Αστροφυσική

Αστροφυσική είναι ο κλάδος εκείνος της αστρονομίας που ασχολείται με τη φυσική του Σύμπαντος, με τις φυσικές ιδιότητες των αστρονομικών αντικειμένων, π.χ. άστρων και γαλαξιών, και με την αλληλεπίδρασή τους. Γενικά η αστροφυσική ερευνά και μελετά το σύνολο των διαφόρων διαδικασιών που εξελίσσονται έξω από την ατμόσφαιρα της Γης, δηλαδή στα ουράνια σώματα και στο διάστημα.

Βασικό στοιχείο έρευνας στην αστροφυσική είναι η σπουδή της φυσικής κατάστασης και χημικής σύστασης των ουρανίων σωμάτων. Αυτή συνίσταται κυρίως στη φασματοσκοπική εξέταση των αστέρων, τη φωτομετρική και οφθαλμοσκοπική μελέτη της επιφάνειάς τους ή τη μορφολογική εξέταση των συγκροτημάτων ουρανίων σωμάτων. Η μελέτη της κοσμολογίας αποτελεί θεωρητική αστροφυσική στη μέγιστη δυνατή κλίμακα.

Όρια και συγγενή πεδία

Εξαιτίας της ευρύτητας του αντικειμένου, οι αστροφυσικοί επιστήμονες συνήθως εφαρμόζουν πολλά εργαλεία και πολλούς διαφορετικούς κλάδους της φυσικής, όπως για παράδειγμα κλασική μηχανική, ηλεκτρομαγνητισμό, στατιστική μηχανική και θερμοδυναμική, κβαντική μηχανική, γενική θεωρία της σχετικότητας, πυρηνική φυσική, ατομική φυσική και σωματιδιακή φυσική. Για τον λόγο αυτό, η αστροφυσική δεν θα πρέπει να θεωρείται η ίδια ως ένας ακόμα κλάδος της φυσικής, αλλά περισσότερο ένας κλάδος της αστρονομίας, μιας ξεχωριστής επιστήμης. Αυτό το «λάθος» γίνεται για πρακτικούς και ιστορικούς κυρίως λόγους (π.χ. στο Πανεπιστήμιο Αθηνών υπάρχει «Τομέας Αστροφυσικής, Αστρονομίας και Μηχανικής» που υπάγεται στο Τμήμα Φυσικής). Σήμερα, το 90% της έρευνας στην Αστρονομία γίνεται στον κλάδο της Αστροφυσικής.

Ιστορικό

Ο κλάδος αυτός της αστρονομίας δημιουργήθηκε όταν ανακαλύφθηκε το τηλεσκόπιο. Αναπτύχθηκε όμως πολύ περισσότερο στον 20ό αιώνα, με την εισαγωγή της φασματοσκοπίας, με την οποία και μπόρεσε με την ανάλυση του φωτός των αστέρων να γίνει έρευνα τόσο στη σύστασή τους όσο και στις κινήσεις τους, των αποστάσεών τους κλπ. Μεγάλη βοήθεια στην έρευνα αυτή προσφέρει και η φωτομετρία, που συμπληρώνει τις γνώσεις μας ακόμη και στην ηλικία των ουρανίων σωμάτων, καθώς και την κατάσταση που βρίσκονται οι επιφάνειές τους.

Πολλές ''αστρονομικές'' ανακαλύψεις όμως, έγιναν πολύ καιρό πριν.

Δείτε επίσης

• Διάγραμμα Χέρτζσπρουνγκ-Ράσελ
• Αστρονομία
• Αστροχημεία
• Αστροβιολογία

Βιβλιογραφία

• Longair, Malcolm S. (2006), The Cosmic Century: A History of Astrophysics and Cosmology, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-47436-8, https://archive.org/details/cosmiccenturyhis0000long 
• Astrophysics Scholarpedia Expert articles.
• Bradley W. Carroll, Dale A. Ostlie: An introduction to modern astrophysics. Pearson Addison-Wesley, San Francisco 2007, ISBN 978-0-8053-0402-2.
• Hale Bradt: Astrophysics processes - the physics of astronomical processes. Cambridge Univ. Press, Cambridge 2008, ISBN 978-0-521-84656-1.
• Donald H. Perkins: Particle astrophysics. Oxford Univ. Press, Oxford 2008, ISBN 978-0-19-954545-2.
• Mario Livio: Astrophysics of life. Cambridge Univ. Press, Cambridge 2005, ISBN 0-521-82490-7.
• Christiaan Sterken, John B. Hearnshaw: 100 years of observational astronomy and astrophysics - a collection of papers on the history of observational astrophysics. Univ. of Brussel, Brussel 1999, ISBN 90-805538-3-2.
• Arnold Hanslmeier: Einführung in Astronomie und Astrophysik. Spektrum, Akad. Verlag, Berlin 2007, ISBN 978-3-8274-1846-3.
• Albrecht Unsöld, Bodo Baschek: Der neue Kosmos - Einführung in die Astronomie und Astrophysik. Springer, Berlin 2005, ISBN 3-540-42177-7.
• Karl-Heinz Spatschek: Astrophysik - eine Einführung in Theorie und Grundlagen. Teubner, Stuttgart 2003, ISBN 3-519-00452-6.