Γεώργιος Καραθανάσης
Ο Γεώργιος Καραθανάσης ήταν λήσταρχος από την Αράχοβα.
| Γεώργιος Καραθανάσης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Γεώργιος Καραθανάσης (Ελληνικά) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
Έλαβε αμνηστία το 1923 αφού σκότωσε τρεις συντρόφους του. Δέκα χρόνια αργότερα συμμετείχε στην απόπειρα δολοφονίας κατά του Ελευθέριου Βενιζέλου τον Ιούνιο του 1933.
Βιογραφικό Επεξεργασία
Ο Γεώργιος Καραθανάσης πριν γίνει ληστής εργαζόταν σε ένα μαγαζί στην Αμφίκλεια αλλά ήρθε σε ρήξη με το αφεντικό του και αποφάσισε να γυρίσει στην Αράχοβα. Μια μέρα συνάντησε κατά τύχη το αφεντικό του στο δρόμο που άρχισε να τον κοροϊδεύει και ο Καραθανάσης τον πυροβόλησε και τον σκότωσε. Για να γλυτώσει τη σύλληψη κατέφυγε στο βουνό αλλά ένας συμπατριώτης του βρήκε το κρησφύγετο του και τον κατέδωσε στις αρχές. Ο Καραθανάσης όμως κατάφερε να ξεφύγει και αργότερα δολοφόνησε αυτόν που τον είχε καταδώσει. Συμμετείχε στη συμμορία του Μπαλούρδου που δρούσε στην περιοχή του Παρνασσού. Μετά τη σύλληψη και το θάνατο του Μπαλούρδου στις φυλακές, την αρχηγία της συμμορίας ανέλαβε ο Καραθανάσης μαζί με τον Αργυροκαστρίτη. Ο Καραθανάσης έδρασε με τη συμμορία του στην περιοχή της Λιβαδειάς περίπου έξι χρόνια.[1]
Προς το τέλος της Μικρασιατικής Καταστροφής ο Καραθανάσης είχε αρχίσει να εμφανίζει σημάδια κόπωσης. Είχε σταματήσει τις ληστείες στην περιοχή και είχε υποσχεθεί στους χωρικούς ότι θα τους έπαιρνε υπό την προστασία του οι σύντροφοί του όμως συνέχισαν τη δράση τους. Τρεις από τους συντρόφους του ο Παπαϊωάννου, ο Κηρύκος και ο Φαρμάκης απήγαγαν τον έμπορο Σταύρου, στην Αράχωβα και ζητούσαν λύτρα από την οικογένειά του 100.000 δραχμές.[2]
Λίγο καιρό πριν την απαγωγή είχε τροποποιηθεί ο νόμος ΤΟΔ’ περί της ληστείας του 1871 και πλέον όριζε ότι απαλλασσόταν «πάσης ποινής, […] ο ληστής όστις ήθελε συλλάβη και προσαγάγη ή φονεύση αρχιληστήν μετά της συμμορίας του ή δύο τουλάχιστον ληστάς επικηρυχθέντας κατά την τελευταίαν δεκαετίαν, επ’ αμοιβή διά την σύλληψιν ή τον φόνον εκάστου δραχμών 4.000 και άνω, εάν εντός 10 ημερών από την προσαγωγήν ή τον φόνον του τελευταίου συμμορίτου ήθελε προσέλθη εις τινα των Αρχών του Κράτους».[3] Ο Παπαϊωάννου, ο Κηρύκος και ο Φαρμάκης είχαν επικηρυχθεί με 60.000 δρχ., 30.000 δρχ. και 20.000 δρχ. αντίστοιχα. Ο Καραθανάσης αφού έμαθε που κρύβονταν τους σκότωσε και τους τρεις (στις 20 Ιουνίου 1923), τους έκοψε τα κεφάλια και τα έστειλε στην αστυνομία στην Αράχοβα και έλαβε αμνηστία. Στις εφημερίδες της εποχής δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες του με τον ειρηνοδίκη Αράχοβας και τον μοίραρχο και διευθυντή της αστυνομίας της Λιβαδειάς καθώς φωτογραφία με τα κομμένα κεφάλαια των συντρόφων του.[4]
Ο Γεώργιος Καραθανάσης ενεπλάκη στην απόπειρα δολοφονίας του Βενιζέλου το 1933. Ειδικότερα το βράδυ της 6ης Ιουνίου 1933, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και η σύζυγός του ενώ επέστρεφαν στην Αθήνα από την Κηφισιά με το αυτοκίνητό τους, δέχτηκαν δολοφονική επίθεση κατά την οποία έχασε τη ζωή του ένας σωματοφύλακας του Βενιζέλου. Οι έρευνες που διεξήχθησαν τις επόμενες ημέρες οδήγησαν στη σύλληψη του διοικητή της Γενικής Ασφαλείας Ι. Πολυχρονόπουλου και άλλων αστυνομικών ενώ υπήρχαν και επαρκείς ενδείξεις για ανάμειξη στην απόπειρα του Καραθανάση, ο οποίος όμως κατάφερε να διαφύγει. Τελικά συνελήφθη στις 24 Οκτωβρίου 1934 από απόστρατους αξιωματικούς και μέλη της προσωπικής ασφάλειας του Βενιζέλου γεγονός που οδήγησε στην παραίτηση του υπουργού Εσωτερικών Γιαννόπουλου. Η δίκη για την απόπειρα δεν ολοκληρώθηκε ποτέ καθώς αναβλήθηκε επ’ αόριστον μετά το κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935.[5]
Ο Γεώργιος Καραθανάσης είχε συλληφθεί ως όμηρος από τις υποχωρούσες δυνάμεις του Ε.Λ.Α.Σ. και εκτελέστηκε (κατάγματα κεφαλής, προσώπου και σιαγώνος) με ακόμη 10 ομήρους, την 9η Ιανουαρίου 1945 στην Αγία Μαρίνα Στυλίδας από μέλη της Ο.Π.Λ.Α/ ΕΛΑΣ. [6]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Οι Λήσταρχοι –Τα παλληκάρια τα καλά σύντροφοι τα σκοτώνουν, Βασ. Τζανακάρης, σελ. 162 -163
- ↑ Οι Λήσταρχοι –Τα παλληκάρια τα καλά σύντροφοι τα σκοτώνουν, Βασ. Τζανακάρης, σελ. 164
- ↑ Οι Λήσταρχοι –Τα παλληκάρια τα καλά σύντροφοι τα σκοτώνουν, Βασ. Τζανακάρης, σελ. 161
- ↑ Οι Λήσταρχοι –Τα παλληκάρια τα καλά σύντροφοι τα σκοτώνουν, Βασ. Τζανακάρης, σελ. 164-165
- ↑ Ιστορία του ελληνικού έθνους, τομ. ΙΕ, σελ. 323-324
- ↑ Οι Λήσταρχοι –Τα παλληκάρια τα καλά σύντροφοι τα σκοτώνουν, Βασ. Τζανακάρης, σελ. 56
Πηγές Επεξεργασία
- Βασίλης Ι. Τζανακάρης (2016). Οι λήσταρχοι - Τα παλληκάρια τα καλά σύντροφοι τα σκοτώνουν. Εκδόσεις Μεταίχμιο. σελ. 720. ISBN 978-618-03-0183-0.
- Ιστορία του ελληνικού έθνους, τομ. ΙΕ, σελ. 323-324