Γεώργιος Πωπ
Ο Γεώργιος Πωπ (1872[1] – 1946) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, πολιτικός και νομικός. Έχει συνδέσει το όνομά του με την εφημερίδα Αθήναι, μια από τις σημαντικότερες εφημερίδες των αρχών του 20ου αιώνα, της οποίας υπήρξε ιδρυτής, εκδότης και διευθυντής της από το 1902 ως το 1924.
Γεώργιος Πωπ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1872 |
Θάνατος | 1946 |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός |
Οικογένεια | |
Γονείς | Κωνσταντίνος Πωπ |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας Υπουργός Παιδείας της Ελλάδας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Νέων Ψαρών) |
Παράλληλα, ασχολήθηκε και με την πολιτική σαν ανεξάρτητος βουλευτής της εκλογικής περιφέρειας των Νέων Ψαρών.[2] Έγινε υπουργός Παιδείας και Εκκλησιαστικών για σύντομο χρονικό διάστημα (περίπου 30 ημέρες) στην κυβέρνηση του Αθανάσιου Ευταξία.
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στη Σάμο και ήταν γιος του λογοτέχνη Κωνσταντίνου Πωπ.[3] Μητέρα του ήταν η Πηνελόπη Μπουρέκα, κόρη ψαριανού πλοιοκτήτη και εξαδέλφη του Κωνσταντίνου Κανάρη. Ο Γεώργιος Πωπ, που καταγόταν από ισχυρή οικογένεια εμπόρων στην Τρανσυλβανία και στη Βιέννη, ήταν εγγονός του Ζηνοβίου Πωπ, τραπεζίτη, επιχειρηματία, εμπόρου και λογίου στη Βιέννη, καθώς και δισέγγονος του Χατζή Κωσταντίνου Πωπ, ιδρυτή του ομώνυμου σημαντικού εμπορικού οίκου στην Τρανσυλβανία.
Ακολούθησε νομικές σπουδές, αλλά επιδόθηκε περισσότερο στη δημοσιογραφία. Άρχισε να εργάζεται στον αθηναϊκό Τύπο και σύντομα έγινε αρχισυντάκτης των εφημερίδων "Καιροί" και "Ακρόπολις" και συνεργάστηκε με την εφημερίδα "Άστυ". Το 1902 εξέδωσε την εφημερίδα "Αθήναι" σε μεγάλο σχήμα με τιμή 10 λεπτών. Ήταν παντρεμένος με την Χριστίνα Δημητρίου Κορομηλά με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, τον Κωνσταντίνο, την Ευφροσύνη και τον Αλέξανδρο.
Έγραψε ποιήματα με σατιρικό ύφος, χρονογραφήματα και θεατρικά έργα. Πέθανε στην Αθήνα και το όνομά του φέρουν οδοί. Το αρχείο του δωρήθηκε από τους απογόνους του στην ΕΣΗΕΑ.
Πολιτική καριέρα
ΕπεξεργασίαΟ Πωπ κατήλθε στον πολιτικό στίβο στις αρχές του 20ού αιώνα και αρχικά πολιτεύτηκε με το βενιζελικό κόμμα. Αργότερα (μετά το 1910) συντάχθηκε με τους αντιβενιζελικούς.[4] Κέρδισε πέντε εκλογικές αναμετρήσεις στην περιφέρεια των Νέων Ψαρών, στην Ερέτρια. Αν και εκλεγμένος με τον αντιβενιζελικό συνασπισμό, το 1917 τάχθηκε υπέρ της αβασίλευτης δημοκρτίας. [5]Χρημάτισε επίσης υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων στην κυβέρνηση του δικτάτορα Θεόδωρου Πάγκαλου[6] και του Αθανάσιου Ευταξία από τις 19 Ιουλίου έως τις 22 Αυγούστου 1926.[7]
Μετά την πτώση της κυβέρνησης ασχολήθηκε με τη δικηγορία.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, εκδοτική Αθηνών, τ. 9.
- ↑ https://www.dimospsaron.gr/media/43667/Το%20εκλογικό%20προνόμιο%20των%20Ψαρών.pdf
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2013.
- ↑ Αλέξανδρος Παπαναστασίου, Θεσμοί, ιδεολογία και πολιτική στο Μεσοπόλεμο, 1987.
- ↑ Kourie, George. Η χριστολογία του Φιλοξένου Ιεραπόλεως και η Σύνοδος της Χαλκηδόνας. National Documentation Centre (EKT). http://dx.doi.org/10.12681/eadd/19391.
- ↑ ««Κυβέρνησις Θεόδωρου Πάγκαλου Από 26.6.1925 έως 19.7.1926»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2011.
- ↑ ««Κυβέρνησις Αθανασίου Ευταξία (Δικτατορική) Από 19.7.1926 έως 22.8.1926»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2011.