Βασίλ Κολάρωφ

Βούλγαρος πολιτικός


Ο Βασίλ Κολάρωφ ήταν Βούλγαρος επαναστάτης και πολιτικός. Γεννήθηκε στη Σούμλα ή Σούμνα, (βουλγ. Σούμεν) στη (Βουλγαρία), στις 16 Ιουλίου του 1877. Μετά τις πρώτες σπουδές στη Βάρνα ακολούθησε το επάγγελμα του δασκάλου στη Νικόπολη. Στη συνέχεια μετέβη στη Γαλλία και στη Γενεύη όπου σπούδασε νομικά.

Βασίλειος Κολάρωφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Васил Коларов (Βουλγαρικά)
Γέννηση16  Ιουλίου 1877[1][2][3]
Σούμεν
Θάνατος23  Ιανουαρίου 1950[1][2][3]
Σόφια
Τόπος ταφήςGeorgi Dimitrov Mausoleum και Κεντρικό Νεκροταφείο της Σόφιας
Χώρα πολιτογράφησηςΒουλγαρία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΒουλγαρικά[4]
Ρωσικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Γενεύης
Πανεπιστήμιο Πωλ Σεζάν-Αιξ-Μαρσέιγ 3
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΑ΄ Βαλκανικός Πόλεμος και Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΥπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας
Πρόεδρος της Βουλγαρίας
Chairman of the Council of Ministers of the People's Republic of Bulgaria (1949–1950)
Chairman of the Council of Ministers of the People's Republic of Bulgaria (20  Ιανουαρίου 1950 – 23  Ιανουαρίου 1950)
μέλος της Βουλγαρικής Εθνοσυνέλευσης
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας[5]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Πολιτική δράση Επεξεργασία

Επιστρέφοντας ασχολήθηκε για λίγο ως δικηγόρος όπου από το 1897 προσχώρησε στο εργατικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Βουλγαρίας και το 1903 ίδρυσε την επαναστατική ομάδα του κόμματος. Την περίοδο 1913 – 1920 ήταν εκλεγμένο μέλος της Σοβράνιε (βουλγαρικής βουλής). Από το 1919 ανέλαβε γενικός γραμματέας του κομμουνιστικού κόμματος της Βουλγαρίας που ιδρύθηκε το ίδιο έτος που αποτελούσε ουσιαστικά αναδιοργάνωση της ομάδας που είχε δημιουργήσει. Από το 1920 συμμετείχε των συνεδριάσεων της Κομιντέρν, όπου το 1922 εκλέχθηκε μέλος της εκτελεστικής επιτροπής αυτής και το 1926 γενικός γραμματέας της.

Το 1923 κατευθυνόμενος από τη Σοβιετική Ένωση μαζί με τον Γκεόργκι Δημητρόφ ηγήθηκαν επιχείρησης κομμουνιστικής εξέγερσης η οποία όμως απέτυχε. Μετά απ΄ αυτό κατάφερε και διέφυγε στη Μόσχα όπου και έλαβε σοβιετική υπηκοότητα και διάφορα διοικητικά αξιώματα.

Τον Σεπτέμβριο του 1945 επέστρεψε στη Βουλγαρία, κατά το χρόνο που τελούσε υπό σοβιετική κατοχή, και αφού ανέκτησε τη βουλγαρική υπηκοότητα εξελέγη προσωρινός πρόεδρος της Δημοκρατίας, θέση που διατήρησε από τον Σεπτέμβριο του 1946 μέχρι τον Δεκέμβριο του 1947. Όμως τον Νοέμβριο του 1946 διόρισε πρωθυπουργό τον συναγωνιστή του Δημητρώφ. Από τον Δεκέμβριο του 1947 ονομάσθηκε υπουργός εξωτερικών και μετά τον θάνατο του Δημητρώφ, η Σοβράνιε εξέλεξε αυτόν πρωθυπουργό και υπουργό των εξωτερικών.
Στις 6 Αυγούστου του 1949 παρέδωσε το υπουργείο των εξωτερικών στον Πομτόμοφ, περιοριζόμενος έτσι στη προεδρία της κυβέρνησης. Πέθανε λίγους μήνες αργότερα στις 23 Ιανουαρίου του 1950 στη Σόφια.

Σημειώσεις Επεξεργασία

  • Προς τιμή του η γενέτειρα πόλη Σούμεν μετονομάστηκε Κολάροφγκραντ ή Κολάροβγκροντ
  • Διάδοχός του στη θέση του Πρωθυπουργού ανέλαβε ο Σερβένκοφ.

Παραπομπές Επεξεργασία

Πηγές Επεξεργασία

  • "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.10ος, σελ.986
  • "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ. Γ΄ (συμπλήρωμα), σελ.381.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία