Βικιπαίδεια

Γκουόγκουφ

Συντεταγμένες: 51°39′32″N 16°4′49″E / 51.65889°N 16.08028°E / 51.65889; 16.08028

Το Γκουόγκουφ (πολωνικά: Głogów, γερμανικά: Glogau, τσεχικά: Hlohov, σιλεσικά: Głogōw) είναι πόλη στη δυτική Πολωνία. Είναι η έδρα του Πόβιατ Γκουόγκουφ στο Βοεβοδάτο Κάτω Σιλεσίας (από το 1999). Προηγουμένως ανήκε στο πρώην Βοεβοδάτο Λεγκνίτσα (1975-1998). Το Γκουόγκουφ είναι η έκτη μεγαλύτερη πόλη του βοεβοδάτου. Σύμφωνα με εκτίμηση του 2004, η πόλη είχε συνολικό πληθυσμό 71.686 κατοίκων. Το όνομα της πόλης προέρχεται από το głóg, το πολωνικό όνομα για τον κράταιγο.

Γκουόγκουφ

Σημαία
Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Γκουόγκουφ
51°39′32″N 16°4′49″E
ΧώραΠολωνία[1]
Διοικητική υπαγωγήGłogów County
Έκταση35,11 km²
Πληθυσμός64.261 (31  Μαρτίου 2021)[2]
Τηλ. κωδ.76
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Μεταξύ των παλαιότερων πόλεων στην Πολωνία, το Γκουόγκουφ ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα ως αμυντικός οικισμός των Πιαστ και απέκτησε προνόμια πόλης τον 13ο αιώνα από τον Δούκα Κορράδο Α΄. Λόγω της στρατηγικής θέσης της πόλης σε πολλές εμπορικές διαδρομές, οι κάτοικοι της πόλης έλαβαν πολλά προνόμια και οφέλη, τα οποία έφεραν πλούτο και αντανακλούσαν σε μεγάλο βαθμό την αρχιτεκτονική της πόλης. Με την πάροδο του χρόνου, το Γκουόγκουφ έγινε μια από τις μεγαλύτερες οχυρωμένες πόλεις της Κάτω Σιλεσίας. Η κατεδάφιση των οχυρώσεων στις αρχές του 20ού αιώνα βελτίωσε τις πιθανότητες για περαιτέρω ανάπτυξη. Ωστόσο, προς το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Γκουόγκουφ μετατράπηκε για άλλη μια φορά σε αμυντικό φρούριο και ως εκ τούτου υπέστη σχεδόν πλήρη καταστροφή.[3]

Επί του παρόντος εκτελούνται εργασίες ανοικοδόμησης με σκοπό την αποκατάσταση της ιστορικής προπολεμικής εμφάνισης της πόλης. Το κάστρο, το οποίο ξαναχτίστηκε μεταξύ 1971 και 1983, στεγάζει τώρα το Ιστορικό και Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου εκτίθενται αντικείμενα όπως αντικείμενα ταφής του λουσάτιου πολιτισμού από το Βρούμπλιν Γκουογκόφσκι. Από το 1984, η πόλη υπήρξε επίσης ο χώρος για το Φεστιβάλ Τζαζ του Γκουόγκουφ, το οποίο περιλαμβάνει ντόπιους και διεθνείς τραγουδιστές, μουσικούς και ερμηνευτές.[4]

Ιστορία Επεξεργασία

Πολωνική βασιλεία Επεξεργασία

Το Γκουόγκουφ είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις της Πολωνίας. Ιδρύθηκε ως γκορντ από μια δυτική σλαβική φυλή με την ονομασία Dziadoszanie, μια από τις πολωνικές φυλές. Τον 10ο αιώνα έγινε μέρος του αναδυόμενου πολωνικού κράτους υπό τον πρώτο ιστορικό κυβερνήτη Μιέσκο Α΄ της Πολωνίας, ο οποίος ανέπτυξε ένα νέο προπύργιο εκεί.[5] Το πρώτο γνωστό ιστορικό αρχείο προέρχεται από το 1010, στα χρονικά του Τίτμαρ του Μέρζεμπουργκ,[6] αφού τα στρατεύματα του Βασιλιά Ερρίκου Β΄ της Γερμανίας στη σύγκρουση για τα σύνορα της Λουσατίας και για τα εδάφη των Μιλτσένων επιτέθηκαν στις δυνάμεις του Πολωνού Δούκα Μπολέσλαφ Α΄ του Γενναίου και πάλι πολιόρκησαν τον Γκουόγκουφ στις 9 Αυγούστου 1017, χωρίς αποτέλεσμα. Την επόμενη χρονιά ο Ερρίκος και ο Μπολέσλαφ ολοκλήρωσαν την Ειρήνη του Μπάουτσεν.

