Αντρές Νιν
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτού του λήμματος αμφισβητείται. |
Ο Αντρές Νιν (4 Φεβρουαρίου 1892 - 20 Ιουνίου 1937) ήταν Ισπανός πολιτικός και κομμουνιστής . Δολοφονήθηκε από πράκτορες του Στάλιν στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο.
| Αντρές Νιν | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Andreu Nin i Pérez (Καταλανικά) |
| Γέννηση | 4 Φεβρουαρίου 1892[1][2][3] Ελ Μπεντρέλ |
| Θάνατος | 20 Ιουνίου 1937[3][4] Μαδρίτη |
| Αιτία θανάτου | incognita |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ισπανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Καταλανικά Εσπεράντο Ρωσικά Ισπανικά[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός μεταφραστής συγγραφέας συνδικαλιστής εσπεραντιστής |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Workers' Party of Marxist Unification, Communist Left of Spain, Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας, Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα και Republican Nationalist Federal Union |
| Πολιτική ιδεολογία | Κομμουνισμός και τροτσκισμός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Maria Antònia Simó i Andreu |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Minister of Justice and Law (Σεπτέμβριος 1936 – Δεκέμβριος 1936) Secretary General of the Confederación Nacional del Trabajo (1921) γενικός γραμματέας (1936–1937, Workers' Party of Marxist Unification) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Πρώτα χρόνια Επεξεργασία
Γεννήθηκε στη μικρή πόλη Μπεντρέλλ της επαρχίας της Ταρραγόνα της Αυτόνομης Περιφέρειας της Καταλωνίας, σε φτωχή οικογένεια, από πατέρα τεχνίτη κατασκευής παπουτσιών και μητέρα χωρική και ανεπάγγελτη. Λίγο πριν το Μεγάλο Πόλεμο μετακόμισε στην πρωτεύουσα της Καταλωνίας, τη Βαρκελώνη. Εκεί δίδαξε για μικρό χρονικό διάστημα σε ένα σχολείο αναρχικών σύμφωνα με τα πρότυπα του Μοντέρνου (Ελευθεριακού) Σχολείου (Escuela Moderna, ελληνικά: εσκουέλα μοδέρνα) του καινοτόμου, πρωτοπόρου και εκτελεσθέντος από το κράτος το 1907 ισπανού παιδαγωγού και αναρχικού Φραγκίσκου Φερρέρ, ενώ κατόπιν ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και τον ακτιβισμό. Το 1917 εντάχθηκε στο Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (PSOE - Partido Socialista Obrero Español, ελληνικά: παρτίδο σοθιαλίστα ομπρέρο εσπανιόλ), κόμμα με έντονες τάσεις μπολσεβικισμού εκείνη την περίοδο, υπό την ηγεσία των Φρανθίσκο Λάργο Καμπαγιέρο, Ινταλέθιο Πριέτο κ.α.
Στο εργατικό κίνημα Επεξεργασία
Σύντομα ξεχώρισε για τη μαχητικότητά του και έγινε ηγέτης του ισπανικού εργατικού κινήματος, εγκατέλειψε όμως το PSOE τη δεκαετία του '20 μετά τη συμμετοχή του κόμματος στη μοναρχική κυβέρνηση του βασιλιά Αλφόνσου ΙΓ', θεωρώντας το ως ρεβιζιονιστικό-ρεφορμιστικό και στη συνέχεια πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ισπανίας (Κ.Κ.Ι.) (PCE - Partido Comunista d' España, ελληνικά: παρτίδο κομουνίστα ντ' Εσπάνια). Στα πλαίσια αυτά εργάστηκε για την Κομιντέρν και την Ερυθρά Διεθνή των Εργατικών Ενώσεων (RILU ή Προφιντέρν) στη Σοβιετική Ένωση, πάτρωνα τότε των περισσότερων κομμουνιστικών κινημάτων παγκοσμίως ενώ υπήρξε και μέλος του επιτελείου του Λέοντος Τρότσκυ (γραμματέας του) για ένα διάστημα. Κατά την παραμονή του στη Ρωσία, αναδείχθηκε σε ηγέτη της αριστερής φράξιας του σοβιετικού κομμουνιστικού κόμματος, η οποία αντιπολιτευόταν εσωκομματικά το συγκεντρωτισμό και απολυταρχισμό της ηγετικής φράξιας του Ιωσήφ Στάλιν.
Όταν επέστρεψε στην Ισπανία, έφυγε από το Κ.Κ.Ι. απογοητευμένος από τη γραφειοκρατική, παρασιτική, όπως πίστευε, ελίτ των κυρίαρχων ευρωπαϊκών σταλινικών κομμουνιστικών κομμάτων, διαδραματίζοντας εξέχoντα ρόλο στην ίδρυση του κόμματος Κομμουνιστική Αριστερά της Ισπανίας (ICE - Izquierda Comunista d' España, ελληνικά: ιθκιέρδα κομουνίστα ντ' Εσπάνια), τον αυτόνομο λενινιστικό πολιτικό σχηματισμό ενσωματωμένο στη Διεθνή Αριστερή Αντιπολίτευση ή Ενιαία Αντιπολίτευση (ILO - International Left Opposition), το οποίο αντιπαρατίθετο στο πρώην κόμμα του Νιν, το Κ.Κ.Ι. και γενικότερα στα σταλινικού τύπου κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης, στο πλαίσιο της σφοδρής ιδεολογικής διαμάχης στο χώρο της Αριστεράς μεταξύ τροτσκιστών και σταλινιστών, οι οποίοι διεκδικούσαν για λογαριασμό τους ο καθένας την ορθή ερμηνεία και αυθεντία της πολιτικής θεωρίας του μαρξισμού - λενινισμού. Το νεοπαγές κόμμα περιοριζόταν σε μικρό αριθμό μελών και οπαδών.
