Γεώργιος Σκουζές
Ο Γεώργιος Σκουζές (1811[1] - 1884) ήταν Έλληνας έμπορος και τραπεζίτης.
| Γεώργιος Σκουζές | |
|---|---|
 Προσωπογραφία από τον Νικηφόρο Λύτρα | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1811 Αθήνα |
| Θάνατος | 1884 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | έμπορος τραπεζίτης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Αλέξανδρος Σκουζές |
| Γονείς | Παναγής Σκουζές |
| Οικογένεια | Οικογένεια Σκουζέ |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στην Αθήνα και καταγόταν από παλιά Αθηναϊκή οικογένεια. Ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις και τον τραπεζικό κλάδο. Αρχικά εγκαταστάθηκε στην Τεργέστη, και ξεκίνησε την καριέρα του ως εκπαιδευόμενος σε εμπορικό οίκο[2], όπου απέκτησε μεγάλη περιουσία και στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα , όπου άσκησε πολλές οικονομικές, εμπορικές, τραπεζικές, και επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Το 1847 ίδρυσε την τράπεζα «Τράπεζα Γεωργίου Π. Σκουζέ Ε.Π.Ε., ενώ ήταν και ιδρυτικός μέτοχος της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδος, όπου είχε τη θέση του συμβούλου, ιδρυτικός μέτοχος της «Τράπεζας Βιομηχανικής Πίστεως Α.Ε.», και μέτοχος της Ιονικής Τράπεζας με έδρα το Λονδίνο[2]. Ήταν επίσης συνιδρυτής των «Σιδηροδρόμων Αθηνών-Πειραιώς Α.Ε.»[3].
Ενίσχυσε οικονομικά τις κρητικές επαναστάσεις ενώ ήταν και μέλος της Κρητικής Εταιρείας[4].
Η οικογένεια Σκούζε είχε σχέσεις με τη Δούκισσα της Πλακεντίας, και μετά το θάνατό της πολλά από τα υπάρχοντά της διαχειρίστηκε ο Γεώργιος Σκουζές, ενώ οι κληρονόμοι τους πούλησαν την περιουσία της στο Ελληνικό Δημόσιο και στον Σκουζέ[1][5], ενώ η σύζυγός του, Ελένη Σκουζέ (το γένος Καψάλη), ήταν η γραμματέας της Δούκισσας, της οποίας το μνημείο στον τάφο της οικοδόμησε τρία χρόνια μετά το θάνατό της, το 1857[6].
Κατέστη ιδιοκτήτης μεγάλων εκτάσεων γης, που σε ένα χρονικό σημείο εκτείνονταν από τη Ραφήνα ως το Ντράφι[7]. Το 1884 αγόρασε το νότιο τμήμα του λόφου Σκουζέ (τότε Λόφος Αγίου Αιμιλιανού), μια έκταση περίπου 80 στρέμματα, από διάφορους ιδιοκτήτες, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν ορισμένοι από τους ξένους που είχαν επενδύσει σε γη κατά την περίοδο της απελευθέρωση ς[8][9]. Διαμόρφωσε ένα μεγάλο κτήμα, το οποίο περίφραξε και φύτεψε με εκλεκτά ελαιόδεντρα, πεύκα, κυπαρίσσια και οπωροφόρα, ενώ κατασκεύασε μια δεξαμενή παραπλεύρως της εκκλησίας και ανέβαζε το νερό με ατμομηχανή[10][11].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Η θρυλική Δούκισσα της Πλακεντίας…». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 Επιχειρηματικότητα Οικονομικές έννοιες και Μελέτες Περίπτωσης, σελ. 64[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ [https://web.archive.org/web/20180411191849/http://mlp-blo-g-spot.blogspot.gr/2012/08/blog-post_7847.html Αρχειοθετήθηκε 2018-04-11 στο Wayback Machine. Ο πρώτος σιδηροδρομικός σταθμός του Πειραιά [1882]
- ↑ Ανέκδοτα έγγραφα εκ του αρχείου Σκουλούδη σχετικά με την Κρητικήν Επανάσταιν του 1866-69[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Από τη δούκισσα της Πλακεντίας στον δήμο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2018.
- ↑ «Το Μνήμα της Δούκισσας της Πλακεντίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2018.
- ↑ Πεντέλη, από τους Βυζαντινούς χρόνους έως τη σύγχρονη εποχή, σελ. 21[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΛΟΦΟ ΤΗΣ ΕΥΧΛΟΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑΣ
- ↑ Η οικογένεια Σκουζέ και η ιστορία του Ιερού Ναού του Αγ. Αιμιλιανού στον ομώνυμο λόφο της Αθήνας[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Ο περικαλλής ναός του Αγίου Αιμιλιανού Σκουζέκαι το ευγενές κοινωνικά έργο της ενορίας του». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2018.
- ↑ «Κολωνός – Κολοκυνθού – Λόφος Σκουζέ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2018.