Βικιπαίδεια

Αντόνιο Τζιοβινάτσι

Ο Αντόνιο Μαρία Τζιοβινάτσι είναι Ιταλός οδηγός αγώνων που αγωνίζεται αυτή τη στιγμή στη Φόρμουλα Ε για την Dragon Penske Autosport. Ήταν ο δευτεραθλητής του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Formula 3 το 2015 και αγωνίστηκε με την Prema στη σειρά GP2 το 2016, τερματίζοντας πάλι δεύτερος με πέντε νίκες και οκτώ συνολικά βάθρα. Ο Τζιοβινάτσι επιλέχθηκε από τη Scuderia Ferrari ως τρίτος και εφεδρικός οδηγός για τη σεζόν του 2017. Έκανε το αγωνιστικό του ντεμπούτο για τη Sauber F1 Team στο Γκραν Πρι της Αυστραλίας το 2017, αντικαθιστώντας τον τραυματία Πασκάλ Βερλάιν. Αντικατέστησε επίσης τον Βερλάιν στο ακόλουθο Γκραν Πρι καθώς συνέχιζε την ανάρρωσή του.[2] Ο Τζιοβινάτσι οδήγησε στην Φόρμουλα 1 για την Άλφα Ρομέο από το 2019 έως το 2021

Αντόνιο Τζιοβινάτσι
Ο Τζιοβινάτσι το 2019
Γέννηση14 Δεκεμβρίου 1993 (1993-12-14) (30 ετών)
Μαρτίνα Φράνκα, Ιταλία
Καριέρα στην Φόρμουλα 1
Εθνικότητα Ιταλός
Αριθμός99
Αγώνες62 (62 εκκινήσεις)
Πρωταθλήματα0
Νίκες0
Βάθρα0
Πόντοι Καριέρας21
Pole Position0
Ταχύτεροι Γύροι0
Πρώτος ΑγώναςΓκραν Πρι Αυστραλίας 2017
Τελευταίος ΑγώναςΓκραν Πρι Άμπου Ντάμπι 2021
2021 Θέση18ος (3 πόντοι)
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Προηγούμενές Σειρές
2016
2015–16
2015
2013-15
2013
2012
2012		GP2 Series
Asian Le Mans Series
DTM
European Formula 3
British Formula 3
Formula Pilota China
Formula Abarth
Τίτλοι
2015
2012		Masters of Formula 3
Formula Pilota China

Πρώιμη Καριέρα Επεξεργασία

Καρτ Επεξεργασία

Ο Τζιοβινάτσι ξεκίνησε στα καρτ το 2000.[3] Το 2006, αναδείχθηκε πρωταθλητής στα ιταλικά πρωταθλήματα National Trophy 60cc και Euro Trophy 60.[4] Ήταν πρωταθλητής του WSK Master Series στην κατηγορία KF2 τόσο το 2010 όσο και το 2011.

Formula Pilota China Επεξεργασία

Ο Τζιοβινάτσι ξεκίνησε την καριέρα του στα μονοθέσιο αγωνιζόμενος στη Formula Pilota China το 2012.[5] Τερμάτισε ως ο πρωταθλητής στην πρώτη του σεζόν με συνολικά έξι νίκες. Αγωνίστηκε επίσης με την ομάδα της BVM στον τελευταίο γύρο της σεζόν της Formula Abarth στη Μόντσα την ίδια χρονιά. Παρά το γεγονός ότι κέρδισε δύο αγώνες και τερμάτισε στη δεύτερη θέση σε έναν, δεν έλαβε πόντους αφού ήταν φιλοξενούμενος οδηγός.[6]

Φόρμουλα 3 Επεξεργασία

Ο Τζιοβινάτσι συμμετείχε στην Βρετανική Φόρμουλα 3 με την ομάδα Double R Racing, μαζί με τους Sean Gelael και Tatiana Calderón.[7] Κέρδισε δύο αγώνες, στο Silverstone και στο Spa, και ολοκλήρωσε τη σεζόν ως δεύτερος μετά τον Jordan King.[8] Κατά τη διάρκεια εκείνης σεζόν, ο Τζιοβινάτσι μπήκε στον αγώνα των Masters of Formula 3, ολοκληρώνοντας τον στη 10η θέση.[9]

 
Ο Τζιοβινάτσι στον γύρο του Χόκενχαϊμ στην Ευρωπαϊκή Φόρμουλα 3 το 2014

Το 2013, Ο Τζιοβινάτσι έκανε το ντεμπούτο του στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Φόρμουλα 3 με την Double R Racing.[10] Πέτυχε τους πρώτους του πόντους στον τέταρτο γύρο στο Brands Hatch, τερματίζοντας 11ος στον πρώτο αγώνα.[11] Το καλύτερο αποτέλεσμα της σεζόν ήταν στον τελικό αγώνα στο Χόκενχαϊμ, όπου τερμάτισε 6ος. Έκλεισε τη σεζόν στην 15η θέση του πρωταθλήματος με 45 βαθμούς.

Το 2014, υπέγραψε με την Jagonya Agam της Carlin για να αγωνιστεί ξανά το 2014.[12] Το πρώτο του βάθρο ήρθε με μια 2η θέση στο Χόκενχαϊμ. Η πρώτη του νίκη ήρθε από την pole position στο Red Bull Ring, πριν προσθέσει άλλη μια στον επόμενο γύρο στο Nürburgring. Τελείωσε τη σεζόν στην 6η θέση της με 238 πόντους, καταγράφοντας δύο νίκες, επτά βάθρα, δύο pole position και τρεις ταχύτερους γύρους.

Ο Τζιοβινάτσι συνέχισε στο πρωτάθλημα με την Carlin το 2015, σε έναν τομέα που περιλάμβανε μελλοντικούς ανταγωνιστές της Φόρμουλα 1 Σαρλ Λεκλέρ, Λανς Στρολ, Τζορτζ Ράσελ και Αλεξάντερ Άλμπον. Ήταν διεκδικητής του πρωταθλήματος για μεγάλο μέρος της σεζόν, χάνοντας τελικά από τον Φίλιξ Ροζενκβίστ. Ολοκλήρωσε τη σεζόν ως δεύτερος, με 412,5 βαθμούς. Κατέγραψε έξι νίκες, είκοσι τερματισμούς στο βάθρο, τέσσερις pole position και τέσσερις ταχύτερους γύρους. Κατά τη διάρκεια της σεζόν έκανε τη δεύτερη εμφάνισή του στον αγώνα Masters of Formula 3, κερδίζοντας τον αγώνα αφού ξεκίνησε από την 2η θέση.

Μετά το τέλος της σεζόν, μπήκε στο Γκραν Πρι του Μακάο με την Carlin, προκρινόμενος στην 4η θέση. Στον αγώνα πρόκρισης, προκάλεσε σωρό πολλαπλών αυτοκινήτων στον πρώτο γύρο μετά από σύγκρουση με τον Daniel Juncadella. Κέρδισε τον προκριματικό αγώνα, αλλά αργότερα του επιβλήθηκε ποινή 20 δευτερολέπτων για το περιστατικό, υποβιβάζοντάς τον στην 10η θέση. Στον βασικό αγώνα, τερμάτισε στην 4η θέση.

Γερμανικό Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού Επεξεργασία

Ο Τζιοβινάτσι είχε εντυπωσιάσει την Audi Sport Team Phoenix κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής στο DTM το 2015, προτού κληθεί να αντικαταστήσει τον Timo Scheider για τον γύρο στην πίστα της Μόσχας. Τελείωσε τους αγώνες στις 19 και 21 θέση.[13]

Αγώνες Αντοχής Επεξεργασία

Το 2016, Ο Τζιοβινάτσι έλαβε μέρος στο Asian Le Mans Series στην κατηγορία LMP2 μαζί με τον Sean Gelael. Μπήκαν στους δύο τελευταίους γύρους στο Buriram και στο Sepang, κερδίζοντας και τους δύο . Στη συνέχεια μπήκε στον γύρο του Silverstone στο European Le Mans Series μαζί με τους Gelael και Mitch Evans για την SMP Racing, στην οποία ήρθαν 5οι.[14]

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής της FIA, ο Τζιοβινάτσι έλαβε μέρος στις 6 Hours του Φούτζι μαζί με τους Gelael και Giedo van der Garde για την ομάδα Extreme Speed Motorsports, στην οποία τερμάτισαν 4οι στην κατηγορία LMP2. Στη συνέχεια έλαβε μέρος στον επόμενο γύρο στη Σαγκάη μαζί με τους Gelael και Tom Blomqvist, τερματίζοντας 2ος.

Έλαβε μέρος στις 24 Ώρες του Λε Μαν οδηγώντας μια Ferrari 488 GTE για την εργοστασιακή ομάδα της AF Corse μαζί με τους Toni Vilander και Pipo Derani. Τερμάτισε τον αγώνα 5ο στην κατηγορία GTE.

GP2 Series Επεξεργασία

 
Ο Τζιοβινάτσι οδηγώντας στο Σίλβερστοουν στο GP2 το 2016

Ο Τζιοβινάτσι συμμετείχε στο GP2 Series με την Prema Powerteam για τη σεζόν του 2016 μαζί με τον οδηγό της ακαδημίας της Red Bull και δεύτερο στο πρωτάθλημα Formula Renault 3.5 Series του 2014, Πιερ Γκασλί.[15]

Μετά από ένα κακό ξεκίνημα τερματίζοντας εκτός πόντων και χάνοντας την αντίστροφη pole στους δύο πρώτους γύρους, Ο Τζιοβινάτσι σημείωσε νίκες στο feature and sprint race του Μπακού, και έγινε ο πρώτος οδηγός που έκανε το «διπλό» από τον Ντάβιντε Βαλσέκι το 2012.

Ο Τζιοβινάτσι πήρε την pole position από τον συμπαίκτη του Γκασλί στο Σπα και κέρδισε τον αγώνα Sprint αφού ο Gasly είχε κερδίσει τον feature το Σάββατο.[16][17] Στη Μόντσα, πήρε την pole position, αλλά αποκλείστηκε λόγω τεχνικής παράβασης. Παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε από το πίσω, κέρδισε τον Feature Race μετά από μια ανάμειξη με το αυτοκίνητο ασφαλείας που λειτούργησε υπέρ του.[18]

Ο Τζιοβινάτσι πήρε το προβάδισμα του πρωταθλήματος στο Σεπάνγκ προσπερνώντας τον Σεργκέι Σιρότκιν αργά για την 5η νίκη του στη σεζόν.[19] Ωστόσο, η νίκη του Πιερ Γκασλί στον αγώνα του Άμπου Ντάμπι σήμαινε ότι ο Γκασλί προηγήθηκε με 12 πόντους στον τελικό αγώνα.[20] Ο Τζιοβινάτσι τερμάτισε τον τελευταίο αγώνα μπροστά από τον Γκασλί καθώς ο Άλεξ Λιν κέρδισε, ωστόσο, αφού έκανε κακή εκκίνηση, δεν μπόρεσε να ανατρέψει το χάσμα των 12 πόντων και ο Γκασλί κέρδισε το πρωτάθλημα με 8 πόντους.[21]

Αν ο Τζιοβινάτσι είχε κερδίσει το πρωτάθλημα, θα ήταν ο πρώτος πρωταθλητής πρωτάρης μετά τον Νίκο Χούλκενμπεργκ το 2009.[22] Θα ήταν επίσης ο τελευταίος πρωταθλητής της GP2 καθώς η σειρά θα γινόταν Πρωτάθλημα Φόρμουλα 2 για το 2017.

Καριέρα στη Φόρμουλα 1 Επεξεργασία

Στις 5 Σεπτεμβρίου 2016, ανακοινώθηκε ότι ο Τζιοβινάτσι θα εκτελούσε εργασία οδηγού προσομοιωτή για τη Scuderia Ferrari.[23] Τον Δεκέμβριο, επιβεβαιώθηκε και ως ο τρίτος οδηγός της.[24]

Ντεμπούτο σαν εφεδρικός και δοκιμαστικός οδηγός (2017–2018) Επεξεργασία

 
Ο Τζιοβινάτσι τεστάροντας για την Sauber το 2017 στην πίστα της Καταλονίας

Ο Τζιοβινάτσι συμμετείχε στις δοκιμές πριν από τη σεζόν το 2017 με τη Sauber. Με παρόμοιο τρόπο με το ντεμπούτο του στο DTM δύο χρόνια πριν, αντικατέστησε τον τραυματία Πασκάλ Βερλάιν στο Γκραν Πρι της Αυστραλίας. Ο Βερλάιν δεν ένιωσε αρκετά κατάλληλος για μια ολόκληρη απόσταση αγώνα λόγω του ελλείμματος προπόνησής του[25] ως αποτέλεσμα μιας συντριβής στον αγώνα των πρωταθλητών το 2017. Ο Τζιοβινάτσι τερμάτισε 12ος στο ντεμπούτο του.[26] Το ντεμπούτο του σήμαινε ότι ήταν ο πρώτος Ιταλός οδηγός που ξεκίνησε έναν αγώνα Φόρμουλα 1 μετά τους Γιάρνο Τρούλι και Βιταντόνιο Λιούτσι στο Γκραν Πρι της Βραζιλίας το 2011. Η Sauber ανακοίνωσε ότι ο Τζιοβινάτσι θα αντικαταστήσει ξανά τον Βερλάιν για το Κινέζικο Γκραν Πρι, όπου τράκαρε και κατά τη διάρκεια των κατατακτηρίων και του αγώνα.[27]

 
Ο Τζίοβινάτσι τεστάροντας με την Haas στο Γκραν Πρι Μαλαισίας το 2017.

Ο Τζιοβινάτσι αργότερα συμμετείχε σε επτά ελεύθερα δοκιμαστικά για την ομάδα της Haas κατά τη διάρκεια της σεζόν 2017.[28] Παρέμεινε εφεδρικός και δοκιμαστικός οδηγός για τη Sauber και τη Ferrari για το 2018. Έλαβε μέρος σε έξι ελεύθερα δοκιμαστικά για τη Sauber κατά τη διάρκεια εκείνης της σεζόν.

Alfa Romeo (2019 – 2021) Επεξεργασία

2019 Επεξεργασία

 
Ο Τζιοβινάτσι τεστάροντας την C38 της Alfa Romeo Racing στη Βαρκελώνη το 2019
 
Ο Τζιοβινάτσι στο Γκραν Πρι της Ουγγαρίας.

Ο Τζιοβινάτσι οδήγησε για την Alfa Romeo κατά τη διάρκεια της σεζόν του 2019, συνεργαζόμενος με τον Κίμι Ράικονεν και αντικαθιστώντας τον Μάρκους Έρικσον, ο οποίος έγινε ο εφεδρικός οδηγός της ομάδας.[29][α]

Ο Τζιοβινάτσι πήρε οκτώ αγώνες χωρίς να σημειώσει πόντους μέχρι που σημείωσε τον πρώτο του στο Γκραν Πρι της Αυστρίας, τερματίζοντας 10ος.[31] Ήταν ο πρώτος τερματισμός βαθμών για έναν Ιταλό οδηγό στη Φόρμουλα 1 από τότε που ο Βιταντόνιο Λιούτσι τερμάτισε έκτος στο Γκραν Πρι της Κορέας το 2010. Ο επόμενος αγώνας στη Βρετανία είδε την πρώτη του εγκατάλειψη της σεζόν, αφού ένα μηχανικό πρόβλημα τον έκανε να γυρίσει στα χαλίκια.[32] Τράκαρε στον τελευταίο γύρο στο Βέλγιο, τρέχοντας στην ένατη θέση. Αργότερα προέκυψε ότι η συντριβή έκανε την Alfa Romeo να εξετάσει το μέλλον του στην ομάδα, με τον διευθυντή της ομάδας Φρεντερίκ Βασσέρ να λέει "Είχαμε μια σκληρή συζήτηση με τον Αντόνιο, επειδή τέτοια πράγματα μπορούν να καθορίσουν την καριέρα τους. Σκεφτόμασταν το μέλλον".[33] Σε αυτή τη φάση της σεζόν, ο Τζιοβινάτσι είχε συγκεντρώσει μόνο έναν βαθμό, ενώ ο συμπαίκτης του Ράικονεν είχε σκοράρει 31.

Το δεύτερο μισό της σεζόν ήταν πιο επιτυχημένο για τον Τζιοβινάτσι. Διεκδίκησε πόντους μια εβδομάδα μετά το Βελγικό Γκραν Πρι με την ένατη θέση στον εντός έδρας αγώνα του στη Φόρμουλα 1. Στον 27ο γύρο του Γκραν Πρι της Σιγκαπούρης, ο Τζιοβινάτσι οδήγησε τον αγώνα για τέσσερις γύρους αφού οι ηγέτες είχαν ήδη μπει στα πιτ. Ήταν η πρώτη φορά που οδήγησε έναν αγώνα Γκραν Πρι της Φόρμουλα 1 στην καριέρα του. Για την Alfa Romeo, ήταν η πρώτη φορά μετά τον Αντρέα Ντε Σέζαρις στο Βελγικό Γκραν Πρι του 1983. Ο Τζιοβινάτσι τερμάτισε τελικά 10ος, σημειώνοντας πόντους για δεύτερο συνεχόμενο αγώνα. Στο Γκραν Πρι της Βραζιλίας, πέτυχε τον καλύτερο τερματισμό της καριέρας του, κατακτώντας την έκτη θέση προτού προωθηθεί στην πέμπτη μετά την τιμωρία του Λιούις Χάμιλτον. Έκλεισε τη σεζόν στη 17η θέση του πρωταθλήματος με 14 βαθμούς.

2020 Επεξεργασία

 
Ο Τζιοβινάτσι το 2020, κατά την διάρκεια των χειμερινών δοκιμών

Τζιοβινάτσι και Ράικονεν παρέμειναν στην Alfa Romeo και για το 2020.[34]

Ο Τζιοβινάτσι σημείωσε πόντους στον πρώτο αγώνα της σεζόν στην Αυστρία, προκρίνοντας στην 18η θέση αλλά τερματίζοντας στην ένατη αφού εννέα άλλα αυτοκίνητα αποσύρθηκαν από τον αγώνα. Στον 11ο γύρο του Βελγικού Γκραν Πρι, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινίτου και συνετρίβη στη στροφή 14. Ένας αδέσποτος τροχός από το αυτοκίνητό του χτύπησε την Williams του Τζορτζ Ράσελ με αποτέλεσμα και οι δύο να αποσυρθούν από τον αγώνα.[35] Συμμετείχε επίσης σε ατύχημα υψηλής ταχύτητας στο Γκραν Πρι της Τοσκάνης κατά την επανεκκίνηση του αυτοκινήτου ασφαλείας, στο οποίο τέσσερα αυτοκίνητα αποκλείστηκαν. Δύο τερματισμοί στην βαθμολογία ήρθαν στο Γκραν Πρι του Άιφελ, όπου απέκλεισε τη Φερράρι του Σεμπάστιαν Φέτελ για να τερματίσει στη δέκατη θέση, και στο Γκραν Πρι της Εμίλια Ρομάνα, όπου σημείωσε άλλη μια δέκατη θέση αφού ξεκίνησε τελευταίος στο grid. Στο Τουρκικό Γκραν Πρι, έφτασε στην τρίτη προκριματική περίοδο (Q3) για πρώτη φορά μετά το Γκραν Πρι της Αυστρίας το 2019, προκρινόμενος 10ος. Αποσύρθηκε από τον αγώνα με προβλήματα στο κιβώτιο ταχυτήτων.

Ο Τζιοβινάτσι ολοκλήρωσε τη σεζόν στη 17η θέση στο πρωτάθλημα. Πέτυχε τέσσερις πόντους, τον ίδιο αριθμό με τον συμπαίκτη του Ράικονεν, ωστόσο ο Ράικονεν τοποθετήθηκε πάνω από τον Τζιοβινάτσι χάρη στο ότι τερμάτισε στην ένατη θέση.[36]

