Ανδρέας Θεοδώρου
Ο Ανδρέας Θεοδώρου (1922 ή 1923 - 2004) ήταν Ελληνοκύπριος θεολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου.
| Ανδρέας Θεοδώρου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1922 ή 1923 Λάρνακα |
| Θάνατος | 20 Μαρτίου 2004 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Κύπρος |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1946–1950) Κολέγιο Τρίνιτι του Δουβλίνου (1951–1952) Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1958–1959) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | θεολόγος διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Αρσάκεια - Τοσίτσεια Σχολεία (1952–1968) Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1959–1986) |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Γεννήθηκε το 1922[1] ή 1923[2] στη Λάρνακα της Κύπρου. Ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση στο Παγκύπριο Εμπορικό Λύκειο Λάρνακας (1940) και στην Πάφο, ως μαθητής του εκεί Νικολαΐδειου Ελληνικού Γυμνασίου (1943). Το 1946 εγγράφηκε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 1950 με άριστα. Συνέχισε τις σπουδές του στο Ινστιτούτο Ορθοδόξου Θεολογίας «Άγιος Σέργιος» στο Παρίσι (1950-1951), το Κολλέγιο Τρίνιτυ του Πανεπιστημίου του Δουβλίνου (1951-1952) και για ένα εξάμηνο στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μονάχου (1958-1959). Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδας, το 1952 και για 16 χρόνια δίδαξε στο Αρσάκειο Σχολείο Θηλέων.[1][2]
Το 1955 με τη διδακτορική διατριβή «Η Χριστολογική ομολογία και διδασκαλία Κυρίλλου του Αλεξανδρείας και Θεοδωρήτου Κύρου» έγινε διδάκτορας ενώ δύο χρόνια αργότερα το 1957 με την εργασία «Η περί θεώσεως του ανθρώπου διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας μέχρις Ιωάννου του Δαμασκηνού» έγινε υφηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, στην έδρα της Ιστορίας των Δογμάτων και της Συμβολικής. Στη συνέχεια το 1962 έγινε εντεταλμένος υφυγητής, το 1966 έκτακτος καθηγητής και το 1968 τακτικός παραμένοντας μέχρι το 1986 όταν και παραιτήθηκε. Πολλοί ήταν οι φοιτητές και συνάδελφοι του οι οποίοι του ζητούσαν να παραμείνει.[1][2] Το ακαδημαϊκό έτος 1977-1978 διετέλεσε κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.[3]
Με τη σύζυγο του Χαρίκλεια Μοσχονά απέκτησε τέσσερα παιδιά. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 20 Μαρτίου 2004.[2]
Έργο Επεξεργασία
Είχε σημαντικό και αξιόλογο συγγραφικό έργο. Οι δημοσιεύσεις του, επιστημονικές και εκλαϊκευμένες, ξεπερνούν τις 150. Μεταξύ αυτών[1]:
- Η ουσία της Ορθοδοξίας, 1961
- Το χαροποιόν Πένθος της Εκκλησίας, 1974
- Η επίδραση της ελληνικής σκέψεως επί των θεολογικών σχολών Αλεξανδρείας και Αντιοχείας, 1983 (βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών[2])
- Η κόρη της Βασιλείας, 1977
- Η ώρα του Αντιχρίστου, 1987
- Πιστεύω εις ένα Θεόν, 1993
- Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε, 1993
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Καθηγητής Ανδρέας Θεοδώρου: Ο αντι-οικουμενιστής, ο αντι-παπικός (1922-2004)». Θεολογία (Ιερά Μητρόπολις Ωρωπού και Φυλής). 2004. http://www.hsir.org/Theology_el/3a2005ATheodorou.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-12-12.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Γιαννόπουλος, Β. (15 Μαΐου 2001). «Mνήμη Aνδρέα Θεοδώρου». kapodistriako.uoa.gr. Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ «ΕΚΠΑ: Κοσμητεία Θεολογικής Σχολή - Διατελέσαντες Κοσμήτορες». deantheol.uoa.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2016.