Βουκολική ποίηση
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η βουκολική ή ποιμενική ποίηση είναι ποίηση που περιγράφει ή εξυμνεί τη ζωή, τα αισθήματα και τα συναισθήματα των βοσκών. Πρωτοπαρουσιάστηκε την εποχή που ο άνθρωπος ήταν δεμένος περισσότερο με τη γη και ο πολιτισμός του ήταν γεωργικός.
Ως πρώτος βουκολικός ποιητής αναφέρεται ο Δάφνις, γιος του Ερμή και μιας νύμφης. Το βέβαιο είναι πως το πρώτο βουκολικό ποίημα το έγραψε το 600 π.Χ. ο Στησίχορος με τον τίτλο "Δάφνις", αν και πολλοί υποστήριξαν ότι το πρώτο ποίημα του είδους το έγραψε κάποιος βοσκός που λεγόταν Δίομος. Πάντως τα σπουδαιότερα μέρη όπου γράφτηκε βουκολική ποίηση ήταν η Λακωνία, η Σικελία, και η Νότια Ιταλία και ο μεγαλύτερος βουκολικός ποιητής της αρχαιότητας ήταν ο Θεόκριτος με το έργο του '' Ειδύλλια'' ( ελληνιστική περίοδος 323 - 30πΧ) και έπειτα ο Βίων και ο Μόσχος
Τα παλιά χρόνια τα βουκολικά ποιήματα συνδέονταν με τις θρησκευτικές τελετές που γίνονταν για να τιμηθούν η Άρτεμη, ο Διόνυσος ή ο Ορφέας, και τα τραγουδούσαν άνδρες και γυναίκες. Αργότερα αυτά τα ποιήματα συνοδεύαν τους χορούς.
Τα περισσότερα βουκολικά ποιήματα είναι γραμμένα στη δωρική διάλεκτο. Ήταν πολύ απλά για να τα καταλαβαίνει όλος ο κόσμος και λέγονταν «ειδύλλια». Η βουκολική ποίηση καθιερώθηκε επίσημα μεταξύ 3ου και 2ου αιώνα π.Χ. στην Αλεξάνδρεια ως αριστοκρατική, καθώς οι άνθρωποι τότε ένιωθαν την ανάγκη να απομακρύνονται από τις απολαύσεις του πλούτου και να γυρίζουν στη φύση. Από τους Ρωμαίους, άριστος βουκολικός ποιητής αναδείχθηκε ο Βιργίλιος που το μεγάλο του ποίημα Εκλογές ή Βουκολικά θεωρείται αριστούργημα. Περίφημο επίσης είναι το βουκολικό μυθιστόρημα του Λόγγου Κατά Δάφνιν και Χλόην, η Αμίντα του Τορκουάτο Τάσο και άλλα. Στη νεότερη Ελλάδα έξοχος βουκολικός ποιητής είναι ο Κώστας Κρυστάλλης. Τρίτομο μελέτημα για τη βουκολική ποίηση έγραψε ο Κώστας Σταμάτης (1975-1977).