Γκέραρντ Κάιπερ

Ολλανδο-Αμερικανός αστρονόμος

Ο Γκέραρντ Κάιπερ (ολλανδ.: Gerrit Pieter Kuiper, αγγλ. Gerard Kuiper, 7 Δεκεμβρίου 190523 Δεκεμβρίου 1973) ήταν Ολλανδός αστρονόμος, ειδικός στους πλανήτες και το Ηλιακό Σύστημα, από τους κορυφαίους πλανητολόγους του εικοστού αιώνα.

Γκέραρντ Κάιπερ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση7  Δεκεμβρίου 1905[1][2][3]
Tuitjenhorn[4]
Θάνατος24  Δεκεμβρίου 1973[1][3][5]
Πόλη του Μεξικού[6][7]
Αιτία θανάτουέμφραγμα του μυοκαρδίου[8]
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια[8]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο των Κάτω Χωρών
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (1937–1973)[9]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΟλλανδικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΟλλανδικά
Αγγλικά[10]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Λέιντεν (1924–1927)[6][11]
Πανεπιστήμιο του Λέιντεν (1927–1933)[6][7][12]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααστρονόμος
επιστήμονας των πλανητών
χαρτογράφος
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΑστεροσκοπείο Λικ (1933–1935)[6][13]
Αστεροσκοπείο του Χάρβαρντ (1935–1936)[6][14]
Αστεροσκοπείο Γιέρκς (1936–1960)[15][9][6]
Lunar and Planetary Laboratory (1960–1973)[9][16][6]
Περίοδος ακμής1933 - 1973
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Ζυλ Ζανσέν (1951)[17]
Henry Norris Russell Lectureship (1959)[18]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Κάιπερ, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ολλανδία, μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής το 1933 και απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα το 1937. Το μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας του ήταν στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, αλλά το 1960 εγκαταστάθηκε στο Τούσον (Tucson) της Αριζόνα, όπου και ίδρυσε το «Σεληνιακό και Πλανητικό Εργαστήριο» (Lunar & Planetary Laboratory) στο εκεί Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, ένα εργαστήριο του οποίου παρέμεινε διευθυντής μέχρι το θάνατό του.

Ο Κάιπερ ανακάλυψε δύο δορυφόρους πλανητών στο Ηλιακό μας Σύστημα, τη Μιράντα του Ουρανού στις 16 Φεβρουαρίου 1948 και τη Νηρηίδα του Ποσειδώνος την Πρωτομαγιά του 1949. Επιπλέον, ανακάλυψε την ύπαρξη διοξειδίου του άνθρακα στην αρειανή ατμόσφαιρα και την ύπαρξη ατμόσφαιρας με μεθάνιο στον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου, τον Τιτάνα (1944). Πρότεινε για πρώτη φορά (το 1951) την ύπαρξη μιας ζώνης μικρών σωμάτων πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα, βασιζόμενος στη στατιστική των τροχιών των κομητών βραχείας περιόδου. Η ζώνη αυτή, όταν αποδείχθηκε η ύπαρξή της μετά το θάνατό του, πήρε το όνομά του. Υπήρξε επίσης πρωτοπόρος στη χρήση αεροπλάνων για καλύτερες παρατηρήσεις στο υπέρυθρο, ενώ συνεργάσθηκε στο Πρόγραμμα Απόλλων στις πρόδρομες αποστολές «Ranger», εντοπίζοντας καλές τοποθεσίες για προσεδάφιση στη Σελήνη.

Προς τιμή του Κάιπερ έχουν ονομασθεί:

  • Η σχετικώς πρόσφατα ανακαλυφθείσα Ζώνη του Κάιπερ, μία εξωτερική περιοχή αστεροειδών στο Ηλιακό Σύστημα
  • Ο αστεροειδής 1776 Κάιπερ
  • Ο κρατήρας Κάιπερ στη Σελήνη, κοντά στο σημείο συντριβής της διαστημοσυσκευής «Ranger 7»
  • Ο κρατήρας Κάιπερ στο νότιο ημισφαίριο του Ερμή
  • Ο κρατήρας Κάιπερ στον Άρη

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12415049w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 «Gerard Pieter Kuiper». Biografisch Portaal. 01103161.
  3. 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6fq9wjf. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Derek W. G. Sears: «Gerard P. Kuiper and the Rise of Modern Planetary Science». (Αγγλικά) Gerard P. Kuiper and the Rise of Modern Planetary Science. University of Arizona Press. 26  Μαρτίου 2019. σελ. 4. ISBN-13 978-0-8165-3900-0. ISBN-10 0-8165-3900-6.
  5. (Αγγλικά) Internet Speculative Fiction Database. 112642. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 Εθνική Ακαδημία Επιστημών των Ηνωμένων Πολιτειών. www.nasonline.org/publications/biographical-memoirs/memoir-pdfs/kuiper-gerard.pdf.
  7. 7,0 7,1 biography/Gerard-Peter-Kuiper.
  8. 8,0 8,1 www.universetoday.com/91203/gerard-kuiper/.
  9. 9,0 9,1 9,2 www.azarchivesonline.org/xtf/view?docId=ead%2Fuoa%2FUAMS480.xml.
  10. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12415049w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  11. Derek W. G. Sears: «Gerard P. Kuiper and the Rise of Modern Planetary Science». (Αγγλικά) Gerard P. Kuiper and the Rise of Modern Planetary Science. University of Arizona Press. 26  Μαρτίου 2019. σελ. 5-6. ISBN-13 978-0-8165-3900-0. ISBN-10 0-8165-3900-6.
  12. Derek W. G. Sears: «Gerard P. Kuiper and the Rise of Modern Planetary Science». (Αγγλικά) Gerard P. Kuiper and the Rise of Modern Planetary Science. University of Arizona Press. 26  Μαρτίου 2019. σελ. 6, 12. ISBN-13 978-0-8165-3900-0. ISBN-10 0-8165-3900-6.
  13. Derek W. G. Sears: «Gerard P. Kuiper and the Rise of Modern Planetary Science». (Αγγλικά) Gerard P. Kuiper and the Rise of Modern Planetary Science. University of Arizona Press. 26  Μαρτίου 2019. σελ. 13, 30. ISBN-13 978-0-8165-3900-0. ISBN-10 0-8165-3900-6.
  14. Derek W. G. Sears: «Gerard P. Kuiper and the Rise of Modern Planetary Science». (Αγγλικά) Gerard P. Kuiper and the Rise of Modern Planetary Science. University of Arizona Press. 26  Μαρτίου 2019. σελ. 30, 44. ISBN-13 978-0-8165-3900-0. ISBN-10 0-8165-3900-6.
  15. Derek W. G. Sears: «Gerard P. Kuiper and the Rise of Modern Planetary Science». (Αγγλικά) Gerard P. Kuiper and the Rise of Modern Planetary Science. University of Arizona Press. 26  Μαρτίου 2019. σελ. 44, 219-220. ISBN-13 978-0-8165-3900-0. ISBN-10 0-8165-3900-6.
  16. Derek W. G. Sears: «Gerard P. Kuiper and the Rise of Modern Planetary Science». (Αγγλικά) Gerard P. Kuiper and the Rise of Modern Planetary Science. University of Arizona Press. 26  Μαρτίου 2019. σελ. 220. ISBN-13 978-0-8165-3900-0. ISBN-10 0-8165-3900-6.
  17. saf-astronomie.fr/en-janssen-prize/.
  18. aas.org/grants/awards.php.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Gerard Kuiper στο Wikimedia Commons