Αντιγονίδα φυλή

(Ανακατεύθυνση από Αντιγονίς φυλή)

Με την ονομασία Αντιγονίς[1] (αρχαία ελληνικά: Ἀντιγονίς) ή Αντιγονίδα φυλή (σύγχρονα ελληνικά) για την φυλή και Αντιγονίδα (γενική: Αντιγονίδος) για την περιοχή και με το όνομα (άρθρο: ο) Αντιγονεύς[2] ή Αντιγονίδης (αρχαία ελληνικά: Ἀντιγονεύς ή Ἀντιγονίδης) ή (άρθρο πληθυντικού: οι) Αντιγονίδες (αρχαία ελληνικά: Ἀντιγονίδαι), για τα μέλη της φυλής και τους κατοίκους της περιοχής αυτής, αναφέρεται μια από τις πρόσθετες φυλές της Αρχαίας Ελλάδας και της αρχαίας Αττικής, η οποία ήρθε να συμπληρώσει τις προηγούμενες φυλές της Αρχαίας Αθήνας, οι κάτοικοι της οποίας κατοικούσαν στην ομώνυμη περιοχή της Αντιγονίδας, η οποία περιλάμβανε μια σειρά από δήμους της περιοχής της σύγχρονης Ελλάδας που είναι γνωστή ως Αττική.

Ονομασία

Επεξεργασία

Η Αντιγονίδα, θεωρούμενη ως “μακεδονική” φυλή της Αττικής, πήρε το όνομά της σε απόδοση τιμής προς τον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο, όπως άλλωστε και η άλλη “μακεδονική” φυλή η Δημητριάς,[3] μετά το 307 π.Χ., όταν ο γιος του, ο Δημήτριος ο Πολιορκητής ελευθέρωσε την Αθήνα από τον Κάσσανδρο. Ο Δημήτριος ενισχύθηκε από τον πατέρα του με ισχυρό στόλο (250 πλοία), στρατεύματα και 5.000 ασημένια τάλαντα, σύμφωνα με τον Πλούταρχο,[4] προκειμένου να ανακτήσει την ηπειρωτική Ελλάδα, από την κατοχή του Κάσσανδρου και του Πτολεμαίου, παρά το γεγονός ότι η συνθήκη του 311 π.Χ. όριζε ρητά την αυτονομία των ελληνικών πόλεων.

Οι δήμοι Αντιγονίδος

Επεξεργασία

Η φυλή Αντιγονίς, με βάση τη νέα διοικητική διαίρεση που ακολούθησε μετά από αυτήν του Κλεισθένη, είχε κατανεμηθεί σε διάφορες περιοχές, που καταλάμβαναν οι δήμοι, και έφεραν τις ονομασίες:

  1. Καθύπερθεν Αγκύλη (Άνω Αγκύλη), τμήμα στην Αγκύλη, ο δημότης Αγκυλεύς.[5] Υπήρχαν δύο δήμοι: Υπένερθεν Αγκύλη Κάτω Αγκύλη) και Καθύπερθεν Αγκύλη (Άνω Αγκύλη).
  2. Υπένερθεν Αγρυλή (Κάτω Αγρυλή), τμήμα στην Αγρυλή ή Αγροίλη ή Αγραυλή ή Αγρύλη, ο δημότης Αγρυλεύς.[6] [7] Αρχικά ήταν, σύμφωνα με επιγραφές, διαμοιρασμένος σε 2 (δύο) δήμους, τον υπένερθεν, (κοντά στον Υμηττό) και τον καθύπερθεν, (στην αριστερή όχθη του ποταμού Ιλισού): Υπένερθεν Αγρυλή (Κάτω Αγρύλη) και Καθύπερθεν Αγρυλή (Άνω Αγρύλη). [8]
  3. Αιθαλίδαι ή Αιθαλία, ο δημότης Αιθαλίδης,[9][10][11]
  4. Αυρίδαι, ο δημότης Αυρίδης,[12][13][14]
  5. Γαργηττός, ο δημότης Γαργήττιος,[15][16]
  6. Δειράδες, ο δημότης Δειραδιώτης,[17][18]
  7. Ποτάμιοι Δειράδες ή Ποτάμιος Δειράδης
  8. Ειτέα ή Ιταία ή Ιτέα, ο δημότης Ειτεαίος ή Ιτεαίος ή Ιταίος,[19][20]
  9. Ικάριον ή Ικαρία, ο δημότης Ικαριεύς,[21]
  10. Κολωναί, ο δημότης Κολωνεύς ή Κολωνίδης,[22]
  11. Κυδαθήναιον, ο δημότης Κυδαθηναιεύς,[23][24]
  12. Κύθηρος ή Κύθηρον, ο δημότης Κυθήριος,[25] [26]
  13. Καθύπερθεν Λαμπραί (Άνω Λαμπτραί), τμήμα στις Λαμπτραί ή Λαμπραί, ο δημότης Λαμπτρεύς ή Λαμπρεύς,[27] αρχικά ήταν διαμοιρασμένος σε 2 (δύο) δήμους: Καθύπερθεν Λαμπραί (Άνω Λαμπραί) και ο παράκτιος δήμος Παράλιοι Λαμπτραί (Κάτω Λαμπτραί).[28]
  14. Καθύπερθεν Παιανία (Άνω Παιανία), τμήμα στην Παιανία (Δήμος Παιανιεύς, όπως Πειραιεύς), ο δημότης Παιανιεύς. Αρχικά ήταν διαμοιρασμένος σε 2 (δύο) δήμους: Υπένερθεν Παιανία (Κάτω Παιανία) και Καθύπερθεν Παιανία (Άνω Παιανία). [29]
  15. Υπένερθεν Περγασή (Κάτω Περγασή), τμήμα στην Περγασή ή Περγάση, ο δημότης Περγασεύς,[30][31][32] [33] αρχικά ήταν διαμοιρασμένος σε 2 (δύο) δήμους: Υπένερθεν Περγασή (Κάτω Περγασή) και Καθύπερθεν Περγασή (Άνω Περγασή).

Η συμμετοχή των δήμων στην αρχαία Βουλή

Επεξεργασία

Η αντιπροσωπευτική ποσόστωση των εκπροσώπων - βουλευτών των δήμων της Αντιγονίδας (στον παρακάτω πίνακα) αποδεικνύει και τη συμμετοχή της φυλής αυτής, κατά τη δεύτερη κυρίως περίοδο (306 π.Χ. - 223 π.Χ.) της διακυβέρνησής της, μέσω της αρχαίας αθηναϊκής Βουλής και της Εκκλησίας του δήμου.[34]

Μεταξύ 307/306 - 224/223 π.Χ. και καθώς η Αττική βρισκόταν ακόμα υπό την Μακεδονική Αυτοκρατορία το σύστημα εκπροσώπησης των φυλών αναδιοργανώθηκε με τη δημιουργία δύο ακόμα “μακεδονικών φυλών”: την Αντιγονίδα φυλή και την Δημητριάδα φυλή, ενώ παράλληλα αυξήθηκε ο αριθμός των βουλευτών, στην Βουλή, από τα 500 στα 600 μέλη. Κάθε μία από τις προηγούμενες 10 φυλές, εκτός της Αιαντίδος, παρείχε 3 δήμους (όχι απαραίτητα έναν για κάθε τριττύ) προς τις 2 νέες φυλες.

Ἀντιγονίς

Επεξεργασία
Δήμοι πρώην φυλή Τριττύς #[35] #[36]
Υπένερθεν Αγρυλή Ερεχθηίς άστυ 3 3
Καθύπερθεν Λαμπραί Ερεχθηίς ενδοχώρα 5 5
Υπένερθεν Περγασή Ερεχθηίς ενδοχώρα 2 2
Καθύπερθεν Αγκύλη Αιγηίς άστυ 1 1
Γαργηττός Αιγηίς ενδοχώρα 4 7
Ικάριον Αιγηίς ενδοχώρα 5 6
Κυδαθήναιον Πανδιονίς άστυ 12 12
Κύθηρος Πανδιονίς ενδοχώρα 2 2
Καθύπερθεν Παιανία Πανδιονίς ενδοχώρα 1 1
Αιθαλίδαι Λεοντίς ενδοχώρα 2 2
Δειράδες Λεοντίς παράκτιος 2 2
Ποτάμιοι Δειράδες Λεοντίς παράκτιος 2 2
Ειτέα Ακαμαντίς ενδοχώρα 2 2
Αυρίδαι Ιπποθοντίς παράκτιος 1 1
Κολωναί Αντιοχίς ενδοχώρα 2 2

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Παραπομπές - σημειώσεις

Επεξεργασία
  1. [...] "Αντιγονίς: Μία από τις δύο νέες φυλές των αρχαίων Αθηναίων, που ιδρύθηκε, όπως και η Δημητριάς, το 305 π.Χ. προς τιμήν του Αντίγονου του Κύκλωπα και του γιου του Δημήτριου Πολιορκητή, που ελευθέρωσε την Αθήνα από τον Κάσσανδρο". […] Αντιγονίς
  2. Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Αντιγονίς, φυλή της Αττικής, από Αντιγόνου. ο φυλέτης Αντιγονεύς, ως Αιγικορεύς". [...], σελ. 44.
  3. Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "εις τας οποίας προσετέθησαν μετά ταύτα ιά και ιβ' η Αντιγονις και η Δημητριάς, εις τιμήν του Αντιγόνου και Δημητρίου του υιού αυτού". [...], σελ. 390.
  4. Πλούταρχος, Δημήτριος 8
  5. […] “Δήμος της Αιγηίδας φυλής στην αρχαία Αθήνα. Με το ίδιο όνομα υπήρχε και προάστιο της πόλης”. […] Αγκύλη.
  6. Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Αγραυλή, δήμος Αθήνησι της Ερεχθηίδος φυλής. τινές δε Αγρυλή γράφουσιν άνευ του α, Αγρυλήθεν. θέλει δε το α από Αγραύλου της Κέκροπος θυγατρός. τρεις δε ήσαν από των αύξόντων τους καρπούς ονομασμέναι, Πάνδροσος, Έρση, Άγραυλος. έστι δε και πόλις Αθηναίων άποικος εν Σαρδοί, από του δήμου κληθείσα Αγρυλή. ο δημότης Αγρυλεύς, και Αγρυλήθεν εκ τόπου, εις τόπον Αγρυλήνδε. δέχεται δε δύο τύπους. και εν τόπω Αγρυλήσι". [...], σελ. 11.
  7. Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Αγροίλη, ή Αγραύλη, δήμος της Αττικής, εκ της Ερεχθηίδος φυλής (Κάτοικ. Αγραυλεύς, και Επιρρ. Αγραύληθεν, ή Αγροίληθεν)". [...], σελ. 6.
  8. [...] "Αγρύλης, δήμος: Αρχαίος δήμος της Αττικής, στα νότια της Αθήνας. Χωριζόταν, σύμφωνα με επιγραφές, στον υπένερθεν, κοντά στον Υμηττό, και στον καθύπερθεν, στην αριστερή όχθη του Ιλισού. Ο δ.Α. ανήκε στην Ερεχθηίδα φυλή. Περιλάμβανε τον Αρδηττό, το ύψωμα όπου έδιναν τον όρκο τους κάθε χρόνο οι ηλιαστές δικαστές της Ηλιαίας. Σε αυτόν ανήκε, επίσης, και η περιοχή Άγρα, όπου υπήρχε ο ναός της Αγροτέρας Αρτέμιδας. Αγρύλης, δήμος[νεκρός σύνδεσμος]
  9. Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Αιθαλίδαι, δήμος της Λεοντίδος φυλής, από Αιθαλίδου. και ο δημότης Αιθαλίδης' οι δε Αιθαλείς τους δημότας. το θηλυκόν Αιθαλίς. τα τοπικά εξ Αιθαλιδών, ες Αιθαλιδών, εν Αιθαλιδών". [...], σελ. 21.
