Βερεγγάριος Ραϋμόνδος Β΄ της Βαρκελώνης
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Βερεγγάριος-Ραϋμόνδος Β΄ ο αδελφοκτόνος, ισπαν. Berenguer Ramon II el Fratricidio (1053/4 - π. 1098) από τον Οίκο της Βαρκελώνης ήταν κόμης της Βαρκελώνης: 1075-82 μαζί με τον Ραϋμόνδο-Βερεγγάριο Β΄, 1082-86 μόνος του, 1086-98 με τον Ραϋμόνδο-Βερεγγάριο Γ΄.
| Βερεγγάριος Ραϋμόνδος Β΄ της Βαρκελώνης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1054 |
| Θάνατος | 20 Ιουνίου 1097 Άγιοι Τόποι |
| Παρατσούκλι | el Fratricida |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Α΄ της Βαρκελώνης[1] και Αλμοδία της Μαρς |
| Αδέλφια | Ρεϋμόνδος Δ΄ της Τουλούζης Ούγος ΣΤ΄ του Λουζινιάν Γουλιέλμος Δ΄ της Τουλούζης Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Β΄ της Βαρκελώνης Σάντσα της Βαρκελώνης |
| Οικογένεια | Οίκος της Βαρκελώνης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Κόμης της Βαρκελώνης (1076–1082) Κόμης της Βαρκελώνης (1082–1097) Count of Carcassonne (1076–1082) Count of Carcassonne (από 1082) |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν ο τρίτος γιος τού Ραϋμόνδου-Βερεγγαρίου Α΄ κόμη της Βαρκελώνης και της Αλμοντίς, κόρης τού Βερνάρδου Α΄ κόμη τού Λα Μαρς.
Διαδέχθηκε τον πατέρα του μαζί με τον δίδυμο αδελφό του Ραϋμόνδο-Βερεγγάριο Β΄, σύμφωνα με τη θέληση τού πατέρα τους. Οι δίδυμοι δεν επέτυχαν να συμφωνούν και διαίρεσαν τις κτήσεις τους, ενάντια στην απόφαση τού πατέρα τους. Το 1082 ο αδελφός του, κατά τη διάρκεια κυνηγίου στα δάση, σκοτώθηκε και ο Βερεγγάριος-Ραϋμόνδος Β΄ έμεινε μόνος κυβερνήτης. Η κοινή γνώμη πίστευε, ότι εκείνος σχεδίασε το δυστύχημα· η υποψία αυτή και άλλες ατασθαλίες οδήγησαν σε εμφύλια διαμάχη.
Διάφορες μερίδες υποστήριζαν τρόπους λύσης της διαφοράς, που ξεκίνησε από "την άδικη, άνομη δολοφονία". Κατέληξαν σε μετριοπαθή συμβιβασμό το 1086: ο Βερεγγάριος-Ραϋμόνδος Β΄ θα κυβερνούσε της Καταλωνία για ένδεκα έτη μαζί με τον Ραϋμόνδο-Βερεγγάριο Γ΄, γιο τού φονευθέντος αδελφού του, ως την ενηλικίωση αυτού.
Τη δεκαετία τού 1080 η συμμετοχή του στους εσωτερικούς αγώνες των Τάιφα (Μαυριτανικών βασιλείων) τον έφερε σε σύγκρουση με τον Ροδρίγο Δίαθ δε Βιβάρ (Ελ Σιντ) πρίγκιπα της Βαλένθια. Στους πολέμους που ακολούθησαν, αιχμαλωτίστηκε δύο φορές.
Το 1097 παραιτήθηκε κατά τη συμφωνία τού 1086. Ζούσε υπό το βάρος των υποψιών της αδελφοκτονίας, ώσπου η ενοχή του καθορίστηκε από μονομαχία, που έχασε. Μετέβη στην Ιερουσαλήμ ως προσκύνημα εξιλέωσης είτε ως μέλος της Α΄ Σταυροφορίας και χάθηκε εκεί μεταξύ των ετών 1097-1099. Ο ανιψιός του Ραϋμόνδος-Βερεγγάριος Γ΄ είχε μείνει μόνος κυβερνήτης από το 1097 της κομητείας.
Παραπομπές Επεξεργασία
Πηγές Επεξεργασία
- Pg 136, The Quest for El Cid, Richard Fletcher, ISBN 0-394-57447-8