Ο Βλαντιμίρ Γιεβγκράφοβιτς Τάτλιν (Влади́мир Евгра́фович Та́тлин, 28 Δεκεμβρίου 188531 Μαΐου 1953) ήταν Σοβιετικός ζωγράφος και αρχιτέκτονας. Μαζί με τον Καζιμίρ Μαλέβιτς ήταν η μια από τις δυο πιο σημαντικές μορφές στο καλλιτεχνικό κίνημα της Ρωσικής Πρωτοπορίας του 1920 και αργότερα έγινε σημαντικός καλλιτέχνης στο κίνημα του Κονστρουκτιβισμού. Το πιο γνωστό του έργο είναι ο Πύργος, το Το Μνημείο της Τρίτης Διεθνούς.

Βλαντιμίρ Τάτλιν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Владимир Татлин (Ρωσικά)
Γέννηση16ιουλ. / 28  Δεκεμβρίου 1885γρηγ.[1][2][3]
Χάρκοβο[4][5]
Θάνατος31  Μαΐου 1953[4][6][7]
Μόσχα[4][5]
Αιτία θανάτουμολυσματική ασθένεια
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Νοβοντέβιτσι
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία (έως 1917)
Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (από 1922)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΟυκρανικά
Ρωσικά[8]
ΣπουδέςPenza Art School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[9][10]
αρχιτέκτονας[9][10]
γλύπτης[9][10]
διδάσκων πανεπιστημίου
εικονογράφος[11][10]
σκηνογράφος[9][10]
σχεδιαστής[10]
χαράκτης[10][12]
assemblage artist[10]
δημιουργός κολάζ[10]
σχεδιαστής[10]
Αξιοσημείωτο έργοTatlin's Tower
Οικογένεια
ΤέκναAnatoly Romov
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Τάτλιν δούλεψε ως ναυτικός στη Ρωσική Ατμοπλοϊκή και Εμπορική Εταιρεία. Τα χρόνια 1902-1903 παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής της Μόσχας και από το 1905 ως το 1910 σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Πένζα. Την περίοδο 1911-1914 συμμετείχε σε διάφορες εκθέσεις. Το 1911 οργάνωσε το εργαστήριο του με το όνομα «ο Πύργος» στη Μόσχα και σχεδίασε τα σκηνικά για το έργο του Τομασέφσκι Ο αυτοκράτορας Μαξιμιλιανός και ο ανυπάκουος γιος του Αδόλφος. Το 1912-13 επεξεργάστηκε μια σειρά σχεδίων για την όπερα του Μιχαήλ Γκλίνκα Μια ζωή για τον Τσάρο και το 1915 για την όπερα του Ρίχαρντ Βάγκνερ Ο ιπτάμενος Ολλανδός. Μέχρι το 1912 συνδεόταν στενά με τον Μιχαήλ Λαριόνοφ. Το 1914 ταξίδεψε στο Βερολίνο και στη συνέχεια στο Παρίσι όπου επισκέφθηκε το εργαστήριο του Πάμπλο Πικάσο και είναι σχεδόν σίγουρο ότι είδε τις κυβιστικές του κατασκευές. Μετά την επιστροφή του στη Ρωσία άρχισε να εργάζεται με τα δικά του ανάγλυφα και αντι-ανάγλυφα. Το Μάιο του 1914 έκανε μία έκθεση των αναγλύφων του στο εργαστήριο του με τον τίτλο «Συνθετικές- Στατικές Συνθέσεις». Ζούσε στη Μόσχα αλλά περνούσε και μεγάλα διαστήματα στην Αγία Πετρούπολη, όπου σχηματίστηκε γύρω του ένας κύκλος νέων καλλιτεχνών. Το 1915 συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες εκθέσεις της ρωσικής πρωτοπορίας. Το 1916 οργάνωσε την έκθεση «Το μαγαζί» στη Μόσχα και το 1918 συνεργάστηκε με το IZO NARKOMPROS. Το 1919 εγκαταστάθηκε στην Πετρούπολη και έγινε καθηγητής στα εκεί SVOMAS. Το εργαστήριο του ονομαζόταν «Εργαστήριο για Όγκους, Υλικά και Κατασκευές». Εκεί άρχισε να εργάζεται πάνω στο Μνημείο της Τρίτης Διεθνούς. Το Νοέμβριο του 1920 το μοντέλο του μνημείου παρουσιάστηκε στην Πετρούπολη και στη συνέχεια στη Μόσχα. Το 1923 συμμετείχε στην Έκθεση Ζωγραφικής Όλων των Τάσεων Καλλιτεχνών της Πετρούπολης και δραστηριοποιήθηκε στο INKhUK. Σχεδίασε και οργάνωσε την παραγωγή του έργου του Βελιμίρ Χλέμπνικοφ. Στα μέσα της δεκαετίας του ’20 ενδιαφέρθηκε για το εφαρμοσμένο σχέδιο και το 1925 συμμετείχε στη Διεθνή Έκθεση Μοντέρνων Βιομηχανικών και Διακοσμητικών Τεχνών στο Παρίσι. Το 1925-1927 δίδαξε φορμαλιστικές αρχές του θεάτρου και του κινηματογράφου στο Καλλιτεχνικό Ινστιτούτο του Κιέβου και το 1927-1930 θεωρία των υλικών στη Σχολή Κεραμεικής των VKhUTEMAS/VKhUTEIN. Από το 1929 εργάστηκε στο σχεδιασμό του Letatlin. Στις δεκαετίες του 1930-1940 συνέχισε να εργάζεται ως σκηνογράφος και επέστρεψε στην αναπαραστατική ζωγραφική.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/76567. Ανακτήθηκε στις 23  Αυγούστου 2017.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6b00718. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 13688218. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. 4,0 4,1 4,2 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  5. 5,0 5,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 76567.
  6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12169573m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00179852. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  8. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12169573m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  9. 9,0 9,1 9,2 9,3 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/17847. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  10. 10,00 10,01 10,02 10,03 10,04 10,05 10,06 10,07 10,08 10,09 vocab.getty.edu/page/ulan/500021874.
  11. 13818. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  12. www.moma.org/artists/5811. Ανακτήθηκε στις 9  Ιανουαρίου 2024.

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • "ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ Ο ΤΑΤΛΙΝ ΚΑΙ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ" ,LUTZ BECKER, ΚΡΑΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΩΣΤΑΚΗ
  • Tatlin: New Art for a New World , SIMON BAIER, GIAN CASPER BOTT
  • Tatlin's Tower: Monument to Revolution , NOBERT LYNTON-->
  • Tatlin, Larissa Alekseevna Zhadova, 533 σελίδες, ISBN 978-0847808274, Rizzoli International Publications (Αγγλικά)
  • Vladimir Tatlin and the Russian Avant-Garde , John Milner, ISBN 978-0300032772, Yale University Press (Σεπτέμβριος 1983)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία