Η Αούστρια Βιέννης (γερμανικά: Austria Wien, προφέρεται: [ˈaʊ̯stʀiə viːn]) είναι ποδοσφαιρικός σύλλογος της πρώτης κατηγορίας της Αυστρίας. Έχει χρώματα βιολετί και λευκό και έδρα το Στάδιο Φραντς Χορ (Franz Horr Stadion) χωρητικότητας 13.400 θεατών.

Αούστρια Βιέννης
Επίσημη ονομασίαFußballklub Austria Wien
ΠροσωνύμιοΟι Βιολετί
Ίδρυση15  Μαρτίου 1911
ΈδραΒιέννη, Αυστρία
ΣτάδιοΤζενεράλι Αρένα, Βιέννη
Χρώματαμωβ και λευκό
ΠρόεδροςΒόλφγκανγκ Κάτζιαν
ΠροπονητήςManfred Schmid
ΠρωτάθλημαΜπούντεσλιγκα Αυστρίας
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram Λογαριασμός στο YouTube
Commons page Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα

Ιστορία Επεξεργασία

Ίδρυση – Προπολεμική περίοδος Επεξεργασία

Η Αούστρια Βιέννης ιδρύθηκε στις 12 Μαρτίου 1911 στη Βιέννη από ποδοσφαιριστές και παράγοντες του σωματείου «Vienna Cricket- and Football- Club». Το αρχικό όνομα του συλλόγου ήταν «Wiener Amateur Sportvereinigung». Ως χρώματα του νέου σωματείου καθιερώθηκαν εξαρχής το μενεξεδί και το λευκό κι έτσι προέκυψε το παρατσούκλι: «Οι Μενεξέδες» (Die Veilchen). Η ομάδα, αν και ερασιτεχνική, κατέκτησε το πρώτο της πρωτάθλημα το 1924. Το 1926 έγινε επαγγελματικός σύλλογος και πήρε το σημερινό της όνομα: FK Austria Wien.

Η δεκαετία του '30 υπήρξε η χρυσή εποχή του συλλόγου. Τότε κατέκτησε δύο φορές το Μιτρόπα Καπ (Κύπελλο Κεντρικής Ευρώπης) (1933, 1936), που ήταν μια διοργάνωση εφάμιλλη με το σημερινό Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Την περίοδο αυτή ένας από τους σπουδαιότερους παίκτες της ήταν ο παγκόσμιας κλάσης Ματίας Ζίντελαρ.

Μετά το Anschluss, δηλαδή την αναγκαστική προσάρτηση της Αυστρίας από τη ναζιστική Γερμανία, που συνέβη το 1938, πολλοί Εβραίοι ποδοσφαιριστές της έφυγαν ή δολοφονήθηκαν από τους Ναζί. Ανάμεσά τους κι ο Ματίας Ζίντελαρ, ο οποίος τον Ιανουάριο του 1939 δηλητηριάστηκε από μονοξείδιο στο διαμέρισμά του κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Κάτω από αυτές τις συνθήκες μέχρι το τέλος της ναζιστικής περιόδου το σωματείο δεν είχε ιδιαίτερες επιτυχίες. Όμως, θεωρήθηκε σημαντικό επίτευγμα το ότι κατάφερε να διατηρήσει τον τίτλο «Αούστρια», παρά τις προσπάθειες των Ναζί να το αλλάξουν.

Μεταπολεμική περίοδος Επεξεργασία

Μετά τον πόλεμο μια νέα περίοδος επιτυχιών ξεκίνησε. Κατέκτησε το εθνικό πρωτάθλημα τα έτη 1949, 1950 και 1953. Αλλά η πιο επιτυχημένη εποχή της Αούστρια στο εθνικό πρωτάθλημα ξεκίνησε από τη δεκαετία του ’60. Είναι χαρακτηριστικό ότι κέρδισε 16 πρωταθλήματα από το 1960 ως το 1993, δηλαδή έναν τίτλο κάθε δεύτερη σεζόν!

Το 1978 είχε την πρώτη σημαντική ευρωπαϊκή διάκριση, όταν έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, όπου έχασε από την ΡΣΚ Άντερλεχτ. Το 1979 έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Σπουδαίοι ποδοσφαιριστές της αυτής της περιόδου υπήρξαν οι Προχάσκα (Prohaska), Γκάζελιχ (Gasselich), Νίλαζι (Nyilasi) και Πόλστερ (Polster).

Οι επιτυχίες σε εθνικό επίπεδο συνεχίστηκαν και μεταγενέστερα. Μέχρι σήμερα η ομάδα έχει κατακτήσει 24 πρωταθλήματα, 27 κύπελλα και 6 σούπερ καπ Αυστρίας. Από το 1999 ως το 2005 το σύλλογο είχε αναλάβει ο επιχειρηματίας Frank Stronach, ο οποίος επένδυσε πολλά χρήματα, αγόρασε ακριβούς ποδοσφαιριστές και ανέβασε το μπάτζετ του συλλόγου σε επίπεδο τριπλάσιο από το μέσο όρο των άλλων αυστριακών σωματείων.

Γήπεδο Επεξεργασία

Η Αυστρία Wien παίζει τα εντός έδρας παιχνίδια της στο στάδιο Franz Horr, το οποίο είχε χωρητικότητα 17.000 ατόμων [1] από το 2008, όταν άνοιξε μια νέα διόροφη ανατολική πτέρυγα και ανακαινίστηκε η δυτική. Το γήπεδο μετονομάστηκε σε Τζενεράλι Αρένα σε μια συμφωνία κατοχύρωσης δικαιωμάτων με την Ιταλική ασφαλιστική εταιρεία Generali που ανακοινώθηκε στα τέλη του 2010. [2]

Το γήπεδο χτίστηκε αρχικά το 1925 για τη Σλοβάν Βιέννη, μια Τσεχική λέσχη μεταναστών και καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό από τους Συμμάχους στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Αούστρια Βιέννης μετακόμισε στο γήπεδο το 1973, παίζοντας τον πρώτο της αγώνα στις 26 Αυγούστου. Στη συνέχεια το γήπεδο ονομάστηκε εις τιμήν του Franz Horr, πρόεδρο της Βιεννέζικης λέσχης ποδοσφαίρου, μετά το θάνατό του. Το στάδιο επεκτάθηκε με νέες ή ανακαινισμένες πτέρυγες το 1982, 1986, 1998 και, πιο πρόσφατα, το 2008.[3]

Τίτλοι - Διακρίσεις Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία