Γκυστάβ Ντορέ

Γάλλος καλλιτέχνης, εικονογράφος, χαράκτης και γλύπτης

Ο Γκυστάβ Ντορέ (γαλλικά: Gustave Doré‎‎) 6 Ιανουαρίου 1832 – 23 Ιανουαρίου 1883) ήταν Γάλλος καλλιτέχνης, εικονογράφος γλύπτης και χαράκτης.

Γκυστάβ Ντορέ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Gustave Doré (Γαλλικά)
Γέννηση6  Ιανουαρίου 1832[1][2][3]
Στρασβούργο[1][4][5]
Θάνατος23  Ιανουαρίου 1883[1][2][3]
Παρίσι[1][6][4]
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Περ-Λασαίζ[7][8] και Grave of Gustave Doré
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[9]
ΣπουδέςΛύκειο Καρλομάγνος
Ιδιότηταζωγράφος[10][11][12], εικονογράφος[10][11][13], γελοιογράφος, δημιουργός κόμικς[14], λιθογράφος[15], καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[10], χαράκτης[11], γλύπτης[11][13], σκιτσογράφος[13] και εικαστικός καλλιτέχνης[16]
ΣύντροφοςΑλίς Οζί
Κίνημαρομαντισμός[17] και Συμβολισμός[18]
Είδος τέχνηςέργο ιστορικής θεματολογίας, allegory[5], θρησκευτική τέχνη[5], φιγούρα[5], γελοιογραφία[5] και προσωπογραφία[5]
Καλλιτεχνικά ρεύματαρομαντισμός[17] και Συμβολισμός[18]
Σημαντικά έργαΑνδρομέδα, Enigma και Les Saltimbanques
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής (13  Αυγούστου 1861)[1], Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (15  Ιανουαρίου 1879)[1], Ταξιάρχης του Τάγματος του Καρόλου Γ΄ της Ισπανίας (1866)[19] και Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Μαυρίκιου και Λαζάρου (1861)[20]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Γεννήθηκε στο Στρασβούργο στις 6 Ιανουαρίου 1832. Σε ηλικία 12 ετών άρχισε να σκαλίζει σε τσιμέντο. Στην ηλικία των δεκαπέντε ο Ντορέ ξεκίνησε την καριέρα του ως γελοιογράφος για την γαλλική εφημερίδα Le Journal pour rire[21], και στη συνέχεια άρχισε να κερδίζει διαγωνισμούς ανάθεσης εικονογράφησης για βιβλία των Ραμπελαί, Μπαλζάκ, Μίλτον και του Δάντη.

Το 1853 τού ζητήθηκε να εικονογραφήσει τα έργα του Λόρδου Βύρωνα[22]. Η συγκεκριμένη ανάθεση ακολουθήθηκε από την εικονογράφηση της Νέας Βίβλου. Το 1856 εικονογράφησε το Ο θρύλος του περιπλανώμενου Ιουδαίου για ένα σύντομο ποίημα του Πιερ-Ζαν ντε Ρανζέ εμπνευσμένο από μυθιστόρημα του Οζέν Συ το 1845.[23][24].

 
Ο Δον Κιχώτης και ο βοηθός του, Σάντσο Πάντσα, σε εικονογράφηση του Ντορέ

Στη δεκαετία 1860 εικονογράφησε γαλλική έκδοση του Δον Κιχώτη του Μιγκέλ ντε Θερβάντες. Οι εικογραφήσεις του ιππότη και του ακολούθου του, Σάντσο Πάντσα, έγιναν τόσο διάσημες ώστε επηρέασαν αναγνώστες, καλλιτέχνες, ακόμη και θεατρικούς ή κινηματογραφικούς σκηνοθέτες ως προς την όψη των δύο χαρακτήρων. Ο Ντορέ εικονογράφησε επίσης μια έκδοση από το έργο Το Κοράκι του Έντγκαρ Άλλαν Πόε το 1883[25].

Οι εικονογραφήσεις του Ντορέ για την αγγλική Βίβλο το 1866 έτυχαν ευρείας απήχησης και το 1867 ο εικονογράφος έκανε μια μεγάλη έκθεση του έργου του στο Λονδίνο. Αυτή η έκθεση οδήγησε στην ίδρυση της Doré Gallery στην Bond Street, του Λονδίνου. Το 1869, Μπλασάρντ Τζέρολντ (Blanchard Jerrold), γιος του Ντάγκλας Ουίλιαμ Τζέρολντ (Douglas William Jerrold), του πρότεινε να συνεργαστούν για να δημιουργήσουν ένα ολοκληρωμένο πορτρέτο του Λονδίνου. Ο Τζέρολντ είχε πάρει την ιδέα από το έργο ιδέα από το Μικρόκοσμος του Λονδίνου παραγωγή των Ρούντολφ Άκερμαν (Rudolph Ackermann), Ουίλιαμ Πάιν (William Pyne), και Τόμας Ρόουλαντσον (Thomas Rowlandson) το 1808. Ο Ντορέ υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο με τους εκδότες Grant & Co με αντίτιμο ένα υπέρογκο ποσό (£10,000 ανά έτος) και την υποχρέωση της παραμονής του επί τρεις μήνες ανά έτος στο Λονδίνο. Αν και ο Ντορέ ήταν γνωστός εκείνη την εποχή κυρίως για τους πίνακές του, οι ξυλογραφίες και τα χαρακτικά που έκανε για τον Τζέρολντ, είναι εκείνα για τα οποία πραγματικά διακρίθηκε ως καλλιτέχνης με ατομικό όραμα.

Το ολοκληρωμένο βιβλίο, London: A Pilgrimage, (Λονδίνο: Ένα Προσκύνημα) με 180 χαρακτικά, δημοσιεύτηκε το 1872. Παρόλο που είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία και έτυχε ευνοϊκής υποδοχής από το αναγνωστικό κοινό, το έργο έλαβε αρνητικές κριτικές από τους κριτικούς της εποχής. Ορισμένες από αυτές τις κριτικές ήταν στραμμένες στο γεγονός ότι ο Ντορέ φαινόταν να εστιάζει στη φτώχεια ορισμένων τμημάτων του Λονδίνου. Κατηγορήθηκε επίσης από το The Art Journal ότι περισσότερο "επινοούσε παρά απεικόνιζε"[26]. Η εφημερίδα Westminster Review 'εγραψε πως "ο Ντορέ μάς δίνει σκίτσα με τα πλέον κοινότυπα και εκχυδαϊσμένα εξωτερικά χαρακτηριστικά"[27]. Παρά τις αρνητικές κριτικές, ο Ντορέ έλαβε αναθέσεις και από άλλους Βρετανούς εκδότες.

Η ύστερη περίοδος του Ντορέ περιλαμβάνει εικονογραφήσεις των νέων εκδόσεων των Έργα του Τόμας Χουντ, Η Μπαλλάντα του Γέρου Ναυτικού του Κόουλριτζ, Χαμένος Παράδεισος, του Μίλτον , Τα Ειδύλλια του Βασιλιά, του Τέννυσον, και της Θείας Κωμωδίας. Το έργο του Ντορέ εμφανίστηκε επίσης στην εβδομαδιαία εφημερίδα The Illustrated London News.

Ο Ντορέ ποτέ δεν παντρεύτηκε, και συνέχισε να ζει με τη μητέρα του στο Παρίσι, εικονογραφώντας βιβλία έως τον θάνατό του μετά από σύντομη ασθένεια. Ο τάφος του βρίσκεται στο κοιμητήριο Περ Λασέζ του Παρισιού.

Παραπομπές και σημειώσεις

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
  2. 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119004228. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118526839. Ανακτήθηκε στις 17  Οκτωβρίου 2015.
  4. 4,0 4,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Gustave-Dore.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 (Ολλανδικά) RKDartists. 23890.
  6. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  7. 7,0 7,1 Paul Bauer: «Deux siècles d'histoire au Père Lachaise» (Γαλλικά) Βερσαλλίες. 2006. σελ. 290. ISBN-13 978-2-914611-48-0. ISBN-10 2-914611-48-X.
  8. 8,0 8,1 Domenico Gabrielli: «Dictionnaire historique du Père-Lachaise» (Γαλλικά) 2002. σελ. 119. ISBN-13 978-2-85917-346-3. ISBN-10 2-85917-346-3.
  9. (Αγγλικά, Μποκμάλ, Σουηδικά, Φινλανδικά, Δανικά, Εσθονικά) KulturNav. 12  Φεβρουαρίου 2016. ad3def5d-850d-452d-b52c-d62439c5a7cb. Ανακτήθηκε στις 27  Φεβρουαρίου 2016.
  10. 10,0 10,1 10,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/58867. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  11. 11,0 11,1 11,2 11,3 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500013657.
  12. openartbrowser.org/es/artist/Q6682?tab=timeline.
  13. 13,0 13,1 13,2 The Other Interface. hdl.handle.net/21.12141/id/people.eb26c902-e32e-4a2f-83d6-51dd54c0409a. Ανακτήθηκε στις 20  Μαΐου 2024.
  14. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  15. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  16. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990001823. Ανακτήθηκε στις 17  Νοεμβρίου 2024.
  17. 17,0 17,1 www.library.georgetown.edu/exhibition/romanticism-literature-music-and-art.
  18. 18,0 18,1 Jean Cassou, Pierre Brunel, Francis Claudon, Georges Pillement, Lionel Richard: «Encyclopédie du symbolisme» 1979. ISBN-10 2-85056-129-0.
  19. (Γαλλικά) Gallica. gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k329894/f75.item.r=dor%C3%A9.
  20. (Γαλλικά) Gallica. expositions.bnf.fr/orsay-gustavedore/reperes/biographie2.htm.
  21. Lyons, Martin (2011). Books: A Living History. Los Angeles: Getty Publications. σελ. 135. ISBN 978-1-60606-083-4. 
  22. Complete Works of Lord Byron illustrated by Ch. Mettais, Bocourt, G. Doré. Published by J. Bry, Paris, 1853. Η εκδοχή στο archive.org είναι στα γαλλικά, αλλά στις εικογραφήσεις δεν αναφέρεται ποιου από τους τρεις εικονογράφους είναι. Μια χειρόγραφη σημείωση στη σελίδα 5 επισημαίνει ότι σε άλλη έκδοση, του 1856, δεν αναφέρεται το όνομα του Ντορέ σε αυτά των εικονογράφων του βιβλίου, αν και οι εικόνες του εξακολουθούν να υπάρχουν στιο βιβλίο.
  23. Zafran, with Robert Rosenblum and Lisa Small, editors, Eric (2007). «Fantasy and Faith: The Art of Gustave Dore». Yale University Press. 
  24. and "with additional verses by Pierre Dupont in cooperation with Doré, 1857." Willis's price current: a catalogue of superior second hand books.[1]
  25. Quinn, Arthur Hobson. Edgar Allan Poe: A Critical Biography. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 1998. p. 252. ISBN 0-8018-5730-9
  26. Ackyroyd, Peter (2005). London: A Pilgrimage (introduction). Anthem Press. σελίδες xix. 
  27. Chapman, J (1873). The Westminster Review, Vol 99. σελ. 341. 

Επιλεγμένη φωτοθήκη

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία