Ασκληπιγένεια
Η Aσκληπιγένεια (Ἀσκληπιγένεια, άκμασε το 430–485 μ.Χ.) υπήρξε Αθηναία φιλόσοφος και μυστικίστρια. Πατέρας της ήταν ο Πλούταρχος ο Aθηναίος, επικεφαλής της Aκαδημίας, την οποία είχε ιδρύσει ο Πλάτωνας. Aυτός δίδαξε στην κόρη του στα μυστικά της θεουργίας -όρος που σήμαινε «θείο έργο, θαύμα», αλλά και την τέχνη του να προκαλείς θαύματα. Οι πληροφορίες γι’ αυτήν προέρχονται κυρίως από το έργο Πρόκλος του Mαρίνου[1][2], που ήταν ενθουσιώδης μαθητής του φιλοσόφου και διάδοχός του στη διεύθυνση της Ακαδημίας.
| Ασκληπιγένεια | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ἀσκληπιγένεια (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 5ος αιώνας Αθήνα |
| Θάνατος | 485 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Θρησκεία στην αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | d:Q3578297 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φιλόσοφος |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Πλούταρχος των Αθηνών |
Mαθητής της Ασκληπιγένειας ήταν ο Πρόκλος, ένας από τους πιο γνωστούς νεοπλατωνικούς, ο οποίος ανέλαβε τη διεύθυνση της αθηναϊκής σχολής μετά τον Πλούταρχο και το Συριανό. Εκείνη του αποκάλυψε παλαιές μυστηριακές τελετές (τα ιερά «Ὄργια») και τον μύησε στη θεουργία και τις παραδόσεις των Χαλδαίων. Ήταν η μόνη που κατείχε τις γνώσεις αυτές από τότε που πέθανε ο πατέρας της, ο οποίος τις είχε διδαχτεί από το δικό του πατέρα, τον Νεστόριο, σύμφωνα με τον Μαρίνο.
O φιλόσοφος, μετά τη μαθητεία του κοντά της, απόκτησε, όπως λέγεται, την ικανότητα να βλέπει θεία οράματα, να προκαλεί βροχή, να προβλέπει το μέλλον, ακόμη και να θεραπεύει ανίατες ασθένειες. Αναφέρεται μάλιστα ότι γιάτρεψε την κόρη του φίλου του Aρχιάδα, η οποία λεγόταν επίσης Aσκληπιγένεια, προκαλώντας την άμεση παρέμβαση του Aσκληπιού.
Ο Πρόκλος πέθανε την άνοιξη του 485, όμως η Aσκληπιγένεια εξακολούθησε να διδάσκει και μετά το θάνατό του. Συγχρόνως, συνεργαζόταν με αρκετές άλλες γυναίκες ώστε η σχολή των Αθηνών να συνεχίσει απρόσκοπτα τη λειτουργία της.[3]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Boissonade, Jean François (ed.) (1814). Marini Vita Procli. Lipsia: Weigel. σελ. 22.
- ↑ Marinus of Samaria. «The Life of Proclus or Concerning Happiness». Early Church Fathers - Additional Texts. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2017.
- ↑ «Asclepigenia». Encylopaedia Brittanica. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2017.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Asclepigenia της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |