Αντώνιος Τόκκος
Ο Αντώνιος Τόκκος ήταν Παλατινός Κόμης Κεφαλλονιάς και Ζακύνθου.
| Αντώνιος Τόκκος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 15ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Παλατινή Κομητεία της Κεφαλονιάς και της Ζακύνθου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Κάρολος Β΄ Τόκκος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Παλατινός Κόμης Κεφαλληνίας και Ζακύνθου |
Καταγωγή Επεξεργασία
Ήταν δευτερότοκος γιος του Καρόλου Β΄ Τόκκου, Παλατινού Κόμητος Κεφαλληνίας και Ζακύνθου, Δεσπότη Άρτας και Δούκα Λευκάδας[1] και της Ραμοντίνας Βεντιμίλια (Ramondina Ventimiglia) θυγατέρας του κόμητος Ιωάννου Βεντιμίλια.
Υπό τη σκιά του μεγάλου αδελφού Επεξεργασία
Ο Αντώνιος ήταν ανήλικος όταν πέθανε ο πατέρας του το 1448. Στην ιστορία αναφέρεται για πρώτη φορά σαν Κυβερνήτης της Γαλέρας που έστειλε ο μεγαλύτερος αδελφός του Λεονάρδος Γ', Παλατινός κόμης Κεφαλληνίας και Ζακύνθου στο Νεγκρεπόντε (σημερινή Εύβοια) για να βοηθήσει τους Βενετούς στον αγώνα τους ενάντια στους Τούρκους κατά τη διάρκεια του Βενετο-Τουρκικού πολέμου το 1470[2].
Κατάλυση της Παλατινής Κομητείας Κεφαλληνίας και Ζακύνθου Επεξεργασία
Όταν ο Σουλτάνος αποφάσισε να κατακτήσει και το τελευταίο Λατινικό κρατίδιο στον Ελλαδικό χώρο, την Παλατινή Κομητεία Κεφαλληνίας και Ζακύνθου, έστειλε το 1479 στο Ιόνιο τον τουρκικό στόλο υπό την αρχηγία του Γκεντίκ Αχμέτ Πασσά. Ο Λεονάρδος Γ' Τόκκος αφού πούλησε διάφορα κτήματά του σε πλούσιους Βενετούς έναντι 70.000 δουκάτων, έφυγε μαζί με την οικογένειά του και τους αδελφούς του Αντώνιο και Ιωάννη με βενετικό πλοίο για τον Τάραντα της Ιταλίας. Οι Τούρκοι κυρίευσαν τα δύο νησιά για τρία περίπου χρόνια προξενώντας τεράστιες καταστροφές ερημώνοντας τον τόπο και αιχμαλωτίζοντας και φονεύοντας πολλούς από τους εναπομείναντες κατοίκους. Έτσι έληξε η κυριαρχία των Τόκκων και η Παλατινή Κομητεία Κεφαλληνίας και Ζακύνθου έπαψε να υπάρχει ύστερα από 300 περίπου χρόνια από τη σύστασή της.[3]
Προσπάθειες των Τόκκων να ανακτήσουν την Κομητεία Επεξεργασία
Ο Λεονάρδος Γ' προσέφυγε στον Πάπα Σίξτο Δ', ζητώντας βοήθεια για να ανακαταλάβει την Κεφαλλονιά και τη Ζάκυνθο. Αφού πέτυχε να λάβει από αυτόν χρηματική επιχορήγηση, επέστρεψε στη Νεάπολη όπου με τη συνδρομή του βασιλιά Φερδινάνδου Α' προετοίμασε στόλο.[4] Την άνοιξη του 1481 ο στόλος του Λεονάρδου με ναύαρχο τον Μπερνάρντο Βιγιαμαρίν (Bernardo Villamarin) ξεκίνησε για την κατάληψη των δύο νησιών έχοντας την εντολή να τα κυριεύσουν χωρίς πόλεμο. Η προσπάθεια όμως αυτή απέτυχε. Σε λίγους μήνες, ο Βασιλιάς της Νεάπολης Φερδινάνδος Α΄ διόρισε αρχηγό αρμάδας με Καταλανούς μισθοφόρους, τον 'Αντώνιο Τόκκο.[5]
Ανακατάληψη της Κεφαλλονιάς και της Ζάκυνθου Επεξεργασία
