Αρχεντίνος Τζούνιορς
Η Αρχεντίνος Τζούνιορς (ισπανικά: Argentinos Juniors, προφέρεται: [aɾxenˈtinos ˈʝunjors]]) είναι ποδοσφαιρικός σύλλογος της Αργεντινής. Αποτελεί έναν από τους κορυφαίους συλλόγους της Νότιας Αμερικής σύμφωνα με τη FIFA.[1]
 | |||
| Επίσημη ονομασία | Asociación Atlética Argentinos Juniors | ||
|---|---|---|---|
| Ίδρυση | 15 Αυγούστου 1904 | ||
| Έδρα | Μπουένος Άιρες, Αργεντινή | ||
| Στάδιο | Στάδιο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, Μπουένος Άιρες | ||
| Προπονητής | Πάμπλο Γκέντε | ||
| Πρωτάθλημα | Πριμέρα Ντιβισιόν | ||
| Ιστότοπος | https://argentinosjuniors.com.ar | ||
| |||
| Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |||
    | |||
 Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα | |||
| wikidata () | |||
Ιδρύθηκε το Δεκαπενταύγουστο του 1904 σε μια αναρχική βιβλιοθήκη του Πατερνάλ (γειτονιά του Μπουένος Άιρες) ως Mártires de Chicago (Μάρτυρες του Σικάγου), προς τιμήν των εργατών που τιμωρήθηκαν με φυλάκιση ή απαγχονισμό μετά την Πρωτομαγιά του Σικάγου. Στη σύνδεσή της με την Αριστερά οφείλεται το κόκκινο χρώμα της στολής της και το προσωνύμιο bichos colorados, δηλ. «κόκκινοι κοριοί».
Μολονότι ανήκει στους μικρομεσαίους, η Τζούνιορς χαίρει μεγάλου σεβασμού ως ομάδα με πολύ καλά τμήματα υποδομής, όπου ξεκίνησαν το ποδόσφαιρο κάποια απ' τα σπουδαιότερα ονόματα των τελευταίων δεκαετιών. Ενδεικτικά είναι τα ονόματα των Ντιέγκο Μαραντόνα, Φερνάντο Ρεδόντο, Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, Χουάν Πάμπλο Σορίν, Φάμπιο Κολοτσίνι. Για το λόγο αυτό συχνά ο σύλλογος αποκαλείται «νηπιαγωγείο»[2] (Semillero).
Σημαντικότερη περίοδος της ιστορίας της είναι το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1980, όταν με τα χρήματα που εισπράχθηκαν από τη Μπόκα Τζούνιορς για τη μεταγραφή του Μαραντόνα, χτίστηκε μια ομάδα που κατέκτησε 2 Πρωταθλήματα Αργεντινής (1984-1985) και 1 Κόπα Λιμπερταδόρες (1985) καθώς και το Κόπα Ιντεραμερικάνα της ίδιας χρονιάς. Τελευταίος χρονικά τίτλος της ομάδας ήταν η Κλαουσούρα του 2010. Αυτοί είναι οι μοναδικοί σημαντικοί τίτλοι στο παλμαρέ της.
Ιστορία Επεξεργασία
1904-1930
Τα πρώτα χρόνια της ιστορίας της η ομάδα που έπαιζε στην Liga Central de Futebol, μια τοπική λίγκα στην οποία έπαιζαν μικρές ομάδες της περιοχής, αναγκάστηκε να αλλάξει πολλές φορές την έδρα της αφού δεν είχε δικό της γήπεδο και το 1909 πήρε μέρος στο πρωτάθλημα της AFA (Argentine Football Association[3]) αλλά το 1912 πήγε με τις ομάδες που έκαναν το σχίσμα και δημιούργησαν την FAF (Federacion Argentina de Futebol). Το 1921 η ομάδα κέρδισε την άνοδο της στην πρώτη κατηγορία όπου ντεμπουτάρισε το 1922 και τερμάτισε στην 6η θέση. Το 1925 η ομάδα μετακόμισε στην τοποθεσία Λα Πατερνάλ όπου αγόρασε το οικόπεδο που έχτισε το δικό της γήπεδο χωρητικότητας περίπου 10.000 θέσεων και αύξησε των αριθμό των μελών της σε πάνω από 1000. Την επόμενη σεζόν με το νέο της γήπεδο να έχει ολοκληρωθεί, η Αρχεντίνος τερμάτισε δεύτερη στο πρωτάθλημα πίσω απο την Μπόκα. Το 1927 οι δυο ποδοσφαιρικοί θεσμοί (AFA και FAF) ενώθηκαν σε μία μεγάλη λίγκα με 36 ομάδες στην οποία η Αρχεντίνος διατήρησε την θέση της μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '30.
