάστρο Σάντρινχαμ, Νόρφολκ |
| Τόπος ταφής | Παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, Κάστρο Ουίνδσορ |
| Σύζυγος | Εδουάρδος Ζ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου |
| Επίγονοι | Αλβέρτος Βίκτωρ του Κλάρενς & Έιβονντεϊλ Γεώργιος Ε΄ του Ηνωμένου Βασιλείου Λουίζα Βικτώρια Ματθίλδη |
Πλήρες όνομα | |
Αλεξάνδρα Καρολίνα Μαρία Καρλόττα Λουίζα Ιουλία Δανικά: Alexandra Caroline Marie Charlotte Lovise Julie Αγγλικά: Alexandra Caroline Marie Charlotte Louise Julia | |
| Οίκος | Οίκος του Γκλύξμπουργκ |
| Πατέρας | Χριστιανός Θ΄ της Δανίας |
| Μητέρα | Λουίζα της Έσσης-Κάσσελ |
| Θρησκεία | Αγγλικανισμός (πρώην Λουθηρανισμός) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ως Πριγκίπισσα της Ουαλίας από το 1863 μέχρι και το 1901, κέρδισε τις καρδιές των Βρετανών και παρέμεινε πολύ δημοφιλής. Το στυλ και το ντύσιμό της υιοθετήθηκαν από πολλές γυναίκες της τότε εποχής. Η Αλεξάνδρα παρέμεινε εκτός των πολιτικών πραγμάτων σε γενικές γραμμές, εκτός από την περίπτωση που προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να επηρεάσει τη γνώμη των Βρετανών υπουργών και της οικογένειας του συζύγου της, προς όφελος της Ελλάδας και της Δανίας. Γενικότερα, τα καθήκοντα της περιορίστηκαν σε φιλανθρωπική εργασία.
Με το θάνατο της Βασίλισσας Βικτωρίας το 1901, ο Αλβέρτος Εδουάρδος στέφθηκε βασιλιάς ως Εδουάρδος Ζ΄. Από τον θάνατό του το 1910 μέχρι το τέλος της ζωής της, κράτησε τον τίτλο της Βασιλομήτορος. Ως μητέρα του Γεωργίου Ε΄ του Ηνωμένου Βασιλείου αναφερόταν ως Η Μεγαλειότητά της, Βασίλισσα Αλεξάνδρα. Ήταν γνωστό πως δεν εμπιστευόταν καθόλου τον ανιψιό της, τον Γερμανό Αυτοκράτορα Γουλιέλμο Β΄, και υποστήριξε τον γιο της κατά της διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατά τον οποίο η Βρετανία και οι σύμμαχοι της πολέμησαν τη Γερμανία.
ΓέννησηΕπεξεργασία
Η Αλεξάνδρα Καρολίνα Μαρία Καρλόττα Λουίζα Ιουλία γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου 1844 στο Κίτρινο Παλάτι στην Κοπεγχάγη. Κόρη του Χριστιανού του Σλέσβιχ-Χόλσταιν-Σόντερμπουργκ-Γκλύξμπουργκ και της Λουίζας της Έσσης-Κάσσελ. Η οικογένειά της ήταν σχετικά άγνωστη, μέχρι που ο πατέρας της, ο Πρίγκιπας Χριστιανός, επιλέχθηκε με την συγκατάθεση των μεγάλων δυνάμεων για να διαδεχτεί τον μακρινό του εξάδελφο, Φρειδερίκο Ζ΄, στον θρόνο της Δανίας.
Στην ηλικία των δεκαέξι η Αλεξάνδρα επιλέχθηκε ως η μελλοντική σύζυγος του Αλβέρτου Εδουάρδου, Πρίγκιπα της Ουαλίας και διαδόχου της Βασίλισσας Βικτωρίας. Παντρεύτηκαν δεκαοκτώ μήνες αργότερα, το 1863, το ίδιο έτος που ο πατέρας της στέφθηκε Βασιλιάς της Δανίας και που ο αδελφός της, Γεώργιος, στέφθηκε Βασιλιάς της Ελλάδας.
ΟικογένειαΕπεξεργασία
Η Βασίλισσα Βικτωρία και ο σύζυγός της, Αλβέρτος, είχαν αρχίσει την εύρεση νύφης για τον γιο και διάδοχο, Αλβέρτο Εδουάρδο, Πρίγκιπα της Ουαλίας. Ζήτησαν επίσης και την βοήθεια της κόρης τους Βικτωρίας, συζύγου του διαδόχου της Πρωσίας, για την αναζήτηση κατάλληλης υποψηφίας νύφης. Η Αλεξάνδρα δεν ήταν η πρώτη επιλογή τους, δεδομένου ότι οι Δανοί ήταν σε διαμάχη με τους Πρώσους, λόγω του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν[1] και διότι η βρετανική βασιλική οικογένεια είχε περισσότερο σχέσεις με τους Γερμανούς. Τελικά, μετά από την απόρριψη των άλλων υποψηφίων, κατέληξαν στην Αλεξάνδρα. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1861 η Πριγκίπισσα Βικτωρία έφερε σε επαφή τον αδελφό της Αλβέρτο Εδουάρδο και την Αλεξάνδρα στο Σπάιερ.
Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, στις 9 Σεπτεμβρίου 1862 (μετά το συμβάν με την Νέλλι Κλίφντεν και τον θάνατο τού πατέρα του) ο Αλβέρτος Εδουάρδος έκανε πρόταση γάμου στην Αλεξάνδρα στο Βασιλικό Παλάτι του Λαίκεν, μέρος διαμονής του Λεοπόλδου Α΄ του Βελγίου. Το ζευγάρι παντρεύτηκε στις 10 Μαρτίου 1863 στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου στο Κάστρο του Ουίνδσορ. Η επιλογή τού τόπου της τελέσεως τού γάμου επικρίθηκε ευρέως, καθώς η τελετή έλαβε χώρα έξω από το Λονδίνο και ο τύπος κατήγγειλε, ότι το μεγαλύτερο πλήθος του κόσμου δεν θα είναι σε θέση να δει το θέαμα.
Η Αλεξάνδρα και ο Εδουάρδος Ζ΄ απέκτησαν τρεις γιους και τρεις κόρες:
- Τον Αλβέρτο Βίκτωρα, Δούκα του Κλάρενς και Έιβοντεϊλ (8 Ιανουαρίου 1864-14 Ιανουαρίου 1892), αρραβωνιάστηκε την Μαρία του Τεκ.
- Τον Γεώργιο Ε΄ (3 Ιουνίου 1865-20 Ιανουαρίου 1936), παντρεύτηκε το 1893 την Μαρία του Τεκ. Απέκτησαν 6 παιδιά.
- Την Λουίζα, Βασιλική Πριγκίπισσα (20 Φεβρουαρίου 1867-4 Ιανουαρίου 1931), παντρεύτηκε το 1889 τον Αλεξάντερ Νταφ, 1ο Δούκα του Φάιφ. Απέκτησαν 2 παιδιά.
- Την Βικτωρία (6 Ιουλίου 1868-3 Δεκεμβρίου 1935).
- Την Ματθίλδη (26 Νοεμβρίου 1869-20 Νοεμβρίου 1938), παντρεύτηκε το 1896 τον Κάρολο της Δανίας, αργότερα Χάακον Ζ´ της Νορβηγίας. Απέκτησαν 1 παιδί.
- Τον Ιωάννη (6-7 Απριλίου 1871).
Το τέλοςΕπεξεργασία
Μετά τον θάνατο του Εδουάρδου Ζ΄ η Αλεξάνδρα έγινε βασιλομήτωρ, ως χήρα βασίλισσα και μητέρα του νέου μονάρχη. Δεν παρέστη καν στην στέψη του γιου της, το 1911, δεδομένου ότι δεν ήταν σύνηθες να στέφεται κάποιος βασιλιάς και να παρακολουθεί τη στέψη του άλλος βασιλιάς ή βασίλισσα, αλλά κατά τα άλλα συνέχισε τη δημόσια πλευρά της ζωής της, όπως να αφιερώνει τον περισσότερο χρόνο σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Ένας από αυτούς ήταν το φιλανθρωπικό ίδρυμα Αλεξάνδρα Ρόουζ Ντέυ, όπου τα άτομα με ειδικές ανάγκες κατασκεύαζαν τεχνητά τριαντάφυλλα, που πωλούντο για την ενίσχυση των νοσοκομείων από τις γυναίκες εθελόντριες.[2][3]
Όντας σε μεγάλη ηλικία, η Αλεξάνδρα είχε αρχίσει να χάνει την ακοή της, πράγμα που δυσκόλευε την επικοινωνία. Η Αλεξάνδρα επιθυμούσε να παραμένει τις ελεύθερες ώρες της μόνη της, αν και συχνά δεχόταν την επίσκεψη της αγαπημένης της αδελφής Μαρίας Φιόντοροβνας (Δάγμαρ της Δανίας).[4] Η Αλεξάνδρα δεν έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό, καθώς δεν το επέτρεπε η κακή κατάσταση της υγείας της. Το 1920, ένα αιμοφόρο αγγείο στο μάτι της έσπασε, αφήνοντας την προσωρινά με μερική τύφλωση.[5] Προς το τέλος της ζωής της, η μνήμη και η ομιλία της, είχε μειωθεί.[6]
Απεβίωσε στις 20 Νοεμβρίου 1925 στο Κάστρο Σάντριγχαμ, μετά από μία καρδιακή προσβολή και τάφηκε σε έναν περίτεχνο τάφο, δίπλα στο σύζυγό της στο Παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στο Κάστρο του Ουίνδσορ.[7]
ΤίτλοιΕπεξεργασία
- 1 Δεκεμβρίου 1844 - 31 Ιουλίου 1853: Η Υψηλότητα Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Γκλύξμπουργκ
- 31 Ιουλίου 1853 - 21 Δεκεμβρίου 1858: Η Υψηλότητα Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Δανίας
- 21 Δεκεμβρίου 1858 - 10 Μαρτίου 1863: Η Αυτης Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Δανίας
- 10 Μαρτίου 1863 - 22 Ιανουαρίου 1901: Η Αυτής Βασιλική Υψηλότητα Η Πριγκίπισσα της Ουαλίας
- 22 Ιανουαρίου 1901 - 6 Μαΐου 1910: Η Μεγαλειότητα της Η Βασίλισσα
- Στην Ινδία: Η Αυτοκρατορική Μεγαλειότητα Της Η Βασίλισσα-Αυτοκράτειρα
- 6 Μαΐου 1910 - 20 Νοεμβρίου 1925: Η Μεγαλειότητα της Η Βασίλισσα Αλεξάνδρα
ΠρόγονοιΕπεξεργασία
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ Ερώτηση του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Duff, pp. 251–257, 260.
- ↑ Το ταμείο τού Αλεξάνδρα Ρόουζ Ντέι εξακολουθεί να υπάρχει· προστάτης του είναι η Αλεξάνδρα του Κεντ, δισεγγονή της Αλεξάνδρας.
- ↑ Duff, pp. 285–286.
- ↑ Battiscombe, p. 299.
- ↑ Battiscombe, pp. 301–302.
- ↑ Eilers, Marlene A., Queen Victoria's Descendants, p. 171.