 
Μνημείο για τα Παιδιά του Γκουόγκουφ, που τιμά τη μνήμη της πολωνικής υπεράσπισης του Γκουόγκουφ το 1109

Το 1109, ο Ερρίκος Ε΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μπλέχτηκε στον αδελφικό πόλεμο μεταξύ των δούκων των Πιαστ, Μπολέσλαφ Γ΄ του Στραβόστομου και Ζμπίγκνιεφ, όπου πολιόρκησε την πόλη, αλλά δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τις πολωνικές δυνάμεις στη Μάχη του Γκουόγκουφ. Το 1157 η πόλη τελικά έπεσε στις δυνάμεις του Αυτοκράτορα Φρειδερίκου Α΄ Βαρβαρόσσα, ο οποίος είχε εισβάλλει στα σιλεσικά εδάφη για να βοηθήσει τον Δούκα Βλάντισλαφ Β΄ τον Εξόριστο και τους υιούς του.

Το 1180, υπό την βασιλεία του μικρότερου γιου του Βλάντισλαφ Β΄, Κορράδου του Μακροσκελή, το Γκουόγκουφ ξαναχτίστηκε και έγινε η κατοικία του πριγκιπάτου του, το οποίο έπεσε στα χέρια του Δουκάτου της Σιλεσίας μετά το θάνατό του περίπου το 1190. Κατά τη διάρκεια του κατακερματισμού υπό τον Δούκα Μπολέσλαφ Β΄ το Φαλακρό και του μικρότερου αδερφού του, το Δουκάτο του Γκουόγκουφ, υπό τον Δούκα Κορράδο Α΄, ιδρύθηκε το 1251. Δύο χρόνια αργότερα εκχωρήθηκαν στην πόλη δικαιώματα του Μαγδεβούργου. Από τον 13ο αιώνα η πόλη ευημερούσε χάρη στο εμπόριο και τη βιοτεχνία, την παρασκευή και την κατασκευή υφασμάτων.[7] Ομοίως, όπως τα πολλά Δουκάτα της Σιλεσίας, το Γκουόγκουφ έπεσε επίσης υπό την κυριαρχία του Βασιλιά Ιωάννη της Βοημίας το 1329.

Το 1504, η γραμμή Γκουόγκουφ των Πιαστ της Σιλεσίας εξαφανίστηκε με το θάνατο του Ιωάννης Β΄ του Τρελού. Τα σκληρά μέτρα του Ιωάννη προκάλεσαν την αντίσταση των πολιτών του Γκουόγκουφ και το 1488 τα στρατεύματα του Βασιλιά Ματθίας Κορβίνου εμφανίστηκαν στις πύλες της πόλης και εκδίωξαν τον δούκα. Το 1491-1506, το Γκουόγκουφ κυβερνήθηκε από τον Ιωάννης Α΄ Αλβέρτο και τον Σιγισμούνδο Α΄, μελλοντικούς βασιλιάδες της Πολωνίας.

Τσεχική, αυστριακή και πρωσική κυριαρχία Επεξεργασία

 
Άποψη της πόλης τον 17ο αιώνα

Το 1506, το δουκάτο ενσωματώθηκε στο Βασίλειο της Βοημίας, αν και ο Πολωνός Βασιλιάς Σιγισμούνδος Α΄ ο Γηραιός διεκδίκησε ακόμη το δουκάτο πριν αποκηρύξει τις αξιώσεις το 1508,[8] ενώ η σύζυγός του, η Πολωνή Βασίλισσα Μπόνα Σφόρτσα προσπάθησε ακόμη να επανεντάξει την πόλη και το δουκάτο με το Βασίλειο της Πολωνίας το 1522, το 1526 και το 1547.[5] Παρ΄ όλα αυτά, παρέμεινε μέρος της Βοημίας υπό την κυριαρχία του Οίκου των Γιαγκελλόνων μέχρι το 1526, όταν κληρονομήθηκε από τον αυστριακό Οίκο των Αψβούργων και ενσωματώθηκε στη Μοναρχία των Αψβούργων. Κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου, το Γκουόγκουφ μετατράπηκε σε οχυρό το 1630. Κατακτήθηκε από τους Προτεστάντες το 1632, κατακτήθηκε από τα αυτοκρατορικά στρατεύματα το 1633, έπεσε στη Σουηδία το 1642 και τελικά επέστρεψε στους Αψβούργους το 1648.

Μία από τις δύο κύριες διαδρομές που συνδέουν τη Βαρσοβία και τη Δρέσδη διέσχιζε την πόλη τον 18ο αιώνα και οι Βασιλείς Αύγουστος Β΄ ο Δυνατός και Αύγουστος Γ΄ της Πολωνίας ταξίδεψαν αυτή τη διαδρομή πολλές φορές.[9] Το Γκουόγκουφ παρέμεινε μέρος του κυβερνημένου από τους Αψβούργους Στέμματος της Βοημίας μέχρι τον Πρώτο Σιλεσικό Πόλεμο. Τον Μάρτιο του 1741 κατελήφθη σε μια νυχτερινή επίθεση από τον Πρωσικό Στρατό υπό τον Στρατηγό Πρίγκιπα Λεοπόλδο Β΄ του Άνχαλτ-Ντέσαου, και όπως η πλειοψηφία της Σιλεσίας έγινε μέρος της Πρωσίας υπό τον Βασιλιά Φρειδερίκο Β΄ της Πρωσίας. Η πόλη έγινε γνωστή με το γερμανικό όνομα Groß-Glogau («Μείζων Γκλόγκαου») για να την διαφοροποιήσει από την πόλη Oberglogau («Άνω Γκλόγκαου», σήμερα Γκουογκούβεκ) στην Άνω Σιλεσία. Παρά τις προσπάθειες γερμανοποίησης, ο πληθυσμός της περιοχής γύρω από το Γκουόγκουφ ήταν ακόμη σε μεγάλο βαθμό πολωνικός.[7]

Κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, οι πολωνικές δυνάμεις του Στρατηγού Γιαν Χένρικ Ντομπρόφσκι τοποθετήθηκαν στην πόλη και την πόλη επισκέφθηκε επίσης τρεις φορές ο Ναπολέοντας Βοναπάρτης. Το Γκουόγκουφ κατελήφθη από τις γαλλικές δυνάμεις μετά τη Μάχη της Ιένας το 1806. Η πόλη, με φρουρά 9.000 γαλλικών στρατευμάτων, πολιορκήθηκε το 1813-14 από τον Έκτο Συνασπισμό. Μέχρι τη στιγμή που οι υπερασπιστές παραδόθηκαν στις 10 Απριλίου 1814, είχαν παραμείνει μόνο 1.800 υπερασπιστές.

 
Άποψη της πόλης στις αρχές του 20ου αιώνα

Επειδή το καθεστώς του φρουρίου είχε επιβραδύνει την ανάπτυξη της πόλης για πολλά χρόνια, οι πολίτες προσπάθησαν να καταργήσουν το καθεστώς του φρουρίου τον 19ο αιώνα. οι οχυρώσεις μεταφέρθηκαν στα ανατολικά το 1873 και τελικά καταργήθηκαν το 1902, γεγονός που επέτρεψε στην πόλη να αναπτυχθεί. Μετά το 1871 η πόλη ήταν μέρος της Γερμανίας, μέσα στην οποία παρέμεινε μετά τη Συνθήκη των Βερσαλλιών του 1919.[7] Το 1939 είχε 33.000, κυρίως, Γερμανούς κατοίκους. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί δημιούργησαν έξι στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στην πόλη, συμπεριλαμβανομένου ενός υποστρατοπέδου της ναζιστικής φυλακής για νέους στο Βόουουφ (στη σημερινή συνοικία Παουλίνουφ).[10] Το 1942-1945, υπήρχε επίσης ένα στρατόπεδο διέλευσης για απαχθέντα πολωνικά παιδιά που προορίζονταν για γερμανοποίηση και το 1944, ένα στρατόπεδο διέλευσης για τους Πολωνούς που μεταφέρονταν από το στρατόπεδο διέλευσης στο Προύσκουφ, κοντά στη Βαρσοβία, μετά την καταστολή της Εξέγερσης της Βαρσοβίας του 1944. Η πόλη μετατράπηκε σε οχυρό από τη γερμανική κυβέρνηση στις αρχές του 1945 στα τελευταία στάδια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το Γκλόγκαου πολιορκήθηκε για έξι εβδομάδες από τον Σοβιετικό Κόκκινο Στρατό, το οποίο κατέστρεψε εντελώς το 98% των κτιρίων.

Στη σύγχρονη Πολωνία Επεξεργασία

 
Χυτήριο χαλκού του Γκουόγκουφ στη δεκαετία του 1970

Μετά τον Μάιο του 1945, η πόλη και η πλειοψηφία της Κάτω Σιλεσίας έπεσαν στη Σοβιετική Ζώνη Κατοχής, η οποία απέλασε τον γερμανικό της πληθυσμό και άρχισε να τους αντικαθιστά με Πολωνούς εποίκους που ήρθαν στην ξανά πολωνική πόλη Γκουόγκουφ για να βρουν μια πόλη που υπέστη σοβαρή ζημία από τον πόλεμο και η οποία δεν έχει ξαναχτιστεί πλήρως μέχρι σήμερα. Η πόλη άρχισε να αναπτύσσεται και πάλι μόνο το 1957,[5] μετά την κατασκευή χυτηρίου χαλκού εκεί. Παραμένει η μεγαλύτερη βιομηχανική εταιρεία στην πόλη. Το 1974, το Γκουόγκουφ απονεμήθηκε με το Τάγμα της Αναγέννησης της Πολωνίας, μια από τις υψηλότερες πολιτειακές διακοσμήσεις της Πολωνίας.[11]

Το 1945-1950, ο Γκουόγκουφ ήταν μέρος του Βοεβοδάτου Βρότσουαφ και το 1950 έγινε μέρος του νεοσύστατου Βοεβοδάτου Ζιελόνα Γκούρα. Το 1975-1998 ανήκε στο Βοεβοδάτο Λεγκνίτσα και μετά τη διοικητική μεταρρύθμιση του 1999 έγινε μέρος του Βοεβοδάτου Κάτω Σιλεσίας.

Αδελφοποιημένες πόλεις Επεξεργασία

Το Γκουόγκουφ είναι αδελφοποιημένο με τις:[12]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 9834. Ανακτήθηκε στις 6  Αυγούστου 2018.
  2. ↑ bdl.stat.gov.pl/api/v1/data/localities/by-unit/030210203011-0954082?var-id=1639616&format=jsonapi. Ανακτήθηκε στις 3  Οκτωβρίου 2022.
  3. ↑ o.o., StayPoland Sp. z. «History of Glogow». Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2016. 
  4. ↑ o.o., StayPoland Sp. z. «Glogow - Tourism - Tourist Information - Glogow, Poland -». Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2016. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Historia miasta». Głogów.pl (δημοτικός ιστότοπος) (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2020. 
  6. ↑ VI, 38
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 «Głogów». Encyklopedia PWN (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2020. 
  8. ↑ «Historia Zielonej Góry i Śląska – kalendarium». Gazeta Lubuska (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2020. 
  9. ↑ «Informacja historyczna». Dresden-Warszawa (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2020. 
  10. ↑ «Außenstelle "Jugendabteilung Paulinenhof" des Jugendgefängnisses Wohlau in Paulinenhof». Bundesarchiv.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2021. 
  11. ↑ Βόιτσεχ Γιανκόφσκι, Mały przewodnik po Polsce, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Βαρσοβία, 1983, σελ. 120 (πολωνικά)
  12. ↑ «Miasta partnerskie». glogow.pl (στα Πολωνικά). Γκουόγκουφ. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκουόγκουφ&oldid=10226141"