Βαγιαζήτ Β΄
Ο Βαγιαζήτ Β΄ (τουρκ. II. Bayezid Adlî, επονομαζόμενος Ο Δίκαιος, 3 Δεκεμβρίου 1447 – 26 Μαΐου 1512) ήταν σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την περίοδο 1481-1512.
Γεννημένος το 1447 στο Διδυμότειχο, ήταν μεγαλύτερος γιος του σουλτάνου Μωάμεθ Β΄ του Πορθητή και της Μουκριμέ Χατούν. Με τη στήριξη των γενιτσάρων και των οθωμανών αξιωματούχων Ισχάκ Πασά και Γκεντίκ Αχμέντ Πασά, αναρριχήθηκε στο θρόνο ερχόμενος σε σύγκρουση με το νεότερο αδελφό του Τζεμ Σουλτάν, ο οποίος αναζήτησε τη στρατιωτική στήριξη του τάγματος των Ιωαννιτών Ιπποτών στη Ρόδο. Σε αντάλλαγμα, ο νέος σουλτάνος επρόκειτο να εγκαταλείψει τις πολιτικές του πατέρα του ακολουθώντας πιο στενά το παράδειγμα του Μουράτ Β΄.
Επέστρεψε μεγάλο μέρος της περιουσίας που είχε δημεύσει ο πατέρας του και για αυτό επαινέθηκε ως δίκαιος σουλτάνος. Παραιτήθηκε από το αξίωμά του παραχωρώντας το θρόνο στο γιο του Σελίμ Α'. Πέθανε καθ' οδόν προς τη γενέτειρά του στις 26 Μαΐου 1512. Βέβαια, υπάρχουν πολλά στοιχεία τα οποία υποστηρίζουν ότι δηλητηριάστηκε από τον ίδιο του το γιο, τον Σελίμ Ά. Άλλωστε, η διεκδίκηση του αξιώματος του σουλτάνου κατά αυτόν τον τρόπο ήταν αρκετά συνηθισμένος αυτήν την εποχή. Μάλιστα, ήταν απολύτως νόμιμος και στηρίζονταν στον ιερό νόμο του Ισλάμ. Τάφηκε στο Τέμενος Βαγιαζίτ Β΄ στην Κωνσταντινούπολη.
Επιτεύγματα
ΕπεξεργασίαΜέχρι το θάνατο του αδελφού του Τζεμ το 1495 και τελώντας υπό το φόβο της απειλής του, ο Βαγιαζίτ δεν ήταν σε θέση να προωθήσει μεγάλες πολεμικές εκστρατείες. Αμέσως μετά ακολούθησε η πολεμική σύγκρουση με την Πολωνία και το 1499 με τη Βενετία. Η γενικά φιλειρηνική και συνετή διακυβέρνησή του ευνόησε αξιοσημείωτη εσωτερική ανάπτυξη και πλούτο που αξιοποιήθηκε, μεταξύ άλλων, για την ενίσχυση του στρατού, επιτρέποντας ειδικότερα την κατασκευή πολεμικών πλοίων πρωτόγνωρου, για την εποχή, μεγέθους[1]. Τον Αύγουστο του 1499, οι ισχυροποιημένες οθωμανικές ναυτικές δυνάμεις κατέκτησαν το Λεπάντο και με σαφές πλεονέκτημα λεηλάτησαν τις βενετικές ακτές μέχρι τη Βιτσέντζα. Η Βενετία οδηγήθηκε σε συμφωνία ειρήνης, παραχωρώντας σημαντικές περιοχές όπως το Λεπάντο και το Ναβαρίνο.
Την εποχή του σουλτάνου Βαγιαζήτ Β΄ σημειώθηκε η μεγαλύτερη μετανάστευση Εβραίων σε εδάφη της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ενθαρρύνοντας την εγκατάσταση εκείνων των Εβραίων που εκδιώχθηκαν από την Ισπανία επί της βασιλείας του Φερδινάνδου Β΄[2].Ο Βαγιαζητ Β΄ πεθαίνει το 1512 σε ηλικία 64 ετών.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΣύζυγοι
- Νιγκιάρ Χατούν
- Σιρίν Χατούν
- Μπιουλμπιούλ Χατούν
- Αϊσέ Χατούν
- Γκιουλρούχ Χατούν
- Χιουσνιουσάχ Χατούν
- Γκιουλφέμ Χατούν
- Γκιουλμπαχάρ Αϊσέ Χατούν
- Φεραχσάντ Χατούν
- Σουλτάν Χατούν
- Μουχτερεμέ Χατούν
Γιοι
- Ηγεμόνας Αμπντουλάχ (1464-1483), γιος της Σιρίν Χατούν
- Ηγεμόνας Σεχινσάχ (1465-1511), γιος της Χιουσνιουσάχ Χατούν
- Ηγεμόνας Αχμέτ (1466-1513), γιος της Μπιουλμπιούλ Χατούν
- Ηγεμόνας Κορκούτ (1469-1513), γιος της Νιγκιάρ Χατούν
- Σελίμ Α΄ (1470-1520), γιος της Γκιουλμπαχάρ Χατούν
- Ηγεμόνας Μεχμέτ (1474-1504), γιος της Μουχτερεμέ Χατούν ή της Φεραχσάντ Χατούν
- Ηγεμόνας Αλεμσάχ (1475-1502), γιος της Γκιουλρούχ Χατούν
- Ηγεμόνας Μαχμούτ (1476-1507), γιος της Μπιουλμπιούλ Χατούν
Κόρες
- Αϊνισάχ Σουλτάν, κόρη της Σιρίν Χατούν (1463-1514)
- Σελτσούκ Σουλτάν (1463-1508), κόρη της Σουλτάν Χατούν
- Χουντί Σουλτάν, κόρη της Μπιουλμπιούλ Χατούν (1464-1511)
- Σουλτανζάντε Σουλτάν, κόρη της Χιουσνιουσάχ Χατούν (1464-?)
- Αϊσέ Σουλτάν (1465-1515), κόρη της Νιγκιάρ Χατούν
- Χατιτζέ Σουλτάν, κόρη της Μπιουλμπιούλ Χατούν (1465-1500)
- Χιουμασάχ Σουλτάν, κόρη της Σουλτάν Χατούν (1466-1510)
- Σαφιγιέ Σουλτάν Φατμά Σουλτάν, κόρη της Νιγκιάρ Χατούν (1467-1520)
- Γκεβχερμιουλούκ Σαχ Σουλτάν (1467-1550), κόρη της Μπιουλμπιούλ Χατούν
- Ιλαλντί Σουλτάν, κόρη της Σουλτάν Χατούν (1472-1517)
- Καμέρσαχ Σουλτάν, κόρη της Γκιουλρούχ Χατούν (1473-1520)
- Σεχζάντε Σαχ Σουλτάν, κόρη της Μπιουλμπιούλ Χατούν (1474-1509)
- Μελιχά Σουλτάν, κόρη της Σουλτάν Χατούν (1488-?)
Παραπομπές
ΕπεξεργασίαΠηγές
Επεξεργασία- Holt, P.M. Lambton, A.K.S., Lewis, Β. The Cambridge history of Islam, Vol. 1, Cambridge University Press, 1977
- "Bayazid II", The Encyclopedia of Islam, Vol. I, E.J. Brill, Leiden: 1997
Προτεινόμενη βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Ελισσάβετ Α. Ζαχαριάδου, Ο επεκτατικός προσανατολισμός του Βαγιαζήτ Β' , Τα Ιστορικά, τομ.12,τ/χ.23, (Δεκέμβριος 1995),σελ.285-298