H Γκουνχίλντα της Δανίας, (γερμανικά: Gunjhilda, περί το 1020 - 18 Ιουλίου 1038) μέλος του Οίκου των Κνύτλινγκα ήταν Βασίλισσα της Γερμανίας μέσω του γάμου της με τον αυτοκράτορα Ερρίκο Ε΄ από τον Οίκο των Σαλίων. Η Γκουνχίλντα ήταν κόρη του Κνούτου του Μέγα που κυβερνούσε τον βόρεια Άγγλο-Σκανδιναβική αυτοκρατορία με την Έμμα της Νορμανδίας κόρη του Ριχάρδου Α΄ της Νορμανδίας κόμη του Ρουέν.[4] Αδελφός της ήταν ο Αρθακανούτος, τα ετεροθαλή αδέλφια της από πατέρα ήταν ο Σβεν της Νορβηγίας και ο Χάρολντ ο Λαγοπόδαρος, τα ετεροθαλή αδέλφια της από μητέρα ήταν ο Άλφρεντ Έθελινγκ και ο Εδουάρδος ο Ομολογητής.

Γκουνχίλτα της Δανίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1020 (περίπου)
Θάνατος18  Ιουλίου 1038[1]
Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Αιτία θανάτουνόσος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΑβαείο του Λίμπουργκ
Χώρα πολιτογράφησηςΑυτοκρατορία Βόρειας Θάλασσας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΕρρίκος Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (από 1036)[2]
ΤέκναΒεατρίκη Α΄, ηγουμένη του Κβέντλινμπουργκ[3]
ΓονείςΚνούτος[3] και Έμμα της Νορμανδίας[3]
ΑδέλφιαΕδουάρδος ο Ομολογητής
Χάρολντ ο λαγοπόδαρος
Αρθακανούτος
Άλφρεντ Αίθελινγκ
Σβέιν Κνούτ-σον
Γκόντα της Αγγλίας
ΟικογένειαΟίκος των Κνύτλινγκα
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Γάμος με τον διάδοχο Ερρίκο

Επεξεργασία

Η Γκουνχίλντα μετέβη στη Γερμανία σε παιδική ηλικία (1025) για να αρραβωνιαστεί τον Ερρίκο γιο του αυτοκράτορα Κορράδου Β΄. Ο αρραβώνας έγινε σαν μέρος της συμφωνίας με τον πατέρα της για να διατηρηθεί η ειρήνη στα Δανέζικα σύνορα, στο Δουκάτο του Σλέσβιχ και στο Χόλσταϊν στην περιοχή του Κίελο, η συμφωνία ολοκληρώθηκε πριν τον θάνατο του Κνούτου (1035).[5]

Το Πάσχα του 1028 ο Ερρίκος χρίστηκε από τον πατέρα του διάδοχος με την υποστήριξη των πριγκίπων και πήρε τα Δουκάτα της Βαυαρίας και της Σουαβίας. Ο πεθερός της είχε στόχο να παντρέψει τον γιο του με τη Ζωή την Πορφυρογέννητη κόρη του Βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Η΄. Όταν απέτυχαν οι προσπάθειες προχώρησε ο αρραβώνας την Πεντηκοστή του 1035 στο Μπάμπεργκ, ο γάμος έγινε έναν χρόνο αργότερα στο Ναϊμέχεν, μετά τον γάμο η Γκουνχίλντα πήρε το Γερμανικό όνομα "Κουνιγούνδη". Οι χρονικογράφοι Αλβερίκιο του Τρουα και ο Γουλιέλμος του Μαλμέσμπουρι γράφουν ότι η Γκουνχίλντα κατηγορήθηκε για μοιχεία και υπερασπίστηκε τον εαυτό της σε δίκη με δοκιμασία, στη συνέχεια αποσύρθηκε σαν μοναχή αλλά συμφιλιώθηκε με τον σύμμαχο της σύντομα.[6][7]

Μετάβαση στην Ιταλία

Επεξεργασία

Τον Δεκέμβριο του 1038 ο Κορράδος Β΄ προχώρησε σε εκστρατεία στην Ιταλία, η Γκιζέλα με τον γιο της και τη νύφη της γιόρτασαν τα Χριστούγεννα στο Ρέγκενσμπουργκ. Μετά από μία βίαιη σύγκρουση με τον εριστικό αρχιεπίσκοπο Αριμπέρτ του Μιλάνου (970 - 1045), ο Κορράδος Β΄ ζήτησε την υποστήριξη τού γιου του, ο Ερρίκος Γ΄ και η Γκουνχίλντα συνόδευσαν τον αυτοκράτορα στην εκστρατεία. Η Γκουνχίλντα γέννησε το μοναδικό της παιδί: τη Βεατρίκη Α΄, ηγουμένη του Κβέντλινμπουργκ (απεβ. το 1061), που έγινε αργότερα ηγουμένη στο Κβέντλινμπουργκ και το Γκάντερσχαϊμ.

Η εκστρατεία στο Μιλάνο κατέληξε σε αποτυχία, ο Γουαϊμάρος Δ΄ του Σαλέρνο και ο Πάντουλφ Δ΄ της Κάπουα ζήτησαν από τον αυτοκράτορα να παρέμβει για να λύσει τη σύγκρουση μεταξύ τους. Ο Κορράδος Β΄ ταξίδευσε στη Νότια Ιταλία, υποστήριξε τον Γουαϊμάρος, παρέλαβε την Κάπουα και εκθρόνισε τον Πάντουλφ Δ΄, το μεγαλύτερο τμήμα της Νότιας Ιταλίας έμεινε πιστό στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Στο ταξίδι επιστροφής στη Γερμανία στα αυτοκρατορικά στρατεύματα ξέσπασε μεγάλη επιδημία ελονοσίας, ανάμεσα στα θύματα βρέθηκαν η μικρή Γκουνχίλντα και ο Χέρμαν Δ΄ της Σουαβίας.[8] Το σώμα της μεταφέρθηκε στη Γερμανία και τάφηκε στο "Αβαείο του Λίμπουργκ", ο σύζυγος της δεν στέφτηκε ποτέ Βασιλιάς των Ρωμαίων μέχρι το τέλος του πεθερού της (1039), συνεπώς η Γκουνχίλντα δεν πήρε ποτέ τον τίτλο της βασίλισσας.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. p10241.htm#i102410.
  2. p10241.htm#i102410. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  4. The cult of King Alfred, Simon Keynes, Anglo-Saxon England, ed. Michael Lapidge, Malcolm Godden and Simon Keynes, (Cambridge University Press, 1999), σ. 297
  5. M. K. Lawson, Cnut: England's Viking King (2004), σ. 104
  6. Chronica Albrici Monachi Trium Fontium 1041, Monumenta Germani? Historica Scriptorum XXIII, σ. 787
  7. Sharpe, Rev. J. (trans.), revised Stephenson, Rev. J. (1854) William of Malmesbury, The Kings before the Norman Conquest (Seeleys, London, reprint Llanerch, 1989), II, 188, σ. 179
  8. Fuhrmann, H., trans. Reuter, T. (1995) Germany in the high middle ages c.1050–1200 (Cambridge University Press), σ. 40
  • Black-Veldtrup, Mechthild, 1995: Kaiserin Agnes (1043-1077): Quellenkritische Studien. Cologne: Bohlau
  • Boshof, Egon, 2000: Die Salier. Stuttgart: Kohlhammer
  • Kronenberg, Kurt, 1981: Die Abtissinen des Reichsstifts Gandersheim. Bad Gandersheim: Verlag Gandersheimer Tageblatt
  • Vogtherr, Thomas, 2002: Die salischen Abtissinnen des Reichsstifts Quedlinburg, in: Von sacerdotium und regnum, pp. 405–420.