Βίλχελμ Κύχελμπεκερ
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Βίλχελμ Κάρλοβιτς Κύχελμπέκερ (γερμανική γραφή: Wilhelm Küchelbecker, προφορά στα γερμανικά: Βίλχελμ Κύχελμπέκερ), (ρωσική γραφή: Вильгельм Карлович Кюхельбекер, προφορά στα ρωσικά: Βιλγκιέλμ Κάρλαβιτς Κιουχιλμπιέκιερ ), (21 (10) Ιουνίου 1797 – 23 (11) Αυγούστου 1846), ήταν Ρώσος ρομαντικός λογοτέχνης και μετείχε στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 1825 κατά του τσάρου. Καταγόταν από γερμανική οικογένεια ευγενών της Βαλτικής. Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Εσθονία και αργότερα φοίτησε στο Λύκειο Τσάρκογιε Σελό της Αγίας Πετρούπολης όπου έγινε στενός φίλος με τον μεγάλο Ρώσο ποιητή Αλεξάντρ Πούσκιν. Το 1821 πήγε στο Παρίσι για να παραδώσει μαθήματα στη Ρωσική Λογοτεχνία, η δραστηριότητά του όμως κρίθηκε πολύ φιλελεύθερη από την τσαρική κυβέρνηση και αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Ρωσία.
| Βίλχελμ Κύχελμπεκερ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Вильгельм Карлович фон Кюхельбекер (Ρωσικά) |
| Γέννηση | 10ιουλ. / 21 Ιουνίου 1797γρηγ. Αγία Πετρούπολη[1] |
| Θάνατος | 11ιουλ. / 23 Αυγούστου 1846γρηγ. Ταμπόλσκ[1] |
| Αιτία θανάτου | φυματίωση |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Zavalnoye cemetery |
| Ψευδώνυμο | Кюхля |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά |
| Σπουδές | Λύκειο Τσάρσκογιε Σελό |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής συγγραφέας παιδαγωγός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | d:Q120905948 |
| Αδέλφια | Mikhail Küchelbecher |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Πολέμησε στον Πόλεμο του Καυκάσου υπό τις διαταγές του χαρισματικού στρατηγού Αλεξέι Πετρόβιτς Γιερμόλοφ (με τον ανιψιό τού οποίου είχε μονομαχία για λόγους τιμής). Παρά την απώτερη γερμανική καταγωγή του, ο Κύχελμπέκερ ήταν ένας φλογερός ρώσος πατριώτης και παρόλο που ήταν στενά δεμένος με τους ρομαντιστές, επέμενε να αυτοχαρακτηρίζεται ως συντηρητικός και κλασικιστής λογοτέχνης.
Ως ποιητής είχε μια πανθεϊστική θεώρηση του κόσμου, δεν κατάφερε όμως να της δώσει μια σαφή έκφραση. Η ποίησή του είναι ένας κόσμος ατελής που περιμένει κάποιον να τον δομήσει και οργανώσει. Το πιο γνωστό του ποίημα είναι η ιπποτική ελεγεία για το θάνατο του Πούσκιν, ποίημα με το οποίο κλείνει η Χρυσή Εποχή της ρωσικής ποίησης.
Κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης του Δεκέμβρη του 1825, προέβη σε αποτυχημένη απόπειρα κατά της ζωής του πρίγκιπα Μιχαήλ Ρομανόφ, αδελφού του τσάρου Νικολάου Α'. Συνελήφθη και καταδικάσθηκε σε σωματική τιμωρία η οποία μετατράπηκε σε φυλάκιση στο κάστρο του νησιού Σβίμποργκ και άλλα κάστρα για δέκα χρόνια. Μετά από αυτή την περίοδο εξορίστηκε στο Κουργκάν (πόλη, πρωτεύουσα της ομώνυμης περιφέρειας στη δυτική Σιβηρία). Απεβίωσε τυφλός στο Τομπόλσκ (ιστορική πρωτεύουσα της Σιβηρίας) έχοντας προσβληθεί από φυματίωση. Η πιο διάσημη βιογραφία του, γραμμένη από τον Γιούρι Νικολάγιεβιτς Τυνιάνοφ και εκδοθείσα το 1925, σηματοδότησε με την έκδοσή της την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τη ζωή και το έργο του.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
Πηγές Επεξεργασία
- Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος του Παναγιώτη Κανελλόπουλου