Αντώνιος Φλώρος

Έλληνας δικαστικός

Ο Αντώνιος Φλώρος (1903-1988) ήταν Έλληνας ανώτατος δικαστικός, αρεοπαγίτης και αντιδικτατορικός αγωνιστής.

Αντώνιος Φλώρος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Αντώνιος Φλώρος (Ελληνικά)
Γέννηση1903
Νεοχώρι Αιτωλοακαρνανίας
Θάνατος1988
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδικαστής
Οικογένεια
ΑδέλφιαΑλέξανδρος Φλώρος

Υπηρέτησε ως πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων.[1]

Γεννήθηκε στο Νεοχώρι Ναυπακτίας της Αιτωλοακαρνανίας. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και ακολούθησε σταδιοδρομία στο δικαστικό κλάδο (έχοντας εισέλθει το 1932), φθάνοντας στο βαθμό του αρεοπαγίτη το 1959. Ο αδελφός του, Αλέξανδρος Φλώρος, επίσης υπήρξε διακεκριμένος δικαστικός.

Το 1962 υπέστη πειθαρχική δίωξη από τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης, επειδή πρωτοστάτησε στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.[2] Ήταν επιθεωρητής και με την ιδιότητα αυτή είχε υπό την εποπτεία του την δικαστική υπόθεση της πολιτικής δολοφονίας του Λαμπράκη.

Ο Φλώρος απολύθηκε από τη χούντα το 1968.[1] Επανήλθε στο δικαστικό σώμα το 1974, έχοντας αναπτύξει αντιχουντική δράση κατά τα προηγούμενα χρόνια.[2]

Απεβίωσε σε ηλικία 85 ετών στην Αθήνα στις 7 Ιουνίου 1988 και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό των Αγίων Θεοδώρων του Πρώτου Νεκροταφείου Αθηνών. Κατέλιπε τη σύζυγό του, Νίτσα, παιδιά και εγγόνια.[2]


Παραπομπές

Επεξεργασία