Ο αρμοστής (αρχαία ελληνικά: ἁρμοστής) ήταν σπαρτιατικός όρος που χρησιμοποιήθηκε για τους στρατιωτικούς κυβερνήτες που εμφανίστηκαν μετά το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου το 404 π.Χ, μετά από πρόταση του στρατηγού Λυσάνδρου για την εδραίωση της σπαρτιατικής ηγεμονίας. Στάλησαν σε υποτελείς πόλεις είτε για να τις κρατήσουν υποταγμένες, είτε για να διαλύσουν τη δημοκρατική κυβέρνηση είτε για να επαναφέρουν την ολιγαρχία.

Αν και σ' αρκετές περιπτώσεις στάλησαν για να απομακρύνουν την τυρρανική κυβέρνηση μιας πόλης και να αποκαταστήσουν την ελευθερία, κατηγορήθηκαν πως έπρατταν οι ίδιοι σαν τύρρανοι, ώστε ο γραμματικός του πρώτου αιώνα μ.Χ, Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, ανέφερε πως η λέξη αρμοστής είναι συνώνυμο της λέξης βασιλιάς.

Στην Ανταλκίδειο ειρήνη, οι Λακεδαιμόνιοι ανέλαβαν την υποχρέωση να επαναφέρουν τις ελεύθερες κυβερνήσεις στις υποτελείς πόλεις τους, ωστόσο συνέχισαν να στέλνουν αρμοστές σ' αυτές.[1] Ο Ξενοφών κατηγορεί τους Σπαρτιάτες για τον τρόπο κυβέρνησης των αρμοστών τους.[2]

Παραμένει άγνωστο πόσο διαρκούσε η θητεία ενός αρμοστή - αν ληφθεί, όμως, υπόψη πως ο άρχοντας (παρόμοιο αξίωμα), ο οποίος είχε αναλάβει τη διοίκηση της Κύθηρας με τον τίτλο του Κυθηροδίκη έμεινε σ' αυτή τη θέση για μονάχα ένα έτος,[3] είναι πιθανό πως η θητεία ενός αρμοστή είχε την ίδια διάρκεια.

Οι Θηβαίοι επίσης χρησιμοποίησαν αυτό τον όρο κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας τους.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Πολύβιος, Ιστορίαι, Βιβλίο Δ, σημ. 27
  2. Ξενοφών, Λακεδαιμονίων Πολιτεία, 14
  3. Θουκυδίδης, Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, Βιβλίο Δ, σημ. 53