1931-1966
Το 1931 η Αρχεντίνος μαζί με άλλες 17 ομάδες έφυγαν από την προηγούμενη λίγκα για να δημιουργήσουν την επαγγελματική διοργάνωση που θα σηματοδοτούσε την εποχή του επαγγελματισμού στο Αργεντίνικο ποδόσφαιρο. Με την δημιουργία της νέας λίγκας οι Αρχεντίνος Τζούνιορς συγχωνεύτηκαν με την Κλούμπ Ατλέτικο Ατλάντα, αλλά η συμφωνία διαλύθηκε σύντομα λόγω οικονομικών ατασθαλιών της δεύτερης και οδήγησε την Αρχεντίνος σε παρ' ολίγον διάλυση. Εκείνη την σεζόν έχοντας μόνο 2 νίκες σε 39 αγώνες τερμάτισε τελευταία αλλά παρέμεινε στην πρώτη κατηγορία γιατί δεν υποβιβάστηκαν ομάδες με απόφαση της νέας λίγκας. Τελικά το 1937 η Αρχεντίνος θα υποβιβαστεί έχοντας τερματίσει προτελευταία. Το 1940 θα τερματίσει πρώτη στην Β' κατηγορία αλλά δεν θα κερδίσει την άνοδο γιατί ο αγωνιστικός της χώρος δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις της Primera Division και η AFA δεν δέχτηκε να κάνει εξαίρεση όπως είχε κάνει για άλλες ομάδες στο παρελθόν. Το 1948 η Αρχεντίνος θα δεχτεί άλλη μια αδικία όταν το πρωτάθλημα θα διακοπεί λόγω απεργίας των παικτών και ενώ η ομάδα ήταν στην κορυφή της βαθμολογίας, η Λίγκα θα αποφασίσει να δώσει την άνοδο στις ομάδες που είχαν υποβιβαστεί την προηγούμενη σεζόν. Τελικά το 1956 η ομάδα θα κερδίσει την πολυπόθητη άνοδο στην πρώτη κατηγορία όπου θα παραμείνει με άνεση για την επόμενη δεκαετία, αν και θα περιοριστεί στις μεσαίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα, με εξαίρεση το 1960 που θα τερματίσει τρίτη μόνο με 2 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Ιντεπεντιέντε.
