Γεώργιος Ομπρένοβιτς
Ο Γεώργιος (σερβικά Ђорђе, 1889[1] – 9 Οκτωβρίου 1925[2]) από τον Οίκο των Ομπρένοβιτς ήταν ετεροθαλής αδελφός του Αλεξάνδρου Α΄ της Σερβίας. Μικρός εκαλείτο Ομπρέν Χρίστιτς, μετά ως Γεώργιος Ομπρένοβιτς διεκδίκησε το θρόνο της Σερβίας.
| Γεώργιος Ομπρένοβιτς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Μάρτιος 1890 Βελιγράδι |
| Θάνατος | 9 Οκτωβρίου 1925 Ουγγαρία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Σερβία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Σερβικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Μίλαν Α' Ομπρένοβιτς και Artemiza Hristić |
| Αδέλφια | Αλέξανδρος Α' της Σερβίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν ο νόθος γιος τού Μίλαν Γ΄ πρίγκιπα, μετά βασιλιά της Σερβίας από την ερωμένη του Αρτεμισία Ιωαννίδη (σύζυγο τού Μίλαν Χρίστιτς) Ελληνίδα της Κωνσταντινούπολης.
Γεννήθηκε στο Βελιγράδι ως Χρίστιτς[3]. Ο Μίλαν Γ΄ τον αναγνώρισε ως δικό του γιο και τον ονόμασε Ομπρέν, για να υπογραμμίσει τη συγγένεια με τον Οίκο του[4]. Ο σύζυγος της Αρτεμισίας, ο Μίλαν, ήταν ιδιαίτερος γραμματέας τού Μίλαν Γ΄ και γιος τού Φιλίππου Χρίστιτς πρωθυπουργού της Σερβίας.
Η αθέμιτη σχέση του βασιλιά και το ότι η Αρτεμισία ζούσε στο παλάτι, προκάλεσε μεγάλο σκάνδαλο. Η σύζυγος του βασιλιά Ναταλία Κέσκο, πήρε τον γιο της Αλέξανδρο διάδοχο της Σερβίας και έφυγε στο Βήσμπαντεν της Γερμανίας. Ο Μίλαν Χρίστιτς είχε σταλεί στο εξωτερικό ως ακόλουθος της Σερβίας, με τον όρο η Αρτεμισία να έμενε στο Βελιγράδι. Επρόκειτο να τοποθετηθεί στο Βερολίνο, ωστόσο η Αυλή εκείδεν τον αποδέχθηκε και γι' αυτό διορίστηκε τελικά στη Ρώμη[5]. Ο Μίλαν Γ΄ είχε δώσει έγγραφη υπόσχεση γάμου στην Αρτεμισία, αλλά σε αυτό εναντιώθηκε ο μητροπολίτης Βελιγραδίου[6].
Τελικά ο καθένας από τους γονείς του Γεωργίου εξασφάλισαν διαζύγια. Ο Μίλαν Γ΄ χώρισε το 1889 και παραιτήθηκε του θρόνου, θυμώνοντας την Αρτεμισία. Ο Μίλαν Γ΄ ζητούσε όλο και περισσότερα χρήματα από την Αρτεμισία, ώσπου αυτή κουράστηκε, πήρε τον γιο τους και μετέβη στην Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας της είχε αξιοσημείωτη περιουσία: ξεκίνησε από αρχιτέκτονας κτηρίων και κήπων του σουλτάνου και μετά έγινε τραπεζίτης[3]. Τότε ο Μίλαν Γ΄ απέσυρε την υπόσχεση γάμου που είχε κάνει στην Αρτεμισία, ζήτησε χρήματα από την Κυβέρνηση της Σερβίας[3] και τελικά συμφιλιώθηκε με τη Ναταλία το 1893. Απεβίωσε το 1901 στη Βιέννη[7].
Διεκδικητής βασιλιάς της Σερβίας Επεξεργασία
Ο Γεώργιος μεγάλωσε σε ένα προνομιούχο περιβάλλον στην Κωνσταντινούπολη[3]. Ο Αλέξανδρος είχε φερθεί τόσο άσχημα στον πατέρα του, που φίλοι τού Μϊλαν Γ΄, τρομοκρατημένοι από τη συμπεριφορά τού νέου βασιλιά, έβλεπαν τον Γεώργιο ως πιθανό βασιλιά. Μάλιστα ο Ευγένιος Ζίτσυ κόμης από την Ουγγαρία, ανέλαβε την προστασία τού Γεωργίου σαν πατέρας του και προσπάθησε να τον εγγράψει στη στρατιωτική Ακαδημία της Μ. Θηρεσίας[3], αλλά ο Φραγκίσκος Ιωσήφ Α΄ της Αυστρίας, που δεν επιθυμούσε να δει τον Γεώργιο ως βασιλιά, απέρριψε το αίτημα[8]. Ο Αλέξανδρος, αν και δεν είχε τέκνα, δεν έβλεπε τον Γεώργιο ως διάδοχο, αλλά τη 2η εξαδέλφη του Ναταλία Κωνσταντίνοβιτς, κόρη τού Αλεξάνδρου (γιου της Άνκας Ομπρένοβιτς) και σύζυγο τού Μίρκο πρίγκιπα τού Μαυροβουνίου.
