Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών

Άνω βουλή του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών

Η Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών (αγγλικά: United States Senate), είναι η άνω βουλή του διθάλαμου νομοθετικού σώματος των Ηνωμένων Πολιτειών, και μαζί με τη Βουλή των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών αποτελούν το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Γερουσία των ΗΠΑ

U.S. Senate
118ο Κογκρέσο των ΗΠΑ
Σφραγίδα της Γερουσίας
Σημαία της Γερουσίας
Είδος
ΤύποςΆνω Βουλή
Ηγεσία
Πρόεδρος
Κάμαλα Χάρις (Δ)
Από 20 Ιανουαρίου 2021
Αναπληρώτρια Πρόεδρος
Πάτι Μάρεϊ (Δ)
Από 3 Ιανουαρίου 2023
Ηγέτης της Πλειοψηφίας
Τσακ Σούμερ (Δ)
Από 20 Ιανουαρίου 2021
Ηγέτης της Μειοψηφίας
Μιτς ΜακΚόννελ (Ρ)
Από 20 Ιανουαρίου 2021
Επίτιμος Αναπληρωτής Πρόεδρος
Τσακ Γκράσλεϊ (Ρ)
Από 20 Ιανουαρίου 2021
Δομή
Κοινοβουλευτικές
Ομάδες
Πλειοψηφία (51)

     Δημοκρατικό Κόμμα
(51 μέλη)

Μειοψηφία (49):
     Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
(49 μέλη)
Εκλογές
Τελευταία εκλογή
8 Νοεμβρίου 2022
Τόπος συνεδριάσεων
Αίθουσα της Γερουσίας
Καπιτώλιο των ΗΠΑ
Ουάσινγκτον
ΗΠΑ
Ιστοσελίδα
https://www.senate.gov

Η σύνθεση και οι εξουσίες της Γερουσίας καθορίζονται στο Άρθρο 1 του Συντάγματος των ΗΠΑ (το οποίο δεν χρησιμοποιεί τους όρους "άνω" και "κάτω").[1] Κάθε πολιτεία των ΗΠΑ εκπροσωπείται από δύο γερουσιαστές, άσχετα με τον πληθυσμό. Οι γερουσιαστές έχουν κλιμακωτές εξαετείς θητείες. Η αίθουσα της Γερουσίας των ΗΠΑ βρίσκεται στη βόρεια πτέρυγα του Καπιτωλίου, στην Ουάσινγκτον (Περιφέρεια της Κολούμπια), την εθνική πρωτεύουσα. Η Βουλή των Αντιπροσώπων συνέρχεται στη νότια πτέρυγα του ίδιου κτηρίου.

Η Γερουσία είναι και ένα περισσότερο συμβουλευτικό[2] και με περισσότερο κύρος[3] σώμα από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, εξαιτίας των μακρύτερων θητειών της (6 χρόνια, αντί 2 των βουλευτών), του μικρότερου μεγέθους, τις ταυτιζόμενες με τις πολιτείες εκλογικές περιφέρειες, οι οποίες ιστορικά οδήγησαν σε μια περισσότερο κολλεγιακή και λιγότερο κομματική ατμόσφαιρα.[4] Η Γερουσία συχνά περιγράφεται από τους Αμερικανούς ως το "μεγαλύτερο συμβουλευτικό σώμα του κόσμου."[5][6][7][8]

Η Γερουσία έχει πολλές αποκλειστικές εξουσίες που δεν δίδονται στη Βουλή, μεταξύ άλλων τη συναίνεση σε συνθήκες ως προαπαίτηση στην επικύρωση και τη συναίνεση ή την επιβεβαίωση διορισμών των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου, των ομοσπονδιακών δικαστών, άλλων ομοσπονδιακών εκτελεστικών επισήμων, των στρατιωτικών αξιωματούχων, ρυθμιστικούς αξιωματούχους, των πρέσβεων, και ομοσπονδιακών ένστολων αξιωματούχων,[9][10] καθώς και τις δίκες των ομοσπονδιακών επισήμων που παραπέμπονται από τη Βουλή.

Οι σχεδιαστές του συντάγματος δημιούργησαν ένα διθάλαμο Κογκρέσο βασικά ως συμβιβασμό μεταξύ αυτών που αισθάνονταν ότι κάθε πολιτεία, από τη στιγμή που ήταν ανεξάρτητη, θα έπρεπε να αντιπροσωπεύεται ισότιμα, και εκείνων που ένιωθαν ότι το Νομοθετικό Σώμα έπρεπε απευθείας να αντιπροσωπεύει τον Λαό, όπως η Βουλή των Κοινοτήτων στη Βρετανία. Υπήρχε επίσης επιθυμία να υπάρχουν δύο Βουλές οι οποίες θα μπορούσαν να λειτουργούν ως εσωτερικός έλεγχος η μία στην άλλη. Το ένα επρόκειτο να είναι η "Βουλή του Λαού" άμεσα εκλεγόμενη από το λαό, και με βραχείες θητείες που θα υποχρέωναν τους αντιπροσώπους να παραμένουν κοντά στους constituents τους. Η άλλη επρόκειτο να αντιπροσωπεύει τις πολιτείες.

Η Γερουσία των ΗΠΑ δημιουργήθηκε με υπόδειγμα την αρχαία Ρωμαϊκή Γερουσία. Το όνομα στα αγγλικά (Senate) προέρχεται από το senatus, Λατινικά για το συμβούλιο των πρεσβύτερων (από το senex που σημαίνει old man στα Λατινικά).[11]

Το Σύνταγμα ορίζει ότι ουδεμία συνταγματική τροποποίηση μπορεί να δημιουργηθεί για να αποκλείσει μια πολιτεία από το ίσο δικαίωμα ψήφου της στη Γερουσία χωρίς τη συναίνεση της πολιτείας αυτής. Η Περιφέρεια της Κολούμπια και όλα τα άλλα εδάφη (συμπεριλαμβανομένων των εδαφών, προτεκτοράτων, κλπ.) δεν δικαιούνται αντιπροσώπευση σε κανένα σώμα του Κογκρέσου.[12] Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν 50 πολιτείες από το 1959, έτσι η Γερουσία έχει 100 γερουσιαστές από το 1959.

Η ανισότητα μεταξύ των περισσότερο και λιγότερο κατοικημένων πολιτειών έχει αυξηθεί από τον Μεγάλο Συμβιβασμό, ο οποίος εξασφάλισε σε κάθε πολιτεία δύο μέλη στη Γερουσία και τουλάχιστον ένα μέλος στη βουλή των Αντιπροσώπων, και τουλάχιστον τρεις προεδρικούς εκλέκτορες, ανεξαρτήτως του πληθυσμού. Το 1787, η Βιρτζίνια είχε περίπου 10 φορές τον πληθυσμό του Ρόουντ Άϊλαντ, ενώ η σημερινή Καλιφόρνια έχει περίπου 70 φορές τον πληθυσμό του Ουαϊόμινγκ με βάση τις απογραφές του 1970 και 2000.

Πριν την ψήφιση της Δέκατης Έβδομης Τροποποίησης, οι γερουσιαστές εκλέγονταν από τα διακριτά πολιτειακά νομοθετικά σώματα.[13] Παρόλα αυτά, τα προβλήματα με επαναλαμβανόμενες κενές έδρες εξαιτίας της ανικανότητας ενός νομοθετικού σώματος να εκλέξει γερουσιαστές, εσωπολιτειακές πολιτικές διαμάχες, και ακόμη και η δωροδοκία και ο εκφοβισμός βαθμιαία οδήγησαν σε ένα αναπτυσσόμενο κίνημα για να τροποποιηθεί το Σύνταγμα ώστε να επιτραπεί η άμεση εκλογή γερουσιαστών.[14]

Προσόντα-Προϋποθέσεις

Επεξεργασία

Το Άρθρο I, Τμήμα 3 του Συντάγματος ορίζει τρεις προϋποθέσεις για τους γερουσιαστές: 1) κάθε γερουσιαστής πρέπει να είναι τουλάχιστον 30 ετών, 2) πρέπει να έχει υπάρξει πολίτης των ΗΠΑ για τουλάχιστον τα προηγούμενα εννέα έτη, και 3) πρέπει να είναι (την εποχή των εκλογών) κάτοικος της πολιτείας που θέλει να εκπροσωπήσει. Οι προϋποθέσεις της ηλικίας και της ιθαγένειας για τους γερουσιαστές είναι πιο αυστηρές από τις αντίστοιχες για τους αντιπροσώπους.

Η Γερουσία (όχι ο δικαστικός κλάδος) είναι ο μοναδικός κριτής των προϋποθέσεων ενός γερουσιαστή. Κατά τα πρώτα χρόνια, όμως, η Γερουσία δεν εξέταζε στενά τα προσόντα των μελών.

Τρέχουσα σύνθεση και εκλογικά αποτελέσματα

Επεξεργασία
 
Κομματικός καταμερισμός για το 117ο Κογκρέσο ανά πολιτεία
  Δημοκρατικός Γερουσιαστής
  Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής

Τρέχοντα δεδομένα κομμάτων

Επεξεργασία

Ο κομματικός καταμερισμός της Γερουσίας κατά τη διάρκεια του 118ου Κογκρέσου (από τις 3 Ιανουαρίου 2023):

Κομματική τοποθέτηση Μέλη Σημειώσεις
  Ρεπουμπλικανικό Κόμμα 49
  Δημοκρατικό Κόμμα 48
  Ανεξάρτητοι 3 Και οι τρείς συμμετέχουν στην Δημοκρατική διοίκηση.
Σύνολο 100

Δείτε ακόμα

Επεξεργασία

Αναφορές

Επεξεργασία
  1. «Constitution of the United States». Senate.gov. 26 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2010. 
  2. http://www.jstor.org/pss/796343
  3. http://www.jstor.org/pss/439894
  4. «Agreeing to Disagree: Agenda Content and Senate Partisanship, 198». Ingentaconnect.com. 16 Ιουνίου 2006. doi:10.3162/036298008784311000. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2010. 
  5. «The World's Greatest Deliberative Body». Time. July 5, 1993. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-08-11. https://web.archive.org/web/20090811051312/http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,978823,00.html. Ανακτήθηκε στις 2010-10-29. 
  6. http://www.jstor.org/pss/193457
  7. «World's greatest deliberative body watch». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2021-02-04. https://web.archive.org/web/20210204235408/http://voices.washingtonpost.com/ezra-klein/2009/11/worlds_greatest_deliberative_b.html. Ανακτήθηκε στις 2010-10-29. 
  8. «Senate reform: Lazing on a Senate afternoon». The Economist. http://www.economist.com/blogs/democracyinamerica/2010/08/senate_reform. Ανακτήθηκε στις 2010-10-04. 
  9. «Constitution of the United States». Senate.gov. 26 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2010. 
  10. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 3 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2010. 
  11. «Merriam-Webster's Online Dictionary: senate». Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2008. 
  12. The District of Columbia elects two shadow senators, but they are officials of the D.C. city government and not members of the U.S. Senate.
  13. Άρθρο I, Τμήμα 3: "Η Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών θα αποτελείται από δύο γερουσιαστές από κάθε πολιτεία, chosen by the legislature thereof, for six years; and each senator shall have one vote."
  14. «U.S. Senate: Art & History Home > Origins & Development > Institutional Development > Direct Election of Senators». Senate.gov. 26 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2010. 

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία