Αμάντια
Συντεταγμένες: 40°22′37″N 19°41′59″E / 40.37694°N 19.69972°E Η Αμάντια ή Αβάντια ήταν αρχαία ελληνική πόλη[1][2] στην Ήπειρο. Κατείχε σημαντική αμυντική θέση, ευρισκόμενη επάνω από την κοιλάδα του ποταμού Αώου προς τα ανατολικά, καθώς και επί της οδού προς τα παράλια και τον Κόλπο του Αυλώνα, στο Νομό Αυλώνα της σημερινής Αλβανίας. Ένας αρχαίος ελληνικός ναός, το Ιερό της Αφροδίτης, ένα θέατρο, καθώς και ένα στάδιο έχουν ανευρεθεί εντός της πόλεως.[3] Οι κάτοικοι της πόλης ήσαν γνωστοί ως Αμαντιείς.
| Αμάντια | |
|---|---|
 | |
  Αμάντια | |
| Χώρα | Αλβανία |
| Διοικητική υπαγωγή | Επαρχία Αυλώνα |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
.svg)
Ιστορία Επεξεργασία
.jpg)
Σύμφωνα με τον Παυσανία, ο οικισμός ιδρύθηκε από Λοκρούς προερχόμενους από το γειτονικό Θρόνιο και Άβαντες προερχόμενους από την Εύβοια.[4] Ο Στέφανος ο Βυζάντιος, παρομοίως, αποδίδει την ίδρυση σε, προερχόμενους από την Εύβοια, Άβαντες οι οποίοι "επέστρεφαν από τον Τρωικό Πόλεμο".[5] Ο Ησύχιος αναφέρει πως επρόκειτο για ηπειρώτικο οικισμό. Ένας ιδρυτικός της μύθος φέρει τον Ελπήνωρα, ο οποίος απεβίωσε στην Τροία, να λειτουργεί ως νόστος και να ηγείται των αποίκων.[6] Οι πολιτικοί τους ηγέτες έφεραν τίτλους όπως πρύτανις και γραμματεύς. Η πόλη ήταν περιτειχισμένη με τείχος μήκους περίπου 2.100 μέτρων. Ένα μεγάλο οχυρό ανεγέρθηκε, με δύο πύλες και δύο αμυντικούς πύργους, στα βόρεια του οικισμού.
Η ονομασία του αναφέρεται για πρώτη φορά στην διάρκεια του 4ου αιώνα π.Χ. Ευρίσκεται επάνω στην πλαγιά ενός υψηλού λόφου, ενώ μόνον η ακρόπολή του ήταν οχυρωμένη. Τον 3ο αιώνα π.Χ., η πόλη απέκτησε οικονομική ισχύ, ενώ ξεκίνησε να κόβει δικά της νομίσματα. Το ίδιο το φύλο ήταν γνωστό υπό την ονομασία Αμαντιείς.[7]
Η πόλη κατέστη μέρος της ρωμαϊκής επαρχίας της Νέας Ηπείρου. Ο Ευλάλιος, ένας εκ των Ανατολικών επισκόπων οι οποίοι συμμετείχαν στην Σύνοδο της Σερδικής, ο οποίος και αρνήθηκε να αναγνωρίσει το δικαίωμα αυτής στο να άρει την καταδίκη του Αθανασίου Αλεξανδρείας, ενώ ο ίδιος παραιτήθηκε και αποσύρθηκε στην Φιλιππούπολη, πιθανώς να ήταν επίσκοπος της συγκεκριμένης πόλης, ωστόσο ορισμένοι πιστεύουν πως επρόκειτο για τον Επίσκοπο Αμάσειας.[8][9][10][11]
Μην αποτελώντας, πλέον, επισκοπική έδρα, η Αμάντια είναι καταχωρημένη, σήμερα, από την Καθολική Εκκλησία ως τιμητική επισκοπή.[12]
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Hansen & Nielsen 2004, σελ. 342.
- ↑ Casson, S. Macedonia, Thrace and Illyria: their relations to Greece from the earliest times down to the time of Philip, son of Amyntas. Greenwood Press, 1971. p. 322 [1]
- ↑ Anamali S. Amantie. Iliria 2 (1972), pp. 67-148.
- ↑ Pausanias. Description of Greece, 5.22.3-5.22.4.
- ↑ Amantia: Illyrion moira, plesion Orikou kai Kerkuras eks Abanton apo Troias nostesanton oikismene.
- ↑ Malkin 1998, σελ. 79.
- ↑ The Illyrian Atintani, the Epirotic Atintanes and the Roman Protectorate N. G. L. Hammond, The Journal of Roman Studies Vol. 79 (1989), pp. 11-25 "There were Illyrian Amantini in Pannonia and Greek Amantes in North Epirus"
- ↑ Michel Lequien, Oriens christianus in quatuor Patriarchatus digestus, Paris 1740, Vol. II, coll. 250-251
- ↑ Daniele Farlati-Jacopo Coleti, Illyricum Sacrum, vol. VII, Venezia 1817, [https://books.google.com/books?id=z1zLr_T1esUC&pg=PA394 pp. 394-395
- ↑ Siméon Vailhé, v. Amantia, in Dictionnaire d'Histoire et de Géographie ecclésiastiques, vol. II, Paris 1914, coll. 953-954
- ↑ P. Feder, Studien zu Hilarius von Poitiers, Wien 1911, tomo II, pp. 71-72.
- ↑ Annuario Pontificio 2013 (Libreria Editrice Vaticana 2013 ISBN 978-88-209-9070-1), p. 830
Πηγές Επεξεργασία
- Hansen, Mogens Herman· Nielsen, Thomas Heine (2004). An Inventory of Archaic and Classical Poleis. Oxford University Press. ISBN 0-19-814099-1.
- Malkin, Irad (1998). The Return of Odysseus: Colonization and Ethnicity. Berkeley: University of California Press.