Αλεξέι Σιούσεφ

Ο Αλεξέι Σιούσεφ (Алексе́й Ви́кторович Щу́сев, 8 Οκτωβρίου 1873 - 24 Μαΐου 1949) ήταν Ρώσος αρχιτέκτονας. Τα έργα του θεωρούνται γέφυρα που συνδέει την αναγεννησιακή αρχιτεκτονική της αυτοκρατορικής Ρωσίας με το στυλ της αυτοκρατορίας του Στάλιν.

Αλεξέι Σιούσεφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Алексей Щусев (Ρωσικά)
Γέννηση	8  Οκτωβρίου 1873 Κισινάου
Θάνατος	24  Μαΐου 1949 Μόσχα
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο Νοβοντέβιτσι
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρωσικά
Σπουδές	Higher Art School at the Imperial Academy of Arts (έως 1897)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αρχιτέκτονας συντηρητής έφορος ιστορικός της τέχνης θεωρητικός της τέχνης παιδαγωγός
Εργοδότης	Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο Μόσχας Σχολή ζωγραφικής, γλυπτικής και αρχιτεκτονικής της Μόσχας (1914–1917)
Αξιοσημείωτο έργο	Μαυσωλείο του Λένιν Kazan I Kazansky railway station Komsomolskaya Hotel Moskva
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	βραβείο Στάλιν τάγμα του Λένιν τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας μετάλλιο "Για ηρωική εργασία στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945" μετάλλιο «Για την υπεράσπιση της Μόσχας»
Σχετικά πολυμέσα

Βίος

Γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1873 στο Κισινέφ της Μολδαβίας. Το 1891 σπούδασε στο St. Petersburg Academy of Arts μέχρι το 1897. Ήταν μαθητής του Leon Benois και του Ilya Repin. Από το 1894 μέχρι το 1899 ταξίδεψε στη βόρεια Αφρική και κεντρική Ασία. Το 1910 έγινε ακαδημαϊκός, ενώ το 1926 διετέλεσε διευθυντής του Tretiakov Gallery για 3 χρόνια. Δίδαξε στη Βιομηχανική σχολή Τεχνών στο Stroganovτο 1913-1918 και το 1920-1924 στο State Higher Arts and Technical Studios. Το 1926 διορίστηκε διευθυντής της γκαλερί Tretyakov. Διορίστηκε επικεφαλής της ομάδας, η οποία σχεδίασε μεγάλες γέφυρες και συγκροτήματα διαμερισμάτων στη Μόσχα. Το 1930 τιμήθηκε ως αρχιτέκτονας της ΕΣΣΔ και Ακαδημαϊκός της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ το 1943. Απονεμήθηκε στον Σιούσεφ το βραβείο Στάλιν 4 φορές (1941, 1946, 1948 και 1952 μετά τον θάνατό του). Έλαβε επίσης το Τάγμα του Λένιν, καθώς και πολλά άλλους επαίνους. Το 1946 ίδρυσε το Μουσείο Αρχιτεκτονικής της Μόσχας, το οποίο βοήθησε να διατηρήσει τα υπολείμματα των μεσαιωνικών εκκλησιών και μοναστηριών που κατεδαφίστηκαν. Εκεί υπηρέτησε ως διευθυντής για 3 χρόνια. Το 1948 δίδαξε στο Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής της Μόσχας. Πέθανε στη Μόσχα στις 24 Μαΐου του 1949, 4 χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Θάφτηκε στο νεκροταφείο Νοβοντέβιτσι. Έγραψε περισσότερα από 200 επιστημονικά άρθρα που ασχολούνται με ένα ευρύ φάσμα των αρχιτεκτονικών προβλημάτων.

Έργο

Το έργο του ήταν ιδιαίτερα ποικίλο κατά τη Σοβιετική Εποχή. Η ανασυγκρότηση της εκκλησίας του Αγίου Βασιλείου (12ος αιώνας), στο Ovruch της Ουκρανίας, ήταν από τα πρώτα του έργα, καθώς και μέσο δημόσιας αναγνώρισης. Το 1913 το σχέδιό του για το Σιδηροδρομικό Σταθμό Καζάν κέρδισε σε διαγωνισμό. Ένα χρόνο αργότερα ξεκινάει η κατασκευή η οποία ολοκληρώνεται το 1940. Στοιχεία όπως η Αρ Νουβό σχεδίαση με λιωμένα στοιχεία των πύργων του Κρεμλίνου και η παραδοσιακή αρχιτεκτονική Τατάρ, δεν έχουν ποτέ τεθεί σε εκτέλεση. Έπειτα, το 1918-1925 συμμετείχε στα σχέδια για την ανοικοδόμηση της Μόσχας , ενώ το 1922 υπηρετεί ως επικεφαλής αρχιτέκτονας στη βιομηχανική έκθεση της Μόσχας. Μετά από τον πειραματισμό του με τον νεοκλασσικισμό, το έργο του κατά την επόμενη εικοσαετία έδειξε κάποια επιρροή κονστρουκτιβισμού, όπως φαίνεται και στο κτίριο της Λαϊκής Επιτροπής Γεωργίας στη Μόσχα (1928-1933), σημερινό Υπουργείο Γεωργίας, καθώς και στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Επιστημών Υγείας και φυσικοθεραπείας στο Σότσι (1927-1931), το οποίο θεωρείται ότι είναι εμπνευσμένο από το Σανατόριο του Alvar Aalto. Το 1924, μετά από το θάνατο του Λένιν, κλήθηκε να σχεδιάσει ένα μαυσωλείο για τον ίδιο. Προέκυψε μια πρωτότυπη αρχιτεκτονική λύση έπειτα από την ανάμειξη κονστρουκτιβιστικών στοιχείων με χαρακτηριστικά που έλαβε από αρχαία μαυσωλεία (π.χ. την Κλιμακωτή Πυραμίδα και τον Τάφο του Κύρου). Το 1924 ολοκληρώθηκε η ξύλινη κατασκευή, ενώ αργότερα αντικαταστήθηκε από μια μνημειακή αρχιτεκτονική από γρανίτη παρόμοιου σχεδιασμού.

Το έργο αυτό θεωρείται από τα μεγαλύτερα επιτεύγματά του και είχε τιμηθεί από τις κομμουνιστικές αρχές. Το έργο του στη δεκαετία 1930-1940, δείχνει την επιθυμία του να αναπτύξει τις προοδευτικές παραδόσεις της παλιάς αρχιτεκτονικής. Στοιχεία κλασικής αρχιτεκτονικής διακρίνει κανείς στην κατασκευή του Hotel Moskva (1932-1938), στο Moskvoretskii Bridge (1936-1938), καθώς και στο διοικητικό κτίριο στην πλατεία Ντερζίνσκι της Μόσχας (1946). Χρησιμοποιεί επίσης στοιχεία της γεωργιανής εθνικής αρχιτεκτονικής στο σχεδιασμό του υποκαταστήματος του Ινστιτούτου Μαρξισμού–Λενινισμού της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΣΕ στην Τιφλίδα το 1938. Χρησιμοποιεί παραδόσεις από το Ουζμπεκιστάν στο θέατρο όπερας και μπαλέτου A. Navoi Bolshoi στην Τασκένδη (1938-1917). Στοιχεία του 17ου αιώνα ρώσικης αρχιτεκτονικής μπορεί να δει κανείς σε ένα από τα τελευταία σημαντικά έργα του, στο σταθμό Κομσομόλσκαγια του μετρό, ο οποίος άνοιξε το 1952 στη Μόσχα. Τα πολεοδομικά έργα του είναι εξίσου σημαντικά, αφού ανέλαβε τα σχέδια για την ανοικοδόμηση των πόλεων που καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια του μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου του 1941-1945: Ίστρα (1942-1943), Νόβγκοροντ (1943-1945), Κισινέφ (1947).

• 
  Μονή Μάρφο-Μαριίνσκι
• 
  Μαυσωλείο Λένιν

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• http://russiapedia.rt.com/prominent-russians/art/aleksey-shchusev/
• http://encyclopedia2.thefreedictionary.com/Alexey+Shchusev
• http://www.architectural-review.com/reviews/reputations/alexey-shchusev/8660736.article
• http://structurae.net/persons/data/index.cfm?id=d001892