Αρίστρατος

Ο Αρίστρατος ο Σικυώνιος (β΄ μισό 4ου αιώνα π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας τύραννος της Σικυώνας, ο οποίος ηγεμόνευσε την εποχή που ο Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος Β΄ εδραίωνε την κυριαρχία του στη νότια Ελλάδα, περίπου μεταξύ των ετών 346 και 337 π.Χ..

Ο Αρίστρατος αναφέρεται δύο φορές στον λόγο του ρήτορα Δημοσθένους Περί του στεφάνου, ως ένας από τους ηγέτες που υπεστήριζαν τον Φίλιππο. Στην πρώτη μνεία αποκαλείται από τον Δημοσθένη απερριμμένος («απόβλητος»). Στη δεύτερη αναφέρεται μαζί με έναν άλλο Σικυώνιο, τον Επιχάρη, αλλά δεν είναι γνωστό εάν αυτός ήταν βοηθός, συγκυρίαρχος ή διάδοχος του Αριστράτου.

Το γεγονός ότι ο Αρίστρατος ήταν τύραννος επιβεβαιώνεται από τον συγγραφέα Πλούταρχο στη βιογραφία του Αράτου, όπου περιγράφεται η καταστροφή των απεικονίσεων των πρώην τυράννων στην πόλη της Σικυώνος μετά την επαναφορά του δημοκρατικού πολιτεύματος εκεί, το 251 π.Χ.. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του ίδιου του Αράτου, η πλέον αξιοθαύμαστη ζωγραφική απεικόνιση από αυτές έδειχνε τον Αρίστρατο συνοδευόμενο από τη θεά Νίκη πάνω σε ένα άρμα. Αυτό ήταν έργο του ζωγράφου Μελανθίου με τη συνεργασία του διάσημου Απελλή. Ωστόσο ο Άρατος επέμενε να καταστραφεί και αυτό θα συνέβαινε αν ο φίλος του Αράτου ζωγράφος Νεάλκης δεν τον έπειθε, κραυγάζοντας με δάκρυα στα μάτια, να διασώσει τουλάχιστον τη θεά και να καταστρέψει μόνο το πρόσωπο του τυράννου. Μετά ο Νεάλκης ζωγράφισε έναν φοίνικα στη θέση του τυράννου Αριστράτου, αλλά ξέχασε τα πόδια του, τα οποία παρέμειναν ορατά κάτω από το άρμα.