Ανδρέας Κριεζής (αρχιτέκτονας)
Ο Ανδρέας Κριεζής (1887 - 29 Ιουλίου 1962) ήταν Έλληνας αρχιτέκτονας.
| Ανδρέας Κριεζής | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ανδρέας Κριεζής (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1887 Ύδρα |
| Θάνατος | 29 Ιουλίου 1962 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας |
Βιογραφικό Επεξεργασία
Γεννήθηκε στην Ύδρα. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και αρχιτέκτονικη στη σχολη του Μονάχου.Υπήρξε ιδρύτικο μέλος και πρώτος πρόεδρος της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής Εταιρίας.[1] Το 1914 σε ηλικία 27 ετών οικοδομεί κτήριο που σώζεται μέχρι σήμερα, στην συμβολή των οδών Ασκληπιού 185 και Αρματωλών και Κλεφτών για λογαριασμό του γερμανού Ευγενίου Πλοκ. Οικοδόμησε επίσης για λογαριασμό της Φιλεκπαιδευτικής εταιρείας το σχολικό κτήριο Αρσάκειο στο Ψυχικό.Επιπλέον το μέγαρο Καλιμασιώτη, στη διασταύρωση των οδών Μητροπόλεως και Καπνικαρέας το 1925 και το Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου στο τέρμα της Συγγρού είναι εργα δικά του. Το πολυώροφο κτίριο στο ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας (Πραξιτέλους 31) θεωρείται ξεχωριστό δείγμα του εκλεκτικισμού, λίγο πριν από την κυριαρχία του μοντέρνου κινήματος.[2][3]. Παρά το μεγάλο έργο του αυτό που τον διακρίνει είναι η σημερινή Βουλή. Ανέλαβε την διαρρύθμιση των Παλαιών Ανακτόρων και την μετατροπή του κτηρίου σε κοινοβούλιο το 1929.[4] Κηδεύτηκε στις 29 Ιουλίου 1962 από το Α΄ Νεκροταφείο[5].
Έργα Επεξεργασία
Από τα Παλαιά Ανάκτορα στο Κτήριο της Βουλής των Ελλήνων Επεξεργασία
Το Νοέμβριο του 1929 η Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου, ύστερα από πολλές συζητήσεις στη Βουλή, αποφάσισε τη στέγασή της, μαζί με τη Γερουσία, στο κτήριο των Παλαιών Ανακτόρων. Οι εργασίες για τη μετατροπή του κτηρίου σε Μέγαρο Βουλής και Γερουσίας σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ανδρέα Κριεζή, αποτέλεσαν τη ριζικότερη επέμβαση σε αυτό μετά την αρχική κατασκευή του: με τις στατικές επεμβάσεις στο φέροντα οργανισμό των περιμετρικών πτερύγων, την κατεδάφιση της κεντρικής πτέρυγας και την κατασκευή νέας για τη στέγαση των Αιθουσών συνεδριάσεων της Βουλής και της Γερουσίας.
Εξωτερικά, η σημαντική αλλαγή που συντελέστηκε, χωρίς, όμως, να αλλοιώνει τη μορφή και την αισθητική του, ήταν η νέα είσοδος στη βορινή πλευρά, όπου κατασκευάσθηκε ένα πρόπυλο με έξι δωρικούς κίονες με στοιχεία δανεισμένα από τα δύο άλλα πρόπυλα που κοσμούν την δυτική και την ανατολική όψη.
Αλλαγές στην εσωτερική διακόσμηση και τη διαρρύθμιση έγιναν προκειμένου να ανταποκριθεί το κτήριο στη νέα του, εντελώς διαφορετική, χρήση. Στο ισόγειο διαμορφώθηκαν χώροι γραφείων του Πρωθυπουργού και του Προέδρου της Βουλής και στον πρώτο όροφο των υπηρεσιών της Βουλής. Στο δεύτερο όροφο διαρρυθμίστηκαν χώροι στέγασης της Βιβλιοθήκης της Βουλής και του Συμβουλίου της Επικρατείας. Στο ανακαινισμένο κτήριο των Παλαιών Ανακτόρων εγκαταστάθηκε η Γερουσία, καθώς και η Βιβλιοθήκη και το Συμβούλιο της Επικρατείας το 1934, το οποίο παρέμεινε στο κτήριο έως το 1992. Την 1η Ιουλίου 1935 η Ε΄ Εθνοσυνέλευση άρχισε πανηγυρικά τις εργασίες της στη νέα αίθουσα της Ολομέλειας. Από το 1935 έως σήμερα, στο Κτήριο στεγάζεται η Βουλή των Ελλήνων.[6]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ (Ελληνική Αρχιτεκτονική Εταιρία) εκδ. Ποταμός». H παράμετρος
|url=είναι κενή ή απουσιάζει (βοήθεια) - ↑ «ΑΡΧΕΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ Υποφάκ. 10.1 Συμμετοχή σε Συμβούλια Εταιρειών - "Διάφορα υπομνήματα" (1906-1933)». elia.org.gr.
- ↑ Τζαναβάρα, Χαρά (22 Ιουλίου 2009). «Γνώριμα αλλά άγνωστα κτίρια ανάμεσά μας». Ελευθεροτυπία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2012.
- ↑ Το κτήριο της Βουλής των Ελλήνων (PDF). Αθήνα: Βουλή των Ελλήνων. 2009. σελ. 12. ISBN 978-960- 560-107-2.
- ↑ εφ. Ελευθερία, φύλλο 29/7/1962, σελ. 8 (αναγγελία κηδείας)
- ↑ «Ιστορία Κτηρίου». Βουλή των Ελλήνων. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2023.