Το 1903 ο Αλέξανδρος και η σύζυγός του δολοφονήθηκαν βάναυσα από πραξικοπηματίες, που έφεραν στο θρόνο τον Πέτρο Α΄ των Καραγεώργεβιτς. Ο Οίκος του νέου βασιλιά ήταν σε διαμάχη με τους Ομπρένβιτς για τον θρόνο της Σερβίας. Τότε ο κόμης Ευγένιος ισχυρίστηκε ότι ο Μίλαν Γ΄ είχε υποθετικά υιοθετήσει τον Γεώργιο, πράγμα που τον νομιμοποίησε ως γιο του. Έτσι ο Γεώργιος, ως διάδοχος του Αλεξάνδρου, διεκδίκησε τον θρόνο[8] και οι υποστηρικτές του δημοσίευαν προκηρύξεις και ανταγωνιζόταν τους υποστηρικτές του Πέτρου Α΄[9]. Αν και διαδόθηκε ότι θα ερχόταν στη Σερβία με τη μητέρα του[10], ωστόσο δεν έβγαιναν έξω από το σπίτι τους στην Κωνσταντινούπολη, σύμφωνα και με συμβουλή του σουλτάνου ότι υπάρχει φόβος να δολοφονηθούν[11].
Το 1906 έκανε μία προσπάθεια να λάβει τον θρόνο, αλλά χωρίς επιτυχία[12]. Αργότερα σπούδαζε στο Κλαούζενμπουρκ της Ουγγαρίας, όταν σε ένα καφέ διαπληκτίστηκε με έναν φοιτητή και έβγαλαν μαχαίρια. Σώθηκε από τη συμπλοκή, αλλά με τραύματα στο κεφάλι, τους ώμους και το στήθος[13]. Το ίδιο έτος απεβίωσε ο κόμης Ευγένιος και τού άφησε λίγα χρήματα[14]. Τα δικά του τα είχε ξοδέψει για να υποστηρίξει τη διεκδίκησή του· ο βασιλιάς πατέρας του δεν τού είχε αφήσει κάτι[3]. Ευτυχώς είχε την περιουσία τού πάππου του στην Κωνσταντινούπολη.
Οικογένεια Επεξεργασία
Αναφέρθηκε σε έντυπο ότι γιος του ήταν ο:
- Στέφανος, του οποίου ο γιος:
- Πάντα/Πάνκα Ομπρένοβιτς ήταν πρόεδρος του Ιδρύματος Ομπρένοβιτς. Απεβίωσε το 2002 στο Παρίσι.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Allström, Carl Magnus (1904). Dictionary of royal lineage of Europe and other countries. Volume 2.
- ↑ «Last Obronovitch Dies», New York Times, 11 Οκτωβρίου 1925
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 «Marquise de Fontenoy», Chicago Daily Tribune: 10, 18 April 1908
- ↑ «Ex-King Milan», The Evening Post LV (6): 5, 8 January 1898
- ↑ «Servia is a hotbed of wicked plots», The Dupuyer Acantha: 18, 21 September 1899
- ↑ «Milan's new intrigue», The Evening Telegram: 3, 10 January 1898
- ↑ Almanach de Gotha (159th έκδοση). Justus Perthes. 1922. σελ. 100.
- ↑ 8,0 8,1 «Letter of Marquise de Fontenoy», Chicago Daily Tribune: 6, 20 October 1903
- ↑ «Peter Accepts», The Chenango Semi-Weekly Telegraph: 4, 17 June 1903
- ↑ «The Porte Notified», The Deseret News: 1, 16 June 1903
- ↑ «Fears attempt to kill young Milan», Easton Free Press: 1, 17 June 1903
- ↑ Almanach de Gotha. 1 (186th έκδοση). Almanach de Gotha. 2003. σελ. 349.
- ↑ «King's son is wounded in duel with student», The Washington Times: 4, 19 June 1906
- ↑ «Count Eugene Zichy», New York Times, 27 December 1906