1967-1980
Το 1967 έγινε η εισαγωγή του συστήματος διεξαγωγής Metropolitano και Nacional στο πρωτάθλημα της Αργεντινής και η Αρχεντίνος δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, αποφεύγοντας τον υποβιβασμό στην πρώτη χρονιά διεξαγωγής στο τέλος της σεζόν. Τα επόμενα χρόνια χρειάστηκε να συμμετέχει σε διάφορα μικρά τουρνουά για να συνεχίσει να έχει δικαίωμα συμμετοχής στο Μετροπολιτάνο, ενώ δεν κατάφερνε να προκριθεί στο Νασιονάλ. Από το 1971 και μετά κατάφερε να εδραιωθεί στο Μετροπολιτάνο χωρίς να κινδυνεύει με υποβιβασμό, ενώ κατάφερε να προκριθεί και στο διευρυμένο Νασιονάλ τις επόμενες σεζόν, χωρίς όμως να περάσει κάποια από αυτές στην τελική φάση και να διεκδικήσει κάποιον τίτλο. Το 1975 τερμάτισε 19η από 20 ομάδες στο Μετροπολιτάνο αλλά για καλή της τύχη εκείνη την χρονιά δεν υποβιβάστηκε καμία ομάδα στην δεύτερη κατηγορία. Στις 20 Οκτωβρίου 1976 η Αρχεντίνος έπαιζε με την Ταγέρες και κατά την διάρκεια του αγώνα οι τυχεροί θεατές είδαν να πραγματοποιεί το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα ένας δεκαπεντάχρονος παίκτης[4] ονόματι Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Μάλιστα ήταν ο πιό νεαρός παίκτης που πραγματοποιούσε ντεμπούτο σε επαγγελματική ομάδα και μόνο το 2003 έσπασε αυτό το ρεκόρ ο Σέρχιο Αγουέρο. Παρόλο που οι Αρχεντίνος έχασαν αυτόν τον αγώνα με 1-0, ο Ντιέγκο θα γινόταν ο ηγέτης της ομάδας για τα επόμενα 4 χρόνια μέχρι να εκτοξευτεί η καριέρα του[5], με την μεταγραφή του αρχικά στην Μπόκα Τζούνιορς και μετέπειτα στην Μπαρτσελόνα καθώς και με τις εμφανίσεις του στην Εθνική Αργεντινής. Στο Μετροπολιτάνο του 1979 ο Ντιέγκο[6] θα στεφθεί ο νεότερος πρώτος σκόρερ με 14 γκολ, επιτυχία που θα επαναλάβει και τις επόμενες 3 σεζόν και θα γίνει ο δεύτερος παίκτης στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Αργεντινής που θα καταφέρει να βγει πρώτος σκόρερ 4 συνεχόμενες σεζόν μετά από τον Χοσέ Σανφιλίπο, παίκτη της Σαν Λορέντσο την δεκαετία του '50. Το 1980 η Αρχεντίνος θα τερματίσει δεύτερη στο Μετροπολιτάνο[7], επίδοση που είναι η καλύτερή της από το 1931 που συμμετείχε στο επαγγελματικό πρωτάθλημα. Επίσης στην διοργάνωση Νασιονάλ την ίδια χρονιά έφτασε μέχρι τα προημιτελικά για πρώτη φορά.
1981-1989
Το 1981 η Μπόκα Τζούνιορς αγόρασε τον Μαραντόνα[8] για το υπέρογκο για τα δεδομένα της εποχής ποσό των 4 εκατ. δολαρίων, χρήματα τα οποία θα χρησιμοποιούσε η Αρχεντίνος για την ενίσχυση της ομάδας που τα επόμενα χρόνια θα κατακτούσε τους τίτλους που θα έγραφαν την χρυσή σελίδα στην ιστορία του συλλόγου. Εκείνη την χρονιά όμως με την αποχώρηση του Μαραντόνα η ομάδα παρ' ολίγον να υποβιβαστεί αλλά σώθηκε την τελευταία αγωνιστική με νίκη επί της Σαν Λορέντσο[9]. Το 1983 υπό την καθοδήγηση του προπονητή Άνχελ Λαμπρούνα που έφερε μια νέα φουρνιά παικτών και καθιέρωσε ένα νέο επιθετικογενές σύστημα η εικόνα της ομάδας βελτιώθηκε κατακόρυφα και παρόλο που στο Μετροπολιτάνο ήταν στις μεσαίες θέσεις, στο Νασιονάλ έφτασε μέχρι τα ημιτελικά αλλά δυστυχώς ο Λαμπρούνα[10] απεβίωσε πρίν το τέλος της σεζόν. Ο αντικαταστάτης του, Ρομπέρτο Σαπορίτι συνέχισε το επιθετικό στυλ παιχνιδιού του προκατόχου του και την επόμενη χρονιά διατήρησε τον βασικό κορμό της ομάδας και κατέκτησε το Μετροπολιτάνο του 1984 με διαφορά ενός βαθμού απο την δεύτερη Φέρρο Οέστε και με την κατάκτηση του τίτλου πήρε για πρώτη φορά το εισιτήριο για το Κόπα Λιμπερταδόρες του 1985. Το 1985 ο Σαπορίτι αποχώρησε απο τον πάγκο της ομάδας και την θέση του πήρε ο Χοσέ Γιουντίτσα που οδήγησε την ομάδα στον τελικό του Νασιονάλ του 1985. Εκεί, αντιμετώπισε σε διπλούς αγώνες την Βελέζ Σάρσφιλντ με το αποτέλεσμα να είναι ισόπαλο στην κανονική διάρκεια και των δύο αγώνων και να κρίνεται στα πέναλτι με 1 νίκη για κάθε ομάδα. Στον τρίτο και τελευταίο τελικό μεταξύ των δύο ομάδων η Αρχεντίνος επικράτησε με 2-1 και κατέκτησε τον δεύτερο τίτλο πρωταθλήματος της ιστορίας της. Σειρά είχε η πρώτη συμμετοχή στο Κόπα Λιμερταδόρες. Αφού πέρασε πρώτη απο την φάση των ομίλων αποκλείοντας τις Φέρρο, Φλουμινένσε και Βάσκο ντα Γκάμα, στα ημιτελικά αντιμετώπισε την Μπλούμινγκ της Βολιβίας και την κάτοχο του Λιμπερταδόρες το 1984, Ιντεπεντιέντε. Με μία μεγαλειώδη νίκη επί της Ιντεπεντιέντε μέσα στο Λιμπερταδόρες ντε Αμέρικα με 1-2, η Αρχεντίνος προκρίθηκε στον τελικό που θα αντιμετώπιζε την Αμέρικα ντε Κάλι απο την Κολομβία. Οι δύο αγώνες στις έδρες των μονομάχων έληξαν με 1-0 υπέρ των γηπεδούχων και χρειάστηκε και τρίτος αγώνας για την ανάδειξη του πρωταθλητή. Ο τρίτος τελικός που έγινε στην Ασουνσιόν, πρωτεύουσα της Παραγουάης τελείωσε με 1-1 στην κανονική διάρκεια του και στα πέναλτι η Αρχεντίνος επικράτησε με 5-4 κατακτώντας το πρώτο[11] και μοναδικό της Κόπα Λιμπερταδόρες μέχρι σήμερα. Η επόμενη μεγάλη πρόκληση για την ομάδα της Αρχεντίνος ήταν η συμμετοχή της στο Διηπειρωτικό Κύπελλο του 1985 με αντίπαλο την Γιουβέντους[12]. Η κανονική διάρκεια του παιχνιδιού τελείωσε με σκορ 2-2 αλλά η Αρχεντίνος έχασε στα πέναλτι με την Ιταλική ομάδα να κατακτά το τρόπαιο. Το 1986 η Αρχεντίνος, ως κάτοχος του Λιμπερταδόρες το 1985 αγωνίστηκε στον τελικό του Κόπα Ιντεραμερικάνα (πρόγονος του σημερινού Ρεκόπα Σουδαμερικάνα) όπου αντιμετώπισε την κυπελλούχο της Κεντρικής Αμερικής Ντιφένς Φόρς από το Τρινιντάντ και Τομπάγκο. Εκεί επικράτησε με 1-0 και κατέκτησε τον δεύτερο Διεθνή τίτλο της ιστορίας της. Στο Λιμπερταδόρες του 1986 συμμετείχε στην ημιτελική φάση ως κάτοχος του τίτλου αλλά αποκλείστηκε απο την Ρίβερ Πλέιτ, μετέπειτα νικήτρια του θεσμού. Τα επόμενα χρόνια και με την αλλαγή διεξαγωγής του πρωταθλήματος στα Ευρωπαϊκά πρότυπα, η Αρχεντίνος είχε κάποια καλά πλασαρίσματα στην πρώτη δεκάδα της βαθμολογίας αλλά δεν διεκδίκησε ξανά τον τίτλο με αξιώσεις μέχρι το 1990.
1990-2021
Το 1990 το πρωτάθλημα Αργεντινής άλλαξε δομή για ακόμα μία φορά με την εισαγωγή της Απερτούρα και της Κλαουζούρα καθώς και με ένα νέο σύστημα βαθμολόγησης που βασιζόταν στο σύνολο των πόντων που κέρδιζε η κάθε ομάδα για την τελική κατάταξη της χρονιάς που καθόριζε και ποιές ομάδες υποβιβάζονται στην Β΄ κατηγορία. Το 1992 παρόλο που η Αρχεντίνος τερμάτισαν προτελευταίοι στην Απερτούρα σώθηκαν από τον υποβιβασμό λόγω της συνολικής τους βαθμολογίας ενώ το ίδιο έγινε και στην Απερτούρα του 1995 όπου η Αρχεντίνος ήταν τελευταία και απέφυγε τον υποβιβασμό πάλι στην συνολική βαθμολογία. Το 1996 όμως τερμάτισε τελευταία στην Κλαουζούρα και υποβιβάστηκε μόλις 11 χρόνια μετά την κατάκτηση του Κόπα Λιμπερταδόρες. Την αμέσως επόμενη σεζόν κέρδισε πάλι την άνοδο στην κορυφαία κατηγορία και παρόλο που είχε καλύτερη συγκομιδή βαθμών με κορυφαία της επίδοση την 4η θέση στην Κλαουζούρα του 2001, την αμέσως επόμενη χρονιά υποβιβάστηκε και πάλι στην Β' κατηγορία όπου και έμεινε για 2 σεζόν. Το 2004 επέστρεψε στην Α΄ κατηγορία όπου συνέχισε να βρίσκεται στις χαμηλές θέσεις τις βαθμολογίας και τις χρονιές 2005-2006 γλίτωσε τον υποβιβασμό επικρατώντας την πρώτη χρονιά της Ατλέτικο ντε Ραφαέλα σε αγώνες πλέι - οφ και την δεύτερη της Ουρακάν. Το 2007 η ομάδα είχε μια καλή πορεία που της έδωσε το δικαίωμα συμμετοχής σε διεθνή διοργάνωση και συγκεκριμένα στο Κόπα Σουδαμερικάνα του 2008 μετά από 18 χρόνια ανομβρίας. Η ομάδα παίζοντας καλό ποδόσφαιρο έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του θεσμού όπου αποκλείστηκε από την Εστουδιάντες σε διπλούς αγώνες αν και την είχε νικήσει με 5-0 στην κούρσα του πρωταθλήματος. Το 2009 μετά από μία ακόμη άσχημη σεζόν που βρήκε την Αρχεντίνος στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας ανέλαβε προπονητής της ο Κλαούντιο Μπόργκι με στόχο να κάνει καλύτερη πορεία απο την σεζόν 2007-08 που είχε συγκομιδή 61 βαθμών και να μην κινδυνεύσει ξανά με υποβιβασμό. Το 2010 ξεκίνησε με μία εντυπωσιακή νίκη επί της Λανούς με 6-3 αλλά μετά δεν ξανακέρδισε για 5 αγώνες σερί και στην 6η αγωνιστική απέναντι στην Εστουδιάντες πήρε την νίκη και ξεκίνησε ένα ασύλληπτο σερί δεκατεσσάρων αγώνων χωρίς ήττα που την βρήκε στο τέλος του πρωταθλήματος της Κλαουζούρα πρώτη με ένα βαθμό διαφορά από την δεύτερη Εστουδιάντες και με τον τρίτο τίτλο πρωταθλήματος[13] στην ιστορία της. Σε αυτό το αήττητο σερί ξεχώρισε η νίκη της με ανατροπή επί της Ιντεπεντιέντε που είχε προηγηθεί με 1-3 στο σκορ αλλά η Αργεντίνος γύρισε το ματς σε 4-3 με 2 γκολ στα τελευταία λεπτά του αγώνα και συνέχισε το σερί της ως το τέλος. Ακολούθησε άλλη μία τετραετία με μέτριες ως κακές σεζόν με αποτέλεσμα τον εκ νέου υποβιβασμό της ομάδας το 2014[14]. Μετά από μια τριετία στην Β' κατηγορία το 2017 η Αρχεντίνος ήρθε πρώτη στην Πριμέρα Β' και ξαναβρέθηκε στα μεγάλα σαλόνια όπου τα τελευταία χρόνια βρίσκεται συνήθως στην πρώτη δεκάδα και διεκδικεί θέσεις που δίνουν έξοδο στις διοργανώσεις του Λιμπερταδόρες και του Σουδαμερικάνα. Το 2020 ήταν μία καλή χρονιά που βρήκε την Αρχεντίνος στην 4η θέση της συνολικής βαθμολογίας και την έφερε στους ομίλους του Κόπα Λιμπερταδόρες για το 2021. Εκεί έκανε μια αξιόλογη πορεία περνώντας ως πρώτη απο τους ομίλους στην φάση των 16, όπου και αποκλείστηκε από την Ρίβερ Πλέιτ σε διπλούς αγώνες με συνολικό σκορ 1-3.
Γήπεδο Επεξεργασία
Η Αρχεντίνος από την ίδρυση της και για τα επόμενα 20 χρόνια δεν είχε δικό της γήπεδο και νοίκιαζε αθλητικές εγκαταστάσεις στα περίχωρα του Μπουένος Άιρες. Το 1925 αγόρασε μια έκταση στην συνοικία Πατερνάλ και έφτιαξε ένα γήπεδο χωρητικότητας περίπου 10,000 θέσεων το οποίο παραμένει ως έδρα της ομάδας έως και σήμερα. Το 1940 έγινε η πρώτη ανακατασκευή του γηπέδου με την ανέγερση ξύλινων εξεδρών και άλλων παρεμβάσεων για να εναρμονίζεται με τους κανονισμούς της ομοσπονδίας ποδοσφαίρου της Αργεντινής (AFA). To 1983 που άρχιζε η χρυσή εποχή της ομάδας, αποφασίστηκε η μεταφορά της έδρας της Αρχεντίνος στο γειτονικό στάδιο Ρικάρντο Ετσεβερίε της Φέρρο Καρίλ Οέστε αφού το Λα Πατερνάλ κρίθηκε ακατάλληλο και μικρό για την αυξανόμενη δημοφιλία της ομάδας. Αρχικά υπήρχε η σκέψη να γίνει ανακατασκευή του γηπέδου με το ποσό που πηρε η Αρχεντίνος από το ποσοστό μεταπώλησης του Μαραντόνα στην Μπαρτσελόνα, αλλά τα λεφτά αυτά χρησιμοποιήθηκαν για άλλες ανάγκες του συλλόγου. Έτσι το Λα Πατερνάλ σύντομα εγκαταλήφθηκε. Το 1995 κατεδαφίστηκε το παλιό γήπεδο με σκοπό την ανακατασκευή του, όμως λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης της ομάδας εκείνη την εποχή οι εργασίες θα καθυστερούσαν για 8 χρόνια. Στις 26 Δεκεμβρίου του 2003 το νέο γήπεδο με χωρητικότητα 26,000 θέσεων ήταν έτοιμο και μετά από 6 μήνες η Αρχεντίνος, έχοντας προκριθεί πάλι στην Πριμέρα ξαναγύρισε στην φυσική της έδρα. Η επιστροφή της ομάδας στην έδρα της συνέπεσε με τα 100 χρόνια από την ίδρυσή της και το γήπεδο μετονομάστηκε σε στάδιο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα προς τιμήν του μεγαλύτερου ποδοσφαιριστή που έκανε το ντεμπούτο του με την φανέλα της Αρχεντίνος το 1976.
