Ανδρέας Δημητρίου
Ο Ανδρέας Δημητρίου (Λεμεσός, 18 Σεπτεμβρίου 1934 - Λευκωσία, 10 Μαΐου 1956) ήταν Ελληνοκύπριος αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α. και ήρωας της Κύπρου. Για την δράση του, καταδικάστηκε από τις αγγλικές δυνάμεις σε απαγχονισμό.
| Ανδρέας Δημητρίου | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Ανδρέας Δημητρίου 18 Σεπτεμβρίου 1934 Άγιος Μάμας Λεμεσού |
| Θάνατος | 10 Μαΐου 1956 (21 ετών) Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας |
| Αιτία θανάτου | Απαγχονισμός |
| Εθνικότητα | Έλληνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βρετανική Κύπρος |
| Θρησκεία | Χριστιανός Ορθόδοξος |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Μέλος ΕΟΚΑ |
| Γνωστός για | Αγωνιστής ΕΟΚΑ |
| Ποινική κατάσταση | |
| Ποινή εγκλήματος | Θάνατος με απαγχονισμό |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Δημήτρης και Ευδοκία Βασιλείου (γονείς) |
| Συγγενείς | Σάββας Ελένη Αγγέλα Σούλα (αδέρφια) |
| Συνεργάτης | Μιχαλάκης Καραολής |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Ανδρέας Δημητρίου γεννήθηκε το 1934 στον Άγιο Μάμα Λεμεσού. Γονείς του ήταν ο Δημήτρης και η Ευδοκία Βασιλείου. Αποφοίτησε από το δημοτικό σχολείο Αγίου Μάμαντος και φοίτησε για τρία χρόνια στο Νυκτερινό Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Εργάστηκε αρχικά σε κατάστημα εκρηκτικών υλών και κυνηγετικών ειδών και αργότερα στον αγγλικό στρατό. Υπήρξε Γραμματέας της Συντεχνίας των Αχθοφόρων της ΣΕΚ στην Αμμόχωστο. Διακρινόταν για την εργατικότητα, την πρωτοβουλία και την ευσυνειδησία του. Εντάχθηκε από τους πρώτους στη δύναμη της ΕΟΚΑ και έδρασε με τις ομάδες Αμμοχώστου, επεκτείνοντας τη συμμετοχή του και στο εκτελεστικό.
Μια από τις επιχειρήσεις στις οποίες πρωταγωνίστησε ήταν και η αρπαγή όπλων από τις στρατιωτικές αποθήκες του λιμανιού της Αμμοχώστου όπου εργαζόταν, στις αρχές Δεκεμβρίου 1955, αμέσως μετά την εκφόρτωσή τους και προτού μεταφερθούν και τακτοποιηθούν. Τα όπλα προωθήθηκαν σε διάφορες ανταρτικές ομάδες, οι οποίες μέχρι τότε ήταν εφοδιασμένες σχεδόν μόνο με κυνηγετικά. Η επιχείρηση πέτυχε απόλυτα και η Ε.Ο.Κ.Α. ενισχύθηκε σημαντικά.
Απαγχονισμός Επεξεργασία
Στις 28 Νοεμβρίου 1955, αποπειράθηκε να εκτελέσει τον Βρετανό πράκτορα Τέυλορ, τον οποίο και τραυμάτισε, ο Ανδρέας βρέθηκε αντιμέτωπος με ένοπλους στρατιώτες που τον φρουρούσαν. Πρόταξε εναντίον τους το όπλο του, το οποίο έπαθε εμπλοκή και έτσι οι στρατιώτες τον συνέλαβαν, αφού τον πλήγωσαν. Καταδικάστηκε σε θάνατο και μαζί με το συναγωνιστή του Μιχαλάκη Καραολή ήταν οι πρώτοι που απαγχονίστηκαν. Προηγουμένως, είχε υποβάλει έφεση η οποία απορρίφθηκε, όπως απορρίφθηκε και η αίτηση για χάρη, την οποία κατέθεσαν οι δικηγόροι στον Κυβερνήτη Χάρτινγκ και στη Βασίλισσα Ελισάβετ.
Απαγχονίστηκε μαζί με τον Μιχαλάκη Καραολή την Πέμπτη μετά το Πάσχα στις 10 Μαΐου 1956. Οι δολοφονίες των δύο αυτών ηρώων αποτέλεσαν παράδειγμα θυσίας για τον αγωνιζόμενο κυπριακό λαό και οι αγώνες για την ελευθερία εντάθηκαν.
- “Το μόνο που λυπούμαι είναι που δεν θα προλάβω να δω την Κύπρο μας ελεύθερη”
- “Το μόνο που λυπούμαι είναι που δεν θα προλάβω να δω την Κύπρο μας ελεύθερη”
ήταν τα τελευταία του λόγια προς τη μάνα του, λίγες ώρες πριν από τον απαγχονισμό του.
- “Στο καλό, γιε μου και να έχεις θάρρος ως το τέλος”
- “Στο καλό, γιε μου και να έχεις θάρρος ως το τέλος”
ήταν η απάντησή της.
Αντιδράσεις Επεξεργασία
Η εκτέλεση αυτών των Κυπρίων αγωνιστών προκάλεσε εντονότατο ρεύμα αγανάκτησης σ΄ ολόκληρο τον κόσμο. Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκαν πολλές συγκεντρώσεις και πορείες. Τιμής ένεκεν ο Δήμος Αθηναίων μετονόμασε την οδό Λουκιανού, όπου και το οίκημα της Αγγλικής Πρεσβείας σε οδό Καραολή και Δημητρίου, το ίδιο έπραξε και ο Δήμος Πειραιά, μετονομάζοντας την οδό Ναυάρχου Μπητ στη σημερινή οδό Καραολή και Δημητρίου. Επίσης, στην Καισαριανή δύο δρόμοι φέρουν τα ονόματα των δύο αγωνιστών, ο ένας του Μιχαήλ Καραολή και ο άλλος του Ανδρέα Δημητρίου.
