Αρζαντάν
Συντεταγμένες: 48°44′40″N 0°1′13″W / 48.74444°N 0.02028°W
Το Αρζαντάν (γαλλ. Argentan) είναι πόλη της περιοχής (Région) της Νορμανδίας στον νομό του Ορν (Orne). Έχει πληθυσμό 14.439 κατοίκων[7], οι οποίοι αποκαλούνται "Αρζαντανέ" (Argentanais).
Αρζαντάν | |||
---|---|---|---|
| |||
Χώρα | Γαλλία | ||
Διοικητική υπαγωγή | Ορν, Καντόνιο του Αρζαντάν-Εστ, καντόνιο του Αρζαντάν-Ουέστ και διαμέρισμα του Αρζαντάν | ||
Ταχυδρομικός κώδικας | 61200[1] | ||
Κωδικός Κοινότητας | 61006[2] | ||
Πληθυσμός | 13.291 (1 Ιανουαρίου 2021)[3] | ||
Έκταση | 18,18 km²[4] | ||
Υψόμετρο | 160 μέτρα, 152 μέτρα[5] και 228 μέτρα[5] | ||
Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | ||
48°44′40″N 0°1′13″W | |||
Ιστότοπος | https://www.argentan.fr/[6] | ||
Σχετικά πολυμέσα | |||
δεδομένα |
Γεωγραφική θέση
ΕπεξεργασίαΗ πόλη βρίσκεται στο κέντρο της περιοχής της Κάτω Νορμανδίας, στο βόρειο τμήμα του διαμερίσματος του Ορν και απέχει σε ευθεία γραμμή 55 χιλμ. από την Καν και 175 (191 οδικώς) χιλμ. από το Παρίσι. Αποτελεί το κέντρο της πεδιάδας του Αρζαντάν συνορεύοντας βόρεια με την αγροτική περιοχή της Φαλέζ και δυτικά με την περιοχή της Αλανσόν. Ανατολικά της βρίσκεται το δάσος της Γκουφέρν (forêt de Gouffern). Ο μεσημβρινός του Γκρίνουιτς περνά από την δυτική είσοδο της πόλης, όπου υπάρχει και η σχετική σήμανση.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΗ πόλη αποτέλεσε πρωτεύουσα της γαλατικής φυλής των Άρβων (Arvii) και κατά την ρωμαϊκή και μεσαιωνική περίοδο αναφερόταν ως "Argentomagum" ή "Argentagum", τοπωνύμιο μάλλον προερχόμενο από τις γαλατικές λέξεις argentos (άργυρος) and magos (αγορά)[8] και αναφέρεται σε θρύλους από τον 5ο μ.Χ. αιώνα.[9] Η πόλη γνώρισε προοδευτικά μεγάλη ανάπτυξη από τις αρχές του Μεσαίωνα. Κατά την περίοδο της Νορμανδικής κατάκτησης η πόλη δόθηκε ως επιβράβευση για την πίστη του σε έναν αξιωματούχο του από τον Ρόλλο της Νορμανδίας. Το 1035 η πόλη κατακτήθηκε από τον Φίλιππο Αύγουστο[9] και στις αρχές του 12ου αιώνα ο Δούκας της Νορμανδίας και βασιλέας της Αγγλίας Ανρί ο Α' Μποκλέρκ (Henri Ier Beauclerc) οχύρωσε την πόλη, κατασκευάζοντας ένα εξωτερικό τείχος με 16 πύργους και ένα εσωτερικό, που περιέβαλε το κάστρο, το παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου και τον κεντρικό πύργο (Ντονζόν), που διακρίνονται και σήμερα. Λόγω της ασφάλειας που προσέφεραν αυτές οι οχυρώσεις, η πόλη προσείλκυσε διάσημες προσωπικότητες, όπως η Ματθίλδη η Α', θυγατέρα του Ερρίκου του Α' της Αγγλίας, η οποία παντρεύτηκε τον Γοδεφρείδο Πλανταγενέτη (Geoffroy Plantagenêt), που κατέφυγε σε αυτήν το 1135. Εκεί αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα η Ελεονώρα της Ακουϊτανίας το 1189, σύζυγος του βασιλέα Ερρίκου Β' της Αγγλίας και δέχθηκε στην πόλη και τους δύο γιους της, τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο και τον Ιωάννη τον Ακτήμονα.[10]
Το 1447 ο Ζαν της Ορλεάνης κόμης του Ντυνουά (Jean d'Orléans, comte de Dunois) εκδίωξε τους Άγγλους από το Αρζαντάν. Κατά τον 16ο αιώνα την πόλη διεκδίκησαν τόσο οι καθολικοί όσο και οι Ουγενότοι κατά τους Γαλλικούς θρησκευτικούς πόλεμους, αλλά τελικά παραδόθηκε στον Ερρίκο Δ' χωρίς αντίσταση.[9]
Την εποχή εκείνη το Αρζαντάν διέθετε "βιομηχανίες" και είχε ανεπτυγμένο εμπόριο. Η καλή ποιότητα των νερών του Ορν οδήγησε στην ανάπτυξη πολυάριθμων βυρσοδεψιών ενώ υπήρχε και εργαστήριο κατασκευής περγαμηνών.
Το 1665 εγκαταστάθηκε εκεί μια Βασιλική μονάδα παραγωγής δαντελών και το 1671 επινοείται εκεί η γαλλική πλέξη, που ανταγωνιζόταν την διάσημη, εκείνη την εποχή, βενετσιάνικη πλέξη δαντέλας. Η παραγωγή δαντέλας αποδείχτηκε ιδιαίτερα προσοδοφόρος, με αποτέλεσμα να υπάρχουν εκεί, κατά τον 18ο αιώνα, τέσσερις βασιλικές μονάδες παραγωγής και περίπου μισή δωδεκάδα συμβατικών μονάδων. Όμως, πάνω απ' όλα, το Αρζαντάν παρέμενε διοικητικό κέντρο της περιοχής και πόλη στην οποία είχαν συσσωρευτεί πολλοί εκπρόσωποι της αριστοκρατίας. Διέμεναν εκεί μόνιμα περίπου πενήντα οικογένειες αριστοκρατών και περισσότεροι από 100 βασιλικοί αξιωματούχοι (δικαστικοί, βασιλικοί αποθηκάριοι, διαχειριστές υδάτινων πόρων, δεσπότες των δασών κτλ). Οι περισσότερο ευκατάστατοι διέθεταν ιδιάζουσες πολυτελείς κατοικίες, πολλές από τις οποίες σώζονται μέχρι σήμερα.[10]
Η γεωγραφική θέση της πόλης την έκανε σημαντικό σιδηροδρομικό κόμβο, στον οποίο μπορούσαν να σταθμεύσουν μέχρι 120 ατμομηχανές.[11] Λόγω και αυτού του χαρακτηριστικού της, στην πόλη εγκαταστάθηκαν στην αριστερή όχθη του Ορν κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα πολλές μεταλλουργικές και κατασκευαστικές βιομηχανίες, όπως η Moulinex, η Solex, η Motta κ.ά., καθώς και βιομηχανίες επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων και τροφίμων. Ο πληθυσμός της πόλης τριπλασιάστηκε από τις 6.000 σε 18.000 κατοίκους.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η πόλη καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς. Την παραμονή της Απόβασης της Νορμανδίας, στις 5 Ιουνίου 1944 υπέστη σοβαρές καταστροφές από αεροπορική επιδρομή, ενώ οι μάχες κατά τη διάρκεια του Αυγούστου για την κατάληψη της πόλης και του στόχου που αντιπροσώπευε ο σιδηροδρομικός της σταθμός ήταν ιδιαίτερα φονικές. Εκτός από το μεγαλύτερο μέρος της πόλης, καταστράφηκε ολοσχερώς και ο σιδηροδρομικός της σταθμός. Όταν το 317ο Σύνταγμα Πεζικού του αμερικανικού στρατού μπήκε στο Αρζαντάν στις 20 Αυγούστου 1944 απελευθερώνοντάς το, συνάντησε μια πόλη σχεδόν ολοσχερώς κατεστραμμένη.[11]
Σημερινή εικόνα
ΕπεξεργασίαΗ διέλευση του αυτοκινητοδρόμου Α88 από τις παρυφές της πόλης της προσέδωσε νέα ανάπτυξη. Παράλληλα ξεκίνησε και η εφαρμογή του προγράμματος "Au Fil de l'Orne", που στοχεύει στην αναμόρφωση των οχθών του Ορν.[10] Καθώς πολλές από τις μεγάλες βιομηχανίες της έκλεισαν τα εκεί εργοστάσιά τους, η πόλη στράφηκε πλέον προς τον τουρισμό ως πηγή πλούτου, μολονότι παραμένουν ακόμη σε λειτουργία ορισμένες μεγάλες μονάδες, όπως αυτές της "Magnetti - Marelli" και της "Ségès Frigécrèmes" (παγωτά, κρέμες). Σε αυτό συνέβαλε και ο νυν δήμαρχός της, ο ο οποίος στοχεύει στην εκμετάλλευση του εθνικού πάρκου της Νορμανδίας - Μαιν (parc naturel régional Normandie-Maine) ως τουριστικού θελγήτρου, ώστε να μειώσει τα υψηλά ποσοστά ανεργίας. Παράλληλα δημιουργήθηκαν στην πόλη μια "Médiathèque", ένα ενυδρείο και, το 2008, ένα πολιτιστικό κέντρο και ο "Οίκος της Δαντέλας" (Maison des Dentelles) με σκοπό τόσο τη διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της όσο και της προσέλκυσης επισκεπτών, την οποία βοηθά και το ωκεάνιο κλίμα της πόλης.
Αξιοθέατα
ΕπεξεργασίαΑξιοθέατα αποτελούν ο πύργος της Μαργαρίτας (Tour de Marguerite) και ο κεντρικός πύργος του αρχικού κάστρου (Donjon), απομεινάρια της αρχικής οχύρωσης της πόλης και κτίσματα του 12ου αιώνα, από τους οποίους είναι πολύ όμορφη η θέα των στεγών της πόλης. Οι πύργοι είναι επισκέψιμοι μόνο κατά το χρονικό διάστημα από Ιούνιο ως Σεπτέμβριο. Σημαντικό, επίσης, κτίσμα για την πόλη είναι το παλαιό δουκικό κάστρο, του 14ου αιώνα, το οποίο βρίσκεται στην πλατεία της Αγοράς και σήμερα στεγάζει το Δικαστικό μέγαρο.[12]
Στο Αρζαντάν ο επισκέπτης θα βρει δύο μεσαιωνικούς ναούς: Στο κέντρο της πόλης υπάρχει ο ναός του Σεν Ζερμέν (επίσης κοντά στην πλατεία της Αγοράς), ο οποίος χρονολογείται από τον 15ο αιώνα (με προσθήκες κατά τον 16ο) και στον οποίο συνδυάζονται αρμονικά αρκετά αρχιτεκτονικά στυλ. Εντυπωσιακή είναι η είσοδος του ναού, ο οποίος διαθέτει τετραγωνικού σχήματος κωδωνοστάσιο και έναν όχι και τόσο συνηθισμένο για εκκλησία πύργο, ο οποίος χρησιμοποιούνταν ως φάρος.[12]
Ο ναός του Αγίου Μαρτίνου (Saint-Martin) χρονολογείται από την ίδια περίπου περίοδο και διαθέτει διακοσμημένο κωδωνοστάσιο και παράθυρα με υαλογραφήματα (βιτρώ) που προσδίδουν αίσθηση κατάνυξης στο εσωτερικό του ναού. Κτίσμα του 14ου αιώνα είναι, επίσης, και το παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου (Chapelle St Nicolas).[13]
Μεταφορές
ΕπεξεργασίαΑπό τις παρυφές της πόλης διέρχεται ο αυτοκινητόδρομος Α88, ο οποίος την συνδέει με ολόκληρη την υπόλοιπη χώρα. Ο σιδηροδρομικός σταθμός, ο οποίος ανακαινίστηκε ριζικά το 2008, εξυπηρετεί δύο βασικές γραμμές:
Αδελφοποιημένες πόλεις
ΕπεξεργασίαΤο Αρζαντάν είναι αδελφοποιημένη πόλη με τις:
- Άμπινγκτον
- Μπάγια (Baja)
- Ρότενμπουργκ
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ (Γαλλικά) Code INSEE.
- ↑ «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. 2015. wxs-telechargement
.ign .fr /83edtfdyqte031y0ra49d2e3 /telechargement /inspire /RGC-2015-01$RGC2015 /file /RGC2015 .7z. - ↑ Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ Ιστοσελίδα της Γαλλικής Στατιστικής Υπηρεσίας INSEE
- ↑ Bruno Fajal, Argentan et ses environs au Moyen Âge: Approche historique et archéologique, Alencon, Conseil general de l'Orne, 2008, pp 247 - 258 στο Google Books
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Π. Δρανδάκη, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τ. Ε', σελ. 440, λήμμα Αρζαντάν
- ↑ 10,0 10,1 10,2 «Επίσημη ιστοσελίδα της πόλης: Histoire Générale de la ville». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2011.
- ↑ 11,0 11,1 Argentan dans l Âge de vapeur
- ↑ 12,0 12,1 France this way
- ↑ «Plus Beaux detours: Argentan, description». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2011.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία