Αρχιδούκας Κάρολος της Αυστρίας

Ο Κάρολος αρχιδούκας της Αυστρίας και δούκας του Τέσεν (Carl Ludwig Johann Joseph Laurentius von Österreich, Φλωρεντία, 5 Σεπτεμβρίου 1771 - Βιέννη, 30 Απριλίου 1847) από τον Οίκο των Αψβούργων-Λωρραίνης ήταν Αυστριακός στρατάρχης, τρίτος γιος του αυτοκράτορα Λεοπόλδου Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Μαρίας Λουίζας της Ισπανίας. Παρά το ότι ήταν επιληπτικός, έγινε ένας από τους μεγαλύτερους στρατηγούς στην Αυστριακή ιστορία και ο αναμορφωτής του Αυστριακού στρατού· εθεωρείτο ως ένας από τους πιο ισχυρούς αντιπάλους του Μεγάλου Ναπολέοντα.

Αρχιδούκας Κάρολος της Αυστρίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Carl von Teschen (Γερμανικά)
Γέννηση	5  Σεπτεμβρίου 1771 Φλωρεντία
Θάνατος	30  Απριλίου 1847 Βιέννη
Τόπος ταφής	Αυτοκρατορική Κρύπτη της Βιέννης
Χώρα πολιτογράφησης	Αυστριακή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αξιωματικός στρατιωτικός
Περίοδος ακμής	1792
Οικογένεια
Σύζυγος	Ερριέττα Αλεξανδρινή του Νάσσαου-Βάιλμπουργκ (από 1815)
Τέκνα	Μαρία Θηρεσία της Αυστρίας (1816-1867) Αλβέρτος του Τέσεν Κάρολος Φερδινάνδος της Αυστρίας Γουλιέλμος Φραγκίσκος, αρχιδούκας της Αυστρίας Αρχιδούκας Φρειδερίκος της Αυστρίας Αρχιδούκισσα Μαρία Καρολίνα των Αψβούργων-Λόθρινγκεν Ροδόλφος Φραγκίσκος αρχιδούκας της Αυστρίας
Γονείς	Λεοπόλδος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και Αλβέρτος Κασιμίρ, δούκας του Τέσεν και Μαρία Λουίζα της Ισπανίας και Μαρία Χριστίνα της Αυστρίας
Αδέλφια	Μαρία Κλημεντίνη της Αυστρίας Μαρία - Θηρεσία της Αυστρίας (1767-1827) Maria Anna d'Asburgo-Lorena Λουδοβίκος, αρχιδούκας της Αυστρίας Φραγκίσκος Β´, της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκράτορας Φερδινάνδος Γ΄, Μέγας Δούκας της Τοσκάνης Ιωσήφ, αρχιδούκας της Αυστρίας Αρχιδούκας Ράινερ Ιωσήφ της Αυστρίας Αντώνιος Βίκτωρ, αρχιδούκας της Αυστρίας Αλέξανδρος Λεοπόλδος, αρχιδούκας της Αυστρίας Ροδόλφος των Αψβούργων-Λωρραίνης Ιωάννης, αρχιδούκας της Αυστρίας Μαρία Αμαλία της Αυστρίας Μαρία-Θηρεσία του Τέσεν (adoptive sister)
Οικογένεια	Οίκος των Αψβούργων-Λωρραίνης
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	στρατηγός και αρχιστράτηγος/Αυστριακές Ένοπλες Δυνάμεις
Πόλεμοι/μάχες	Ναπολεόντειοι Πόλεμοι και Πόλεμοι της Γαλλικής Επανάστασης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Μέγας Μάγιστρος των Τευτόνων Ιπποτών (1804–1835) πρόεδρος (1801–1809, Hofkriegsrat)
Βραβεύσεις	Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Μαρίας Θηρεσίας Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη Τάγμα του Λευκού Αετού Τάγμα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι Τάγμα του Αγίου Ανδρέα Knight Grand Cross of the Order of Saint Ferdinand and of Merit
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Ανδριάντας του Αρχιδούκα Καρόλου της Αυστρίας (Βιέννη)

Ο Αρχιδούκας Κάρολος της Αυστρίας με την οικογένεια του

Την εποχή που γεννήθηκε, ο πατέρας του ήταν μέγας δούκας της Φλωρεντίας. τον είχε αναθρέψει η άτεκνη θεία του Μαρία-Χριστίνα της Αυστρίας με τον σύζυγό της Αλβέρτο-Καζιμίρ δούκα του Τέσεν. Πέρασε τη νεότητά του στην Τοσκάνη και τη Βιέννη όπου ξεκίνησε τη στρατιωτική του σταδιοδρομία. Τα πρώτα χρόνια της δράσης του ήταν επικεφαλής των Αυστριακών δυνάμεων εναντίον του Γαλλικού επαναστατικού στρατού. Το (1795 - 1796) διηύθυνε τις Αυστριακές δυνάμεις στον Ρήνο εναντίον του Ζουρντάν και του Μορώ, τους οποίος συνέτριψε και τους ανάγκασε να οπισθοχωρήσουν Οι συγκεκριμένες επιτυχίες του τον καθιέρωσαν ως έναν από τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους στρατηγούς.

Το 1797 στάλθηκε ξανά να αναχαιτίσει τον στρατηγό Βοναπάρτη στην Ιταλία, όπου χειρίστηκε με μεγάλη επιδεξιότητα τα Αυστριακά στρατεύματα. Νίκησε ξανά τον Ζουρντάν και τον Μασσένα στη Ζυρίχη εμποδίζοντας τον Γαλλικό στρατό να κάνει επέλαση στη Γερμανία. Όταν ασθένησε, αποσύρθηκε στη Βοημία, αλλά κλήθηκε ξανά να εμποδίσει την επέλαση του Μορώ στη Βιέννη. Η δημοτικότητά του είχε γίνει τόσο μεγάλη που στην Σύνοδο του Ρέγκενσμπουργκ (1802) του προτάθηκε να του δώσουν τον τίτλο του σωτήρα της χώρας και να του στήσουν μεγάλο τιμητικό ανδριάντα. Ο μετριοπαθής Κάρολος αρνήθηκε αυτές τις τιμές.

Αναμορφωτής του Αυστριακού στρατού

Μετά την καταστροφική ήττα του 1850 διορίστηκε επικεφαλής του πολεμικού συμβουλίου και ανέλαβε την αναδιοργάνωση του Αυστριακού στρατού, με σκληρή δουλειά. Απέσυρε όλες τις απαρχαιωμένες αναποτελεσματικές μεθόδους του 18ου αιώνα που χρησιμοποιούσε ώς τότε ο Αυστριακός στρατός και τον οργάνωσε κατά τα σύγχρονα Γαλλικά πρότυπα. Με αυτό τον τρόπο μπορούσε να αντιμετωπίσει (1809) τον ανομοιογενή γερασμένο στρατό του Ναπολέοντα. Το 1809 σε δύο αποφασιστικές μάχες, ο ίδιος αρχιστράτηγος, κατόρθωσε να πετύχει σοβαρά πλήγματα στον στρατό του Ναπολέοντα που είχε απώλειες γύρω στους 50.000 άνδρες. Από εκείνη τη χρονιά αποσύρθηκε από την ενεργό στρατιωτική δράση, εμφανίστηκε μόνο μιά φορά ακόμα (1815) όταν ήταν στρατιωτικός διοικητής στο φρούριο του Μένζ. Τον 1822 διαδέχθηκε τον δούκα της Σαξονίας-Τέσεν.

Οικογένεια

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1815 νυμφεύτηκε στο Βάιλμπουργκ την Ερριέττα (1797 - 1829), κόρη του Φρειδερίκου Γουλιέλμου πρίγκιπα του Νασσάου-Βάιλμπουργκ· παιδιά τους ήταν:

• Μαρία-Θηρεσία 1816 - 1867, παντρεύτηκε τον Φερδινάνδο Β' των Βουρβόνων-Ισπανίας βασιλιά των Δύο Σικελιών.
• Αλβέρτος 1817-1895, δούκας του Τέσεν.
• Κάρολος-Φερδινάνδος 1818-1894, αντιστράτηγος του Αυστριακού στρατού.
• Φρειδερίκος 1821-1847, διοικητής του Αυστριακού Ναυτικού, απεβ. 26 ετών.
• Μαρία-Καρολίνα 1825-1815, παντρεύτηκε τον εξάδελφό της Ράινερ-Φερδινάνδο των Αψβούργων-Λωρραίνης, πρωθυπουργό της Αυστρίας.
• Γουλιέλμος-Φραγκίσκος 1827-1894, αρχιδούκας της Αυστρίας.
• Ροδόλφος 1822, απεβ. νήπιο.