Η αναιμία χρόνιας νόσου (ΑΧΝ) ή αναιμία της φλεγμονής εμφανίζεται συχνά σε ασθενείς με χρόνιες φλεγμονώδεις νόσους ή κακοήθειες. Κάποιες από τις ασθένειες που προκαλούν ΑΧΝ είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, πνευμονίες και πνευμονικά αποστήματα, φυματίωση, διάφορα νεοπλάσματα και άλλες ασθένειες.[1][2] Η βαρύτητά της σχετίζεται με τη βαρύτητα της νόσου, και είναι συνήθως ελαφριάς μορφής. Τις περισσότερες φορές είναι νορμοκυτταρική νορμόχρωμη αναιμία (φυσιολογικό MCV και MCHC ή MCH).[2]

Αναιμία χρόνιας νόσου
Ταξινόμηση
ICD-9285.29
MedlinePlus000565
eMedicineemerg/734

Παθοφυσιολογία Επεξεργασία

Σημαντικό ρόλο στη δημιουργία της αναιμίας παίζουν οι κυτταροκίνες που παράγονται κατά την φλεγμονή, όπως η IL-1 και η IL-6, οι οποίες διεγείρουν την παραγωγή εψιδίνης από το ήπαρ. Η εψιδίνη φαίνεται να μπλοκάρει την εξαγωγή του σιδήρου από τα αποθηκευτικά κύτταρα (εντεροκύτταρα, ηπατοκύτταρα, μακροφάγα) κι έτσι δεν αποδίδεται επαρκές σίδηρο στους ερυθροβλάστες για να γίνει η αιμοποίηση.. [1][2][3]

Η νόσος χαρακτηρίζεται από χαμηλά επίπεδα κυκλοφορούντος σιδήρου ορού και υψηλά ή φυσιολογικά επίπεδα φεριτίνης. Παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί που παίζουν ρόλο στη νόσο είναι: η διαταραχή στη χρήση του διαθέσιμου σιδήρου για ερυθροποίηση και η κατακράτηση αυτού στο ΔΕΣ, η διαταραχή στην παραγωγή ερυθροποιητίνης και η ελαττωματική ανταπόκριση των ερυθρών σε αυτήν, καθώς επίσης και η μείωση της επιβίωσης των κυκλοφορούντων ερυθρών.[4]

Διάγνωση και θεραπεία Επεξεργασία

Η διάγνωση της ΑΧΝ συχνά πιθανολογείται και τίθεται εξ αποκλεισμού. Μία υψηλή τιμή φεριτίνης μπορεί να συμβάλλει στη διάγνωση, ωστόσο η φεριτίνη ως πρωτεΐνη οξείας φάσης συχνά έχει ήδη υψηλή τιμή σε φλεγμονώδη νοσήματα.

Θεραπεία συνήθως δε χρειάζεται εάν δεν υπάρχουν συμπτώματα. Σε περίπτωση που κριθεί απαραίτητο, η χορήγηση ερυθροποιητίνης και ενδοφλέβιο σίδηρο μπορεί να διορθώσει την αναιμία.[1]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 Καραγιάννης, Αστέριος (2012). ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ (Δ΄ έκδοση) / Τομέας Παθολογίας Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. Θεσσαλινίκη: University Studio Press. σελ. 639-643. ISBN 978-960-12-2097-0. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2016. 
  2. 2,0 2,1 2,2 Hoffbrand, A. Victor· Moss, Paul A.H. (2015). Hoffbrand's Essential Haematology (7η έκδοση). Wiley-Blackwell. σελ. 37. ISBN 978-1-118-40867-4. [νεκρός σύνδεσμος]
  3. Walker, Brian (2014). Davidson's Principles and Practice of Medicine (22 έκδοση). Churchill Livingstone. σελ. 1023. ISBN 9780702050350. 
  4. Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τομεας Παθολογίας (2014). Παθολογική Φυσιολογία. Θεσσαλονίκη: UNIVERSITY STUDIO PRESS. σελ. 104. ISBN 9789601221830.