Βαρθολομαίος Β΄ Γκίζι
Ο Μπαρτολομμέο Β΄ Γκίζι (Ιταλικά: Bartolommeo Ghisi, πέθανε το 1341) ήταν Βενετικής καταγωγής φεουδάρχης μέλος της Οικογένειας Γκίζι, Κύριος της Τήνου της Μυκόνου, της Κέας και της Σερίφου (1311 - 1341), τριτημόριος της Εύβοιας (1313 - 1341) και Μέγας Κοντόσταυλος του Πριγκιπάτου της Αχαΐας. Η οικογένεια του είχαν έρθει στον Ελληνικό χώρο το 1204 και ήταν αρχικά φεουδάρχες και κάτοχοι πολλών νησιών των Κυκλάδων κι αργότερα στην Εύβοια και την Πελοπόννησο.
| Βαρθολομαίος Β΄ Γκίζι | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13ος αιώνας |
| Θάνατος | 1341 (περίπου)[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Γεώργιος Β΄ Γκίζι |
| Γονείς | Γεώργιος Α΄ Γκίζι |
| Οικογένεια | Οικογένεια Γκίζι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Τριτημόριος/α της Εύβοιας (1313–1341) Κύριος της Τήνου Κύριος της Μυκόνου (1311–1341) |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Μπαρτολομμέο ήταν γιος του Τζόρτζο Α΄ Γκίζι και της Αλίκης νταλε Κάρτσερι.[2] Ο πατέρας του σκοτώθηκε στη Μάχη του Αλμυρού το 1311 κατά της Καταλανικής Εταιρείας, και η μητέρα του πέθανε δυο χρόνια αργότερα.[3] Από τον πατέρα του, ο Βαρθολομαίος κληρονόμησε τα νησιά της Τήνου και της Μυκόνου στο Δουκάτο της Νάξου, ενώ από τη μητέρα του έγινε τριτημόριος της Εύβοιας. Η Βαρωνία της Χαλανδρίτσας στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας, που είχε υπάρξει κτήση του πατέρα του από τον πρώτο του γάμο, επανήλθε σε ένα μέλος της οικογένειας Ντραμελαί, τον Νικόλαο.[4] Ο Μπαρτολομμέο νυμφεύτηκε μια κόρη του Ένγκιλμπερτ του Λίντερκερκ,[5] και απέκτησε έναν γιο, τον Γεώργιο Β΄ Γκίζι.[2]
Αργότερα, ο Μπαρτολομμέο ονομάστηκε Μέγας Κοντόσταυλος της Αχαΐας, παρότι δεν φαίνεται να κατείχε κτήματα στο Πρικιπάτο.[5] Το 1320, αιχμαλωτίστηκε μαζί με άλλους σημαίνοντες βαρώνους του Πριγκιπάτου στο κάστρο του Αγίου Γεωργίου από τον Βυζαντινό κυβερνήτη του Μυστρά, Ανδρόνικο Παλαιολόγο Ασάν, και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη,[6] από όπου τέθηκε ελεύθερος το 1324.[7] Το 1327, ο γιος του Γεώργιος παντρεύτηκε την Σιμώνα της Αραγονίας, κόρη του Καταλανού γενικού βικάριου Αλφόνσο Φαδρίκ, και ο Βαρθολομαίος έλαβε, μάλλον ως προίκα τη νύφης, το ήμισυ του κάστρου Σανταμέρι στη Θήβα, που του ανήκε μέχρι την καταστροφή του κάστρου από τους Καταλανούς περί το 1331/34.[8][9] Σύμφωνα δε με τον πρόλογο της γαλλικής έκδοσης του «Χρονικού του Μορέως», το πρωτότυπο του Χρονικού ανήκε στον Βαρθολομαίο και βρισκόταν στο κάστρο Σανταμέρι.[10]
Ο Μπαρτολομμέο Β΄ Γκίζι απεβίωσε το 1341.[5]
Παράδοση
ΕπεξεργασίαΥπάρχει μια παράδοση στην Ηλεία, σχετική με την ονομασία τής πόλης του Βαρθολομιού και το χωριό το Καρδιοκάφτι. Σύμφωνα με αυτήν, ο Βαρθολομαίος, κάποια μέρα που γύριζε στο φέουδό του, συνάντησε μια βοσκοπούλα που την αγάπησε· πήγε και την ζήτησε από τον πατέρα της για γυναίκα του και εκείνος του την έδωσε. Το μέρος όπου την συνάντησε πρώτη φορά ονομάστηκε Καρδιοκάφτι και το χωριό της, που ήταν παραδίπλα, Βαρθολομιό από το όνομα του Βαρθολομαίου.[11]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 Bon (1969), σ. 703
- ↑ Bon (1969), σ. 234–235, 241
- ↑ Bon (1969), σ. 235, 241
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Bon (1969), p. 241
- ↑ Bon (1969), σ. 202
- ↑ Bon (1969), σ. 205
- ↑ Bon (1969), σ. 226 σημ. 1, 241
- ↑ Setton (1975), σ. 156 σημ. 60
- ↑ Setton (1975), σ. 156–157
- ↑ «Ιστορία». Δήμος Βαρθολομιού. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2013.[νεκρός σύνδεσμος]
Πηγές
Επεξεργασία- Bon, Antoine (1969). La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe (στα Γαλλικά). Paris: De Boccard.
- Setton, Kenneth M. (1976). The Papacy and the Levant (1204–1571), Volume I: The Thirteenth and Fourteenth Centuries (στα Αγγλικά). DIANE Publishing. ISBN 0-87169-114-0.