Ο Αντώνιος Τόκκος κυρίευσε τα δύο νησιά το 1482 σχετικά εύκολα διότι στη μεν Κεφαλλονιά η φρουρά τών Τούρκων ήταν ανίσχυρη και δεν αντέταξε σοβαρή άμυνα στη δύναμη των Καταλανών, στη δε Ζάκυνθο εγκατάλειψε το νησί πριν από την αποβίβασή τους.[6] Εγκαταστάθηκε αμέσως στο Κάστρο του Αγίου Γεωργίου της Κεφαλονιάς και προσπάθησε να ανασυγκροτήσει τη διοίκηση της χαμένης Παλατινής Κομητείας συνεχίζοντας όμως να καταπιέζει τον ελληνικό πληθυσμό. Παράλληλα άφησε ασύδοτους τους πειρατές να κυριαρχούν σε όλα τα λιμάνια της Κεφαλλονιάς προκαλώντας την οργή της Βενετίας.Το 1482 διατάσσεται ο Βενετός προβλεπτής τής Μεθώνης να στείλει στρατό και να κυριεύσει τη Ζάκυνθο όπου ο Αντώνιος είχε αφήσει μια μικρή φρουρά Καταλανών.[7]
Δολοφονία του Αντωνίου και η Βενετο-Τουρκική Συνθήκη του 1484 Επεξεργασία
Οι κάτοικοι της Κεφαλλονιάς άρχισαν να ξεσηκώνονται ενάντια στις καταπιέσεις του Αντωνίου. Το 1483 ο αρχηγός των «στρατιωτών» της Ζακύνθου Θεόδωρος Παλαιολόγος ειδοποιεί τη γερουσία της Γαληνοτάτης ότι οι υποτελείς του Αντωνίου Τόκκου προτιμούν να κυβερνώνται από τη Βενετία. Έτσι αποφασίστηκε η αποστολή του Βενετικού στόλου με αρχηγό τον Χριστόφορο Δουόδο για να απαιτήσει την παράδοση της Κεφαλλονιάς. Ο Αντώνιος απόρριψε τις προτάσεις των Βενετών και αποφάσισε να τους αντιμετωπίσει πολεμώντας από το κάστρο του Αγίου Γεωργίου. Ύστερα όμως από συνωμοσία των Καταλανών, ο Αντώνιος σκοτώνεται από έναν μισθοφόρο και η φρουρά άνοιξε τις πύλες του κάστρου στους Βενετούς το 1483. Ή βενετική γερουσία δικαιολογούμενη στον Σουλτάνο για την κατάληψη των δύο νησιών υποστήριξε ότι η πράξη αυτή είχε σκοπό να σταματήσει την πειρατεία προς όφελος και των δύο μερών, ενώ ζήτησε αμέσως διαπραγματεύσεις με την Πύλη για να σώσει το εμπόριο με την ανατολή. Αποτέλεσμα ήταν να υπογραφεί στην Κωνσταντινούπολη συνθήκη στις 22 'Απριλίου 1484 όπου αποφασίσθηκε οι μεν Τούρκοι να πάρουν την Κεφαλλονιά (η οποία πέρασε τελικά στην κυριαρχία της Βενετίας το 1500) οι δε Βενετοί να κρατήσουν τη Ζάκυνθο πληρώνοντας στον Σουλτάνο πεντακόσια δουκάτα σαν φόρο υποτέλειας.[8]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Foundation for Medieval Genealogy. Profile of Antonio Tocco.
- ↑ Foundation for Medieval Genealogy. Profile of Antonio Tocco.
- ↑ Ντίνος Κονόμος, Ζάκυνθος, Πεντακόσια χρόνια (1478-1978), τόμος τρίτος: Πολιτική Ιστορία (τεύχος Α', 1478 – 1800), σελ. 23.
- ↑ Λεωνίδα Ζώη, Ιστορία της Ζακύνθου, Αθήνα 1955, σελ. 110.
- ↑ Ντίνος Κονόμος, Ζάκυνθος, Πεντακόσια χρόνια (1478-1978), τόμος τρίτος: Πολιτική Ιστορία (τεύχος Α', 1478 – 1800), σελ. 23.
- ↑ William Miller. Μετάφραση Σπυρ. Λάμπρου. Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι, τόμ. Β΄, σελ. 225.
- ↑ Ντίνος Κονόμος, Ζάκυνθος, Πεντακόσια χρόνια (1478-1978), τόμος τρίτος: Πολιτική Ιστορία (τεύχος Α', 1478 – 1800), σελ. 23.
- ↑ Ντίνος Κονόμος, Ζάκυνθος, Πεντακόσια χρόνια (1478-1978), τόμος τρίτος: Πολιτική Ιστορία (τεύχος Α', 1478 – 1800), σελ. 24-25.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Foundation for Medieval Genealogy. Profile of ANTONIO Tocco
- Λεωνίδας Χ. Ζώης. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ. Αθήνα 1955
- Ντίνος Κονόμος, Ζάκυνθος, Πεντακόσια χρόνια (1478-1978), τόμος τρίτος: Πολιτική Ιστορία (τεύχος Α', 1478 – 1800)
- William Miller (Μετάφραση Σπυρ. Λάμπρου), Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι, τόμ. Β΄