Γεωργία Σάνδη
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η Αμαντίν Ωρόρ Λυσίλ Ντυπέν (γαλλ. Amandine Aurore Lucile Dupin), αργότερα Βαρόνη Ντυντεβάν (Dudevant) (1 Ιουλίου 1804 – 8 Ιουνίου 1876) ήταν Γαλλίδα μυθιστοριογράφος και πρώιμη φεμινίστρια (προ της επινόησης του όρου)[ασαφές] που συνέγραφε με το συγγραφικό ψευδώνυμο Γεωργία Σάνδη (George Sand).
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Γεννημένη στο Παρίσι από τον Μωρίς Ντυπέν, πατέρα αριστοκρατικής γενιάς, και τη Σοφί Βικτουάρ Ντελαμπόρντ, μητέρα κοινής καταγωγής, η Σάνδη ανατράφηκε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής της ηλικίας από τη γιαγιά της Μαρί Ωρόρ ντε Σαξ στο πατρικό της κτήμα, στο Νοάν, στη γαλλική περιοχή του Μπερρύ, μια τοπογραφία που αργότερα χρησιμοποιήθηκε σε πολλά μυθιστορήματά της. Η γιαγιά της ήταν νόθα κόρη του Μαυρικίου της Σαξονίας, στρατάρχη της Γαλλίας και νόθου γιου του Αυγούστου Β΄ της Πολωνίας, Ελέκτωρα της Σαξονίας.
Το 1822 παντρεύτηκε τον Βαρόνο Κασιμίρ Ντυντεβάν και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Μωρίς (γεν. 1823) και τη Σολάνζ (γεν. 1828). Το 1835 εγκατέλειψε τον σύζυγό της, παίρνοντας μαζί της τα παιδιά.
Το πρώτο της μυθιστόρημα, "Rose et Blanche" (1831) γράφτηκε σε συνεργασία με τον Ζυλ Σαντώ, από τον οποίο πήρε και το ψευδώνυμό της, Σάνδη (Sand).
Αφού άφησε τον άντρα της η Σάνδη έκανε όλο και λιγότερο κρυφή την προτίμησή της στα αντρικά ρούχα σε σχέση με τα γυναικεία, αν και συνέχισε να ντύνεται γυναικεία σε κοινωνικές περιπτώσεις. Αυτή η αντρική "μεταμφίεση" έδωσε τη δυνατότητα στη Σάνδη να κυκλοφορεί περισσότερο ελεύθερα στο Παρίσι και της έδωσε αυξανόμενη πρόσβαση σε μέρη όπου θα την είχαν αρνηθεί σε μια γυναίκα της κοινωνικής της θέσης. Αυτή ήταν μια αποκλίνουσα πρακτική για τον 19ο αιώνα, όταν οι κοινωνικοί κώδικες – ιδιαίτερα της ανώτερης τάξης – είχαν υψηλή σημασία. Ως συνέπεια η Σάνδη έχασε πολλά από τα προνόμια της ως Βαρόνη. Κατά ειρωνικό τρόπο, μέρος των ηθών της εποχής αυτής επέτρεπε σε γυναίκες των υψηλότερων τάξεων να ζουν σωματικά χωρισμένες από τους συζύγους τους χωρίς να κακοχαρακτηρίζονται, αν δεν επεδείκνυαν κάποια προσβλητική και ασυνήθιστη συμπεριφορά προς τον έξω κόσμο.
Συνδέθηκε ερωτικά με τον Γάλλο ρομαντικό ποιητή Αλφρέ ντε Μυσσέ (από το καλοκαίρι του 1833 μέχρι τον Μάρτιο του 1834), τον Φραντς Λιστ και τον Φρεντερίκ Σοπέν τον οποίο είχε γνωρίσει στο Παρίσι το 1831 στο σπίτι του Λιστ.
Στη Μαγιόρκα μπορεί κανείς ακόμα να επισκεφτεί το (τότε εγκαταλειμμένο) Καρθουσιανό μοναστήρι του Valldemossa, όπου πέρασε τον χειμώνα του 1838-39 μαζί με τον Σοπέν και τα παιδιά της.[1] Το ταξίδι αυτό στη Μαγιόρκα περιγράφηκε στο βιβλίο της Un hiver à Majorque ("Ένας χειμώνας στη Μαγιόρκα"), που εκδόθηκε το 1855.
Άφησε τον Σοπέν 2 χρόνια πριν αυτός πεθάνει από φυματίωση.
Στα επιτυχημένα της μυθιστορήματα συμπεριλαμβάνονται τα "Indiana" (1832― ελλην. μετάφρ. Δ. Ζορμπαλάς, εκδ. Χατζηνικολή"), "Lélia" (1833), "Mauprat" (1837), "Le Compagnon du Tour de France" (1840), "Consuelo" (1842–1843), και "Le Meunier d'Angibault" (1845).
Εμπνευσμένη από τις παιδικές της εμπειρίες στην ύπαιθρο έγραψε τα αγροτικά μυθιστορήματα "La Mare du Diable" (1846), "François le Champi" (1847–1848), "La Petite Fadette" (1849), και "Les Beaux Messieurs Bois-Dore".
Στα επιπλέον θεατρικά και αυτοβιογραφικά της έργα συμπεριλαμβάνονται τα "Histoire de ma vie" (1855), Αυτή και αυτός (1859) που αναφέρεται στη θυελλώδη σχέση της με τον Αλφρέ ντε Μυσέ, "Journal Intime" (μετά θάνατον, 1926), και "Correspondance".
Επιπροσθέτως, η Σάνδη συνέγραψε λογοτεχνικές κριτικές και πολιτικά κείμενα.
Η Γεωργία Σάνδη πέθανε στο Νοάν, κοντά στο Σατωρού, στο διαμέρισμά της στο Ιντρ στις 8 Ιουνίου 1876, σε ηλικία 72 ετών και θάφτηκε σε ιδιωτικό κοιμητήριο πίσω από το παρεκκλήσι στο Νοάν-Βικ. Το 2004, προτάθηκαν σχέδια για τη μεταφορά των λειψάνων της στο Πάνθεον στο Παρίσι.
Ο Βικτόρ Ουγκώ θα προσφωνήσει στις 8 Ιουνίου 1876 "Κλαίω μια νεκρή, χαιρετώ μια αθάνατη!"
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb119236010. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 Francis Storr: «Sand, George» (Αγγλικά)
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Zinaida Vengerova: «Занд, Жорж» (Ρωσικά)
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. The Great Russian Encyclopedia. Μόσχα. 1962.
- ↑ www
.timelines .ws /countries /FRANCE _D .HTML. - ↑ Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- ↑ WeChangEd. www
.wechanged .ugent .be /wechanged-database /. - ↑ Virginia Blain, Isobel Grundy, Patricia Clements: «The Feminist Companion to Literature in English» (Αγγλικά) 1990. σελ. 943.
- ↑ www
.infoplease .com /biography /s-bios .html. - ↑ news
.bbc .co .uk /1 /hi /entertainment /7348185 .stm. - ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /16145. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ 15,0 15,1 Q269481. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2022.
- ↑ Pavel Stepanovich Savelyev: «Дюдеван» (Ρωσικά)
- ↑ personnage/Aurore_Dupin_baronne_Dudevant_dite_George_Sand/143001.
- ↑ www
.georgesand .culture .fr /fr /ent /en _th _felicien _malefille .htm. - ↑ www
.georgesand .culture .fr /fr /ent /en _am _victor _borie .htm. - ↑ www
.georgesand .culture .fr /fr /ent /en _am _alexandre _manceau .htm.