Αύγουστος Γ΄ της Πολωνίας
Ο Αύγουστος Γ΄ (πολωνικά: August III Sas, λιθουανικά: Augustas III, 17 Οκτωβρίου 1696 – 5 Οκτωβρίου 1763) ήταν Βασιλιάς της Πολωνίας και Μέγας Δούκας της Λιθουανίας από το 1733 έως το 1763, καθώς και Εκλέκτορας της Σαξονίας στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όπου ήταν γνωστός ως Φρειδερίκος Αύγουστος Β΄ (γερμανικά: Friedrich August II).
Ήταν ο μόνος νόμιμος γιος του Αυγούστου Β΄ του Δυνατού και προσηλυτίστηκε στον Ρωμαιοκαθολικισμό το 1712 για να εξασφαλίσει την υποψηφιότητά του για τον πολωνικό θρόνο. Το 1719 παντρεύτηκε τη Μαρία Ιωσηφίνα της Αυστρίας, κόρη του Ιωσήφ Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και έγινε εκλέκτορας της Σαξονίας μετά το θάνατο του πατέρα του το 1733. Ο Αύγουστος μπόρεσε να κερδίσει την υποστήριξη του Καρόλου ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, συμφωνώντας με τη Νομική Κύρωση του 1713 και επίσης κέρδισε την αναγνώριση από τη Ρωσίδα Αυτοκράτειρα Άννα Ιβάνοβνα, υποστηρίζοντας τη διεκδίκηση της Ρωσίας στην περιοχή της Κουρλάνδης. Εκλέχτηκε βασιλιάς της Πολωνίας από μια μικρή μειοψηφία στις 5 Οκτωβρίου 1733 και στη συνέχεια εξόρισε τον πρώην Πολωνό βασιλιά Στανίσουαφ Λεστσίνσκι. Στέφθηκε στην Κρακοβία στις 17 Ιανουαρίου 1734.[12]
Ο Αύγουστος υποστήριξε την Αυστρία εναντίον της Πρωσίας στον Πόλεμο της Αυστριακής Διαδοχής (1742) και ξανά στον Επταετή Πόλεμο (1756), που και οι δύο οδήγησαν στην ήττα της Σαξονίας και την κατοχή της από την Πρωσία. Στην Πολωνία, η κυριαρχία του σημαδεύτηκε από την αυξανόμενη επιρροή των οικογενειών Τσαρτορύσκι και Πονιατόφσκι, και από την παρέμβαση της Αικατερίνης Β΄ της Ρωσίας στις πολωνικές υποθέσεις. Η διακυβέρνησή του βάθυνε την κοινωνική αναρχία στην Πολωνία και αύξησε την εξάρτηση της χώρας από τους γείτονές της, ιδίως την Πρωσία, την Αυστρία και τη Ρωσία. Η Ρωσική Αυτοκρατορία τον εμπόδισε να εγκαταστήσει την οικογένειά του στον πολωνικό θρόνο, υποστηρίζοντας αντ΄ αυτού τον αριστοκράτη Στανίσουαφ Αύγουστο Πονιατόφσκι, τον εραστή της Μεγάλης Αικατερίνης. Καθ΄ όλη τη διάρκεια της βασιλείας του, ο Αύγουστος ήταν γνωστό ότι ενδιαφερόταν περισσότερο για την ευκολία και την ευχαρίστηση παρά για τις κρατικές υποθέσεις. Αυτός ο αξιόλογος προστάτης των τεχνών άφησε τη διοίκηση της Σαξονίας και της Πολωνίας στον κύριο σύμβουλό του, τον Χάινριχ φον Μπρυλ, ο οποίος με τη σειρά του άφησε την πολωνική διοίκηση κυρίως στην ισχυρή οικογένεια Τσαρτορύσκι.
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
| Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Πρώιμη ζωή και εκπαίδευσηΕπεξεργασία
Ο Φρειδερίκος Αύγουστος ήταν ο μόνος νόμιμος γιος του Αυγούστου Β΄ του Δυνατού, Πρίγκιπα-Εκλέκτορα της Σαξονίας και ηγεμόνα της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας που ανήκε στη γραμμή των Αλβερτίνων του Οίκου των Βέττιν. Μητέρα του ήταν η Χριστιανή Εβεραρδίνη του Βρανδεμβούργου-Μπαϊρόιτ, κόρη του Χριστιανού Ερνέστου του Βρανδεμβούργου-Μπαϊρόιτ. Σε αντίθεση με τον πατέρα του, η Χριστιανή παρέμεινε ένθερμη Προτεστάντης σε όλη της τη ζωή και δεν πάτησε ποτέ το πόδι της στην Καθολική Πολωνία κατά τη διάρκεια της 30χρονης υπηρεσίας της ως βασίλισσας. Παρά την πίεση του Αυγούστου Β΄, δεν στέφθηκε ποτέ στο Κάστρο Βάβελ στην Κρακοβία και κατείχε καθαρά τον τίτλο της βασίλισσας.[13] Αυτή η κίνηση θεωρήθηκε από τους Πολωνούς ευγενείς ως πρόκληση και από την αρχή ο πρίγκιπας αντιμετωπίστηκε με προκατάληψη στην Πολωνία.
Από τα πρώτα του χρόνια, ο Αύγουστος ήταν προγραμματισμένος να διαδεχθεί ως βασιλιάς της Πολωνίας-Λιθουανίας. Προσλήφθηκαν οι καλύτεροι δάσκαλοι από όλη την ήπειρο και ο πρίγκιπας σπούδασε πολωνικά, γερμανικά, γαλλικά και λατινικά.[14] Διδάχτηκε ρωσικά, αλλά δεν μπορούσε να τα μιλήσει άπταιστα,[15] καθώς και τις ακριβείς επιστήμες, συμπεριλαμβανομένων των μαθηματικών, της χημείας και της γεωγραφίας.[15] Εξασκήθηκε και στην ιππασία στα νιάτα του.[16] Ενώ ο πατέρας του περνούσε χρόνο στην Πολωνία, ο νεαρός Αύγουστος αφέθηκε στη φροντίδα της γιαγιάς του, Άννας Σοφίας της Δανίας, η οποία αρχικά τον μεγάλωσε ως Λουθηρανό.[17] Αυτό ήταν ιδιαίτερα δυσμενές για τους Πολωνούς, οι οποίοι δεν δέχονταν ούτε ανέχονταν έναν Προτεστάντη μονάρχη. Κατά συνέπεια, ο ταραγμένος Αύγουστος Β΄ οργάνωσε μια περιοδεία σε καθολικές χώρες στην Ευρώπη για τον γιο του, η οποία ήλπιζε ότι θα τον έφερνε πιο κοντά στον Καθολικισμό και θα έσπασε τον δεσμό μεταξύ του ίδιου και της γιαγιάς του. Στη Βενετία, η πολωνική ακολουθία απέτρεψε μια απόπειρα απαγωγής που οργάνωσαν Βρετανοί πράκτορες της Βασίλισσας Άννας ώστε να τον εμποδίσουν να αλλαξοπιστήσει.[18][19] Έγινε επίσης μάρτυρας της στέψης του Καρόλου ΣΤ΄ το 1711 μετά το θάνατο του αδελφού και προκατόχου του, Ιωσήφ Α΄.[16]
Ο Αύγουστος τελικά ασπάστηκε τον Ρωμαιοκαθολικισμό τον Νοέμβριο του 1712 ενώ περιόδευε εκτενώς την Ιταλία και την πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά της.[17] Τότε ήταν υπό την επίβλεψη των Ιησουιτών, οι οποίοι σίγουρα συνέβαλαν στην υπόθεση. Η δημόσια ανακοίνωση της μεταστροφής το 1717 προκάλεσε δυσαρέσκεια στην προτεσταντική σαξονική αριστοκρατία.[17][20][21] Αντιμέτωποι με μια κληρονομική καθολική διαδοχή για τη Σαξονία, η Πρωσία και το Ανόβερο προσπάθησαν να εκδιώξουν τη Σαξονία από τη διαχείριση του προτεσταντικού σώματος στο Ράιχσταγκ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά η Σαξονία κατάφερε να διατηρήσει τη διαχείριση.[22]
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1714, ο Αύγουστος έγινε δεκτός θερμά από τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ της Γαλλίας στις Βερσαλλίες. Ο Λουδοβίκος χάρηκε όταν άκουσε ότι ο Αύγουστος ασπάστηκε τον Καθολικισμό και του επέτρεψε να μείνει στη βασιλική αυλή και στο Παρίσι. Ο νεαρός πρίγκιπας συμμετείχε σε δεξιώσεις και ιδιωτικά πάρτι που διοργάνωσε ο ίδιος ο Βασιλιάς Ήλιος.[16] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Αύγουστος βελτίωσε τις γνώσεις του στη γαλλική γλώσσα και έμαθε πώς να προσεγγίζει την πολιτική και τη διπλωματία.[16] Τον Ιούνιο του 1715, έφυγε από τις Βερσαλλίες και ταξίδεψε σε όλη τη Γαλλία, επισκεπτόμενος τις Μπορντώ, Μοασάκ, Τουλούζη, Καρκασσόν, Μασσαλία και Λυών.[16] Εκτός από την περιήγηση στα αξιοθέατα, σκοπός αυτού του ταξιδιού ήταν να κατανοήσει πώς λειτουργούν οι πόλεις και τα χωριά. Μεγαλωμένος μέσα σε μεγάλο πλούτο, ο Αύγουστος δεν γνώριζε πλήρως πόσο εκτεταμένη μπορεί να είναι η φτώχεια και οι κακές συνθήκες διαβίωσης στην ύπαιθρο.
Πόλεμος της Πολωνικής ΔιαδοχήςΕπεξεργασία
Ο Αύγουστος στην υποψηφιότητά του για τον πολωνικό θρόνο αντιτάχθηκε από τον Στανίσουαφ Λεστσίνσκι (Στανίσλαος Α΄), ο οποίος είχε σφετεριστεί το θρόνο με τη σουηδική υποστήριξη κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Βόρειου Πολέμου. Βασιλεύοντας από το 1706 έως το 1709, ο Στανίσουαφ ανατράπηκε μετά τη σουηδική ήττα στην Πολτάβα. Επιστρέφοντας από την εξορία το 1733 με την υποστήριξη του Λουδοβίκου ΙΕ΄ της Γαλλίας και της Ισπανίας, ο Στανίσουαφ πυροδότησε τον Πόλεμο της Πολωνικής Διαδοχής.
Κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού του 1733, η Γαλλία άρχισε να κινητοποιεί και να σταθμεύει δυνάμεις κατά μήκος των βόρειων και ανατολικών συνόρων της, ενώ η Αυστρία συγκέντρωσε στρατεύματα στα πολωνικά σύνορα, μειώνοντας τις φρουρές στο Δουκάτο του Μιλάνου για το σκοπό αυτό. Ο πρίγκιπας Ευγένιος της Σαβοΐας-Καρινιάν συνέστησε στον αυτοκράτορα μια πιο πολεμική στάση ενάντια στον μακροχρόνιο αντίπαλό του, τη Γαλλία. Πρότεινε ότι η κοιλάδα του Ρήνου και η βόρεια Ιταλία θα έπρεπε να ενισχυθούν με περισσότερα στρατεύματα, ωστόσο έγιναν ελάχιστα μόνο βήματα για τη βελτίωση της αυτοκρατορικής άμυνας στον Ρήνο. Τον Ιούλιο του 1733, ο Αύγουστος συμφώνησε με τους όρους της Αυστρίας και της Ρωσίας σύμφωνα με τη Συνθήκη των Τριών Μαύρων Αετών. Κατά τη διάρκεια του εκλογικού σέιμ τον Αύγουστο, ρωσικά στρατεύματα μετρώντας 30.000 άνδρες υπό τη διοίκηση του Πήτερ Λέισυ εισήλθαν στην Πολωνία για να εξασφαλίσουν τη διαδοχή του Αυγούστου. Τις εκλογές κέρδισε de jure ο Στανίσουαφ, με 12.000 ψήφους. Ο Αύγουστος έλαβε 3.000, ωστόσο, είχε την υποστήριξη των ισχυρών, πλουσιότερων και πιο διεφθαρμένων αρχόντων της Πολωνίας, όπως ο Μίχαου Σερβάτσι Βισνιοβιέτσκι.
Ο γαλλο-ισπανικός συνασπισμός κήρυξε τον πόλεμο στην Αυστρία και τη Σαξονία στις 10 Οκτωβρίου. Τα ιταλικά κρατίδια Σαβοΐας-Σαρδηνίας και Πάρμα συμμετείχαν επίσης στον αγώνα κατά της αυστριακής κυριαρχίας στη βόρεια Ιταλία. Οι περισσότερες μάχες έγιναν εκτός Πολωνίας και το κύριο επίκεντρο του πολέμου ήταν τα προσωπικά συμφέροντα και η επίδειξη ανωτερότητας. Οι ρωσο-σαξονικές δυνάμεις κυνήγησαν τον Στανίσουαφ μέχρι που πολιορκήθηκε στο Γκντανσκ (Ντάντσιχ) στις 22 Φεβρουαρίου 1734. Τον Ιούνιο, όταν οι φρουρές στο Γκντανσκ παραδόθηκαν, ο Στανίσουαφ κατέφυγε στο Καίνιξμπεργκ και στη συνέχεια επέστρεψε στη Γαλλία. Το Σέιμ Ειρήνευσης το 1736, επιβεβαίωσε de facto τον Αύγουστο Γ΄ ως βασιλιά της Πολωνίας και Μέγα Δούκα της Λιθουανίας.
Μέχρι σήμερα, ο αφορισμός και η φράση od Sasa do Lasa (κυριολεκτικά: από το Σάξονα έως το Λεστσίνσκι) υπάρχει στην πολωνική γλώσσα και χρησιμοποιείται όταν περιγράφει δύο εντελώς αντίθετα πράγματα στην καθημερινή ζωή.[23]
ΟικογένειαΕπεξεργασία
Νυμφεύτηκε το 1718 τη Μαρία Ιωσηφίνα των Αψβούργων, κόρης του Ιωσήφ Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και είχε τέκνα:
- Φρειδερίκος Αύγουστος (1720-1721).
- Ιωσήφ Αύγουστος (1721-1728).
- Φρειδερίκος Χριστιανός (1722-1763), Εκλέκτορας της Σαξονίας.
- θνησιγενής κόρη (23 Ιουνίου 1723).
- Μαρία Αμαλία (1724-1760), παντρεύτηκε τον Κάρολο Γ΄ της Ισπανίας.
- Μαρία Μαργαρίτα (1727-1734).
- Μαρία Άννα Σοφία (1728-1797), παντρεύτηκε τον Μαξιμιλιανό Γ΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας.
- παιδί (1729-1730).
- Φραγκίσκος Ξάφερ (1730-1806), Πρίγκιπας της Σαξονίας.
- Μαρία Ιωσηφίνα (1731-1767), παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο Φερδινάνδο της Γαλλίας και τέκνα της ήταν οι:
- Λουδοβίκος ΙΣΤ΄, Λουδοβίκος ΙΗ΄, Κάρολος Ι΄, βασιλείς της Γαλλίας.
- Κάρολος (1733-1796), Δούκας της Κουρλάνδης.
- Μαρία Χριστίνα (1735-1782).
- Μαρία Ελισάβετ (1736-1818).
- Αλβέρτος Καζίμιρ (1738-1822), Δούκας του Τέσεν (πολωνικά: Τσιέσιν).
- Κλήμης Βεγκέσλαος (1739-1812), Αρχιεπίσκοπος του Τριρ.
- Μαρία Κουνιγούνδη (1740-1826), Ηγουμένη του Θορν και του Έσσεν.
ΠρόγονοιΕπεξεργασία
ΕικόνεςΕπεξεργασία
Πορτρέτο του Πρίγκιπα Αυγούστου.
Ο Αύγουστος Γ΄ με σαρματική φορεσιά, του Λουί ντε Σιλβέστρ, περ. 1737.
Οικόσημο του Αυγούστου Γ΄ της Πολωνίας ως εφημέριου της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Λάβαρο της Πολωνίας κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αυγούστου Γ΄ της Πολωνίας.
Είσοδος του Αυγούστου Γ΄ στη Βαρσοβία του Γιόχαν Σάμουελ Μοκ.
6 γκρόσεν, 1763.
,_AUGUSTUS_III_1763_-6_GROSCHEN_a_-_Flickr_-_woody1778a.jpg)
Δείτε επίσηςΕπεξεργασία
- Ιστορία της Σαξονίας
- Ιστορία της Πολωνίας (1569-1795)
- Κάστρο της Δρέσδης – η κατοικία του Αυγούστου Γ΄
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Август III» (Ρωσικά)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 RKDartists. 459805. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Augustus-III. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Август III» (Ρωσικά)
- ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. 35542252. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Август III» (Ρωσικά)
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2020.
- ↑ p11152.htm#i111514. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ «Augustus III | king of Poland and elector of Saxony». Encyclopædia Britannica.
- ↑ Clarissa Campbell Orr: Queenship in Europe 1660–1815: The Role of the Consort. Cambridge University Press (2004)
- ↑ Γιάτσεκ Στασέφσκι, August III Sas, Βρότσουαφ, 2010, σελ. 27–29, 70 (πολωνικά)
- ↑ 15,0 15,1 Staszewski, Op. cit., σελ. 28
- ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 «August III - przedostatni król i jego legenda | Łazienki Królewskie». lazienki-krolewskie.pl.
- ↑ 17,0 17,1 17,2 «August III Wettyn (król Polski 1733–1763)». TwojaHistoria.pl.
- ↑ «Polski slownik biograficzny: Kopernicki, I.-Kozłowska». Skład główny w księg, Gebethnera i Wolffa. 21 Μαρτίου 1935.
- ↑ Konopczyński, Władysław (21 Μαρτίου 1969). «Polski słownik biograficzny». Nakł. Polskiej Akademii Umiejętności.
- ↑ Flathe, Heinrich Theodor (1878), «Friedrich August II., Kurfürst von Sachsen», Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (Leipzig: Duncker & Humblot) 7: 784–86.
- ↑ Staszewski, Jacek (1996), August III. Kurfürst von Sachsen und König von Polen, Berlin: Akademie-Verlag, ISBN 3-05-002600-6.
- ↑ Kalipke, Andreas (2010). «The Corpus Evangelicorum». Στο: Coy, J.P.· Marschke, B. Benjamin· Sabean D.W. The Holy Roman Empire, Reconsidered. Berghahn. σελίδες 228–247.
- ↑ «Od Sasa do Lasa». werandacountry.pl. 17 Απριλίου 2015.
ΠηγέςΕπεξεργασία
- Flathe, Heinrich Theodor (1878), "Friedrich August II., Kurfürst von Sachsen", Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (γερμανικά), Λειψία: Duncker & Humblot, 7: 784–86.
 | Αυτό το λήμμα που σχετίζεται με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!. |