Βίλις Λάτσις
Ο Βίλις Λάτσις (12 Μαΐου 1904 – 6 Φεβρουαρίου 1966) ήταν Λετονός συγγραφέας και κομμουνιστής πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου της Λετονικής ΣΣΔ από το 1940 έως το 1959 και πρόεδρος του Σοβιέτ των Εθνοτήτων από το 1954 έως το 1958.[9]
.jpg)
Βιογραφία Επεξεργασία
Πρώτα χρόνια Επεξεργασία
Ο Λάτσις γεννήθηκε με την ονομασία Γιάνις Βίλχελμς Λάτσε σε μια οικογένεια της εργατικής τάξης από το Βετσμιλγκράβις (μέρος της Ρίγας). Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η οικογένειά του κατέφυγε στην περιφέρεια Αλτάι στη Σιβηρία, όπου ο Λάτσις φοίτησε στο παιδαγωγικό σεμινάριο του Μπαρναούλ. Το 1921, ο Λάτσις επέστρεψε στη Ρίγα και εργάστηκε κατά περιόδους ως ψαράς, λιμενεργάτης, πυροσβέστης πλοίου και βιβλιοθηκάριος ενώ έγραφε στον ελεύθερο του χρόνου. Το 1933 δημοσίευσε το βιβλίο Zvejnieka dēls, μετάφραση: Ο γιος του ψαρά, το οποίο αποτέλεσε μια τεράστια εμπορική επιτυχία, κάνοντας τον ένα από τους πιο επιτυχημένους εμπορικά Λετονούς συγγραφείς της δεκαετίας του 1930. Τα μυθιστορήματα του χαρακτηρίζονται ως λαϊκή φαντασία, που συχνά δεν είναι αρεστή σε κάποιους κριτικούς, αλλά πολύ δημοφιλές στον λαό.
Σταδιοδρομία ως συγγραφέας και πολιτικός Επεξεργασία
Όλο αυτό το διάστημα, ο Λάτσις διατηρούσε υπόγειους δεσμούς με το επισήμως απαγορευμένο Κομμουνιστικό Κόμμα της Λετονίας. Ο Λάτσις ήταν υπό περιοδική επίβλεψη των μυστικών υπηρεσιών της Λετονίας λόγω των πολιτικών του δραστηριοτήτων. Έπειτα ο Λάτσις έγινε ένας από τους πιο αγαπημένους πολιτικούς του Κάρλις Ουλμάνις, ο οποίος προσωπικά διέταξε την καταστροφή των αρχείων της μυστικής αστυνομίας για αυτόν. Ο Λάτσις έγραψε επαινετικά άρθρα για τον Ουλμάνις διατηρώντας την κομμουνιστική ιδεολογία του, με την κυβέρνηση του Ουλμάνις να χρηματοδοτεί γενναιόδωρα την κινηματογραφική προσαρμογή του βιβλίου και το συγγραφικό του έργου. Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής εποχής, παρήχθησαν οχτώ ταινίες με βάση τα έργα του και μια νέα κινηματογραφική προσαρμογή του μυθιστορήματος Ο γιος του ψαρά, το 1957.
Μετά την ενσωμάτωση της Λετονίας στην ΕΣΣΔ τον Αύγουστο του 1940, ο Λάτσις έγινε Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου της Λετονικής ΣΣΔ, δηλαδή Πρωθυπουργός, και παρέμεινε σε αυτή τη θέση μέχρι το 1959. Όταν η Ναζιστική Γερμανία κατέλαβε τη Λετονία από το 1941 έως το 1944, ο Λάτσις μεταφέρθηκε στη Μόσχα, όπου συνέχισε να γράφει με ένα σοσιαλιστικό ρεαλιστικό στυλ. Θεωρούταν πιο πολύ φαινομενικός αρχηγός, καθώς οι περισσότερες αποφάσεις γίνονταν από την κεντρική επιτροπή του κομμουνιστικού κόμματος. Ως πρώτος υπουργός εσωτερικών και έπειτα πρόεδρος του Ανωτάτου Σοβιέτ, υποχρεώθηκε να πάρει προσωπικά την ευθύνη για τις Σταλινικές εκτοπίσεις και άλλες πτυχές του αστυνομικού κράτους, υπογράφοντας διατάγματα για τη σύλληψη και απέλαση πάνω από 40.000 ατόμων.
Από το 1954 έως το 1958, ο Λάτσις ήταν πρόεδρος του Σοβιέτ των Εθνικοτήτων.[10] Τιμήθηκε με το παράσημο του Λένιν εφτά φορές και με το Βραβείο Στάλιν δύο φορές, το 1949 και το 1952.[11]
Τα βιβλία του Λάτσις έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 50 γλώσσες, με περισσότερες μεταφράσεις να υπάρχουν στα ρωσικά. Είναι ο πιο μεταφρασμένος Λετονός συγγραφέας.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb127459783. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /144954. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb127459783. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 8,0 8,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ Rožkalne, Anita· LU literatūras (2003). Latviešu rakstniecība biogrāfijās (στα Λετονικά). Riga: Zinātne. ISBN 9984-698-48-3.
- ↑ «СОЮЗ СОВЕТСКИХ СОЦИАЛИСТИЧЕСКИХ РЕСПУБЛИК». 28 Σεπτεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2011.
- ↑ Serdāns, Viesturs (2006). A Hundred Great Latvians. Riga: Latvijas Mediji. σελ. 120.