  10. Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834.Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Wörterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Αιθαλία, ή Αιθαλίδαι, δήμος της Αττικής, εκ της Λεοντίδος φυλής (Κάτοικ. Αιθαλίδης)". [...], σελ. 15.
  11. [...] "Αιθαλίδες: Ένας από τους αρχαίους δήμους της Αττικής. Οφείλει το όνομά του σε κάποια ομώνυμη οικογένεια. Ανήκε στη Λεοντίδα φυλή και, για ένα διάστημα, στην Αντιγονίδα. Ο δήμος αυτός θεωρείται ότι βρισκόταν στην τοποθεσία του σημερινού χωριού Χάσια". [...] Αιθαλίδες
  12. John S. Traill, "Persons of Ancient Athens: Alexarchos to Apōnios", Athenians, 1994, Αμεινίας Αυρίδης (Ιππο), πατέρας του Πυθόδωρου
  13. Αuridai
  14. Auridai
  15. «Γαργηττός, πόλις και δήμος της Αιγηίδος φυλής.ο δημότης Γαργήττιος. Επίκουρος Νεοκλέους Γαργήττιος. το εκ τόπου Γαργηττόθεν, και τάλλα ακολούθως Γαργηττόνδε και Γαργηττοί. οξύνεται δε το Γαργηττός, ως Υμηττός, Λυκαβηττός. ενταύθα φασί το του Ευρυσθέως κείσθαι σώμα.» Στέφανος Βυζάντιος, «Εθνικών», Έκδοση 1839: Stephanus (Byzantius), Anton Westermann: “Stephani Byzantii Ethnikōn quae supersunt”, Sumptibus et typis B.G. Teubneri, Λειψία 1839. Σελ 89.
  16. «Γαργηττός: Δήμος της αρχαίας Αττικής μεταξύ Πεντελικού και Υμηττού, που συνόρευε με τον δήμο Παλλήνης και ανήκε στην Αιγηίδα φυλή. Κατά την παράδοση, ο Γαργηττός ήταν πατρίδα του φιλοσόφου Επίκουρου και εκεί ενταφιάστηκε ο Ευρυσθέας. Σε επιγραφές που διασώθηκαν αναφέρονται άρχοντες με το όνομα Γαργήτιος.» Γαργηττός.
  17. Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Δειράδες, δήμος της Λεοντίδος φυλής, από Δειράδου τινός. ο δημότης Δειραδιώτης". [...], σελ. 100.
  18. Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834.Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Wörterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Δειράδης, δήμος της Αττικής, εκ της Λεοντίδος φυλής (Κάτοικ. Δειραδιώτης)". [...], σελ. 95.
  19. Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Ιτέα, δήμος της Ακαμαντίδος φυλής, ο δημότης Ιτεαίος. Ανδροτίων δε τρισυλλάβως έφη". [...], σελ. 151.
  20. Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Ιταία, δήμος τής Αττικής, εκ της Ακαμαντίδος φυλής (Κάτοικ. Ιταίος)". [...], σελ. 182.
  21. «Ικαρία, δήμος της Αιγηίδος φυλής, από Ικαρίου του πατρός Ηριγόνης. ο δημότης Ικαριεύς. τα τοπικά Ικαριόθεν, Ικαρίαζε, Ικαριοί.» Στέφανος Βυζάντιος, «Εθνικών», Έκδοση 1839: Stephanus (Byzantius), Anton Westermann: “Stephani Byzantii Ethnikōn quae supersunt”, Sumptibus et typis B.G. Teubneri, Λειψία 1839. Σελ 145.
  22. «Αγοραίος Κολωνός: Ονομασία του λόφου της αρχαίας Αγοράς που βρισκόταν κοντά στο Ευρυσάκειο και τον ναό του Ηφαίστου (το σημερινό Θησείο). Ο λόφος αυτός (υψόμ. 68,6 μ.), εξαιτίας της κεντρικής του θέσης (αποτελεί προεξοχή του λόφου της Πνύκας), ήταν τόπος όπου συγκεντρώνονταν οι ημερομίσθιοι εργάτες και αναζητούσαν εργασία. Στον Α.Κ. ο Αθηναίος αστρονόμος Μέτων είχε τοποθετήσει αστρονομικό ανάθημα και κοντά σε αυτόν το περίφημο Ηλιοτρόπιό του που ήταν γνωστό σε όλο τον ελληνικό κόσμο. Αγοραίος Κολωνός λεγόταν και δήμος της αρχαίας Αθήνας που πήρε το όνομά του από τον ομώνυμο λόφο. Ο δήμος αυτός ήταν o πολυπληθέστερος από τους τρεις δήμους της Αθήνας με το όνομα Κολωνός και ανήκε στην Αιγηίδα φυλή.» Αγοραίος Κολωνός Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine. και «Κολωνός: Ονομασία με την οποία αναφέρονται τρεις αρχαίοι δήμοι της Αττικής. Αγοραίος Κολωνός: Πήρε την ονομασία του από τον λόφο που βρίσκεται στη δυτική πλευρά της Αγοράς των Αθηνών, εκεί όπου είναι χτισμένο το Θησείο (ο ναός του Ηφαίστου και της Αθηνάς) και συγκεντρώνονταν οι ημερομίσθιοι εργάτες που αναζητούσαν εργασία. Ίππιος Κολωνός: Μικρός λόφος στην πεδιάδα του Κηφισού, 2 χλμ. από το Δίπυλον, ΒΔ των αρχαίων Αθηνών, στη σημερινή ομώνυμη συνοικία, τον οποίο περιγράφει ο Σοφοκλής στον Οιδίποδα επί Κολωνώ, ως «τερπνότατον τόπον». Ο εκεί ναός του Ιππίου Ποσειδώνα και το ιερό των Ευμενίδων καταστράφηκαν το 265 π.Χ. από τον Αντίγονο τον Γονατά. Σε μεταγενέστερους χρόνους θεωρούσαν τον Ίππιο Κ. πατρίδα του Σοφοκλή, ο οποίος όμως φαίνεται ότι γεννήθηκε στον Αγοραίο Κολωνό. Κολωνός ο έτερος: Η τοποθεσία του τρίτου Κολωνού, ο οποίος ήταν μικρός δήμος των Αθηνών, παραμένει άγνωστη.» Κολωνός Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine..
  23. Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Κυδαθήναιον, δήμος της Πανδιονίδος φυλής, ο δημότης Κυδαθηναιεύς, εντεύθεν ήν Νικοχάρης ο κωμικός, και Kύων Κυδαθηναιεύς, τα τοπικά εκ Κυδαθηναίων, εις Κυδαθηναίων, εν Κυδαθηναίων". [...], σελ. 172.
  24. [...] "Κυδαθηναιείς ή Κυδαθηναίοι: Αρχαίος δήμος της Αθήνας, που περιλάμβανε την Ακρόπολη και κατέληγε στον ποταμό Ηριδανό. Η επικράτειά του αντιστοιχεί στη σημερινή συνοικία της Πλάκας. Ανήκε στην Πανδιονίδα φυλή, με εξαίρεση την περίοδο 306-201 π.Χ., κατά την οποία βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Αντιγονίδας φυλής. Στον δήμο αυτό βρίσκονταν τα βυρσοδεψεία του Κλέωνα• εκεί γεννήθηκαν σημαντικοί Αθηναίοι, όπως ο ρήτορας Ανδοκίδης, ο Αριστοφάνης κ.ά.". [...] Κυδαθηναιείς ή Κυδαθηναίοι Αρχειοθετήθηκε 2019-03-27 στο Wayback Machine.
  25. Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Κύθηρος, δήμος της Πανδιονίδος φυλής, ο δημότης Κυθήριος, τα τοπικά Κυθηρόθεν, Κυθηρόνδε". [...], σελ. 173.
  26. Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Κύθηρον, δήμος της Αττικής, εκ της Πανδιονίδος φυλής (Κάτοικ. Κυθήριος)". [...], σελ. 221.
  27. Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Λαμπραί, δήμος της Αττικής, εκ της Ερεχθηίδος φυλής (Κάτοικ. Λαμπρεύς)". [...], σελ. 207.
  28. Joannes Zonaras, Johann August Heinrich Tittmann, Gottfried Hermann, Joannes Alberti, "Lexicon: Ex tribus codicibus manuscriptis nunc primum", Τόμοι 2-3, S. Siegfr. Lebr. Crusii, 1808 Λαμπριείς, σελ. 151, [...] Ι. Λαμπραί, δήμος Ερεχθηίδος. ΙΙ. "Λαμπριείς, δισσοί δήμοι της Ερεχθηίδος Φυλής". ΙΙΙ. "Λαμπτρίς, Λαμπτραί δήμος της Ερεχθηίδος, δύο δε εισι Λαμπτραί, αι μεν παράλιοι, αι δε καθύπερθεν. [...]
  29. Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Παιανία (καθύπερθεν, και υπένερθεν) δήμος της Αττικής, εκ της Πανδιονίδος φυλής (Κάτοικ. Παιανιεύς)". [...], σελ. 302.
  30. Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Περγασή, οξυτόνως, δήμος της Ερεχθηίδος φυλής. ο δημότης Περγασεύς. έστιν ουν και Περγασήθεν και Περγασήνδε. εν τόπω δε Περγασήσι". [...], σελ. 230.
  31. Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Περγασή, δήμος της Αττικής, εκ της Ερεχθηίδος φυλής (Κάτοικ. Περγασεύς, και Επιρρ. Περγασήθεν)". [...], σελ. 313.
  32. [...] "Περγασή: Δήμος της αρχαίας Αττικής που ανήκε στην Ερεχθηίδα φυλή. Η τοποθεσία του ήταν Δ ή B της Κηφισιάς. Μερικοί αρχαιολόγοι την τοποθετούν κοντά στη σημερινή Όμορφη Εκκλησιά της Αθήνας. ή, Α, αττικός δήμος που ανήκε στην Ερεχθηίδα φυλή". [...] Περγασή[νεκρός σύνδεσμος]
  33. Joannes Zonaras, Johann August Heinrich Tittmann, Gottfried Hermann, Joannes Alberti, "Lexicon: Ex tribus codicibus manuscriptis nunc primum", Τόμοι 2-3, S. Siegfr. Lebr. Crusii, 1808 Λαμπριείς, σελ. 303, [...] "Περγασήθεν, δήμος η Περγάση της Ερεχθήίδος φυλής, τον μέντοι δημότην διττώς λέγεσθαι φασιν, Περγάσεα τεκα Περγασήθεν.. [...]
  34. 34,0 34,1 J.S. Traill. The Political Organization of Attica: A Study of the Demes, Trittyes, and Phylai, and Their Representation in the Athenian Council, Volumes 14-16. ASCSA, 1975 ISBN 0876615140 (134 pages) Volume 14 of Hesperia (Princeton, N.J.) Monographs (Archaeological Institute of America). Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2015. 
  35. Βουλευτές - εκπρόσωποι στη πρώτη περίοδο
  36. Βουλευτές - εκπρόσωποι στη δεύτερη περίοδο
  • Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834.
  • Στέφανος Βυζάντιος, «Εθνικών», Έκδοση 1839: Stephanus (Byzantius), Anton Westermann: “Stephani Byzantii Ethnikōn quae supersunt”, Sumptibus et typis B.G. Teubneri, Λειψία 1839.
  • Σκαρλάτος Βυζάντιος, "Λεξικόν Επίτομον των εν τοις Ελλήσι συγγραφεύσιν απαντωμένων κυρίων ονομάτων, συντεθέν μεν υπό Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου. Εκδοθέν δε στερεοτύπως υπό Ανδρέου Κορομηλά". Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά. Εν Αθήναις 1852.

Ξενόγλωσσες

Επεξεργασία