Αντώνιος Φαρνέζε της Πάρμας

Ο Αντώνιος, ιταλ. Antoinio (29 Νοεμβρίου 1679 - 20 Ιανουαρίου 1731) από τον Οίκο των Φαρνέζε ήταν ο 8ος δούκας της Πάρμας & Πλακεντίας (1727-31), τελευταίος άρρεν τού Οίκου του.

Αντώνιος Φαρνέζε
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	29  Νοεμβρίου 1679 Πάρμα
Θάνατος	20  Ιανουαρίου 1731 Πάρμα
Τόπος ταφής	Βασιλική της Σάντα Μαρία ντέλα Στεκάτα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αριστοκράτης
Οικογένεια
Σύζυγος	Ενριτσέττα των Έστε (από 1728)
Γονείς	Ρανούτσο Β΄ Φαρνέζε της Πάρμας και Μαρία των Έστε
Αδέλφια	Μαργαρίτα Μαρία Φαρνέζε Εδουάρδος Φαρνέζε Φραγκίσκος Φαρνέζε της Πάρμας
Οικογένεια	Οίκος των Φαρνέζε
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Ήταν ο τρίτος γιος τού Ρανούτσο Β΄ δούκα της Πάρμας & Πλακεντίας και της Μαρίας των Έστε, κόρης τού Φραγκίσκου Α΄ δούκα της Μόντενα. Γεννήθηκε στην Πάρμα. Μεγαλύτεροι αδελφοί του ήταν ο διάδοχος Οδοάρδος και ο Φραγκίσκος δούκας της Πάρμας & Πλακεντίας.

Στα 18 του ξεκίνησε τη Μεγάλη Περιοδεία στην Ευρώπη με σκοπό να κάνει επαφές με τις Αυλές της· τελικά απλά σπατάλησε 1.580.000 λίρες σε εορτές. Ως πρίγκιπας πέρασε τον περισσότερο χρόνο του στην Αυλή της Μόντενα τού εξαδέλφου του Φραγκίσκου διαδόχου, καθώς εκεί η Δωροθέα-Σοφία, χήρα τού διαδόχου Οδοάρδου, έδειξε τις χάρες της και ο Αντώνιος ψυχαγωγήθηκε με αυτές. Το κάστρο της Σάλα, που με ζήλο επέκτεινε και ανακαίνισε, έγινε η διαμονή του στην Πάρμα. Εδώ ο Αντώνιος έκανε πλούσιες διασκεδάσεις, στις οποία σύχναζε η ευνούμενη ερωμένη του, η αυταρχική κόμισσα Μαργαρίτα Μπόρι Τζούστι.

Το 1727 διαδέχθηκε τον άτεκνο αδελφό του Φραγκίσκο. Ο παθολογικά παχύσαρκος Αντώνιος δεν είχε διάθεση να κυβερνήσει και συνέχισε την ηδονιστική ζωή του. Ξενυχτούσε, έτρωγε μία ώρα πριν την αυγή, έπαιζε faro και basset και παρακολουθούσε τα σαλόνια της κόμισσας Μπόρι καθημερινά. Καθώς δεν υπήρχε διάδοχος, ο Γραμματέας τού δουκάτου κόμης Ανβίντι και η κόμισσα Μπόρι εξανάγκασαν τον απρόθυμο Αντώνιο να νυμφευτεί την Ενριτσέττα των Έστε, αδελφή τού Φραντσέσκο διαδόχου της Μόντενα.

Το συμβόλαιο γάμου υπογράφτηκε το 1727· η σύζυγός του ήταν αξιολάτρευτη από τον λαό και ο Αντώνιος της συμπεριφερόταν ευγενικά. Ο γάμος, παρά τις προσπάθειες τού Αντωνίου, δεν έφερε απογόνους. Η Ισπανία, η Γαλλία, η Βρετανία, η Αυστρία και η Ολλανδική Δημοκρατία μερίμνησαν για τη διαδοχή το 1718 με τη συνθήκη τού Λονδίνου. Διάδοχος έγινε ο γιος της ανιψιάς του Ελισάβετ Φαρνέζε και τού Φιλίππου Ε΄ της Ισπανίας, ο Κάρολος των Βουρβόνων. Η Ελισάβετ, που δυσπιστούσε στην εφαρμογή της συνθήκης, με την συγκατάθεση της Γαλλίας, εγκατέστησε 6.000 στρατιώτες από την Ισπανία στην Πάρμα το 1729. Ακόμη η Γαλλία συμφώνησε και αποκήρυξε τη διεκδίκηση της επικυριαρχίας της Αυστρίας επί της Πάρμας. Ο Κάρολος ΣΤ΄ των Αψβούργων οργίστηκε και απάντησε με 40.000 άνδρες στο δουκάτο του τού Μιλάνου, βόρεια της Πάρμας. Εν τω μεταξύ ο Αντώνιος απεβίωσε από θερμοπληξία, που σύμφωνα με έναν σύγχρονό του προήλθε "από μία περούκα, που ήταν πολύ ζεστή γι' αυτόν". Ήταν ο τελευταίος άρρην απόγονος των Φαρνέζε, Οίκου που για 184 έτη κράτησε την εξουσία της Πάρμας & Πλακεντίας.

Το 1731, έξι ημέρες μετά την αποβίωσή του ο Αυστριακός στρατός βάδισε από το Μιλάνο στην Πάρμα και η Ενριτσέττα δήλωσε πως ήταν έγκυος. Αυτό θα καθυστερούσε τα πράγματα και ακολούθησε διπλωματική αναταραχή. Ο Πάπας Κλήμης ΙΒ΄, ο βασιλιάς της Γαλλίας και η Ελισάβετ αμφέβαλλαν για το συμβάν. Πράγματι η Αυστρία είχε πείσει την Ενριτσέττα για να κερδίσει χρόνο και να εγκατασταθεί στο δουκάτο. Όταν αποκαλύφθηκε ότι η Ενριτσέττα δεν ήταν έγκυος, η Ισπανία και η Αυστρία συμφώνησαν και ο Κάρολος έγινε δούκας της Πάρμας ως υποτελής τού Καρόλου ΣΤ΄. Το 1735 ο Κάρολος άφησε το δουκάτο για το βασίλειο της Νάπολης, πήρε όμως μαζί του τους θησαυρούς των Φαρνέζε: πίνακες τού Κορρέτζο, τη δουκική βιβλιοθήκη, αρχεία, ακόμη και τη μαρμάρινη σκάλα τού ανακτόρου τού δούκα. Τα μετάφερε στη νέα του έδρα, στη Νάπολη.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε το 1727 την Ενριτσέττα των Έστε, κόρη τού Ρινάλντο δούκα της Μόντενα & Ρέτζο. Δεν απέκτησαν απογόνους.

Πηγές

• Acton, Harold: The Bourbons of Naples, Methuen & Co, London, 1956
• Solari, Giovanna: The House of Farnese: A Portrait of a Great Family of the Renaissance, Doubleday & Company, New York, 1968