Αυτοκράτορας Ταϊζόνγκ των Τανγκ
Ο Αυτοκράτορας Ταϊζόνγκ των Τανγκ (唐太宗, 28 Ιανουαρίου 598[1] - 10 Ιουλίου 649)[2] (προηγουμένως γνωστός ως Πρίγκιπας Κιν, προσωπικό όνομα: Λι Σι Μιν) ήταν ο δεύτερος αυτοκράτορας της δυναστείας των Τανγκ, μεταξύ το 626 και το 649. Θεωρείται ως ένας από τους ιδρυτές της δυναστείας, ειδικότερα για τον ρόλο εμψυχωτή στον πατέρα του Λι Γουάν ώστε να επαναστατήσει εναντίον της δυναστείας των Σουί, στο Ταϊγιουάν, το 617. Ο Ταϊζόνγκ σταδιακά έπαιξε μεγάλο ρόλο στην οχύρωση της δυναστείας από επικίνδυνους αντιπάλους, ενώ σιγά σιγά στερεοποίησε και την κυριαρχία του στην Κίνα. [3]
| Αυτοκράτορας Ταϊζόνγκ των Τανγκ | |
|---|---|
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () |
Ο Ταϊζόνγκ θεωρείται ως ένα από τους σπουδαιότερους αυτοκράτορες στην ιστορία της Κίνας. Μετά το πέρας της κυριαρχίας του, το μοντέλο διακυβέρνησης του ήταν πλέον παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους κατοπινούς αυτοκράτορες. Η εποχή του, Κυριαρχία των Ζένγκουαν, θεωρείται πως ήταν η χρυσή εποχή της κινεζικής ιστορίας και προβλέπεται οι μελλοντικοί διάδοχη θρόνων να μελετήσουν τούτη την περίοδο. Κατά την εποχή των Ζένγκουαν, η Κίνα των Τανγκ γνώρισε οικονομική και στρατιωτική άνθιση. Ακόμα και 100 χρόνια μετά τον θάνατό του, η Κίνα συνέχιζε να αναπτύσσεται, έχοντας κι ευημερία, ενώ είχε σταθεροποιηθεί και η ειρήνη. Σε εδαφικό επίπεδο, κάλυψε όσα προηγουμένως ήταν υπό την κατοχή της δυναστείας των Χαν, συμπεριλαμβανομένου περιοχές όπως το Βιετνάμ, το Σιντσιάνγκ και την Κεντρική Ασία (κατά τις σημερινές του ονομασίας), καθώς επίσης και περιοχές που έφταναν στο ανατολικό Καζακστάν. Η εποχή αυτή της ενοποίησης και της εδαφικής κυριαρχίας, έθεσε τα θεμέλια για την κυριαρχία του αυτοκράτορα Ζουανζόνγκ, η οποία θεωρήθηκε το αποκορύφωμα των Τανγκ.
Σε αντίθεση με πολλούς άλλους ευγενείς της εποχής ο αυτοκράτορας Ταϊζόνγκ ήταν ορθολογιστής και μελετητής της λογικής και της επιστήμης και ανοιχτά περιφρόνησε δεισιδαιμονίες κι άλλα μεταφυσικά σημάδια προερχόμενα από τον ουρανό. Επίσης, τροποποίησε σημαντικά κάποιες τελετές, ώστε να ελαφρύνει το έργο της αγροτικής εργασίας.[4] Ο σύγχρονος Κινέζος ιστορικός, Μπο Γιανγκ, λέει ότι ο Ταϊζόνγκ κατάφερε να πετύχει μεγαλειώδη αποτελέσματα, επειδή δεχόταν την κριτική των άλλων και δεν τους πολεμούσε σκληρά, επιδεικνύοντας τη δύναμή του, ενώ και οι συνεργάτες του ήταν αξιόλογοι. Σημαντικό ρόλο σε αυτήν του τη διακυβέρνηση διαδραμάτισε και η σύζυγός του, Αυτοκράτειρα Ζανγκσούν.[5]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Directory of historical figures. Pasadena: Salem Press. 2000. σελ. 613. ISBN 978-0-89356-334-9.
- ↑ McNair, Amy (2007). Donors of Longmen: Faith, politics and patronage in medieval Chinese Buddhist sculpture. Honolulu: University of Hawaii press. σελ. 88. ISBN 978-0-8248-2994-0.
- ↑ New Book of Tang, vol. 13. His status as co-founder on par with Gaozu appeared certain by the time the Southern Tang, which claimed inheritance of Tang heritage, was established, as its founding emperor Emperor Liezu (Li Bian) recognized that status by treating Emperors Gaozu and Taizong, as well as his adoptive father Xu Wen, all as founders of his state. See Zizhi Tongjian, vol. 282.
- ↑ CHofC, vol.3, p.189.
- ↑ Bo Yang, Outlines of the History of the Chinese, vol. 2, pp. 495–499.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |