Αλκιβιάδης Μπουρδάρας
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Αλκιβιάδης Μπουρδάρας (1895 - 1958) ήταν Έλληνας στρατιωτικός.
| Αλκιβιάδης Μπουρδάρας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1895 Φουρνά Ευρυτανίας |
| Θάνατος | 1958 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Κέλλυ Μπουρδάρα |
| Αδέλφια | Γεώργιος Μπουρδάρας |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Μικρασιατική εκστρατεία και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού της Ελλάδας (1943) |
Γεννήθηκε στη Φουρνά Ευρυτανίας το 1895. Σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων από την οποία εξήλθε το 1916 ως ανθυπολοχαγός Πεζικού. Το 1917 προήχθη σε υπολοχαγό, το 1919 σε λοχαγό, το 1923 σε ταγματάρχη, το 1942 σε αντισυνταγματάρχη και σε συνταγματάρχη. Το 1916 προσχώρησε στο Κίνημα της Εθνικής Αμύνης του Ελ. Βενιζέλου. Ως αξιωματικός φοίτησε στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου της Γαλλίας (1924-1925)[1]. Συμμετείχε στην Εκστρατεία της Ουκρανίας (1919) ως διοικητής πυροβολαρχίας του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων υπό τις διαταγές του Συνταγματάρχη Νικολάου Πλαστήρα και στη Μικρασιατική Εκστρατεία (1919-1922) ως διοικητής του 11ου Λόχου του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων, διοικητής λόχων του 26ου και 25ου Συντάγματος Πεζικού και τραυματίζεται στις μάχες δυο φορές, βαρύτερα στη μάχη του Τεπέ (20 Φεβρουαρίου 1920). Υποστηρίζει την Επανάσταση του Σεπτεμβρίου 1922. Υπηρετεί διαδοχικά στην V Μεραρχία ως διευθυντής του 1ου και αργότερα του 3ου Επιτελικού Γραφείου (1923-1924), στην ΧΙ Μεραρχία ως Επιτελάρχης (1927-1928), στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου ως Διευθυντής Σπουδών (1928-1929) και στον Υποτομέα του ΧΙ Συνοριακού Τομέα Κιλκίς ως διοικητής (1930-1931).
Συμμετέχει στο κίνημα 1ης Μαρτίου 1935, καταδικάζεται ερήμην σε θάνατο, στρατιωτική καθαίρεση και απόταξη αλλά το 1936 εγγράφετε στα στελέχη της εφεδρείας. Μετά από αίτησή του ανακαλείται στην ενεργό υπηρεσία το 1940 και τοποθετείται επιτελάρχης της ΙΧ Μεραρχίας. Θα είναι απόλυτα αντίθετος στην υπογραφή της Συνθηκολόγησης 1941 με την Γερμανία κατά τον Β΄Π.Π[2].
Τον Μάρτιο του 1942 διαφεύγει στη Μέση Ανατολή καθώς τον καταζητούσαν οι Γερμανοί. Εντάσσεται στη δύναμη αξιωματικών του Βασιλικού Ελληνικού Στρατού Μέσης Ανατολής (ΒΕΣΜΑ) και τον Μάιο 1942 αναλαμβάνει διοικητής του Γενικού Κέντρου Εκπαιδεύσεως Στρατού (ΓΚΕΣ) και διοικητής της ΙΙ Ελληνικής Ταξιαρχίας και συγκροτεί, μεταξύ άλλων, τον Λόχο Αθανάτων, μετέπειτα Ιερό Λόχο. Μετά το Κίνημα Μαρτίου 1943 που επιχειρεί να καταστείλει χωρίς βία, παραιτείται από τις θέσεις του αυτές. Διατελεί Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού (Απρίλιο-Ιούλιο 1943) και Στρατιωτικός Διοικητής Σάμου (Οκτώβριο-Νοέμβριο 1943). Απρίλιο 1944 τοποθετείται Φρούραρχος Καΐρου κατά τη διάρκεια του Κινήματος στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις Μέσης Ανατολής. Τοποθετείται Στρατιωτικός Ακόλουθος στην Άγκυρα όπου παραμένει έως την αποστρατεία του το 1947. Αποστρατεύεται από το Λαϊκό Κόμμα που τον κατηγορεί ως «ακραιφνή δημοκρατικό».
Τιμήθηκε με πολλά παράσημα και μετάλλια αντίστοιχα του βαθμού του και των θέσεων που κατείχε. Παρέμεινε μέχρι τέλους σταθερά δημοκρατικός. Πέθανε στην Αθήνα το 1958. Αδελφός του ήταν ο Γεώργιος Μπουρδάρας, ενώ κόρη του είναι η σύγχρονη καθηγήτρια Πανεπιστημίου και πολιτικός Κέλλυ Μπουρδάρα.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, Συνοπτική Ιστορία του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Αθήνα 2001, σ. 162. https://army.gr/wp-content/uploads/2022/10/pdf_diatelesantes_arhigoi_ges_-_antigrafo.pdf. line feed character in
|title=at position 84 (βοήθεια); Εξωτερικός σύνδεσμος στο|title=(βοήθεια) - ↑ Σπηλιωτοπούλου, Μαρία. Ιστορικό Αρχείο Μέσης Ανατολής (1942-1945) του Στρατηγού Αλκιβιάδη Ν. Μπουρδάρα. Αθήνα 2024: Ακαδημία Αθηνών. ISBN ISBN 978-960-404-420-7 Check
|isbn=value: invalid character (βοήθεια).