2021 Επεξεργασία

 
Ο Τζιοβινάτσι στο Γκραν Πρι της Αυστρίας

Οι Τζιοβινάτσι και Ράικονεν διατηρήθηκαν από την Alfa Romeo για το 2021.[37] Τζιοβινάτσι προκρίθηκε στην 10η θέση στο Γκραν Πρι του Μονακό, την πρώτη του εμφάνιση του στο Q3 αυτή την χρονιά. Τερμάτισε τον αγώνα στη 10η θέση, σημειώνοντας τον πρώτο βαθμό της Alfa στη σεζόν.[38]Ακολουθώντας με μια ενδέκατη στο Αζερμπαϊτζάν.[39][40]

Ο Τζιοβινάτσι άφησε την Άλφα Ρομέο στο τέλος της σεζόν του 2021,[41] και έγινε εφεδρικός οδηγός της Ferrari, μοιράζοντας τα καθήκοντα με τον Μικ Σουμάχερ. Ο Τζιοβινάτσι πρόκειται επίσης να ενεργήσει ως εφεδρικός οδηγός για την Άλφα Ρομέο και τη Χάας (ομάδες πελατών της Φερράρι) ως μέρος του συμβολαίου του με τη ομάδα.[42]

Φόρμουλα Ε Επεξεργασία

 
Ο Τζιοβινάτσι στο ePrix του Μεξικό, ο τρίτος του αγώνας.

Αφού αποχώρησε από την Φόρμουλα 1, ο Τζιοβινάτσι υπέγραψε με την Dragon Penske Autosport για να οδηγήσει μαζί με τον Σέρχιο Σέττε Καμάρα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Φόρμουλα Ε (2021-22).[43]

Υποσημειώσεις Επεξεργασία

  1. ↑ Κατά τη στιγμή της ανακοίνωσης, η ομάδα ήταν γνωστή ως Sauber και το όνομα άλλαξε σε Alfa Romeo Racing πριν από την έναρξη της σεζόν.[30]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Alfa Romeo to retain Raikkonen and Giovinazzi in unchanged 2021 driver line-up». Formula1.com. 30 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2020. 
  2. ↑ «Chinese Grand Prix: Antonio Giovinazzi replaces Pascal Wehrlein for second race». 3 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2017. 
  3. ↑ «Antonio Giovinazzi - Racing Résumé» (PDF). antoniogiovinazzi.com. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020. 
  4. ↑ «Antonio Giovinazzi». eurasiamotorsport.com. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2017. 
  5. ↑ «Giovinazzi 2012 Formula Pilota China Champion». eurasiamotorsport.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2013. 
  6. ↑ «Nicolas Costa is the new champion. Race 3 to Giovinazzi». Acisportitalia.it. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2013. 
  7. ↑ «Three car British F3 return confirmed for Double R». doublerracing.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2013. 
  8. ↑ «Superb Silverstone weekend delivers first win of year for Double R». doublerracing.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2013. 
  9. ↑ «Giovinazzi finishes top 10 on Masters of F3 debut». doublerracing.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2013. 
  10. ↑ «Double R confirms three car FIA F3 European Championship Entry». doublerracing.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2013. 
  11. ↑ «Giovinazzi earns Double R's first European Championship points». doublerracing.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2013. 
  12. ↑ Arnau, Viñals Vendrell (2013-12-19). «Giovinazzi, King, Blomqvist and Gelael with Carlin at F3». FormulaRapida.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-12-21. https://web.archive.org/web/20131221183500/http://www.formularapida.net/news/giovinazzi-king-blomqvist-and-gelael-with-carlin-at-f3/. Ανακτήθηκε στις 2013-12-19. 
  13. ↑ «Remember when... Antonio Giovinazzi was a DTM super sub». motorsportweek.com. 3 Ιανουαρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020. 
  14. ↑ «Antonio Giovinazzi finish 5th at 4h Silverstone». automobilsport.com. 18 Απριλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020. 
  15. ↑ «European F3 runner-up Antonio Giovinazzi gets Prema GP2 seat». Autosport. 19 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2016. 
  16. ↑ Beer, Matt. «GP2 Spa: Giovinazzi snatches pole from Prema team-mate Gasly» (στα αγγλικά). Autosport.com. http://www.autosport.com/news/report.php/id/125871. Ανακτήθηκε στις 2017-06-26. 
  17. ↑ Beer, Matt. «Spa GP2: Antonio Giovinazzi completes clean sweep for Prema» (στα αγγλικά). Autosport.com. http://www.autosport.com/news/report.php/id/125903. Ανακτήθηκε στις 2017-06-26. 
  18. ↑ «GP2 Monza: Giovinazzi storms from back to win with last-lap pass» (στα αγγλικά). Autosport.com. http://www.autosport.com/news/report.php/id/126015. Ανακτήθηκε στις 2017-06-26. 
  19. ↑ «GP2 Malaysia: Antonio Giovinazzi takes championship lead with win» (στα αγγλικά). Autosport.com. http://www.autosport.com/news/report.php/id/126438. Ανακτήθηκε στις 2017-06-26. 
  20. ↑ «Gasly braced for 'tough' GP2 title showdown». GPUpdate.net (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2017. 
  21. ↑ «Gasly crowned GP2 champion, Lynn wins race». GPUpdate.net (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2017. 
  22. ↑ «The path to F1: how Prema Powerteam conquered the 2016 junior single seater scene». www.jamesallenonf1.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2017. 
  23. ↑ «Giovinazzi gets Ferrari simulator run». 5 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2016. 
  24. ↑ «Giovinazzi joins Ferrari F1 team as third driver». 19 Δεκεμβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2016. 
  25. ↑ «Pascal Wehrlein not to start at the Australian Grand Prix». Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2017. 
  26. ↑ «Wehrlein suffers scary Race of Champions crash as Vettel wins again». Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2017. 
  27. ↑ SauberF1. «Preview – 2017 Formula One Heineken Chinese Grand Prix & Gulf Air Bahrain Grand Prix». Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2017. 
  28. ↑ F1, STATS. «Antonio GIOVINAZZI - Involvement • STATS F1». www.statsf1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. 
  29. ↑ «Antonio Giovinazzi: Italian to partner Kimi Raikkonen at Sauber next season». 25 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2018 – μέσω www.bbc.co.uk. 
  30. ↑ «Sauber become Alfa Romeo Racing for new 2019 F1 season». Formula1.com. 1 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2020. 
  31. ↑ «Formula 1 myWorld Grosser Preis von Österreich 2019 - Race Result». formula1.com. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019. 
  32. ↑ «Mechanical problem to blame for Giovinazzi's exit». 15 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020. 
  33. ↑ «Spa crash nearly sealed Giovinazzi's Alfa fate». planetf1.com. 3 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020. 
  34. ↑ «Giovinazzi retained by Alfa Romeo for 2020». formula1.com. 4 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2019. 
  35. ↑ «Belgian GP: Lewis Hamilton wins to stretch title lead, Ferrari out of points». Sky Sports (στα Αγγλικά). 30 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020. 
  36. ↑ Hughes, Mark (12 Δεκεμβρίου 2020). «Who won the 2020 F1 team-mate qualifying head-to-head battles?». the-race.com. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2020. 
  37. ↑ «Alfa Romeo to retain Raikkonen and Giovinazzi in unchanged 2021 driver line-up: Formula 1». formula1.com. 30 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2020. 
  38. ↑ «Giovinazzi no longer needs Raikkonen as F1 reference – Vasseur». Autosport. 29 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2021. 
  39. ↑ motorlat (4 Ιουνίου 2021). «F1 | Azerbaijan GP | Antonio Giovinazzi: "I am happy with what we saw in both the qualifying and the race simulations."». motorlat.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  40. ↑ «FORMULA 1 AZERBAIJAN GRAND PRIX 2021 - RACE RESULT». Formula 1® - The Official F1® Website (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  41. ↑ «Alfa Romeo confirm Antonio Giovinazzi will leave the team at the end of the season, as Italian announces Formula E switch | Formula 1®». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  42. ↑ «Schumacher and Giovinazzi to fulfil Ferrari reserve role in 2022 | Formula 1». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  43. ↑ «Dragon / Penske Autosport signs Antonio Giovinazzi alongside Sergio Sette Camara». Formula E. 16 Νοεμβρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2021. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αντόνιο_Τζιοβινάτσι&oldid=10449663"