Αστέρης Κοββατζής
Ο Αστέρης Κοββατζής (1916–1983) ήταν Έλληνας λογοτέχνης.
| Αστέρης Κοββατζής | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αστέρης Κοββατζής (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1916 Κιάτο |
| Θάνατος | 1983 Αθήνα |
| Τόπος ταφής | Κιάτο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής πεζογράφος γραμματέας τύπου |
| Εργοδότης | Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Σωτήρης Κοββατζής |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνοϊταλικός πόλεμος |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Αστέρης Κοββατζής γεννήθηκε το 1916 στο Κιάτο. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο υπήρξε επικεφαλής λόχου όλμων. Επέστρεψε στην Αθήνα από το μέτωπο του πόλέμου λόγω τραυματισμού. Το 1941 διορίστηκε στο Πρωτοδικείο Αθηνών, ενώ στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών και τη Γενική Διεύθυνση Τύπου. Το 1957 μεταφέρθηκε στο Λονδίνο όπου διετέλεσε υπάλληλος του γραφείου τύπου της εκεί ελληνικής πρεσβείας. Επισκεπτόταν την Ελλάδα ανά περιόδους μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1977 έχοντας φτάσει στον βαθμό του αναπληρωτή γενικού διεθυντή. Ήταν μέλος της London Hellenic Society, έγινε δεκτός στη Βασιλική Ακαδημία Λογοτεχνίας του Λονδίνου, ενώ έλαβε τον τίτλο του Οφικίου του Άρχοντος Διδασκάλου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Πέθανε στην Αθήνα το 1983 μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο και τάφηκε στο Κιάτο.[1]
Εργογραφία Επεξεργασία
Η πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία έγινε το 1938 με την ποιητική πλακέτα Σπουδές γι’ ακουαρέλες, ενώ το 1939 εξέδωσε την ποιητική συλλογή Επιστροφή έχοντας επηρεαστεί από τον νεορομαντισμό και τον νεοσυμβολισμό. Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο του περιοδικού Πνευματική Ζωή για το διήγημα Εγκατάλειψη το οποίο δημοσίευσε μέσω αυτού. Το 1951 το μυθιστόρημά του Χωριάτες έλαβε υποψηφιότητα για το βραβείο της ομάδας των 12. Δημοσίευε επίσης κείμενά του μέσω των περιοδικών Νέα Εστία, Φιλολογική Πρωτοχρονιά, Φιλολογική Κυριακή και Πειραϊκά Γράμματα, ενώ υπήρξε βιβλιοκριτικός στα περιοδικά Φιλολογικά Χρονικά και Ελληνική Δημιουργία, και τις εφημερίδες Ημέρα, Απογευματινή και Εμπρός του Λονδίνου.[1]
Τα έργα του Κοββατζή έχουν ηθογραφικό χαρακτήρα με στοιχεία από την παιδική του ηλικία στο Κιάτο. Περιέγραφε καταστάσεις και συναισθήματα με ρεαλιστικό και ζωντανό τρόπο και λυρική συναισθηματική χροία. Χρησιμοποίησε διδακτικό λόγο για να γεφυρώσει τις αντιθέσεις της ιδιοσυγκρασίας του, με στόχο να επισημάνει τη θεωρία του περί επιστροφής των Ελλήνων στις παραδόσεις τους. Αν και ανήκει στη μεταπολεμική γενιά της ελληνικής πεζογραφίας βρέθηκε απέναντι και επέκρινε τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό των έργων των λογοτεχνών της Γενιάς του ’30.[1]
- Ποίηση
- Σπουδές γι’ ακουαρέλες, 1938
- Επιστροφή, 1939
- Πεζογραφία
- Πρώτη άνοιξη, 1944
- Κάτω απ’ τον γαλάζιο ουρανό, 1946
- Χωριάτες, 1950
- Χαμένοι ταξιδιώτες, 1965
- Γράμματα σ’ ένα φίλο, 1985
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Στεργιόπουλος Κώστας, «Αστέρης Κοββατζής», Η Μεταπολεμική πεζογραφία· Από τον πόλεμο του ’40 ως τη δικτατορία του ‘67, σσ. 104-121. Αθήνα, Σοκόλης, 1988
- Τροπαιάτης Άλκης, «Κοββατζής Αστέρης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Αθήνα, εκδ. Χάρη Πάτση, χ.χ.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου / Από το 18ο αιώνα μέχρι το 1935 - Αστέρης Κοββατζής». www.ekebi.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020.[νεκρός σύνδεσμος]