Γεώργιος Ματθαιόπουλος

Έλληνας χημικός και καθηγητής πανεπιστημίου

Ο Γεώργιος Ματθαιόπουλος (1873-1958) ήταν Έλληνας καθηγητής του πανεπιστημίου του 19ου αιώνα. Θεωρείται ο «πατέρας» του χημικού επαγγέλματος στην Ελλάδα.[1]

Γεώργιος Ματθαιόπουλος
Γέννηση1873
Πειραιάς
Θάνατος9  Μαΐου 1958
Πειραιάς
ΥπηκοότηταΕλλάδα
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πανεπιστήμιο Ζυρίχης
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςοργανική χημεία
Αξίωμακοσμήτορας (1928, 1929)
Ιδιότηταδιδάσκων πανεπιστημίου και χημικός

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Γεννήθηκε το 1873 στον Πειραιά και καταγόταν από το χωριό Δάρα Αρκαδίας. Είχε δύο αδέρφια. Τον Ματθαίο Ματθαιόπουλο, αντιπλοίαρχο και Αρχηγό Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (16 Σεπτεμβρίου 1912 - 7 Απριλίου 1914) και τον Δημήτριο Ματθαιόπουλο, υποστράτηγο. Ο τρίτος του αδερφός Σωτήρης ασχολήθηκε με την κονσερβοποιία.[2] Ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση στον Πειραιά και στη συνέχεια φοίτησε στο Φυσικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας από το οποίο αποφοίτησε το 1888. Συνέχισε τις σπουδές του παρακολουθώντας μαθήματα Χημείας στο Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο της Ζυρίχης. Πήρε πτυχίο χημικού μηχανικού το 1895 και αναγορεύτηκε διδάκτωρ Χημείας του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης το 1896 και γύρισε στην Ελλάδα το 1899.[2]

Ήταν Επιμελητής στο Παθολογικό ανατομείο του Πανεπιστημίου από το 1899. Ορίστηκε υφηγητής Γενικής Χημείας το 1905 και το 1912 έγινε καθηγητής της Οργανικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας ενώ ήταν μέλος του Οικονομικού Συμβουλίου του Πανεπιστημίου και Πρόεδρος του το 1931. Το ακαδημαϊκό έτος 1919-1920 διετέλεσε κοσμήτορας της Σχολής Θετικών Επιστημών[3] ενώ το ακαδημαϊκό έτος 1928-29 εξελέγη πρύτανης.[4] Την περίοδο της πρυτανείας του θεμελίωσε τα νέα ιατρικά εργαστήρια του Πανεπιστημίου, και εκσυγχρόνισε τις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου.[5] Ήταν τακτικό μέλος του Ιατροσυμβούλιου (1913) και του Ανώτερου Υγειονομικού Συμβουλίου (1914-17) ενώ παράλληλα υπήρξε πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Χημικών και της Φυσιοδιφικής Εταιρείας.[6] Κατά τη διάρκεια των εργαστηριακών μαθημάτων του, δίδασκε επίσης οινοποιία, ελαιουργία, σαπωνοποιία, βυρσοδεψία κ.ά.[7]

Ήταν ο πρώτος που δημιούργησε εργοστάσιο παρασκευής διθειάνθρακα στην Ελλάδα, αν και λόγω της ανεπαρκούς κρατικής υποστήριξης το εγχείρημα του δεν κράτησε πολύ. Η επόμενη επιχειρηματική του κίνηση είχε να κάνει με την παρασκευή αμυλοσυρόπιου, όπου και πάλι υπήρξε πρωτεργάτης στην Ελλάδα. Η υψηλή όμως φορολογία από το κράτος τον οδήγησε στην εγκατάλειψη και αυτού του εγχειρήματος. Το τρίτο και τελευταίο σχέδιο του δεν ευδοκίμησε και πάλι εξ' αιτίας της φορολόγησης. Αυτή τη φορά το σχέδιο του αφορούσε τον ηλεκτροφωτισμό του Αγρινίου με ασετυλίνη.[8]

Δημοσίευσε πολλές μελέτες σχετικά με τα ελληνικά τρόφιμα. Εισήγαγε και οργάνωσε το θεσμό της χημείας τροφίμων στα τελωνεία και έγραψε την Επιτομή της οργανικής χημείας, Ελληνική χημική Ονοματολογία των Οργανικών ενώσεων.[9] Διετέλεσε μέλος της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος από το 1907.[10]

Απεβίωσε στον Πειραιά[11] στις 9 Μαΐου 1958.[12]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Κανδήλης, Ιω. Δ. (1976). «Ο Καθηγητής Γεώργιος Θ. Ματθαιόπουλος». Οι Θεμελιωταί των Φυσικών Επιστημών στη Νεώτερη Ελλάδα και η εποχή τους (PDF). Αθήνα: χ.ε. σελ. 35. 
  2. 2,0 2,1 Κανδήλης, ό.π., σελ. 38
  3. «Κοσμητεία Σχολής Θετικών Επιστημών - ΕΚΠΑ - Διατελέσαντες Κοσμήτορες». deansos.uoa.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2016. 
  4. «Πρυτάνεις Πανεπιστημίου Αθηνών». Επετηρίδα Πανεπιστημιακών Ετών 2012-2013 (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών): σελ. 27. 2015. https://www.uoa.gr/fileadmin/user_upload/PDF-files/organa/Epethrida_2014.pdf. Ανακτήθηκε στις 16-09-2016. 
  5. Κανδήλης, ό.π., σελ. 44
  6. Κανδήλης ό.π., σελ. 41-42
  7. Κανδήλης, ό.π., σελ. 44
  8. Κανδήλης, ό.π., σελ. 38-39
  9. Κανδήλης, ό.π., σελ. 42
  10. «ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ | Η Μεγάλη Στοά της Ελλάδος». www.grandlodge.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2016. 
  11. «Πανδέκτης: Ματθαιόπουλος Γεώργιος». pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2016. 
  12. Κανδήλης, ό.π., σελ. 49

Πηγές Επεξεργασία