Γλωσσικό Ζήτημα (Μάλτα)
Το γλωσσικό ζήτημα (Μαλτέζικα: Kwistjoni tal-Lingwa, ιταλικά: Questione della lingua) ήταν μια γλωσσική και πολιτική συζήτηση στη βρετανική αποικία της Μάλτας που διήρκεσε από τις αρχές του 19ου έως τα μέσα του 20ού αιώνα. Ξεκίνησε ως μια διαμάχη για το αν η κυρίαρχη γλώσσα στα νησιά πρέπει να είναι Αγγλικά ή Ιταλικά και τελείωσε με την Μαλτέζικη Γλώσσα γίνει επίσημη γλώσσα παράλληλα με τα Αγγλικά. Πριν από το γλωσσικό ερώτημα, η Μάλτα χαρακτηριζόταν από διγλωσσία στην οποία τα ιταλικά ήταν η γλώσσα των ελίτ και η μαλτέζικη ήταν η γλώσσα που ομιλούσαν οι απλοί άνθρωποι. Η γλωσσική συζήτηση προέκυψε ως αποτέλεσμα των βρετανικών προσπαθειών να εισαχθούν τα αγγλικά στην κοινωνία της Μάλτας, και εν τω μεταξύ η μαλτέζικη γλώσσα αναπτύχθηκε και τυποποιήθηκε σταδιακά. Η συζήτηση έγινε πιο πολιτικοποιημένη μετά τη δεκαετία του 1880 και τα πολιτικά κόμματα ιδρύθηκαν με γλωσσικές γραμμές. Παρέμεινε βασικός παράγοντας στην πολιτική της Μάλτας μέχρι τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο και ο αντίκτυπός του στη σύγχρονη Μάλτα παραμένει σημαντικός.
Ιστορικό Επεξεργασία
Το γλωσσικό ερώτημα προέκυψε από τη διγλωσσία που αναπτύχθηκε στα νησιά της Μάλτας κατά τους αιώνες. Η γλώσσα των νησιών, η Μαλτέζικη, είναι μια σημιτική γλώσσα που εξελίχθηκε από τα Σικελοαραβικά, και ιστορικά είχε μια λιγότερο πολυτελή κατάσταση από άλλες γλώσσες στα νησιά. Η μαλτέζικη ήταν κυρίως μια ομιλούμενη γλώσσα μεταξύ των κοινών ανθρώπων και δεν χρησιμοποιούταν σε επίσημα πλαίσια. Όταν η Μάλτα ήταν μέρος του Βασιλείου της Σικελίας στη μεσαιωνική περίοδο, οι πιο διάσημες γλώσσες ήταν τα Λατινικά και τα Σικελικά. Μετά την καθιέρωση του κανόνα Hospitaller το 1530, τα ιταλικά (τότε γνωστά ως volgare toscano) έγιναν η κύρια γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι ιππότες του Hospitaller και η μεσαία τάξη της Μάλτας υιοθέτησε στη συνέχεια τα ιταλικά και όχι τα Σικελικά ως την προτιμώμενη γλώσσα τους, ενώ τα λατινικά συνέχισαν να χρησιμοποιούνται σε επίσημο πλαίσιο και στην εκπαίδευση. [1]
Αφού η Γαλλία απέλασε τους Hospitallers και κατέλαβε τη Μάλτα το 1798, έγινε μια προσπάθεια να εισαχθούν οι Γάλλοι στην κοινωνία της Μάλτας και έγινε επίσημη γλώσσα, αλλά αυτό σταμάτησε αφότου η Γαλλία παρέδωσε τη Μάλτα στους Βρετανούς το 1800. Εκείνη την εποχή, τα νησιά θεωρήθηκαν από πολλούς ως τμήμα της Ιταλίας, με τον Βρετανό πολιτικό επίτροπο Αλεξάντερ Μπαλ να αναφέρεται στην πρωτεύουσα της Μάλτας Βαλέτα ως «την πιο ήσυχη πόλη της Ιταλίας» Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, οι βρετανικές αποικιακές αρχές εισήγαγαν τα αγγλικά στα νησιά, με αποτέλεσμα να υπάρξουν διαφωνίες μεταξύ εκείνων που υποστήριζαν τα αγγλικά και εκείνων που υποστήριζαν τα ιταλικά. Αυτή η διαφωνία έγινε γνωστή ως το γλωσσικό ερώτημα. [2]