Αριέλ (πόλη)
Η Αριέλ (εβραϊκά: אֲרִיאֵל, αραβικά: اريئيل) είναι ισραηλινός οικισμός και πόλη που ανήκει στη διοικητική περιοχή της Ιουδαίας και της Σαμάρειας στην κεντρική Δυτική Όχθη, μέρος των κατεχομένων από το Ισραήλ εδαφών, περίπου 20 χιλιόμετρα της Πράσινης Γραμμής και 34 χιλιόμετρα δυτικά των συνόρων της Ιορδανίας. Η Αριέλ ιδρύθηκε για πρώτη φορά το 1978 και ο πληθυσμός της ήταν 19.220 το 2016, αποτελούμενος από βετεράνους και νεαρούς ισραηλινούς, αγγλόφωνους μετανάστες και μετανάστες από την πρώην Σοβιετική Ένωση, με μια επιπλέον μαζική εισροή 10.000 μαθητών.[2][3] Είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος εβραϊκός οικισμός στη Δυτική Όχθη,[4] μετά από τους Μοντιίν Ιλίτ, Μπεϊτάρ Ιλίτ και Μααλέ Αντουμίμ.
| Αριέλ | ||
|---|---|---|
.jpg) | ||
| ||
  Αριέλ | ||
| Χώρα | Δυτική Όχθη | |
| Διοικητική υπαγωγή | διαμέρισμα Ιουδαίας και Σαμάρειας | |
| Ίδρυση | 1978 | |
| Έκταση | 14.677 km² | |
| Υψόμετρο | 560 μέτρα | |
| Πληθυσμός | 20.540 (2019)[1] | |
| Ζώνη ώρας | UTC+02:00 UTC+03:00 | |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | |
 Σχετικά πολυμέσα | ||
Ως επί το πλείστον, η διεθνής κοινότητα θεωρεί ότι οι ισραηλινοί οικισμοί στη Δυτική Όχθη είναι παράνομοι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, αλλά η ισραηλινή κυβέρνηση το αμφισβητεί αυτό.[5]
Η δικαιοδοσία της Αριέλ εκτείνεται σε 14.677 τ.χλμ.[6] και συνορεύει με τις παλαιστινιακές πόλεις και χωριά Σάλφιτ, Μάρντα και Ίσκακα. Σύμφωνα με το Μπετσέλεμ, εντός της δημοτικής περιοχής της Αριέλ υπάρχουν αρκετοί θύλακες ιδιωτικής παλαιστινιακής γης, οι ιδιοκτήτες των οποίων δεν έχουν πρόσβαση σε αυτά.[7]
Ετυμολογία Επεξεργασία
Αριέλ, κυριολεκτικά σημαίνει «Λέων του Θεού». Το «Αρί» (Λιοντάρι) στα εβραϊκά είναι επίσης συνώνυμο της γενναιότητας και του θάρρους και είναι επίσης το σύμβολο της φυλής του Ιούδα. Η πόλη Αριέλ πήρε το όνομά της από την Ιερουσαλήμ.[8] Αριέλ στην Εβραϊκή Βίβλο είναι ένα από τα ονόματα της Ιερουσαλήμ και του Ναού της Ιερουσαλήμ (Ησαΐας 29:1–8).
Ιστορία Επεξεργασία
Η Αριέλ ιδρύθηκε το 1978 σε γη που κατασχέθηκε για στρατιωτικές ανάγκες και σε γη που κηρύχθηκε κρατική γη, συμπεριλαμβανομένων καλλιεργούμενων εκτάσεων παλαιστινιακών χωριών στην περιοχή και σε βραχώδεις εκτάσεις που χρησιμοποιούσαν οι χωρικοί για τη βοσκή των κοπαδιών τους.[7] Στις αρχές του 1978, ομάδα Ισραηλινών που σχηματίστηκε για να δημιουργήσει έναν οικισμό στους λόφους του βόρειου τμήματος της Δυτικής Όχθης υπέβαλε επίσημο αίτημα στην κυβέρνηση να τους δοθεί γη για να χτίσουν μια νέα κοινότητα και τους δόθηκαν τρεις επιλογές από τον στρατό· η περιοχή κοντά στο «μοναχικό δένδρο» που αργότερα θα γίνει το Μπαρκάν, η περιοχή που αργότερα θα γίνει το Κφαρ Ταπουάχ και ένας λόφος κοντά στο Κεφρ Χαρίθ που ήταν γνωστός στους ντόπιους Άραβες ως «Τζαμπέλ Μαουάτ», ο λόφος του θανάτου, λόγω του αφιλόξενου εδάφους.[9] Ο αρχηγός αυτής της ομάδας, ο Ρον Ναχμάν, επέλεξε το δεύτερο λόγω της στρατηγικής του θέσης σε μια πιθανή οδό εισβολής της Ιορδανίας προς το κύριο πληθυσμιακό κέντρο του Ισραήλ, το Τελ Αβίβ. Την άνοιξη του 1978, ορισμένοι από τους άνδρες της ομάδας έστησαν σκηνές στην επιλεγμένη κορυφή του λόφου και τον Αύγουστο του 1978, συνολικά σαράντα οικογένειες ήρθαν να ζήσουν στον οικισμό.
Τα αρχικά μέλη της ομάδας είχαν περάσει από διαδικασία διαλογής προκειμένου να δημιουργήσουν ένα μείγμα ικανών ενηλίκων καθώς και νεαρών οικογενειών που θα ήταν προετοιμασμένες ψυχολογικά να αντέξουν την έναρξη ενός νέου οικισμού από το μηδέν με λίγες υποδομές και σύγχρονες ανέσεις. Δεν υπήρχαν ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι ή μονοπάτια. Η παροχή νερού γινόταν περιοδικά με βυτιοφόρο. Το ηλεκτρικό ρεύμα το παρείχε γεννήτρια αφού δεν υπήρχε ηλεκτρικό δίκτυο στην περιοχή. Οι σκηνές αντικαταστάθηκαν από προκατασκευασμένους τσιμεντόλιθους που χρησίμευαν ως χώροι διαβίωσης, σχολεία και αναρρωτήριο. Την 1η Σεπτεμβρίου 1978 ξεκίνησε επίσημα η σχολική χρονιά.
Από το 1978 έως το 1988, η Αριέλ συνέχισε να αναπτύσσεται και καθιερώθηκε ως το αστικό κέντρο για τους κοντινούς εβραϊκούς οικισμούς. Το 1980 οι προκατασκευασμένες κατοικίες αντικαταστάθηκαν με μόνιμες κατοικίες. Το Κολλέγιο Ιουδαίας και Σαμάρειας, το οποίο αργότερα θα γίνει το Πανεπιστημιακό Κέντρο Αριέλ της Σαμαριάς, και τελικά το Πανεπιστήμιο Αριέλ, ιδρύθηκε το 1982. Τρία δημοτικά σχολεία, ένα κοινοτικό κέντρο, μια αθλητική αίθουσα και μια συναγωγή χτίστηκαν. Τον Μάιο του 1982, η Αριέλ συνδέθηκε με το εθνικό δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας.
Κατά τη διάρκεια της μαζικής μετανάστευσης Εβραίων από τη Σοβιετική Ένωση που ξεκίνησε το 1989 και συνεχίστηκε στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, η Αριέλ, η οποία είχε πληθυσμό 8.000 κατοίκων το 1990, γνώρισε πληθυσμιακή έκρηξη. Σε αντίθεση με το ίδιο το Ισραήλ, τα διαμερίσματα στην Αριέλ ήταν άφθονα και φθηνά, κάτι που αποδείχθηκε ελκυστικό για τους μετανάστες.[10] Περίπου 6.000 Σοβιετικοί μετανάστες μετακόμισαν στην Αριέλ, σχεδόν διπλασιάζοντας τον πληθυσμό της.
Το 2005, οι κάτοικοι της Νετσαρήμ, ενός πρώην ισραηλινού οικισμού στη Λωρίδα της Γάζας που είχε εκκενωθεί, βρήκαν προσωρινή στέγαση στους κοιτώνες του Πανεπιστημιακού Κέντρου Αριέλ της Σαμαριάς. Στην αρχή του ακαδημαϊκού έτους, περίπου το ένα τρίτο επέλεξε να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αριέλ, ενώ το υπόλοιπο μετακόμισε στο Γεβούλ. Το 2007, η πόλη άρχισε να δέχεται μετανάστες από αγγλόφωνες χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς και η Νότια Αφρική σε σημαντικό αριθμό.
Ο Ναχμάν, κεντρικό πρόσωπο του κόμματος Λικούντ, προήδρευσε της Αριέλ από το 1978 μέχρι τον θάνατό του τον Ιανουάριο του 2013, αρχικά ως επικεφαλής του τοπικού συμβουλίου και ως δήμαρχος από το 1985, όταν ο οικισμός αναγνωρίστηκε επισήμως ως πόλη.[11] Τόσο οι θρησκευόμενοι όσο και οι κοσμικοί Εβραίοι κατοικούν στην Αριέλ. Η πόλη έχει δεκαέξι συναγωγές.
Αδελφοποιήσεις Επεξεργασία
Η Αριέλ είναι αδελφοποιημένη με:
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Κεντρικό Γραφείο Στατιστικής του Ισραήλ. citypopulation
.de /en /israel /westbanksettlements /west _bank /3570 __ariel /. - ↑ «Table 3 - Population of Localities Numbering Above 2,000 Residents and Other Rural Population» (PDF). Israel Central Bureau of Statistics. 30 Ιουνίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2010.
- ↑ «Ariel municipality». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2013.
- ↑ Lazaroff, Tovah (2010-01-29). «PM: Ariel is the 'capital of Samaria'». The Jerusalem Post. http://www.jpost.com/Israel/Article.aspx?id=167225. Ανακτήθηκε στις 2010-10-16.
- ↑ «The Geneva Convention». BBC News. 2009-12-10. http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/1682640.stm. Ανακτήθηκε στις 2010-11-27.
- ↑ «Local Authorities in Israel 2005, Publication #1295 - Municipality Profiles - Ariel» (PDF) (στα Εβραϊκά). Israel Central Bureau of Statistics. 2005. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2008.
- ↑ 7,0 7,1 «Ariel settlement fact sheet». B'tselem. 17 Ιουλίου 2012 [2010]. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2013.
- ↑ Ariel Founder details Ariel's history Αρχειοθετήθηκε August 28, 2013, στο Wayback Machine.
- ↑ Madmon, Yifat (2008). Ariel, sipura shel ir [Ariel, story of a city] (στα Εβραϊκά) (1st έκδοση). σελ. 20.
- ↑ Soviet immigrants mark Passover – The Spokesman Review. 9 April 1990
- ↑ Levinson, Chaim (19 January 2013). «Ron Nachman, 'the last of the secular settlers,' who couldn't convince the Israeli public». Haaretz. http://www.haaretz.com/news/national/ron-nachman-the-last-of-the-secular-settlers-who-couldn-t-convince-the-israeli-public.premium-1.494930. Ανακτήθηκε στις 15 March 2013.
- ↑ 12,0 12,1 Hodorov, Irit (2008-09-26). «Gemini Sign». Yediot Petah Tikva (Yedioth Ahronoth).
- ↑ «Mobile's Sister Cities». City of Mobile. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2013.