Από το 2023 ξεκίνησε το πλάνο για την ανακατασκευή του γηπέδου Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα με την ονομασία DAM (Diego A. Maradona) 2.0 που θα ολοκληρωθεί προς το τέλος του 2025 και σύμφωνα με τα βίντεο που έχουν αναρτηθεί στην επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου και αλλού θα εκσυγχρονιστεί και αισθητικά αλλά και από πλευράς λειτουργικότητας ενώ θα προστεθούν στον χώρο του γηπέδου εστιατόριο, μαγαζιά και άλλοι χώροι αναψυχής. Παράλληλα θα αυξηθεί και η χωρητικότητα περίπου στις 30.000 θέσεις και θα είναι από τα πιο σύγχρονα και όμορφα στάδια της Αργεντινής.
Τίτλοι Επεξεργασία
- Πρωτάθλημα Αργεντινής (3) - οι ονομασίες αναφέρονται στα διαφορετικά συστήματα διεξαγωγής, όλοι οι τίτλοι είναι ισοδύναμοι
- Μετροπολιτάνο: 1984
- Νασιονάλ: 1985
- Κλαουσούρα: 2010
- Διεθνείς τίτλοι (2)
- Κόπα Λιμπερταδόρες (1): 1985
- Κόπα Ιντεραμερικάνα (1): 1985
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Argentinos Juniors Αρχειοθετήθηκε 2014-12-22 στο Wayback Machine. 2014-12-22 στο Wayback Machine. 2014-12-22 στο Wayback Machine. fifa.com
- ↑ Κουκούλης, Γιώργος (12 Μαρτίου 2018). «O θρύλος των πραγματικών "Cebollitas"». Rabona (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2024.
- ↑ «Argentine Football Association» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2021-10-20. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Argentine_Football_Association&oldid=1050919085.
- ↑ «20/10/1976: Το επίσημο ντεμπούτο του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα». ΤΑ ΝΕΑ. 20 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2024.
- ↑ «Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΘΡΥΛΟΥ: Ο Ντιέγκο… πριν τον Μαραντόνα!». Sportday.gr. 24 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2024.
- ↑ admin (2 Φεβρουαρίου 2022). «Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα: Ευχαριστώ την μπάλα». dieci10. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2024.
- ↑ Elaith (30 Οκτωβρίου 2017). «Η εκδίκηση του Ντιέγκο όταν τον είπαν χοντρούλη». el sombrero. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2024.
- ↑ Newsroom (23 Σεπτεμβρίου 2020). «Ο Μαραντόνα στην Μπόκα Τζούνιορς και η "avalancha" του 1981 στο Μπομπονέρα». ROSA.GR. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2024.
- ↑ Sombrero, El (22 Φεβρουαρίου 2024). «Αργεντινή δεν είναι μόνο το Μπόκα-Ρίβερ: η αγωνιστική των ντέρμπι». Stoiximan Blog (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2024.
- ↑ Παναγιωτόπουλος, Νίκος (27 Σεπτεμβρίου 2023). «Ο πιο πιστός στρατιώτης της River Plate». KateriniSport.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2024.
- ↑ newsroom, sport-fm. «Η φανέλα της χρονιάς; Απλά… μαγική η επετειακή εμφάνιση της Αρχεντίνος Τζούνιορς!». sport-fm.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2024.
- ↑ https://repress.gr/i-istoria-piso-apo-ton-panigyrismo-toy-platini-poy-antegrapse-o-ntimpala-vid/
- ↑ «Πήρε τον τίτλο η Αρχεντίνος Tζούνιορς». www.sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2024.
- ↑ «Ο Ρικέλμε στην Αρχεντίνος Τζούνιορς». www.contra.gr. 17 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2024.