Αντρές Ινιέστα

Ισπανός ποδοσφαιριστής

Ο Αντρές Ινιέστα Λουχάν (ισπανικά: Andrés Iniesta Luján, γεννήθηκε 11 Μαΐου 1984) είναι Ισπανός πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως μέσος. Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους Ισπανούς παίκτες όλων των εποχών,[2] και από ορισμένους ως ένας από τους καλύτερους στη θέση του στην ποδοσφαιρική ιστορία.[3][4][5]

Αντρές Ινιέστα

Το 2012 με την Ισπανία
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΑντρές Ινιέστα Λουχάν[1]
Ημερ. γέννησης11 Μαΐου 1984 (1984-05-11) (40 ετών)
Τόπος γέννησηςΦουεντεαλμπίγια, Ισπανία
Ύψος1,71 μ.
ΘέσηΜέσος
Ομάδες νέων
1994–1996Αλμπαθέτε Μπαλομπιέ
1996–2001Μπαρτσελόνα
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
2001–2003Μπαρτσελόνα Β54(5)
2002–2018Μπαρτσελόνα442(35)
2018–2023Βίσελ Κόμπε113(21)
2023–2024Εμιρέιτς ΚΣΚ20(5)
Σύνολο625(66)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
2000Ισπανία U152(0)
2000–2001Ισπανία U167(1)
2001Ισπανία U174(0)
2001–2002Ισπανία U197(1)
2003Ισπανία U207(3)
2003–2006Ισπανία U2118(6)
2006–2018Ισπανία131(13)
2004–2005Καταλονία2(0)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα και έχουν ανανεωθεί έως 2 Δεκεμβρίου 2023.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ξεκίνησε την καριέρα του μέσω της Λα Μασία, εντυπωσιάζοντας με τις ικανότητές του και έτσι έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα το 2002, σε ηλικία 18 ετών. Έχει στη συλλογή του 35 τρόπαια, που τον καθιστούν τον πιο επιτυχημένο Ισπανό ποδοσφαιριστή όλων των εποχών. Σε εθνικό επίπεδο, βοήθησε την ομάδα του να κατακτήσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008, παίζοντας σε κάθε παιχνίδι, όπως και αυτό του 2012.[6] Ήταν επίσης βασικό μέλος της εθνικής στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, σημειώνοντας το νικηφόρο γκολ στην παράταση εναντίον της Ολλανδίας.[7] Κέρδισε το βραβείο του καλύτερου παίκτη στην Ευρώπη το 2012 και ονομάστηκε καλύτερος παίκτης της IFFHS παγκόσμια το 2012 και το 2013.

Βιογραφία

Επεξεργασία

Πρώτα χρόνια

Επεξεργασία

Γεννήθηκε στις 11 Μαΐου του 1984 στο χωριό Φουεντεαλμπίγια της επαρχίας Αλμπαθέτε. Ξεκίνησε από τις ακαδημίες της Αλμπαθέτε και στα 12 του εντοπίστηκε από το δίκτυο ανίχνευσης ταλέντων της Μπαρτσελόνα. Προσκλήθηκε στη Μασία, την ακαδημία νέων της ποδοσφαιρικής καταλονικής ομάδας.[8] Αν και ο συνεσταλμένος του χαρακτήρας εμπόδιζε τον αποχωρισμό από τους γονείς του, ο γνωστός των γονέων του προπονητής της ομάδας νέων, έπεισε την οικογένεια να ταξιδέψει στις εγκαταστάσεις της Μασία. Η κρίσιμη απόφαση ελήφθη και ο Αντρές, μακριά από τους γονείς του, εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώνη. Σύντομα ξεδίπλωνε και καλλιεργούσε το ταλέντο του, ενώ επέλεξε για πρότυπο τον μετέπειτα προπονητή του, Πεπ Γκουαρντιόλα.

Μπαρτσελόνα

Επεξεργασία

Στις 29 Οκτωβρίου 2002 και σε ηλικία 18 ετών, έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα σε μια εκτός έδρας νίκη με 1–0 εναντίον της Κλαμπ Μπριζ στη φάση των ομίλων του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ. Τη σεζόν 2004–05, συμμετείχε σε 37 από τους 38 αγώνες πρωταθλήματος- περισσότερους από κάθε άλλο παίκτη- αν και 25 από αυτούς ήταν ως αλλαγή. Σκόραρε δύο φορές καθώς η Μπαρτσελόνα κατέκτησε το πρωτάθλημα.[9] Την επόμενη χρονιά ο τραυματισμός του Τσάβι Ερνάντεθ του έδωσε μεγαλύτερη αγωνιστική παρουσία, και κατέκτησε το δεύτερο πρωτάθλημα καθώς και το Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν, στον τελικό του οποίου αγωνίστηκε ως αλλαγή.[10] Η σεζόν 2007–08 αντιμετώπισε προβλήματα τραυματισμού αλλά στον κρίσιμο ημιτελικό με την Τσέλσι στο Στάμφορντ Μπριτζ ήταν αυτός που ισοφάρισε σε 1–1 δίνοντας την πρόκριση στον τελικό που έληξε με νίκη της Μπαρτσελόνα. Ο Ινιέστα ισοφάρισε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, με σουτ με το εξωτερικό του δεξιού του ποδιού. εξασφαλίζοντας την ισοπαλία εκτός έδρας.[11] Η καταλανική ομάδα στον πρώτο αγώνα στο Καμπ Νόου ήταν εξαιρετικά δραστήρια επιθετικά αλλά η αγγλική ομάδα κράτησε το 0–0 με πρωτόγνωρη, για τα αγγλικά δεδομένα, αμυντική τακτική. Στον τελικό παρείχε την ασίστ στο πρώτο γκολ στο τελικό 2–0 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.[12]

Παρέμεινε ως βασικό στέλεχος της Μπαρτσελόνα που κέρδισε δύο ιστορικά τρέμπλ το 2009 και το 2015. Στην πρώτη χρονιά η συνεισφορά του ήταν περιορισμένη έχοντας αρκετούς τραυματισμούς και υποτροπές που τον οδήγησαν σε αρκετές εμφανίσεις ως αναπληρωματικός.[13] Το 2015 ήταν ο καλύτερος παίκτης του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ με αντίπαλο τη Γιουβέντους στο τελικό 3–1.[14] Με τον ισπανικό σύλλογο κατέκτησε 9 Πρωταθλήματα Ισπανίας, 5 Κύπελλο Ισπανίας, 4 Τσάμπιονς Λιγκ, 2 Διεθνή Κύπελλα Συλλόγων, 5 Σούπερ Καπ Ισπανίας και 2 Σούπερ Καπ Ευρώπης.[8]

Εθνική Ισπανίας

Επεξεργασία

Σε διεθνές επίπεδο, ο Ινέιστα άρχισε να παίζει για την Ισπανία στις μικρές ομάδες. Πρωταγωνίστησε στο Παγκόσμιο Κύπελλο κάτω των 17 ετών το 2001, αν και η ήττα με 4–2 από την Αργεντινή, οδήγησε την Ισπανία να αποκλείεται στη φάση των ομίλων. Ήταν ένας από τους κορυφαίους παίκτες στο Παγκόσμιο Κύπελλο Κ-20 δύο χρόνια αργότερα, βοηθώντας στην κατάκτηση της δεύτερης θέσης πίσω από τη Βραζιλία.[15] Στις 27 Μαΐου 2006, μπήκε ως αλλαγή σε αγώνα με αντίπαλο τη Ρωσία.[16] Λειτουργώντας ως παίκτης ομάδας συχνά δημιουργούσε ευκαιρίες για γκολ για άλλους, σε ένα τρόπο παιχνιδιού που βασίστηκε στην κατοχή της μπάλας από την ομάδα και τη χαρακτήρισε στην μετέπειτα θριαμβευτική της πορεία. Ήταν καθοριστικός στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008. Ήταν το μόνο μέλος της ομάδας που ξεκίνησε σε κάθε παιχνίδι, και αναδείχθηκε παίκτης του αγώνα στον ημιτελικό με τη Ρωσία.[15][17]

Ο Ινιέστα σημείωσε το νικητήριο γκολ για την Ισπανία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 στον τελικό εναντίον της Ολλανδίας στο 116ο λεπτό, κερδίζοντας τον τίτλο του παίκτη του αγώνα, στο ίσως πιο σημαντικό γκολ στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου.[18][19] Τη ίδια χρονιά ήταν δεύτερος στην ψηφοφορία της Χρυσής Μπάλας ΦΙΦΑ σε μια επιλογή που παραμένει αμφιλεγόμενη με το νικητή Λιονέλ Μέσι να συγκεντρώνει το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία του θεσμού.[20][21][22] Ο Ινέιστα ψηφίστηκε καλύτερος παίκτης στη διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2012, όπου η Ισπανία θριάμβευσε εναντίον της Ιταλίας στον τελικό. Η Ισπανία έγινε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που κατέκτησε δύο συνεχόμενους τίτλους, συχνά θεωρούμενη ως η καλύτερη στην ιστορία της χώρας.[23][24][25] Και στις δύο ευρωπαϊκές διοργανώσεις συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα τους, ενώ το 2012 ήταν και πολυτιμότερος παίκτης.[26][27] Οι διακρίσεις συνεχίστηκαν όταν ο Ινιέστα αναδείχθηκε ο καλύτερος παίκτης της ΟΥΕΦΑ στην Ευρώπη για το 2011–12 αφήνοντας πίσω του τους Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο.[28][29]Το καταπληκτικό σερί της Ισπανίας έληξε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, όπου η ομάδα έχασε εύκολα τα δύο πρώτα παιχνίδια της και αποκλείστηκε από τη διοργάνωση. Μετά από απογοητευτικούς αποκλεισμούς για την Ισπανία στο 16ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2016 και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, ο Ινέιστα αποχώρησε από το διεθνές ποδόσφαιρο με ανακοίνωση την 1 Ιουλίου του 2018 ανακοίνωση πως αποσύρεται από την εθνική ομάδα έχοντας 131 συμμετοχές.[26][16] Το 2016 σε διαδικτυακή ψηφοφορία της UEFA με συμμετοχή 3,5 εκατομμυρίων ατόμων επιλέχθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα στην ιστορία της διοργάνωσης.[30]

Στατιστικά στοιχεία διεθνούς σταδιοδρομίας

Επεξεργασία
Εθνική ομάδα Έτος Συμμ. Γκολ
Ισπανία 2006 8 0
2007 12 4
2008 14 1
2009 15 3
2010 5 0
2011 9 1
2012 14 1
2013 17 0
2014 8 1
2015 5 1
2016 8 0
2017 8 1
2018 8 0
Σύνολο 131 13

Συλλογικοί

Επεξεργασία
Μπαρτσελόνα
Εθνική Ισπανίας

Ατομικές διακρίσεις

Επεξεργασία
  • Πολυτιμότερος παίκτης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2012
  • Κορυφαίος Ισπανός ποδοσφαιριστής του πρωταθλήματος: 2008-09
  • Καλύτερη ενδεκάδα του Eυρωπαϊκού πρωταθλήματος: 2008
  • Ενδεκάδα της χρονιάς στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ: 2009, 2010, 2011

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. «FIFA World Cup South Africa 2010: List of Players» (PDF). Fédération Internationale de Football Association (FIFA). 4 Ιουνίου 2010. σελ. 29. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 17 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2013. 
  2. «ALL-TIME GREATEST SPAIN SQUAD». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2017. 
  3. «The New York Times : On Team of All-Time Greats, Pelé Shines Brightest» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2014. 
  4. «The Greatest: – how the panel voted». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2022. 
  5. «Ranking the top 25 men's soccer players of the 21st century». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2024. 
  6. «Die Top 25 Tore bei einer Fußball-Europameisterschaft: Spektakuläre Treffer, die Geschichte schrieben». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2024. 
  7. «FIFA : Spain's humble hero seizes his moment (6) - 100 great World Cup moments». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2022. 
  8. 8,0 8,1 «INIESTA». Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2024. 
  9. «Andrés Iniesta». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2012. 
  10. «Barcelona - Arsenal 2-1». Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2024. 
  11. «Chelsea 1-1 Barcelona (agg 1-1)». Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2024. 
  12. «Manchester United fold without a fight as Barcelona claim Champions League». Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2024. 
  13. «Iniesta: "No me veo para jugar 90 minutos"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2015. 
  14. «UEFA : Barcelona see off Juventus to claim fifth title». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2020. 
  15. 15,0 15,1 «FIFA : A tribute to Don Andres». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2024. 
  16. 16,0 16,1 «Andrés Iniesta Luján - Century of International Appearances». Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2024. 
  17. «IOC : In their own words: Football legends Andres Iniesta, Marco van Basten, and Peter Schmeichel discuss their past European Championship triumphs». Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2024. 
  18. «World Cup: The 10 best teams of all time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2020. 
  19. «Da Pelé a Grosso, i 20 calciatori più determinanti e decisivi ai Mondiali». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2019. 
  20. «Ranked! The 10 biggest Ballon d'Or robberies EVER». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2023. 
  21. «Ballon d'Or: Ribéry ou Ronaldo ?». Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2024. 
  22. «Uma seleção de grandes jogadores que nunca ganhou a Bola de Ouro!». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2023. 
  23. «El mejor equipo de la historia». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2020. 
  24. «As 16 Maiores Seleções do Imortais!». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023. 
  25. «Euro 2012: Now Spain have entered the pantheon of greatness». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2024. 
  26. 26,0 26,1 «UEFA : Andrés Iniesta ends Spain career: his greatness explained». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2020. 
  27. «UEFA : Iniesta named Best Player of the Tournament». Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2024. 
  28. «Όταν αφήνεις... πίσω τους Μέσι και Κριστιάνο, κάτι κάνεις καλά: Ο MVP του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου το 2012, ήταν δίκαια ο Ινιέστα». Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2024. 
  29. «UEFA : Andrés Iniesta wins UEFA Best Player in Europe Award 2011/12». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2024. 
  30. «UEFA : Your All-time EURO 11 revealed». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία