Βουαντίσουαφ Άντερς
Ο Βουαντίσουαφ Άλμπερτ Άντερς (πολωνικά: Władysław Albert Anders) (11 Αυγούστου 1892 - 12 Μαΐου 1970) ήταν στρατηγός στον Πολωνικό Στρατό και, αργότερα στη ζωή, πολιτικός και εξέχον μέλος της πολωνικής εξόριστης κυβέρνησης στο Λονδίνο.[14]
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΠριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο
ΕπεξεργασίαΟ Άντερς γεννήθηκε στο χωριό Κροσνιεβίτσε, εξήντα μίλια δυτικά της Βαρσοβίας, σε ότι ήταν τότε μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Ο πατέρας του ήταν ο Άλμπερτ Άντερς και η μητέρα του η Ελίζαμπεθ (το γένος Τάουχερτ).[15]
Και οι δύο γονείς του ήταν βαλτικής-γερμανικής καταγωγής και βαφτίστηκε ως μέλος της Προτεσταντικής Ευαγγελικής Εκκλησίας της Εξομολόγησης του Άουγκσμπουργκ στην Πολωνία.[16] Ο Άντερς είχε τρία αδέλφια - τον Κάρολ, τον Ταντέους και τον Γέζι, όπου όλοι τους ακολούθησαν καριέρα στο στρατό.[17] Ο Άντερς παρακολούθησε ένα τεχνικό λύκειο στη Βαρσοβία και αργότερα σπούδασε στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Ρίγας,[18] όπου έγινε μέλος της πολωνικής φοιτητικής αδελφότητας «Arkonia».[19] Μετά την αποφοίτησή του, ο Άντερς έγινε δεκτός στη Ρωσική Στρατιωτική Σχολή για έφεδρους αξιωματικούς. Ως νεαρός αξιωματικός, υπηρέτησε στο 1ο Σύνταγμα Λογχοφόρων Κρεχοβιέτσκι του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Στρατού κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.[20]
Όταν η Πολωνία ανέκτησε την ανεξαρτησία της το Νοέμβριο του 1918, εντάχθηκε στον νεοσυσταθέν Πολωνικό Στρατό. Κατά τη διάρκεια του Πολωνο-Σοβιετικού Πολέμου του 1919-1921 διοίκησε το 15ο Σύνταγμα Ουλάνων του Πόζναν και του απονεμήθηκε ο Ασημένιος Σταυρός του Τάγματος Στρατιωτικής Αξίας της Πολωνίας. Μετά τον πόλεμο, ο Άντερς συνέχισε τη στρατιωτική του εκπαίδευση στη Γαλλία στην στρατιωτική σχολή Saint-Cyr και μετά την αποφοίτησή του επέστρεψε στην Πολωνία, όπου υπηρέτησε στο γενικό προσωπικό του Πολωνικού Στρατού υπό τον Στρατηγό Ταντέους Γιόρνταν-Ροζβαντόφσκι (Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου από το 1920 έως 1921).
Ο Άντερς αντιτάχθηκε στο Πραξικόπημα του Μαΐου του Γιούζεφ Πιουσούτσκι στην Πολωνία το 1926, αλλά σε αντίθεση με τον Γιόρνταν-Ροζβαντόφσκι, απέφυγε τη δίωξη από το καθεστώς Σανάτσια που ανέλαβε την εξουσία μετά το πραξικόπημα. Ο Πιουσούτσκι τον έκανε διοικητή μιας ταξιαρχίας ιππικού το 1931 και προήχθη στη θέση του στρατηγού τρία χρόνια αργότερα.[21]
Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος
ΕπεξεργασίαΟ Άντερς διοίκησε την Ταξιαρχία Ιππικού Νοβογκρούντζκα κατά την εισβολή στην Πολωνία του Γερμανικού Στρατού το Σεπτέμβριο του 1939 και αμέσως μπήκε στη δράση, συμμετέχοντας στη Μάχη της Μουάβα. Μετά την κατάρρευση του Πολωνικού Βόρειου Μετώπου, η ταξιαρχία αποσύρθηκε προς τη Βαρσοβία και επίσης πολέμησε ενάντια στους Γερμανούς γύρω από το Μινσκ Μαζοβιέτσκι και στη δεύτερη φάση της Μάχης του Τομάσουφ Λουμπέλσκι. Αφού έμαθε για τη σοβιετική εισβολή στην Πολωνία, ο Άντερς υποχώρησε νότια με κατεύθυνση στο Λβουφ (τωρινό Λβιβ), ελπίζοντας να φτάσει στα ουγγρικά ή ρουμανικά σύνορα, αλλά αναχαιτίστηκε από τις σοβιετικές δυνάμεις και συνελήφθη στις 29 Σεπτεμβρίου, αφού πληγώθηκε δύο φορές.[22]
Αρχικά φυλακίστηκε στο Λβουφ και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη φυλακή Λουμπιάνκα στη Μόσχα στις 29 Φεβρουαρίου 1940. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, ο Άντερς ανακρίθηκε, βασανίστηκε και παροτρύνθηκε ανεπιτυχώς να ενταχθεί στον Κόκκινο Στρατό.[23]
Μετά την έναρξη της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα και την υπογραφή της Συμφωνίας Σικόρσκι-Μάισκι, ο Άντερς απελευθερώθηκε από τους Σοβιετικούς με σκοπό να σχηματίσει έναν Πολωνικό Στρατό για να πολεμήσει ενάντια στους Γερμανούς παράλληλα με τον Κόκκινο Στρατό. Η συνεχιζόμενη τριβή με τους Σοβιετικούς για πολιτικά ζητήματα καθώς και οι ελλείψεις όπλων, τροφίμων και ενδυμάτων, οδήγησε στην τελική απομάκρυνση των ανδρών του Άντερς - γνωστός ως Στρατός του Άντερς - μαζί με ένα σημαντικό απόσπασμα Πολωνών πολιτών που είχαν απελαθεί στην ΕΣΣΔ από την υπό σοβιετική κατοχή Πολωνία, μέσω του Περσικού Διαδρόμου στο Ιράν, το Ιράκ και τελικά στην Παλαιστίνη υπό Βρετανική Εντολή. Η εκκένωση, η οποία πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 1942, βασίστηκε στην βρετανική-σοβιετική-πολωνική κατανόηση. Οι εμπλεκόμενοι στρατιώτες εκκενώθηκαν από τη Σοβιετική Ένωση και έφτασαν στο Ιράν προς την Παλαιστίνη υπό Βρετανική Εντολή, όπου πέρασαν υπό βρετανική διοίκηση. Εκεί, ο Άντερς σχημάτισε και διοίκησε το 2ο Σώμα Πολωνικού Στρατού, ενώ συνέχισε να αγωνίζεται για την απελευθέρωση Πολωνών υπηκόων που βρίσκονται ακόμη στη Σοβιετική Ένωση.[24]
Το 2ο Σώμα Πολωνικού Στρατού έγινε μια σημαντική τακτική και επιχειρησιακή μονάδα των Πολωνικών Ένοπλων Δυνάμεων στη Δύση. Ο Άντερς διοίκησε το Σώμα καθ΄ όλη τη διάρκεια της Ιταλικής Εκστρατείας, καταλαμβάνοντας το Μόντε Κασίνο στις 18 Μαΐου 1944 και αργότερα πολέμησε στη Γοτθική Γραμμή και στην τελευταία επίθεση της άνοιξης.[25]
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
ΕπεξεργασίαΜετά τον πόλεμο, η εγκατεστημένη από τους Σοβιετικούς κομμουνιστική κυβέρνηση της Πολωνίας του στέρησε την πολωνική υπηκοότητα και τον στρατιωτικό του βαθμό. Ο Άντερς, ωστόσο, ήταν πάντα απρόθυμος να επιστρέψει σε μια υπό σοβιετική κυριαρχία Πολωνία, όπου πιθανότατα θα φυλακιζόταν και ενδεχομένως να εκτελούταν, και έτσι παρέμεινε στη Βρετανία. Ήταν διακεκριμένος στην πολωνική εξόριστη κυβέρνηση στο Λονδίνο και έγινε γενικός επιθεωρητής των πολωνικών δυνάμεων στην εξορία, καθώς και εργάστηκε για λογαριασμό διαφόρων φιλανθρωπικών οργανώσεων και οργανώσεων πρόνοιας.
Το βιβλίο του για τις εμπειρίες του κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Ένας Στρατός στην Εξορία, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά από το MacMillan & Co του Λονδίνου το 1949.
Πέθανε στο Λονδίνο στις 12 Μαΐου 1970, όπου το σώμα του βρίσκεται στην Εκκλησίας του Αγίου Ανδρέα Μπόμπολα και πολλοί από τους πρώην στρατιώτες του και τις οικογένειές τους ήρθαν να αποτίσουν τα τελευταία σεβασμό. Θάφτηκε, σύμφωνα με τις επιθυμίες του, ανάμεσα στους πεσόντες στρατιώτες του από το 2ο Σώμα Πολωνικού Στρατού στο Πολωνικό Νεκροταφείο Πολέμου στο Μόντε Κασίνο της Ιταλίας.
Μετά την κατάρρευση της κομμουνιστικής κυριαρχίας στην Πολωνία το 1989, η ιθαγένεια και ο στρατιωτικός του βαθμός αποκαταστάθηκαν μετά θάνατον.
Πολλά προσωπικά αντικείμενα που κάποτε ανήκαν στον Άντερς εκτίθενται στο Πολωνικό Ινστιτούτο και Μουσείο Σικόρσκι στο Λονδίνο.
Τον Ιούνιο του 2021, η προτομή του Στρατηγού Άντερς, την οποία σχεδίασε ο Άντζεϊ Πιτίνσκι, παρουσιάστηκε επίσημα στο Εθνικό Μουσείο Στρατού του Λονδίνου.[26]
Προσωπική ζωή
ΕπεξεργασίαΟ Άντερς παντρεύτηκε δύο φορές. Είχε δύο παιδιά με την πρώτη του σύζυγο, Ιρένα Μάρια Γιόρνταν-Κρακόφσκα (1894 - 1981) - μια κόρη, την Άννα (1919 - 2006) και έναν γιος, τον Τζορτζ (1927 - 1983).[27]
Το 1948, παντρεύτηκε την ηθοποιό και τραγουδίστρια Ιρένα Γιαροσιέβιτς,[28] πιο γνωστή με το σκηνικό της όνομα Ρενάτα Μπογκντάνσκα (Renata Bogdańska), με την οποία είχε μια κόρη, την Άννα Μάρια (γενν. 1950).
Μετάλλια
Επεξεργασία.jpg)
.jpg)
.jpg)
Ο Άντερς έλαβε πολλά βραβεία και διακοσμήσεις:[29]
Πολωνία
Επεξεργασία
Τάγμα του Λευκού Αετού (απονεμήθηκε μετά θάνατον, στις 11 Νοεμβρίου 1995, από τον Λεχ Βαλέσα)- Τάγμα Στρατιωτικής Αξίας της Πολωνίας
Σταυρός του Διοικητή (2η τάξη)
Σταυρός του Ιππότη (3η τάξη)
Χρυσός Σταυρός (4η τάξη)
Ασημένιος Σταυρός (5η τάξη)
- Τάγμα της Αναγέννησης της Πολωνίας
Σταυρός του Διοικητή (3η τάξη)
Σταυρός του Αξιωματούχου (4η τάξη)
Σταυρός της Ανεξαρτησίας
Σταυρός της Ανδρείας (τέσσερις φορές: Πολωνο-Σοβιετικός Πόλεμος (3) & Εισβολή στην Πολωνία )
Χρυσός Σταυρός της Αξίας με Ξίφη (τέσσερις φορές)
Στρατιωτικό Μετάλλιο για τον Πόλεμο 1939-1945 (τέσσερις φορές)
Αναμνηστικό Μετάλλιο για τον Πόλεμο 1918-1921
Μετάλλιο της 10ης επετείου της Ανεξαρτησίας- Μετάλλιο της 3ης Μαΐου
- Μετάλλιο για Μακρά Υπηρεσία
Ασημένιο (20 ετών)
Χάλκινο (10 χρόνια)
Σταυρός του Πολωνικού Εσωτερικού Στρατού
Αναμνηστικός Σταυρός του Μόντε Κασίνο- Διακόσμηση Τραύματος (οκτώ φορές)
_4r_BAR.PNG){kind=small}
Ξένα
Επεξεργασία
Διοικητής του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής
Γαλλικός Πολεμικός Σταυρός
Συμμαχικό Μετάλλιο 1914-1918
- Μεγάλος Σταυρός της Αξίας
Τάγμα του Λέοντος και του Ήλιου (1η τάξη)
._Medal.gif){kind=small}
Τάγμα του Αγίου Γεωργίου (4η τάξη, 1915)
Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου με Ξίφη (4η τάξη, 1915)
Τάξη της Αγίας Άννας με Ξίφη (2η, 3η (1918) και 4η τάξη)
Τάγμα του Αγίου Στανισλάου με Ξίφη (2η και 3η τάξη, 1918)
.png){kind=small}
Επίτιμος Σύντροφος του Τάγματος του Λουτρού
Αστέρι 1939-1945
Αστέρι Ιταλίας
Μετάλλιο Άμυνας
Μετάλλιο Πολέμου 1939-1945
Διοικητής της Λεγεώνας της Αξίας- Τάγμα του Λαφαγιέτ
Διοικητής του Τάγματος του Αγίου Σάββα
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6cr6jg0. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Wladyslaw-Anders. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 encyklopedia
.pwn .pl /haslo /Anders-Wladyslaw;3869228 .html. - ↑ anders
.wsiz .rzeszow .pl /varia .html. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb120905251. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 encyklopedia
.pwn .pl /szukaj /Anders%20W%C5%82adys%C5%82aw .html. - ↑ culture
.pl /pl /tworca /irena-anders. - ↑ www
.gov .pl /web /wlochy /ambasador. - ↑ www
.prezydent .pl /storage /file /core _files /2021 /8 /5 /b36775ab51e306b96b50f49506d624a0 /odznaczeni _orderem _orla _bialego _1992-2005 .pdf. - ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021.
- ↑ 12,0 12,1 Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ 13,0 13,1 Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ Władysław Anders, Polish officer.
- ↑ «Generał Broni Władysław Anders». Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Ζέσουφ (στα Πολωνικά). 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2015.
- ↑ Μπόγκους Σιμάνσκι (28 Οκτωβρίου 2010). «Władysław Anders». Gazeta.pl (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine. (in Polish)
- ↑ Βουαντίσουαφ Άντερς στην Εγκυκλοπαίδεια PWN.
- ↑ Księga Pamiątkowa Arkonii 1879 – 1979 (πολωνικά) – http://www.arkonia.pl/Czytelnia/Ksiegi_pamiatkowe/Ksiega_100lecia.
- ↑ Sarner, Harvey (2006). General Anders and Soldiers of the Polish II Corps. Brunswick Press. σελ. xi. ISBN 1-888521-13-9.
- ↑ Sarner, Harvey (2006). General Anders and Soldiers of the Polish II Corps. Brunswick Press. σελ. xii. ISBN 1-888521-13-9.
- ↑ Anders, Władysław (1949). An Army in Exile. MacMillan & Co. σελίδες 1–12.
- ↑ Sarner, Harvey (2006). General Anders and Soldiers of the Polish II Corps. Brunswick Press. σελ. 10. ISBN 1-888521-13-9.
- ↑ Levy, Mike (2015). «In the steps of the Polish Moses». The Jewish Chronicle. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Ντέιβις, Νόρμαν (2016). Trail of Hope - The Anders Army, an Odyssey Across Three Continents. Ηνωμένο Βασίλειο: Bloomsbury Publishing. ISBN 978-1-4728-1605-4.
- ↑ «Bust of WWII hero General Anders unveiled in historic ceremony at London’s National Army Museum». https://www.thefirstnews.com/article/bust-of-wwii-hero-general-anders-unveiled-in-historic-ceremony-at-londons-national-army-museum-22821. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Irena Maria Anders (Jordan-Krąkowska)».
- ↑ «Irena Anders buried at Monte Cassino». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2021.
- ↑ «Odznaczenia Gen. Broni Władysława Andersa» [Medals of Lt. Gen. Wladyslaw Anders]. Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Ζέσουφ (στα Πολωνικά). 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2015.