Ακολούθησε σύγκρουση του με τον Τρότσκυ καθώς ο Τρότσκυ πρότεινε τη συμμετοχή της νεολαίας του κόμματος στη Σοσιαλιστική Νεολαία της Ισπανίας καθώς πίστευε ότι κάτι τέτοιο θα ενίσχυε το πολιτικό εκτόπισμα του ICE ενώ ο Νιν αντιθέτως άρχισε να υποστηρίζει τη συμμαχία με το πολιτικό γκρουπ Σχηματισμός Εργατών και Χωρικών (BLOC), μετατρεπόμενος από υποστηρικτής της αριστερής φράξιας του μαρξισμού-λενινισμού σε θιασώτη της δεξιάς φράξιάς του, που έδινε βάση σε περισσότερο τοπικό επίπεδο παρά διεθνές και στη συμμαχία με τους χωρικούς, επηρεασμένος ίσως από την υπηκοότητά του και τη βιαιότητα του ισπανικού εμφυλίου που δεν άφηνε περιθώρια για διεθνιστικές σκέψεις τη δεδομένη στιγμή. Γρήγορα διαχώρισε τη θέση του και μαζί με τον Χοακίν Μαουρίν ίδρυσαν το 1935 το Εργατικό Κόμμα Μαρξιστικής Ενότητας (POUM - Partido Obrero de Unificación Marxista, ελληνικά: παρτίδο ομπρέρο ντε ουνιφικαθιόν μαρξίστα), ένωση του ICE με το BLOC.
Στον εμφύλιο Επεξεργασία
Κατά την αρχή του ισπανικού εμφυλίου πολέμου το 1936, η Δημοκρατική Κυβέρνηση έδωσε στην Καταλωνία την ανεξαρτησία της, για να εξασφαλίσει τη βοήθειά της στον αγώνα της εναντίον των Εθνικιστών του στρατηγού Φράνκο. Αμέσως σχηματίστηκε η Ζενεραλιτάτ, η αυτόνομη καταλανική κυβέρνηση, στην οποία ο Νιν διορίστηκε στη θέση του Υπουργού Δικαιοσύνης, υπό την προεδρία του Λιουίς Κομπάνυς, που συνέχισε τον αγώνα εναντίον των Εθνικιστών, καθώς ο στρατηγός Φράνκο είχε ρητώς διακηρύξει την αντίθεσή του στην αποσκίρτηση της Καταλωνίας και ορκιζόταν ότι θα την επανέφερε υπό τη σκέπη της Ισπανίας μετά τη νίκη του στον εμφύλιο. Καθώς οι ισπανοί κομμουνιστές πήραν το πάνω χέρι στη Δημοκρατική κυβέρνηση, άρχισαν τους διωγμούς στις πόλεις που ήλεγχαν, ενάντια σε πρώην κομμουνιστές, όπως το POUM, το ICE κ.α. Στις 16 Δεκεμβρίου 1936 ο Νιν άφησε το Υπουργείο Δικαιοσύνης, μέσα σε μεγάλη ιδεολογική διαμάχη και ένταση.
Ο Νιν από τον Αύγουστο του 1936 στήριξε την "άμεση δράση" της εργατικής τάξης για τη καταστροφή θρησκευτικών στόχων(π.χ εκκλησίες)[6][7].
Καταστολή και δολοφονία από το ΚΚΙ Επεξεργασία
Τελικώς, μετά τις βίαιες Μέρες του Μαΐου του 1937 στη Βαρκελώνη και υπό την πίεση του Κ.Κ.Ι. (PCE), το POUM κηρύχθηκε τον επόμενο μήνα παράνομο από την κεντρική κυβέρνηση των Δημοκρατικών. Οι περισσότεροι ηγέτες του POUM, ανάμεσά τους κι ο Νιν, συνελήφθησαν και στάλθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην έτερη μεγάλη πόλη που παρέμενε ακόμα υπό των έλεγχο των Δημοκρατικών, τη Μαδρίτη. Εκεί, ο Νιν εκτελέστηκε μετά από βασανιστήρια από πράκτορες της Νικαβεντέ (NKVD) που δρούσαν στην Ισπανία ως σύμβουλοι, πληροφοριοδότες Δημοκρατικής κυβέρνησης[8].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb124735073. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6184330. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0046120.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb124735073. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Anarchism, the Republic and Civil War in Spain: 1931-1939 - Julian Casanova σελίδα 207
- ↑ Preston, Paul (2013). The Spanish holocaust : inquisition and extermination in twentieth-century Spain. London: HarperPress.
- ↑ The Spanish Republic and Civil War - Julian Casanova, Cambridge University Press 2012 σελίδα 268
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Andreu Nin στο Wikimedia Commons